Hver er þessi Eyþór?

Ég var að lesa úttekt Stundarinnar á aðgerðum lögreglustjórans á Akureyri og niðurstöðu Héraðsdóms - nei, annars, hún er ekki (komin?) á vef dómstólsins.

Á vef rúv.is les ég svo:

Eyþór Þorbergsson, staðgengill lögreglustjórans á Norðurlandi eystra, segir í skriflegu svari við fyrirspurn fréttastofu að niðurstaðan verði kærð til Landsréttar.

Þá rifjast snarlega upp hvernig pólitíkin dró í land í síðustu viku. Ráðherra ákvað á einu augnabliki í mars 2021 að áfrýja til Landsréttar ítarlega rökstuddum héraðsdómi sem hún tapaði og nú hefur það mál verið fellt niður með ærnum tilkostnaði hins opinbera og miklum þjáningum hinnar stefndu.

Ætli Eyþór hafi hugsað heila hugsun áður en hann sendi svarið frá sér? Er útilokað að menn skilji þegar öll sund hafa lokast?

Söngvakeppnin

Ég hef meira gaman af töluðu máli en sungnu, en samt hef ég minn tónlistarsmekk. Hann er að sönnu ekki mikill og vitið á tónlist ekki heldur. Þess vegna ómaka ég mig yfirleitt ekki við að horfa á söngvakeppni sjónvarpsins og aðeins á stóru keppnina ef það er einhver sefjun í nærumhverfi mínu.

Í gærkvöldi var ég illa haldin af beinverkjum og kom engu gáfulegu í verk þannig að ég dormaði í sófanum yfir söngvakeppninni. Lögin voru fimm, hvert um sig sirka þrjár mínútur en samt teygði dagskráin sig yfir einn og hálfan klukkutíma. Kynnarnir voru vandræðalegir, alltaf að hvetja fólk til að kjósa þótt aðeins væru komin kannski tvö lög og hoppandi og híandi allan tímann. 

Ég get alveg skilið að þetta sé barnagaman - nei, samt ekki með stöðugum auglýsingahléum - en væri þá ekki nær að hafa þetta efni á barnaefnistíma?

Almennt séð er mér alveg sama hvað er í sjónvarpinu, þetta efni var bara nokkrum númerum of kjánalegt. Beinverkir gætu ekki hlammað mér í sófann aftur um næstu helgi. 

Að hafna rússneskum vörum?

Ha? Ég sá á einhverjum samfélagsmiðli áðan spurningu um hvaða vörur væru rússneskar svo viðkomandi gæti sniðgengið þær. Ég skil það ekki. Þótt maður fordæmi Pútín, stríð og innrásir er flest rússneskt fólk venjulegir borgarar sem vinna við eitthvað til að afla sér viðurværis. Ég er einmitt líka búin að sjá heilmikla umræðu um að rússneskur almenningur sé einstaklega geðugur og greiðvikinn.

En af hverju sameinast ekki yfirvöld allra landa heims um að taka völdin af Pútín? Hann verður sjötugur í haust og ef hann fær að ráða getur hann vaðið uppi með vondar hugmyndir og vondar ákvarðanir í 20 ár - og svo vitum við líka að síðasta fíflið er ekki fætt.

Er enginn samtakamáttur hjá góðu fólki til að hindra stríð?

Páll og nafnlausi þolandinn

Þolendur allra landshluta hljóta nú að fagna því að lögreglan taki kynferðisbrot og dreifingu einkamyndefnis alvarlega. Ég óska öllum Pálum landsins góðs bata og réttlætis en ekki síður öllum þolendum sem hafa mátt bíða og bíða eftir svörum, niðurstöðum, bréfum, símtölum - og réttlæti.

Breytum kirkjum

Ég hélt að sárkristið fólk hreykti sér af umburðarlyndi og kærleika í garð annars fólks. Ég var að lesa í gegnum þráð á Facebook sem hefði líklega afkristnað mig ef ég hefði verið einhverrar sérstakrar guðstrúar. Ég man ekki alveg hvenær ég sagði mig úr þjóðkirkjunni en það var a.m.k. fyrir aldamót og þá var ég búin að vera lengi á leiðinni út af einhverjum meintum þjóni kirkjunnar sem hafði ofboðið mér.

Sagan hefur sýnt að mörg ódæðisverk eru framin í nafni trúar. Mörg stríð hafa verið háð vegna meintrar trúar.

Ég trúi á ýmislegt, m.a. á fyrirgefningu og umburðarlyndi en ég er ekki til í að bjóða hinn vangann ef ég er löðrunguð og mér finnst hreint út sagt einfeldningslegt að horfa í gegnum fingur sér ef einhver manni nákominn t.d. fremur glæp. Ég elska engan skilyrðislaust en ég er alltaf til í að hlusta á rök og meðtaka ef fólk gengst við mistökum og sýnir yfirbót.

