Bláu ljósin í Belfast

Ég held að starf götulögreglunnar sé hroðalega erfitt, sérstaklega í seinni tíð og sérstaklega í borgum þar sem glæpatíðni er mikil og stjórnvöld meðvirk.

Írsku þættirnir sem voru gerðir á síðasta ári, Bláu ljósin í Belfast, og eru núna í línulegri dagskrá á RÚV kalla fram mikla gæsahúð. Fullt af nýrri nálgun, góðum vilja nýliðanna til að hlúa að okkar verst stadda fólki og bévítans meðvirknin í efstu lögum.

Fánadagurinn

Vigdís Finnbogadóttir á afmæli í dag og þar af leiðandi var 15. apríl fánadagurinn á árabilinu 1980-1996. Frambjóðendur sem leiða kosningabaráttuna sem ekki er hafin eiga afmæli 2. janúar, 25. janúar, 1. febrúar og 12. mars. Ég á afmæli í október - eins gott að ég blandaði mér ekki í baráttuna.

Launamunur í læknastétt

Það er ekkert lát á undrunarefnum í henni veröld. Nú kemur á daginn að kvenkyns læknar raðast sjálfkrafa neðar en karlkyns læknar hjá Landspítalanum. Hvernig getur þetta gerst? Sem betur fer eykst hröðum skrefum meðvitund þeirra sem eru órétti beitt.

Ég hef örugglega rifjað þetta hér upp áður en ég geri það samt aftur. Sumarið 1984 var ég sumarstarfsmaður hjá Nóa-Síríus. Vinnan var skemmtileg og samstarfsfólkið líka, ljúfur yfirmaður og vinnutíminn bara ágætur. En þegar ég fékk útborgað sá ég að ég fékk borgað eftir unglingataxta sem var ekki til, fékk sem sagt lægra borgað en var leyfilegt. Ég veit ekkert hvað strákarnir fengu. Að auki tók ég tvo sumarfrísdaga um sumarið og þeir voru bæði dregnir af laununum og orlofinu sem ég hefði annars safnað upp. Ég leitaði til stéttarfélagsins sem stóð með mér og ég fékk leiðréttingu með hjálp þess fyrir mig og þrjár aðrar stelpur sem voru líka sumarstarfsmenn um tvítugt.

Já, ég fékk 918 kr. ávísun - en mér bauðst ekki jóla-, páska- eða sumarvinna þarna framar. Það kostar að standa í afturlappirnar. Mér sveið það þá en mig hefur samt aldrei skort verkefni.  

Forsetakosningarnar

Korteri áður en Jón Gnarr bauð sig fram spáði ég því að hann myndi bjóða sig fram. Ég kýs því að líta svo á að í mér búi ponsulítil spákona, en bara agnarsmá. Ég spáði honum þá 23% atkvæða og ætla ekki að bakka með þá spá að svo stöddu.

Nú eru línur aðeins farnar að skýrast og stjórnmálafræðingur „segir líklegast að Katrín Jakobsdóttir, Baldur Þórhallsson og Jón Gnarr muni heyja baráttuna um Bessastaði“. Ég vil núna bæta Höllu Hrund Logadóttur orkumálastjóra við púllíuna og held að þau verði stoðirnar fjórar, ekki endilega þannnig að atkvæði muni skiptast nokkurn veginn jafnt á milli þeirra en hvert þeirra um sig gæti komið á óvart.

Og ég spái því að forseti verði kosinn með 25% atkvæða. Nú er ég orðin mjög spennt fyrir að fá kosningabaráttuna í maí og sjá svo úrslitin eftir kjördag, 1. júní nk.

 

Auður Haralds 1947-2024

Ég er mjög roggin af að hafa sjálf uppgötvað Auði Haralds á sínum tíma og skrifað BA-ritgerðina mína um Hvunndagshetjuna, að vísu dálítið löngu eftir að hún kom út. Auður bjó þá á Ítalíu og ég sendi henni bréf þangað og fékk annað til baka, átta vélritaðar A4-blaðsíður að lengd ef ég man rétt. Ég hendi ógjarnan pappír þannig að ég hlýt að eiga það einhvers staðar.

