Skatturinn er í stríði

Ég

vil

borga

skatta.

Skatturinn dregur núna um mánaðamótin 75% af annars útborguðum launum mínum af því að ég var með verktakatekjur í fyrra. Ég hakaði við að ég vildi borga allan verktakaskattinn 1. júní en reiknaði með að fá rukkun, jafnvel sundurliðaða, í heimabankann.

Skatturinn hefur áður gert þetta og það þótt ég hafi verið skuldlaus og hann þurft að hundskast til að endurgreiða mér. Þetta er mikil orkusuga og tímasóun, bæði hjá mér og nokkrum starfsmönnum Skattsins.

Ég ítreka að

ég

vil

borga

skatta

til samneyslunnar

en ég bið um gagnsæi og upplýsingar. Það er Skattinum ofviða.

Mikið vildi ég óska þess að annað fólk stigi fram og segði sína sögu. Það er útilokað að ég sé ein um þetta. 

Ef ég er með yfir 450.000 kr. í verktakatekjur yfir árið á ég að skila skatti í hverjum mánuði. En verktakatekjurnar eru mjög tilfallandi af því að ég vinn venjulega dagvinnu og mér finnst ekki óeðlilegt að fá að gera upp einu sinni á ári.

En Skatturinn gerir mér lífið eins erfitt og honum er unnt.

Fyrirvaralaust fæ ég 196.000 kr. útborgaðar 1. júní. Inni í heildarlaunum fyrir maí eru 25 yfirvinnutímar (auðvitað unnir) og 77 tímar af bakvakt.

Ég get líklega þakkað fyrir að þurfa ekki að kljást við Útlendingastofnun eða Tryggingastofnun. Ég er fullfrísk, vel læs á texta og ágætlega læs á tölur en stend oftast á gati yfir meintum leiðbeiningum Skattsins.

Mig langar alveg að arga en ég hef ekkert upp úr því. Ég þarf bara að móast við og reyna að koma vitinu fyrir Skattinn.

Stóryrði - trúgirni

Ég er smáyrt og ein af þeim sem sest ekki við lyklaborðið fyrr en ég er búin að heyra mörg sjónarmið í umdeildum málum.

Eitt umdeilt mál er núna hvort, hvernig og hvenær eigi að endursenda allt að 300 flóttamenn og láta sig einu varða þótt það fólk endi á grísku götunni. 

Prestur í Laugarnesi vandaði ekki ríkisstjórninni kveðjurnar af þessu tilefni, biskup veitti prestinum tiltal og annar prestur setti ofan í við biskup.

Þetta vita allir sem fylgjast með. En hvar er samanburðurinn á orðræðu framhaldsskólakennarans í Garðabæ sem tekur iðulega upp hanskann fyrir þá sem geta vel varið sig sjálfir?

Eða samanburðurinn við grunnskólakennarann á Akureyri sem gerði lítið úr samkynhneigð og samkynhneigðum? Honum var sagt upp, hann kærði uppsögnina og dómstóllinn komst að þeirri niðurstöðu að uppsögnin hefði verið ólögleg.

Tjáningarfrelsið er mjög ríkt og mér finnst að það eigi að vera það. Þeir sem fara samt OF frjálslega með það gjalda fyrir með trúverðugleika sínum þannig að ég segi eins og margir gáfaðir hafa sagt á undan mér: Öndum í kviðinn og flýtum okkur hægt þegar við ætlum að vera með í umræðu um eldfim efni.

Svo er annað mál að sumir sjálfskipaðir álitsgjafar eru ekkert endilega að flýta sér í hita leiksins heldur hafa einfaldlega þá bjargföstu skoðun að samkynhneigð sé óeðli eða að nauðgun sé ekki endilega nauðgun.

Vitjanir á RÚV

Ég á ekki til orð. Nú eru búnir sex af átta þáttum í sjónvarpinu og Með Vitjanir á heilanum kominn í spilarann. Í kvöld varð hjartslátturinn hjá mér enn örari en yfir hinum þáttunum. Enn ein ógeðslega sannfærandi sagan um siðleysingjann sem slær ryki í augun á sínum nánustu. 

„Er ég skrímsli?“ spyr pabbinn.

Einmitt.