Ég vil sem sagt aðskilja ríki og kirkju og mér finnst frábær hugmynd að breyta kirkju í gistiheimili eða einbýlishús eftir atvikum. Þegar ég var á ferð í Dublin endur fyrir löngu hringdi í langlínusímtal úr fyrrverandi skriftaklefa sem búið var að breyta í símaklefa.

Aumingja kapítalistarnir

Ég er meðvirk. Ég vorkenni kapítalistunum og fæ reglulega samviskubit þegar ég er ekki nógu dugleg að fara í búðir og kaupa. Samt á ég fulla skápa af fötum sem ég er búin að gleyma og sem ég passa sum ekki í. Ég fæ örari hjartslátt þegar ég er ekki nógu dugleg að kaupa tilbúinn mat. Samt fer ég í úrvalsbúðir og kaupi gott brauð og sushi í miklu magni þegar ég býð völdum gestum í mat. Ég fer líka á veitingastaði og kaupi mat sem einhver annar leggur á borðið hjá mér og vaskar upp eftir mig.

Gráðugir einstaklingar hafa komið óorði á kapítalistana. Kapítalisti er skv. Snöru:

(samkvæmt marxískri kenningu) sá sem ávaxtar eignir sínar (beint eða óbeint) með (launa)vinnu annarra.

stórríkur maður, auðjöfur

Líka skv. Snöru:

maður sem nýtur arðs af eignum sínum. 2. auðjöfur. 3. auðvaldssinni.

Sannur kapítalisti þarf að hætta fé sínu og taka áhættu. Stundum er sagt að menn geti ekki náð árangri nema mistakast líka. Af mistökunum megi draga hvað mestan lærdóm. Mistökum getur fylgt tjón. Ég tek ofan fyrir þeim kapítalistum sem taka áhættu, reka sig á, bæta sig og uppskera almennilega. Það er bara svo skrambi erfitt að þekkja þá úr. Nú, eftir tvö ár af faraldri, er ég ekki viss hvar skikkanlegu veitingamennirnir, flugrekendurnir, fatasalarnir, hárgreiðslumeistararnir og blaðamennirnir halda sig og hvar ég á að versla til að styrkja heiðarlega kapítalista sem hafa dregið vagninn sjálfir.

Og ég er í alvörunni meðvirk vegna þess að ég á það til að kaupa eitthvert drasl og einhvern óþarfa handa mér og handa öðrum í stað þess að kaupa það sem mig langar í þegar mig langar í það. Ég er nefnilega neyslugrönn að eðlisfari ... en líklega hefur meðvirknin verið alin upp í mér af neyslusamfélaginu - sem ég held að sé að breytast.

Ég versla í Rauðakrossbúðunum af því að mér líka vörurnar og vilja gefa þeim framhaldslíf og ég ferðast á hjóli af því að ég upplifi sjúklega mikið frelsi á hjólinu. Ég er loks búin að átta mig á að mér líður illa í dýrustu flíkunum sem ég kaupi ... og bíllinn - ja, hann er bara fastur í skaflinum fyrir framan húsið. En ég þakka innilega fyrir að þurfa ekki að kaupa mér fasteign í Reykjavík í bráð.

Sprengisandur í morgun

Ég hlustaði á Sprengisand í morgun. Þar talaði lögmaður um lögfræði.

Útskrifaðir lögfræðingar kunna ekki bara lögin og rétta meðferð, þeir kunna sumir klækjabrögð og breyta vísvitandi rangt eða reyna að hafa óeðlileg áhrif á útkomu mála.

Fyrir tveimur árum skrifaði ég manneskju tölvupóst, sjá mynd. Daginn eftir hringdi í mig lögmaðurinn sem ég vísaði í og hótaði mér málsókn vegna ærumeiðinga út af þessu tveggja manna tali. Ég vissi að ég skuldaði honum ekki neitt og neitaði að segja honum það sem hann vildi vita. Hann gargaði [ekki ofmælt] á mig að ég skyldi hringja í hann daginn eftir og segja honum það sem hann vildi vita. Ég vissi rétt minn en almáttugur, hvað ég fékk mikinn hjartslátt. Ég hringdi ekki til baka og hef sem betur aldrei framar fengið upphringingu frá honum.

 

 

 

 

Ég og þessi lögfræðingur vorum aldrei vinir en þessi manneskja sem fékk póstinn frá mér áframsendi póstinn til lögfræðingsins en svaraði mér aldrei. Ég held að viðkomandi hafi verið heilaþvegin/n af vitsmunum og framkomu lögmannsins.