En nú er hún öll og ég var loksins að hlusta á drellifínan þátt um hana í spilara RÚV. Hún átti merkilegt lífshlaup og stórkostlegan rithöfundarferil.

Sjálftaka Arion banka

Það hvarflar ekki að mér að Arion banki sé eini spillti og sjálfhverfi sjálftökubankinn en hann er bankinn sem ég lenti hjá. Ég var alltaf í Búnaðarbankanum en flutti mig yfir til sparisjóðs fyrir 20 árum. Viðskiptin fluttust svo aftur í Arion banka án míns vilja en nú er nóg komið. Ekki aðeins það sem ég skrifaði um páskana, heldur fékk ég 

a) ekki svar við póstinum mínum

b) ekki lækkun á útskriftargjaldinu

c) ekki einu sinni helvítis skuldfærsluna sem mér var þó sérstaklega boðin í fyrri pósti.

Nei, ég fékk hnipp í appinu um að ég væri að gleyma mér! Ég er náttúrlega búin að borga skrambans reikninginn og senda annan póst með boðaðri uppsögn. Nú er ég spennt að vita hvort bankinn hefur fyrir því að taka við uppsögninni eða hvort hann mun halda áfram að rukka mig um árgjald og útskriftargjald eftir að ég hætti alveg að nota kortið.

HFF

Arion banki

Dæs. Þetta er leiðinlegt umfjöllunarefni, en bankarnir líta greinilega ekki svo á að þeir séu í þjónustuhlutverki gagnvart kúnnanum sem borgar reikningana. Ég er með VISA-kort og hef í mörg ár borgað 340 kr. í útskriftargjald í hverjum mánuði. Ég hef aldrei vitað fyrir hvað og sendi á endanum fyrirspurn til bankans og bað um útskýringar. Þá var mér sagt að ef ég veldi beingreiðslu, þ.e. að reikningurinn væri greiddur sjálfkrafa út af reikningi, væri hægt að lækka þetta gjald, mig minnir um 200 kr. á mánuði. Ef við hugsum okkur að ég hafi verið með kort í 30 ár, þá 360 mánuði, er munurinn einn og sér 72.000 kr. Og ég kannast ekki við neina þjónustu fyrir þennan pening. Ég borga árgjald og það er jafn hátt hvort sem verið er að útbúa nýtt kort eða ekki. Ef ég skyldi ekki borga á réttum tíma (sem gerist aldrei) væri ekki hikað við að rukka fulla dráttarvexti. Bankinn er alveg tryggður.

Fyrir mánuði fékk ég þau svör að búið væri að setja reikninginn í beingreiðslu en viti menn, ég fæ enn 340 kr. rukkun sem verður þeim mun hlálegri þegar upphæðin sem að öðru leyti er skuldfærð á reikninginn er langt undir 10.000 kr. Auðvitað endar það með því að ég hætti þessum viðskiptum eins og þau leggja sig og ég vildi óska þess að fleiri gerðu það vegna þess að bankinn á að þjóna okkur. 

Ég er búin að skrifa bankanum tölvupóst og tímastilla hann í fyrramálið þannig að hann týnist vonandi ekki í reiðipóstunum sem bankanum hljóta að berast í tugavís alla daga, líka um páska sem ber upp á um mánaðamót.

Gunnar Þórðarson

Guð minn góður, hvað þættirnir um Gunnar Þórðarson eru frábærir. Þeir voru sýndir á RÚV í gærkvöldi og fyrrakvöld. Ágúst Guðmundsson og Jón Þór Hannesson eru skrifaðir fyrir þeim og á einhverri spjallsíðu las ég að Ágúst hefði tekið viðtölin. Þótt ég hefði vel þegið að sjá Ágústi bregða fyrir er ég samt svo þakklát þegar stjórnandi og spyrill heldur sig til hlés.

