Konur sem viðmælendur

Já, ég er nú algjört nóboddí en hef samt mætt í viðtal í útvarpi einu sinni eða tvisvar. Fyrir mörgum árum mætti ég á Rás 2 til að tala um BA-ritgerðina mína sem ég er enn þann dag í dag dálítið skotin í. Í fyrra var ég aftur á Rás 2 að tala um ball gönguklúbbsins og fékk alls ekki að tala nóg. Einhvern tímann var tekið við mig fréttaviðtal í sjónvarpi vegna Félags leiðsögumanna og í annað skipti blaðaviðtal út af einhverju sem leiðsögumenn voru að bralla. Ég stóð mig ekkert of vel, var dálítið stressuð en fjandakornið, einn og annar kall hefur líka gleypt nokkur orð í beinni eða óbeinni útsendingu.

Og ég bíð alltaf spennt við símann.

Vikulokin í morgun

Í Vikulokunum í morgun voru þrír viðmælendur, ekki rammpólitískt fólk en fólk með miklar skoðanir og það á almennt við um stjórnanda þáttarins sömuleiðis. Ég var úti að hlaupa með þáttinn í eyrunum þannig að athyglin var óskipt. Ég hafði aldrei heyrt talað um konuna sem steig þar inn á völl stjórnmálanna en ég þekki til hinna viðmælendanna. Mig rak í rogastans þegar ég heyrði hvernig talsmaður sauðfjárbænda talaði, einkum þegar hann kvaðst ekkert kannast við deildar meiningar um búfjársamninginn sem var samþykktur í vikunni.

Hefur hann heldur ekki heyrt talað um internetið og samskipti og yfirlýsingar þar?

Mest freistandi finnst mér samt að spyrja: Græðir einhver annar á samningnum en Kaupfélag Skagafjarðar?

Fjármálalegir ráðgjafar?

Ég hef mikinn áhuga á tungumálinu og vinn við að færa tungutak annarra til betri vegar. Það kann að hljóma hrokafullt en margir eru óöruggir þegar þeir skrifa texta og vilja láta aðra lesa yfir fyrir sig. Fólk er stundum drekkhlaðið af þekkingu en getur ekki miðlað henni og þá er gott að fá ráðgjafa til að straumlínulaga efnið með sér og síðan prófarkalesara til að lesa yfir, samræma og leiðrétta það sem telst rangt. Af þessu tilefni er skemmtilegt að rifja upp að menntamálaráðuneytið gaf nýlega út nýja auglýsingu um setningu íslenskra ritreglna sem ég tel mér skylt að fara eftir að mestu leyti.

Ég hef líka lært eitthvað um þýðingar. Hvað mikilvægast við þýðingar er að vera vel að sér í tungumálinu sem maður þýðir á. Auðvitað þarf maður að kunna tungumálið sem maður þýðir úr en það er hvergi nærri nóg. Ef ég ætlaði að þýða „former President Finnbogadottir“ dytti mér ekki í hug að skrifa „forseti Finnbogadóttir“ eða „Finnbogadóttir forseti“. Ég held að þið hljótið að taka undir með mér að maður myndi segja: (Frú) Vigdís Finnbogadóttir. Þannig fer ekki á milli mála um hvern er rætt.

Þess vegna leyfi ég mér að smygla mér inn í kórinn með þeim sem hafa undrast málfar á einkavæðingarskýrslunni sem mjög hefur verið rædd í vikunni. Sumt af fjármálatæknilegu orðalaginu virkar vissulega sannfærandi en hér er rangt farið með raðtölur:

5–6. bls.

Lokaorðin trufla mig þó mest, lokaorðin sem eru höfð eftir löggiltum skjalaþýðendum eins og þar segir:

Hr. Árnason sagði það mikilvægt að viðhalda öguðum viðræðum við kröfuhafana. ... Samningaviðræðurnar eru hinsvegar, tvíhliða milli ríkisins og fjármálalegra ráðgjafa gömlu bankanna. 

Financial advisors eru víðast þar sem ég fletti upp annars staðar fjármálaráðgjafar. 

En kannski er ég bara í baunatalningu ...

Uber!

Ég er hrifin af sjálfvirkni sums staðar og mér leiðist að láta sækja mig þannig að ég vona að sjálfkeyrandi bílar (helst fyrir sjálfbæru eldsneyti) verði framtíðin. 

Talgreinir!

Mikið þykir mér spennandi tilhugsun ef það verður að veruleika að tæki greini raddir, hljóð, orðaskil og atkvæði, ef talgreinir getur skráð það sem sagt verður í stað þess að fólk skrifi allt upp eftir „segulbandi“.

Kannski er óraunhæft að það gerist á tveimur árum en ég trúi að það gerist fyrir 2020. Og það skiptir mig og mína vinnu máli. Jibbí.