Unicef að missa það

Af örlæti mínu læt ég 1.000 kr. af hendi rakna til Unicefs í hverjum mánuði. Ég veit að þetta er ekki há tala en manni er alltaf sagt að smáupphæðir geri gæfumuninn í þeim löndum sem peningurinn rennur til.

Þegar ég sé þessar yfirmátahallærislegu auglýsingar frá Unicef um vatn og vatnsviku langar mig mest að afturkalla lítilræðið. Kjánahrollurinn gerir næstum því út af við mína góðu vitund. Öll myndbrotin sem ég hef séð eru hörmuleg; þegar Ilmur hneykslast á stúlkunni sem veit ekki að Þröstur Leó grettir sig fyrir góðan málstað en sýnu verst er þegar Bjarni Ármanns fær unaðshroll yfir vatninu.

Það er unnið gegn góðum málstað.

 

Er þorskurinn skotinn í síldinni?

Síldin hvarf einu sinni. Einhvern veginn held ég að það hafi verið vegna ofveiði. Nú sé ég á RÚV að þorskstofninn sé í sögulegu lágmarki og það þrátt fyrir gjörgæslu þorsksins undanfarið. Er ekki bara vitlaust gefið? Er kannski þorskurinn að bera víurnar í síldina og farinn á vit hennar?

Miskunnsami Samverjinn lifir enn góðu lífi

Gummi bróðir stendur í flutningum og ég er svo góð litlasystir (af því að hann er svo góður stóribróðir) að ég rétti honum stundum hjálparhönd. Í kvöld reyndi ég að rétta honum litlafingur við flutning á þvottavél. Sem við stóðum fyrir utan heimili hans í miðborginni, kannski dálítið rotinpúruleg og uppburðarlítil, bar að ungan karl og unga konu. Sá var ekki að tvínóna þegar hann sá aumingjaskapinn og bauð fram aðstoð við þvottavélarburð.

Ekki bara var hann mjög snöfurmannlegur við þetta í alla staði, heldur stóðum við að burði loknum á hjali lengi kvölds. Riddaramennska er sko ekki liðin undir lok.

Mig langaði að skrásetja með mynd - en feimnin aftraði mér.

Er nokkur kreppa?

Mér fannst endilega að það væru alveg sérlega fáar auglýsingar í Silfri Egils á sunnudaginn. Ég minnist þess að það barst í tal á heimilinu. Og maður hugsaði að þarna sæi kreppunnar stað.

Í dag frétti ég að góðvinur minn hefði ráðið sig á auglýsingastofu á föstudaginn og eytt allri helginni í að semja texta að óljósri sjónvarpsauglýsingu. Og við rifjuðum upp kreppuna sem var talað um árið 2002 sem gekk yfir meðan við depluðum augunum snöggvast. Sér maður bara kreppuna útundan sér þar sem sjónsviðið er hvað lélegast?

Ekki ætla ég þá að kvarta yfir því.

Man einhver Guðna læks?

Þegar Guðna Kolbeinssyni hafði orðið á, þegar Guðni Kolbeinsson beygði í útvarpi nafnorðið lækur í eignarfalli læks og sá svo, reyndar ranglega, að sér hefði orðið á í messunni hætti hann með útvarpsþættina. Honum varð svo um mistökin að honum þótti sér ekki lengur sætt.

Var það ekki snarboruleg hegðun?

 

Hver er þessi Leroy?

Í myndbandinu kennir hann alls kyns einföld dansspor, alls kyns ...:

 

Gildin sem manni eru kennd í grunnskólum

Ég lærði ógrynni í grunnskóla sem nýtist mér vel í dag, tungumál, útreikninga, vélritun, rithátt. Ég man fæst til að nefna það, man samt þegar ég féll í þá gildru á prófi að leggja sögnina að má út sem mega (nafnháttarmerkið var ekki með) og beygði þannig ranglega, man þegar ég gleymdi einu 0 á kristnifræðiprófi og sagði að kristnitakan hefði orðið árið 100 en man annars næstum ekkert af einstökum lærdómsatriðum. Ég vona að það sé sossum eðlilegt.

Það er aðallega tvennt sem ég man gjörla.