Og þá að efni máls. Gunnar Þórðarson verður áttræður í byrjun næsta árs og þá verður örugglega eitthvert húllumhæ þannig að það er frábært að vera aðeins á undan skriðunni. Ég get ekki bætt neinu við afrekaskrána hans eða það sem viðmælendur sögðu um hann. Ég er sjálf mjög gefin fyrir talað mál og lítið fyrir að velja mér tónlist. Ég veit þó sannarlega að lífið væri litlausara án tónlistar og þekki auðvitað öll helstu lög Gunna en ekki öll þau 500 sem hann hefur samið. Það sem viðmælendur sögðu og hrósuðu Gunna fyrir var svo dásamlega efnisríkt og laust við mærð að ég varð raunverulega miklu nær um tónlist og manneskju.

Hattinn ofan fyrir þessu páskasjónvarpi.

 

Á ferð með mömmu - bíómynd

Ég er ódugleg að fara í bíó og sá Á ferð með mömmu ekki í bíó. Ég ætlaði að horfa á hana í flugi með Icelandair í ágúst í fyrra en þá var sjónvarpið bilað þannig að ég sá ekki myndina fyrr en á RÚV í kvöld.

Hún er stórkostleg og það var bara ágætt að ég skyldi sjá hana í rólegheitum í sófanum mínum. Hún er hæfilega súrrealísk og ég gengst alveg inn á það að líkið tali og að sonurinn, Jón Arnfirðingur, sé algjörlega skilningslaus durtur annað slagið en bæði málgefinn og flinkur að veita tilsögn hitt slagið. En samtölin, maður minn, og leikurinn, aðallega auðvitað hjá Þresti Leó Gunnarssyni og Kristbjörgu Kjeld - þetta var klárlega með því besta sem ég hef séð í bíó. Handritið sjálft sannfærandi og með gott flæði og tilsvörin svo vel flutt og leikin, alltaf eins og þau væru bara í þessum kringumstæðum.

Vendipunkturinn var óvæntur og það var reyndar annar massífur kostur, þ.e. hvað framvindan var óvænt.

Mæli svo mikið með myndinni.

Sveinsbakarí í Skipholti

Brauðmeti í bakaríum er dýrara en brauðmeti í stórmörkuðum. Ég hef af og til fengið stórgott brauð í Nettó á frekar góðu verði en ég geri mér grein fyrir að sérverslanir þurfa að verðleggja sig hærra.

Í morgun fór ég í Sveinsbakarí, sem er hvað næst því að vera hverfisbakaríið mitt, af því að ég hef stundum fengið þar normalbrauð sem mig langar stundum alveg óskaplega mikið í.

Normalbrauð var ekki til í morgun og sú sem var þarna að afgreiða sagði að það fengist aldrei. Hvorki brauð né sætabrauð var verðmerkt og engar lýsingar fylgdu heldur. Klukkan var ekki orðin margt þannig að ég lét kyrrt liggja. Verra var að sú sem afgreiddi mig var önug og var í símanum á meðan. Mér fannst ég vera að ónáða hana.

Ég hef ekki verið fastagestur í Sveinsbakaríi en nú er líka alveg ljóst að það verður löng bið á að ég fari þangað aftur að biðja um normalbrauð eða til vara annað þétt brauð vegna þess að páskabrauðið sem ég bar með mér heim var næstum óætt.

Einhverjum kynni að finnast eðlilegra að ég léti Sveinsbakarí vita en ekki bloggsíðuna mína en ég fékk nett á tilfinninguna að konan ætti bakaríið sjálf þannig að líklega er henni sama.