„Er ég skrímsli?“

Einmitt. Nei, allir hafa margar hliðar og ofbeldismenn koma stundum vel fyrir. Og þeir komast lengur upp með ofbeldið þegar aðrir í fjölskyldunni hamast við að bera af þeim blak, verja þá, ljúga fyrir þá, trúa þeim, trúa þeim til góðra verka, trúa að þeir breytist, trúa að þeir hafi ekki ætlað að gera það sem þeir gerðu. 

„Það geta allir misst stjórn á skapi sínu.“

Einmitt. Og þá er gott að hafa belti innan seilingar til að þurfa ekki að leita lengi þegar maður missir óvart og óvænt stjórn á skapi sínu. Einmitt.

„Ragnar, þú getur ekki sett bróður þinn í fangelsi.“

Mamma! Mamman! Mamman dreifir gölluðum genum, sjálfhverfu, alkóhólisma og ofbeldishneigð, móðurlega milli barnanna sinna.

Af þessari upptalningu mætti næstum skilja að öllum hápunktum væri hrúgað í eina þáttaröð og jafnvel einn þátt en það er ekki þannig. Nú eru bara þræðirnir að rakna í sundur. Geðveiki er ekki glæpur en ofbeldi er það.

Get ekki beðið eftir síðustu tveimur þáttunum.

 

Konan hans Sverris - vá

Ég er frekar skælin þegar ég horfi á eða les eitthvað hjartaskerandi. En nú er ég búin að lesa skáldsögu(?) um heimilisofbeldi sem er skrifuð af svo mikilli yfirvegun að augun í mér stóðu á stilkum og ég gaf mér ekki ráðrúm til að beygja af. Ég er ekki að segja að það sé kostur að gráta ekki með sársaukanum en ég kann sannarlega að meta þennan frásagnarstíl. Hann er náttúrlega líka í stíl við aðferðafræðina sem Hildur tileinkar sér til að reyna að hafa í fullu tré við siðleysingjann sem hún býr með í 17 ár og losnar svo alls ekki við þegar hún skilur loks við hann.

Ég vil ekki falla í gryfju mælginnar heldur vera hófstillt í anda bókarinnar. Ég hef sjálf ekki átt í svona tilfinningaríku ofbeldissambandi en er ansi hrædd um að það sé illa falið í fortíð fjölskyldu minnar og kannski í vinahópnum. Ég vildi að ég vissi hvernig ég ætti að verða að liði ef ég vissi af svona meðvirkni í kringum mig en spilling og meðvirkni þrífst í skugganum af þögn og þegjandahætti. Og það er helvítis vítahringur sem er erfitt að rjúfa vegna þess að þögnin og vitundarleysið er þægilegra.

Af hverju ekki rafrænar kosningar?

Ég held að ég muni það rétt að atkvæðagreiðslan um flugvöllinn í Vatnsmýrinni, svo snemma sem 2001, hafi verið rafræn. Af hverju hefur slík kosning ekki verið endurtekin á 20 árum? Það er ekki bráðnauðsynlegt að fólk kjósi heima hjá sér, mín vegna má alveg gera kröfu um mætingu (til að tryggja leynilegar kosningar, skilst mér), en á tímum gervigreindar ættum við að vera komin lengra.

Og þá hefði mátt loka kl. 18 á laugardaginn, byrja að telja kl. 18:01 og segja okkur fyrstu tölur kl. 22.

Kosningar 2022

Afsakið athyglissýkina í mér. Mig langar bara að minna fólk á að kjósa um allt land. Ég kaus eins og mig langaði mest, ekki eitthvað strategískt, og nú bíð ég spennt eftir að klukkan verði Óli og Bogi.

Léttlest til Keflavíkur og innanlandsflugið með, takk

Ég var að lesa merkilegan þráð hjá Hallgrími Helgasyni. Hann er ólæstur þannig að allir Facebook-notendur geta lesið hann. 

Ég hef ekki farið til útlanda í tvö ár og þrjá mánuði en fór þá á bíl og skildi eftir á langtímastæði. Þar áður tók ég einmitt strætó af því að ég ferðaðist á dagvinnutíma. Ferðalagið tók drjúgan tíma með löngum rúnti um Reykjanesbæ og svo var endastöðin einhvers staðar í góðri fjarlægð frá flugstöðinni.

Seinna var mér sagt (án ábyrgðar) að það væri vegna þess að Strætó mætti ekki keppa við Kynnisferðir. Ef maður ætlar að nota almenningssamgöngur úr höfuðborginni til alþjóðaflugvallar skal maður skipta við eina fyrirtækið sem má auglýsa ferðir sínar (ég veit samt af Airport Direct). Önnur leiðin kostar 3.500 krónur.