Ég treysti ekki lögmönnum fyrir það eitt að vera lögmenn. Og af því að þekki fjöldann allan af lögmönnum ætla ég að segja hið sjálfsagða: Margir lögmenn, kannski langflestir, eru gott fólk sem vandar sig í því sem það gerir.

Styrkir og arðgreiðslur

Ég á smáaur í verðbréfum. Safnið er í Stefni - Samvali hs. Ég er búin að eiga þetta lengi og hef séð upphæðina fara upp og niður. Sum árin hafa verið í mínus. Þegar maður fjárfestir í áhættu getur maður átt von á góðum gróða eða tapi, í því felst áhættan.

En ekki í augum framkvæmdastjóra Samtaka atvinnulífsins: 

Halldór Benjamín segir ekkert óeðlilegt við það að fyrirtæki greiði út arð þrátt fyrir að hafa þegið ríkisstyrki vegna heimsfaraldurs Covid-19. 

Segir. Ekkert. Óeðlilegt.

Ríkt fólk getur ekki gert endalausa kröfu um aukið ríkidæmi. Fólk á ekki að setja í áhætturekstur peninga sem eiga að duga fyrir eðlilegri framfærslu. Áhættufé getur tapast - en tapast ekki hjá þeim sem vilja einkavæða gróðann og ríkisvæða tapið og fá að ráða.

Segin saga. Gömul saga. Margendurtekin saga. Óþolandi í alla staði. 

Tek fram til öryggis, vegna riddara gróðapunganna sem stundum villast hingað inn, að ég öfunda ekki framkvæmdastjóra Samtaka atvinnulífsins af gróðastöðu sinni. Ég hef hins vegar séð færslur hjá honum á Twitter og þær eru oft meinfyndnar. Hann mætti nota kímnigáfuna oftar í viðtölum.

Skatturinn, 3. þáttur

Ég fékk tiltal frá Skattinum af því að ég lagði saman tvo og tvo og fékk út þrjá. Skussaháttur hjá mér en óverjandi að Skatturinn skyldi ekki koma auga á svona augljósa villu fyrr en hálfu ári síðar. Og nú er hann búinn að taka sirka 20 mannklukkutíma, hálfa vinnuviku, í að senda mér bréf eftir bréf frá Vestmannaeyjum með tiltali á mörgum blaðsíðum um augljósa villu - en núna síðast án þess að láta þess getið í öllu orða- og talnafarganinu hvar ætti að leggja inn og hver gjalddaginn væri. Það er sko samt búið að leggja á mig aukaálögur og skussaháttarvexti.

Ég eyddi auðvitað einhverjum klukkutímum í að ráða gátuna - takk, Skattur! - og nú er ég að fara að borga skuldina til að fá ekki vöndinn á nakið handarbakið.

Ég hef aldrei þurft að eiga við Tryggingastofnun eða Útlendingastofnun en hef heyrt slæma hluti um þær stofnanir. Af hverju er ekki vilji hjá þjónustustofnunum til að vera skilvirkar og með snefil af þjónustulund? Ég fullyrði að það er EKKERT MÁL að vinna vinnuna sína. Það er ekki endilega við frontinn að sakast, kannski er vilji hjá yfirstjórn til að sýna stífni og eyðslusemi því að í mínu tilfelli hefði verið hægt að útkljá málið með einu símtali.

Samsæriskenning

Ég hlustaði á viðtal við Pál Vilhjálmsson á Bylgjunni í morgun. Ég sé að það er bara rúmar 16 mínútur en mér leið eins og það væri langtum lengra. Ég hlustaði drjúga stund á leið út úr húsi og svo alla leið á áfangastað.

Hvað sagði framhaldsskólakennarinn í viðtalinu? Jú, hann hafði áhyggjur af því að skipstjóra hefði verið byrlað eitur þannig að hann missti meðvitund, hefði verið fluttur á spítala þar sem starfsmenn RÚV hefðu stolið af honum símanum, farið með hann upp í Efstaleiti, stolið af honum gögnum, skilað símanum, sagt svo upp störfum í snatri, ráðið sig til annarra fjölmiðla og lekið gögnum af símanum til þeirra fjölmiðla. Meðal lekinna gagna voru upplýsingar um skrímsladeild Samherja sem á að vera innanhússgrín skipstjórans og lögfræðings Samherja.

Ég er ekki fjölmiðill sem fer endilega í mikla rannsóknarvinnu heldur bloggmiðill sem skrifa stundum eftir minni. Þið sem lákuð hingað inn fyrirgefið mér vonandi þótt ég skauti í fimm setningum yfir 16,5 mínútur af einræðu kennarans enda vísa ég á frumheimildina í fyrstu línu. Áhugasamir sem misstu af geta hlustað í tækjunum sínum.