Ragnheiður Finnsdóttir var umsjónarkennarinn minn í 9. bekk og kenndi mér íslensku. Við skrifuðum ritgerðir og þær allar annað hvort með penna eða á ritvél. Mér er sérstaklega minnisstætt þegar ég skrifaði um William Heinesen og lagði mikið á mig að hafa mynd af honum í ritgerðinni sem ég þurfti ljósrita (myndina), klippa og líma og ljósrita svo aftur áður en ég byrjaði að vélrita á síðuna. Ragnheiður kenndi a.m.k. mér í eitt skipti fyrir öll að ritgerð verður að vera manns sjálfs. Ef maður ætlaði að nota texta annars varð hann að vera í gæsalöppum og með tilvísunum og tilvísanirnar urðu að vera svo skýrar að hægt væri að finna heimildina. Ég gerði aldrei neitt öðruvísi, mér er bara minnisstæð innlögnin. Síðan hef ég skrifað fjölmargar ritgerðir og kennt ritgerðasmíð í framhaldsskólum, alltaf með þessari áherslu. Það er t.d. rosalega leiðinlegt að taka saman heimildaskrá, finnst mér, þannig að það er brýnt að skrifa hana jafnóðum og hafa samræmi í henni.

Sigfús Halldórsson tónskáld kenndi mér teikningu. Ég lærði aldrei neitt að teikna enda bæði hæfileikalaus og ekki síður gargandi áhugalaus um teikningar og þrívídd. Púff. Þetta ristir enn svo djúpt að þegar ég fæ póstkort skoða ég varla bakhliðina, les bara textann. Sigfús arkaði fram og aftur stofuna og sagði okkur að hann hefði sama sem gengið til Þingvalla í svo og svo mörgum kennslustundum. Það sem hann kenndi mér þó öðrum fremur var að greina á milli hugmyndanna um veikindi og lasleika. Þegar hann las upp nemanda og annar nemandi kvað hann veikan sagði Sigfús: Já, er hann á spítala? Kannski er þetta harðneskjulegt (og kannski gerðist þetta bara einu sinni) en ég held að fólk hafi haft og hafi enn tilhneigingu til að kalla vægasta hóstakjöltur veikindi.

Úr 10 ára grunnskólagöngu man ég ekki mörg önnur einstök lærdómsatriði (nema að vísu þegar Lárus kenndi mér algebru og hún kikkaði fyrirvaralaust inn um jólin þótt Lárus væri víðs fjarri og svo þegar Guðrún Svava leiðrétti hjá mér þegar ég hafði skrifað í stíl að klukkan væri 20 mínútur í átta - hún leiðrétti að hana hefði vantað 20 mínútur og síðan hef ég aldrei getað sagt það öðruvísi).

Jæja, þetta var aldeilis persónulegt á sunnudagsmorgni.

Sú bíllausa

Ég keyrði sjálfa mig og ýmislegt dót á milli bæjarhluta í dag og ákvað á bakaleiðinni að prófa eina þessara stöðva sem hafa svo mikið verið í umræðunni. Valið var svo mikið að ég keyrði framhjá hverri bensínstöðinni á fætur annarri og ákvað að taka bensín á Snorrabrautinni þar sem ég verslaði sennilega oftast síðast þegar ég var oft á bíl.

Þegar ég var vendilega búin að leggja bílnum og rifja upp pin-númerið á kortinu stóð ég í forundran fyrir framan auglýstan sjálfsalann - nema hvergi í aðkeyrslunni kom fram að sjálfsalinn tæki bara seðla.

Er þetta útspil olíusalanna í dýrtíðinni? Ef ég hefði ætlað að fylla 60 lítra tankinn hefði ég þurft að punga út átta fjólubláum seðlum. Ég geymi þá ekki í buddunni. Gerir það einhver nú orðið?

Ég gaf nemanda næstum falleinkunn í íslensku einu sinni fyrir að nota dálk úr bókmenntasögu án þess að geta heimildar

Hún varð brjáluð út í mig. Þetta var áður en google stal senunni og það var erfiðara að glöggva sig á hvenær nemendur gerðust fingralangir.

Hvernig getur háskólaprófessor EKKI vitað að maður skreytir sig ekki með stolnum fjöðrum - áður en Hæstiréttur kveður upp úr með það? Ég er svo gargandi bit.

Af hverju ættu kaupendur að eign nr. 2 að halda að sér höndum?