Í kringum mig verð ég vör við að fólk skutlar og lætur skutla sér og þá ekki síður sækja sig og ég hef sannarlega verið í þeim sporum sjálf. Áætlun áætlunarrútuferðanna er mjög óábyggileg og kostar sum sé drjúgan pening.

Ég geri ráð fyrir að lagning léttlestar og rekstur hennar kosti slatta en það er ekki bara hægt að meta kostnað í þeim krónum eða evrum sem kostar að koma verkefninu á koppinn. Ýmsar aðrar breytur skipta máli, eins og bílastæðaflæmið, augljóslega tími fólks og svo vegurinn sjálfur sem þyrfti þá minna viðhald. Með því fylgir þá hugsunin um minna svifryk, færri slys og almennt minni mengun.

Og innanlandsflugið - á fáu hef ég haft eins skýra og óbreytta skoðun í áratugi. Innanlandsflugvöllur á ekkert erindi í Vatnsmýrinni. Vatnsmýrin má verða byggingarland eða friðað land mín vegna (vegna vistkerfis þá) og flugvélar ættu ekki að fljúga yfir miðbæinn í gríð og erg. 

Ég er farin að halda að einkahagsmunir Kynnisferða (og hverjir eiga fyrirtækið?) ráði ÖLLU í þessu máli.

 

Merking eftir Fríðu Ísberg

Ég er ekki nema hálfnuð með bókina. Mér finnst hún mögnuð og hún vekur með mér hroll. Viljum við brennimerkja siðlausa fólkið og gera svo kannski mistök í góðri trú og gefa skotleyfi á vandaða manneskju? Eða jafnvel óvandaða? 

Bókin er alveg einstök en vekur hugrenningatengsl við aðrar bækur. Tvær helst, annars vegar LoveStar eftir Andra Snæ (sem á líka tilvitnun á kápunni) og svo bók eftir suður-afríska höfundinn Deon Mayer. Ég held að það sé bókin Sjö dagar en sé það ekki af lýsingunni til að vera viss. Söguþráðurinn sem ég man eftir er af morðingja sem drepur vonda fólkið í röðum, hugsar það sem landhreinsun og fær mikið klapp fyrir. Hann er auðvitað nafnlaus og lögreglan leitar hans.

En hver er þess umkominn að dæma af fréttaflutningi og sögusögnum hver er sekur og/eða vondur?

Viljum við ekki að fólk fái að verja sig? Viljum við dauðhreinsa samfélagið þangað til aðeins hinir siðprúðu og samviskusömu verði eftir? Er það yfirleitt hægt? Og minnir það ekki líka á það þegar þungun er rofin ef litningar eru óhagstæðir? Eru „fatlaðir“ verri einstaklingar/þjóðfélagsþegnar?

Er það siðlegt að aflífa fólk sem ekki er siðferðinu þóknanlegt? Og ég er ekki að tala um meinta aflífun á samfélagsmiðlum.

Merking eftir Fríðu setur alls konar hugsanir í gang en ég get ekki lesið lengi í einu. Það eru meðmæli.

Lokum kjörstöðum kl. 18

Ég heyrði í útvarpinu í morgun að það gengi illa að manna kjörstaðina vegna sveitarstjórnarkosninganna 14. maí. Nýjar reglur banna mægðir og skyldleika, kunningsskap og vensl og kennsl og ég veit ekki hvað við frambjóðendur þannig að margir reynsluboltar eru útilokaðir frá starfinu. Svo hafa víst sumir gefið kost á sér með fyrirvara um að íslenska lagið komist á lokakvöldið í Eurovision.

Þá fæddist frábær hugmynd í kollinum á mér: Látum duga að hafa opið kl. 9-18. Fólk getur kosið utan kjörfundar ef það kemst ekki á þessu bili sem ég legg til. Næst, þ.e. í alþingiskosningum 2025 (eða fyrr), mun ég síðan leggja til rafræna kosningu.

Ég vil gjarnan telja atkvæðin sem verða greidd framboðunum (hef aldrei gert það en vann nokkrum sinnum í kjördeild) og þá byrja í björtu.

Ég fékk þessa snilldarhugmynd í morgun en hafði ekki tíma til að skrifa hana niður fyrr en núna. Ég er viss um að hún marineraðist vel hjá mér.

Jæja, ætlar borgin að bjóða mér vinnu við að telja?