Svörtusandar

Ég kom fljúgandi heim frá Orlando í morgun. Áður en ég fór úr vélinni í Orlando fyrir rúmri viku var ég búin að ákveða að horfa á Svörtusanda á leiðinni heim. Ég hefði sjálfsagt sofnað ef ég hefði lokað augunum en ég ákvað að hámhorfa á þessa þáttaröð sem ég held að ég gæti ekki séð annars staðar. Og þeim tíma var ágætlega varið þótt lopinn væri teygður dálítið vel á köflum. Ég sá fyrsta þáttinn þegar ég flaug út og var spennt að sjá fleira meinafræðilegt sem ég heyrði meinafræðing segja í fyrra að væri bara nokkuð sannfærandi.

Nema bara hvað, endirinn kom alveg smávegis á óvart (nei, ég kjafta engu) en sérstaklega var ég ánægð með að hann byrjaði í þriðja síðasta þætti. Mér finnst leiðinlegra þegar allar þræðir rakna í sundur á síðasta korterinu.

Nema bara hvað, leikararnir stóðu sig að mínu mati vel þótt Aníta (Aldís Amah Hamilton) væri fullvanstillt fyrir minn smekk. Ævar Þór Benediktsson (Gústi) kom stórkostlega á óvart, ég vissi ekki að hann léki hlutverk, heldur bara vísindamann. Þór Tulinius (Raggi) þótti mér stjarnan, ég trúði öllu alltaf sem hann sagði. Burt séð frá því öllu samt sýna meðfylgjandi myndir setningar sem ég hef lengi haft dálæti á (eða ekki), nefnilega hugmyndinni um hina góða konu.

Nema bara hvað, sá sem segir að kona sé góð, eða hafi verið þegar hún er látin, getur ekki hrósað konunni fyrir neitt annað en að vera góð sem er meinlausasta, hlutlausasta, leiðinlegasta og e.t.v. rangasta hrósið sem hægt er að gefa manni. Grínið hjá mér hefur sum sé löngum verið að á mínum legsteini eigi að standa: Berglind var ekki góð kona, þá í þeirri von að ég geti kallast gáfuð, skemmtileg, frumleg eða vinsæl. Ekki að ég sé að leggja ykkur línurnar ...

Nema bara hvað, ég sá síðustu 10 mínúturnar á síðasta korteri flugsins og var orðin hrædd um að ég næði ekki að horfa til enda. En ég náði því!

Góðar stundir.

Iðnaðarmenn

Engir iðnaðarmenn standa að mér síðan pabbi féll frá. Hann var rafvirki og fagmaður fram í fingurgóma, kunni fagið, var sanngjarn, mætti á réttum tíma og almennt stóð við allt sitt.

Undanfarið hef ég verið með smið í vinnu við að laga hjá mér þröskuld. Þar eru sko ófá handtök, get ég sagt ykkur. Það þarf að ná þröskuldinum upp, smíða nýjan, máta, laga, lakka og koma svo aftur fyrir.

Við höfum aðeins spjallað og ég sagði honum m.a. að ég hefði alltaf verið heppin með iðnaðarmenn sem er eins gott þar sem ég er ekki handlagin og þarf að treysta á aðra með allt svona. Hann er sjálfur nánast hættur að vinna vegna aldurs og hefur sáralítilla hagsmuna að gæta. Hann sagði mér að iðnaðarmenn tvíbókuðu stundum suma daga vegna þess að kúnninn á það alveg til að hætta við verk sem búið er að semja um og það með stuttum fyrirvara. Þegar menn eru í harki og lausamennsku er vont að fá upphringingu á sunnudegi til að afpanta margra daga vinnu sem á að hefjast daginn eftir.

Ég þekki ekki þessa kúnna en eitthvað segir mér að það sé nokkuð til í þessu.

Closet Land

Ég ákvað nýlega að fletta upp myndum á YouTube með Madeleine Stowe sem ég skil ekki hvað hefur farið hjótt um. Endur fyrir löngu sá ég mynd með henni sem heitir eitthvað Blink en ég finn hana ekki aftur.