Ég skil ekki þessa stífluspá og enn síður spá um stíflubrot eftir afnám stimpilgjalda hjá þeim sem kaupa fyrstu eignina. Það er fjöldinn allur af stórum eignum í sölu sem eru ekki dæmigerð fyrstu kaup.

Lánin sem fást út á brunabótamat eru fjarri markaðsverði. Mun það breytast? Sparnaður upp á 400.000 þegar fólk kaupir 25 milljóna króna eign er vissulega mikilsverður en ef fólk þarf að brúa 10 milljónir og bankarnir lána ekki nema með 7,15% vöxtum er áfram verið að átthagafjötra fólk. Bankarnir ættu að andskotast til að sjá að sér. Þeir græða ekkert á að setja fólk út á klakann.

Ásett verð hefur ekki lækkað þar sem ég hef skoðað. Ég veit ekkert hvað er hægt að bjóða mikið niður en það er öllum til hagsbóta að halda flæðinu áfram. Það er alveg fáránlegt að höndl með heimili fólks lendi í frosti og að misvitrir spámenn ráðskist með svo mikla hagsmuni. Það er stórmál þegar fólk er búið að kaupa - af því að fólki var ráðlagt að kaupa áður en það seldi - og svo getur það ekki selt af því að allt í einu eru aðstæður óhagstæðar.

Þetta er ekkert grín.

Óttast stíflu á fasteignamarkaði fram til 1. júlí

Bensínverð

Það er auðvitað að bera í bakkafullan lækinn að spjalla um bensínverð og aðgerðir vöru-, sendi- og leigubílstjóra. Að sumu leyti er ég ánægð með að neytendur láti í sér heyra og rísi upp á afturlappirnar - en ég get ekki að því gert að mér finnst byrjað á öfugum enda. Ég get auðvitað trútt um talað sem vel að eiga ekki bíl, a.m.k. ekki í bili, og hef allt í göngu-, hjóla- eða strætófæri.

Ég vildi sjá fólk ybba sig yfir lélegum almenningssamgöngum. Til þess að geta lagt bílnum þarf fólk að hafa alvöruval. Og Ikea sem sýnir núna gott fordæmi með því að hækka ekki vöruverð er svo úrleiðis fyrir mig að Ikea er ekki raunverulegt val ef ég þarf að mublera upp hjá mér. Nema ég get auðvitað tekið leigubíl ... hmm.

Og mér er alveg sama þótt kaupmenn móðgist þegar ýjað er að því að þeir hafi hækkað vöruverð miklu meira en þörf krefur - af því að þeir geta það. Af hverju sniðgöngum við ekki þær vörur sem sannanlega hafa hækkað í helberu gróðaskyni? Af hverju erum við ekki upplýst um þær vörutegundir? Hvar er gagnrýna fréttamennskan?

Nei, þess í stað keyrir fólk langar vegalengdir til að kaupa ódýrari bensínlítra á Bústaðaveginum og stormar inn í Vodafone til að kaupa iPhone. Þegar upp er staðið erum það við neytendur sem berum heilmikla ábyrgð á því hvernig komið er fram við okkur, við þurfum að standa í ístaðinu og neita að láta misbjóða okkur.

Var nokkuð of mikið að borga 217 krónur fyrir 20 paratabs-töflur?

Er meiningin að láta okkur hlaupa apríl í kringum Björn Inga?

Ég er ekki mjög áhrifagjörn og þótt ég hefði átt bíl og séð fram á að keyra Bústaðaveginn á bilinu 7:30 til 9:30 hefði mér aldrei dottið í hug að reyna að komast í „ódýra“ bensínið. Og það er heldur ljótur hrekkur á tímabili hins brjálaða verðs - nema þeim hafi verið alvara.

Hins vegar get ég ekki betur séð en að tveimur hafi dottið í hug að láta fólk elta Björn Inga. Mér heyrðist í útvarpinu sem hann ætlaði að árita bók sína um REI-málið í Eymundsson. Allir þangað. Svo sá ég í 24stundum að hann tæki við ritstjórn þess blaðs en að til tíðinda drægi hjá Ólafi Stephensen í Ráðhúsinu í dag kl. 14. Allir þangað.

Alltaf gaman að þessum samsæriskenningum.