Og af því að ég er alveg víðáttukærulaus bloggari ætla ég að segja að mér finnst metnaðarlítið af kennaranum sem hittir margar ungar stúlkur á hverjum degi í vinnunni að hafa ekki sjáanlegar áhyggjur af því að ungu nemendunum hans hafi verið byrluð ólyfjan úti á meðal fólks.

Ég er á móti því að eitrað sé fyrir fólki en atburðarásin sem ég dró saman í nokkrar línur er svo ótrúverðug að ég get að svo stöddu sáralítið gefið fyrir baráttu Páls fyrir réttlæti og sanngirni. Ef ég hefði ekki eingöngu heyrt kennarann verja vondan málstað hefði ég kannski lagt betur við hlustir. Og skildi ég ekki rétt að hann liti svo á að út af þessu væri lögreglustjórinn á Akureyri, áður lögreglustjórinn í Vestmannaeyjum sem gaf lítið fyrir umræðu um nauðganir á þjóðhátíð, að kalla blaðamenn í skýrslutökur?

Og gaf hann ekki líka í skyn að starfsfólk á fréttastofu RÚV væri nú farið í stórum stíl út af alls konar lekum?

Ég vil endilega vita hið sanna og mun fylgjast með framvindu allra þessara mála en mér finnst samsæriskenningin um að Þorsteinn Már sé varnarlaus kettlingur ekki trúleg.

Guggan verður áfram gul ...

Mér líður eins og Verbúðin haldi áfram með tíðindum dagsins. 

Af hverju er ekki búið að breyta lögum um stjórn fiskveiða?

Af hverju erum við ekki komin með nýja stjórnarskrá?

Er orkan komin í einkaeigu? Hvað með jöklana? 

Ég hef það sjálf gott en við gætum öll lifað í vellystingum praktuglega og þyrftum ekki að vera með undirmannað heilbrigðiskerfi og menntakerfi. Við gætum haft boðlega vegi alls staðar, göng eftir þörfum og 30 stunda vinnuviku ef við skiptum aðeins jafnar.

En Guggan skipti litum.

Gróði bankanna

Bankarnir hreykja sér af góðum hagnaði og arðgreiðslum. Fjölmiðill spyr: Getið þið ekki látið eitthvað af hagnaðinum nýtast kúnnunum ykkar, viðskiptavinunum sem borga háa útlánsvexti en fá lága innlánsvexti?

Bankastjóri: Við erum í samkeppni alla daga.

Fréttamaður: ...

Bloggari: Það er bara engin lógík í því að vextir á sparifé séu í kringum 1% en vextir á skuldum allt að 14%, kannski enn hærri. Ég hef ekki nennt og nenni ekki heldur núna að reikna út vaxtamuninn í prósentum, allt læst fólk sér að hann er fáránlegur.

Fólkið í kirkjugarðinum

Dreptu mig ekki, hvað Rás 1 er að endurspila skemmtilega þáttaröð seinni partinn á laugardögum. Flest munum við gleymast þegar við verðum horfin yfir móðuna miklu þótt við verðum laufblöð á einhverjum ættartrjám og skiljum jafnvel eftir okkur fingraför á internetinu sem munu varðveitast sem gjálfur í hafi. En Þorgerður Ása Aðalsteinsdóttir spæjaði um legsteina í Hólavallakirkjugarði og las sér til um suma hina látnu og gröfnu. Afraksturinn var spilaður á Rás 1 í fyrrasumar en ég heyrði fyrst einn þátt um daginn fyrir tilviljun. 

Og í gær var þáttur um skáldin Jóhann Gunnar Sigurðsson og Sigurð Breiðfjörð sem ég las um báða í íslenskunámi mínu á síðustu öld. Hér bætir Þorgerður óskaplega miklu við æviferilinn hjá þeim báðum og gerir það svo vel að maður næstum hjólar framhjá viðkomustaðnum eða gleymir að maður sé að skúra.

Jóhann varð 24 ára en Sigurður 48 en samt komu þeir miklu í verk ... já, eins og við öll þótt við yrkjum ekki ódauðleg harmkvæði eða verðum dæmd til 20 vandarhagga fyrir tvíkvæni ...  

 

Ég elskaði lífið og ljósið og ylinn.
Nú liggur það grafið í djúpa hylinn.

Og vonirnar mínar, sem voru fleygar,
sumar dánar, en sumar feigar.

                                    JGS

Ástin hefur hýrar brár
en hendur sundurleitar,
ein er mjúk en önnur sár,
en þó báðar heitar.

                                     SB