Smættun

Ég heyrði hvorki né las fréttir til klukkan rúmlega fjögur í dag. Þá heyrði ég viðtal við Ingu Sæland, formann Tomma.

Mér kemur heldur ekki við hver sængar hjá hverjum en mér blöskrar langar leiðir að nokkur maður skuli vísa til meintrar hjásvæfu með þyngdartölu. Þetta er hlutgerving og ég fæ hroll.

Svo las ég nokkrar fréttir á Vísi þar sem flestir virtust líta svo á að þessi frétt hefði komist í umferð til að afvegaleiða umræðuna frá Íslandsbankasölunni.

Er það þá þannig að við getum bara hugsað um eina frétt eða einn atburð í einu? Er það allt og sumt sem íslenska hugvitið ræður við?

Ég er miður mín yfir að nokkur maður tali svona um nokkra aðra manneskju og að svona margt fólk verji rétt manns til að hlutgera manneskju. 

Hún bað um það ...

Ef kona sem er í flegnum bol bað um að verða fyrir ofbeldi, hvað biður þá konan með matarsmekkinn um? Eða konan í buxnadragtinni? Eða kallinn í fótboltabolnum? Horfið á myndbandið og hugsið það sama og ég.

Stóra plokkið - fyrirfram eða eftir á?

Mér finnst mín hugmynd a.m.k. jafn góð og hugmynd Einars Bárðarsonar um stóra plokkdaginn. Hendum ekki rusli á göturnar eða annars staðar í náttúrunni. Pössum okkur þegar við tökum buffið eða símann úr vasanum að snýtubréfið fjúki ekki burt. Sveitarfélögin tæmi tunnurnar og endurnýi eftir þörfum þannig að botninn detti ekki úr.

Í einu orði: Forvarnir.

Ég tek upp tilfallandi rusl þegar ég er á gangi. Að sjálfsögðu. En ég ætla ekki út með poka á sunnudaginn til að tína upp sígarettustubba sem reykingamenn hafa meðvitað hent frá sér á víðavangi eða hundaskít sem hundaeigendur hafa látið undir höfuð leggjast að taka með sér.

Hirðum ruslið fyrirfram en ekki eftir á.

Auðvitað geta orðið slys en ef fólk passaði sig væri miklu minna rusl að tína upp. Og ef sveitarfélög byðu upp á fleiri ruslafötur væri auðveldara að henda sælgætisbréfinu eða kókómjólkurfernunni jafnóðum en ekki troða í vasa eða stinga í töskur og missa svo kannski frá sér í vindinum.

Forvarnir.

Dyngja eftir Sigrúnu Páls (2021)

Bókasöfn eru dýrð og dásemd. Af bókasafninu get ég gripið með mér tilfallandi bækur sem ég þarf ekki að eiga hillur undir um aldur og ævi. Ég hef samt keypt bækur til að lesa og síðan gefið áfram.

Nóg um það. Ég greip Dyngju með mér rétt fyrir páska en byrjaði ekki á henni fyrr en í fyrrakvöld. Ég varð alveg hugfangin. Sjaldan orðið sem maður getur varla lagt frá sér bækur. Teddý kom mér stöðugt á óvart og það eru mikil gæði að verða hissa í sífellu, flissa og brynna svo músum skömmu síðar.

Líf Teddýjar er markað tilviljunum og leyndardómum. Mæli mikið með og hlakka svo sjálf til að ná mér í fleiri bækur eftir sama höfund.

Dís árið 2000

Ég þykist muna að ég hafi lesið bókina Dís þegar hún kom út en myndina sá ég ekki fyrr en núna um páskana. Hún var á streymisveitunni fínu RÚV og í alla staði mjög páskaleg þótt hún gerist um sumar.

Dís er 23 ára og alveg kenguppgefin á að vera ekki góð í neinu. Þótt ég sé nú orðin snöggtum eldri man ég líka þá brjálæðislegu vonleysistilfinningu á sama aldri yfir að ekkert lægi eftir mig.