Ég fann hins vegar Closet Land og byrjunin er einhver sú áhrifamesta sem ég hef séð. Ég hef ekki lagt í að klára hana.

Rafmagn, ó, rafmagn

Bróðir minn (73) er niðurkominn í miðri Afríku um þessar mundir. Hann er búinn að vera á heimshornaflakki í 10 mánuði. Hann sendir okkur systrum reglulega upplýsingar um sig og sína hagi á forritinu Whatsapp sem rúmar texta, myndir og myndbönd. Hann þráskallast nefnilega við og neitar að skrá sig á Facebook.

En hvað um það, hann er núna í síendurteknu rafmagnsleysi og hann finnur sannarlega fyrir því, bæði upp á ljós og svo að hlaða símann og halda kælivöru kaldri. Mjög bagalegt.

Og þá rifjast upp fyrir mér að pabbi var rafvirki. Hann margsagði við mig á lífsleiðinni: Ég er bara rafvirki.

Ég vissi þá, og veit það æ betur með árunum, að rafmagn er undirstaða mikilla lífsgæða og ef rafmagnið skortir erum við á köldum kalda.

Og ég sendi Grindvíkingum samúðarkveðjur. 

ESTA

Ég ætla að skjótast til Orlando í næsta mánuði að hitta frænku mína sem hefur búið þar alla sína ævi. Skjótast er ekki rétta orðið, flugið tekur þriðjung úr sólarhring og svo er tímamunur. En til þess að mega koma í nokkra daga í þetta (bölvaða) land þarf að fá ESTA-vottorð. Ég hef aðeins trassað að pæla í því en fólk hamast við að segja mér að þetta sé ekkert mál og kosti ekkert eða í mesta lagi 10 dollara.

Jæja, nú er ég búin að sitja sveitt við í klukkutíma, margsetja inn símanúmer af því að landsnúmerið átti síðan að koma tvisvar og svara því hvort ég ætli mér að fremja eða hafi framið þjóðarmorð og/eða hryðjuverk. Þvílík paranoja í þessum Bandaríkjamönnum. Dæs.

Og ég var rukkuð um 21 dollara sem er síst of mikið fyrir flækjustigið en undanfarið hefur fólk keppst við að segja mér að þetta kosti ekkert eða í mesta lagi 10 dollara. Af hverju segir fólk svona þegar það veit það ekki?

Þegar ég fór til Bandaríkjanna 2006 man ég að ég svaraði svona spurningum í flugvélinni en þegar ég fór 2014 man ég ekkert hvernig það gekk fyrir sig. Á næsta ári verð ég kannski orðin eins og öll hin, segi að þetta sé ekkert mál og kosti ekki túskilding með gati. En þá get ég flett upp þessari færslu minni. 

,,Hún hét Sara"

Ég veit ekki hvar hún var upphaflega sýnd, franska myndin sem er núna í spilara RÚV, Hún hét Sara. Myndin er orðin 14 ára gömul og ég hafði aldrei heyrt á hana minnst fyrr en einhver mælti svo óskaplega með henni nýlega. Og það sem verra er, ég hafði aldrei heyrt um Vélodrome d´Hiver! Hvernig í veröldinni hefur það farið framhjá mér?

Myndin, og sagan sem hún segir, er svo áhrifamikil að ég lagði öll snjalltæki frá mér og horfði bara á myndina (enda skil ég ekki frönsku). Franska stúlkan sem er mikill örlagavaldur í lífi litla bróður síns, og sjálfrar sín, kom þvílíkt út á mér tárunum. Þvílík örlög, þvílíkur harmur, þvílíkt lífshlaup. 

Þvílíkt.

Hún er aðgengileg í spilaranum í hálfan mánuð enn. Ég tek það fram vegna þess að spilarinn hentar mér vel. 

Ég er enn að hrista hausinn yfir fáfræði minni. #dæs

... fé fylgi nemendum ...