Svo er sérstakur bónus að rifja upp miðbæjardjammið eins og það leit út um aldamótin. Ég hefði helst viljað hafa Ilmi Kristjánsdóttur í öllum kvenhlutverkunum en hinir leikararnir voru líka fínir.

Mæli allan daginn með þessari þægilegu bíómynd.

Bensín(verð)

Ég á bíl. Ég fer flesta daga stuttar vegalengdir. Ég vel að hjóla eða ganga og vel vandlega þá daga sem ég fer úr Hlíðunum í t.d. Hafnarfjörð. Ég þarf ekki að bera þunga hluti heim á hjólinu.

Mér finnst þetta næs og átta mig á að fullt af fólki hefur ekki þetta val. En við vitum samt vel að fullt af fólki hefur þetta val en velur að keyra alla sína kílómetra. Gott og vel.

Í dag keypti ég bensín, 32,85 lítra á 268,89 kr./lítrann. Það er afsláttarverð eins og þar stendur (á reikningnum). Ég var að gá hvenær ég hefði síðast keypt bensín. Það var 19. desember 2021. Þá kostaði lítrinn 233,90 en kann að hafa verið önnur dælustöð.

Bensínverð hefur hækkað. Svar okkar neytenda er að nota minna af því ef við getum - þau okkar sem geta.

Gleðilega páska. 

Aftökur? Á samfélagsmiðlum? Í alvöru?

Ég er ekki þolandi og ég veit ekki um þá þolendur sem ég þekki. Þá meina ég að þolendur í mínum umgangshóp hafa ekki stigið fram. Ég ímynda mér líka að það sé ofboðslega erfitt að segja frá vegna þess að þá finnst fólki það vera að játa á sig dómgreindarbrest. Þolendur hafa margir treyst sínum nánustu, í fyrsta lagi treyst þeim sem fólki og svo treyst þeim fyrir sögum sinum og upplifunum.

Það er miklu auðveldara að vera keikur og segja að ekkert sé að. Kynslóð eftir kynslóð hefur tekið þann pólinn í hæðina. Um leið og maður ber sig illa er maður orðinn fórnarlamb og á svo á hættu að vera sakaður um uppspuna, athyglissýki - og að taka geranda sinn af lífi þegar þolandinn fær opinberan stuðning.

Það er erfitt að skrifa um þetta, hvort sem maður er áhorfandi eða í hlutverki. Ég finn að ég kem þessu sennilega ekki skýrt frá mér en ég finn svo innilega til með þolendum og óttast á sama tíma mína eigin gerendameðvirkni því að í þeim efnum er líka nóg framboð og margir pyttir að falla í.

Um daginn sagði góð kona í mín eyru: Hvað ætlum við að vera með marga gerendur á framfæri hins opinbera? Þá hafði einhver gerandi stigið út úr starfi sínu og sviðsljósinu.

Ég get alveg tekið undir með henni, en hvað með alla þá þolendur sem eru á örorku með kvíðaraskanir og ofanda þegar gerendurnir eru alls staðar sýnilegir?

Ég vil að fólk hegði sér. Af hverju verður fólk stjórnlaust og beitir ofbeldi? Er það geðslag, uppeldi eða fíkniefni?

 

 

 

Fékk Guðbjörg gjöf?

Er þetta satt, er það satt að Guðbjörg Matthíasdóttir, sú sem hleður milljónum undir Moggann sem selst ekki á viðskiptaforsendum, hafi fengið minnst 40 milljónir fyrir kaup og sölu á hlutum í Íslandsbanka?

ER ÞETTA SATT?

Ef þetta er ósatt verður ríkisstjórnin að bera það til baka. Ef það er satt verður að afturkalla gjörninginn og ríkisstjórnin er greinilega ófær um að stjórna fjármálum ríkisins.

Ég óttast að þetta sé satt.

Viðskipti í Íslandsbanka

Eitt er að fá ríflegan afslátt þegar maður kaupir vöru á markaði. Annað er að selja vöruna strax og vekjaraklukkan hringir.

Ef kaupendum hefði a.m.k. verið sett það skilyrði að eiga hlutinn í ár hefðu kaupin falið í sér snefil af áhættu.