Mér þótti ég heyra góðar fréttir áðan, að Listaháskóli Íslands þurfi ekki að rukka skólagjöld frá og með næsta hausti. Ég hef aldrei skilið af hverju skóli sem er einn með sitt námsframboð hefur þurft að rukka mikil skólagjöld. Ég hef engan áhuga á að búa til list, og er alveg ófær um það satt að segja, en mér finnst mikilvægt að sérhvert samfélag mennti áhugasamt fólk í þessum geira.

Hins vegar gæti endað með því að ég prófaði HR sem ég hef rennt hýru auga til af því að ég er bóknámsskólamanneskja og mér blöskrar svolítið að borga 900.000 kr. á ári, til samanburðar við svokallað skrásetningargjald Háskóla Íslands upp á 75.000 kr. á ári.

Vel gert, ráðherra.

Holy Spider

Ég veit ekkert hvað myndin kallast á írönsku en hún er kynnt sem Heilaga köngulóin í spilara RÚV og mátti engu muna að dygði til að fæla mig frá henni. Sjálfsagt vísar heilagi hlutinn í borgina Mashhad þar sem (sannsögulegir) atburðir myndarinnar gerast en hvort köngulóin vísar í vændiskonurnar veit ég ekki.

Öll með áhuga á réttarfari og sanngirni ættu að splæsa tveimur tímum í myndina. Fyrsta korterið var ég ekki viss um að ég vildi horfa en endirinn og lokin á endinum koma svo innilega á óvart að ég er ánægð fyrir mína parta með að hafa haldið áfram.

Og hvað á okkur svo að finnast um réttlætið og réttarfarið í Íran? 

 

Hvatalaunakerfi Skattsins

Ég hlustaði á mjög merkilegt viðtal við ríkisskattstjóra í gær. Hann var spurður út í það sem þáttastjórnendur kölluðu bónuskerfi í launum og hann fór allur í vörn. Yfir fjögurra ára tímabil hafa verið greiddar út 260 milljónir, en hversu margir milljarðar hafa innheimst? Ég er búin að lesa marga dóma þar sem menn hafa verið sakfelldir fyrir að hafa innheimt virðisaukaskatt og ekki staðið skil á honum og ef starfsmenn Skattsins þurfa hvatakerfi til að finna skattsvikara, þá það. Kannski eru grunnlaunin lág og kannski þýðir þetta mikla aukavinnu.

En, guð minn góður, hvað póstarnir frá starfsmönnum Skattsins eru langir og vitlausir. Ef ég sem ponsulítill verktaki skil ekki eina blaðsíðu á íslensku fullyrði ég að eitthvað sé vitlaust í þeim bréfum. Og þau eru send með landgöngupóstinum frá Vestmannaeyjum, að því er virðist, sem eykur ekki skilvirknina. Ég hef svarað með tölvupósti en aftur fengið löturpóst til baka. Og mistökin sem Skatturinn var að leiðrétta stöfuðu frá fyrrum vinnuveitanda mínum en ekki mér! 

Kannski var ríkisskattstjóri í vörn af því að hann veit að kerfið er lélegt en hann var ekki spurður um það. 

Hvar er snjallvæðing umferðarljósanna?

Í mörg ár hefur verið talað um að tímabært sé að stýra umferðarljósum eftir umferð, þ.e. ef umferð er lítil fylgi ljósin henni en ekki öfugt. Þingmaður spurði ráðherra um þetta í vikunni og sagðist orðin leið á að bíða í bílnum sínum á rauðu ljósi þótt engin umferð væri. Ég lendi hins vegar ítrekað í þessu á hjólinu mínu og sums staðar þarf ég meira að segja að ýta á gönguhnappinn til að fá grænt þótt ljósið breytist sjálfkrafa fyrir bílana.

Ég tek því undir með þingmanninum og óska mjög eindregið eftir snjallvæðingu umferðarljósanna. Er það ekki bæði einfalt og fljótlegt á tækniöld?