Virði bankans felst í viðskiptum við hann og þeim gróða sem hann getur búið til með viðskiptavinum sínum. Nú er ég búin að færa aurinn sem ég átti í Íslandsbanka í annan banka. Ég skipti engu máli en ef allir viðskiptavinir bankans færu annað og hættu að vera með lán í bankanum yrði virðið minna og verð hlutarins myndi lækka.

En sá gjörningur virkar minna en skyldi úr því að hákarlarnir seldu aftur strax næsta morgun.

Eigum við virkilega að kyngja þessu? Ætlum við að kjósa yfir okkur sama fólkið og lét þetta viðgangast? Erum við meðvirkari en mamma gerandans sem ber alltaf blak af syni sínum?

 

Reimdu á þig skóna á tónleikunum hennar Guðrúnar Árnýju

Ég þekki þá hugmyndafræði að veiða fólk með villum. Í gamla daga setti fólk upp auglýsingar í sjoppum til að fá barnapíur eða einhvern til að þrífa og ef það var stafsetningarvilla fór fólk að tala um hana og fleiri lásu.

Illt umtal er betra en ekkert umtal, segir sagan. Það átti reyndar ekki við um Brúnegg og einhver fleiri tilvik sem ég man ekki akkúrat í augnablikinu.

En talauglýsingarnar á Bylgjunni í hinu endalaust leiðinlega #slöbbumsaman fyrr í vetur og núna út af tónleikum Guðrúnar Árnýjar, þeirrar öflugu söngkonu, eru bara pirrandi. 

Er til of mikils mælst að útvarpið bara vandi sig og semji af vandvirkni texta handa fólkinu sem les auglýsingarnar?

Þessi pirringur minn hérna mun örugglega ekki auka viðskiptin þannig að ef pælingin var að fá fleiri krónur í einhvern kassa er viðleitnin unnin fyrir gýg.

Sölupólitík andskotans

Einhver má endilega reyna að sannfæra mig um að þetta sé ekki ógeðslegt (samfélag).

Dæmi: Guðbjörg Matthíasdóttir, sem rekur Moggann með tapi upp á hvern dag, kaupir fyrir tæplega hálfan milljarð í Íslandsbanka. Kaupir?

Hver er Valdimar Grímsson og hvernig er hann aflögufær um 225 milljónir?

Hvaða kjósendur velja fólk sem hegðar sér svona? Mér þætti vænt um svar ef það er til.

Ég trúi að flestir vilji vanda sig

Ég var að lesa pistilinn sem þvagfæraskurðlæknir las landsmönnum sem hafa undrast og gagnrýnt skeytingarleysi í heilbrigðisumönnun. Þótt fólk gagnrýni galla og jafnvel ófaglega framkomu þýðir það ekki að fólk líti svo á að allir séu alltaf undir sömu sök seldir. Mér hefur margoft þótt ástæða til að gagnrýna fúsk, þótt það sé ekki endilega á spítölunum, en þar með hef ég ekki sagt að enginn vandi sig.

Ég trúi að flestir leggi sig fram í störfum sem þeir hafa menntað sig til og hafa áhuga á.

Er ekki vissast að endurtaka þetta?

Ég trúi að flestir leggi sig fram í störfum sem þeir hafa menntað sig til og hafa áhuga á.

Ef bakari setur óvart eitt kíló af pipar í piparkökurnar mun ekki nokkur maður koma þeim piparkökunum niður. Það eru mistök sem er óhætt að hafa orð á, mistök sem rústa ekki lífi nokkurs manns en ef bakarinn bætir sig ekki missir hann viðskipti. Einhver myndi þá kalla sem verið væri að kasta bakaranum fyrir lestina, úthrópa hann, rægja eða tala niður. 

Ég skil ekki þessa viðkvæmni fyrir gagnrýni, við hljótum öll að vilja bæta okkur og einmitt læra af mistökum.

Svo er allt annað mál að sjálfsagt er álag á sumum deildum spítalans stundum alltof mikið og þar kemur fjárstjórnarvaldið til sögunnar. Nú ættum við öll að leggjast saman á árarnar og róa í sömu átt, í átt að meira öryggi og meiri fagmennsku.