Bílferðin

Það var gaman að taka rútu út úr bænum. Og nú er ég búin að komast að því að það var líka ódýrt.

Í dag keyrði ég suður á lánsbíl. Eftir 40 kílómetra kom slinkur á bílinn, ég lagði í kantinum og sá að annað framdekkið var algjörlega á förum. Verkstæðinu hafði láðst að herða rærnar.

Þetta þýddi símtöl, viðsnúning, töf - og kostnað. Að ógleymdu stressinu (sem þjakaði reyndar aðra meira en mig).

Svo keypti ég bensín. Ég ætlaði að kaupa bensín í Víðigerði af því að bróðir minn heldur þar til og heilsa upp á hann í leiðinni. Þegar ég lét mig renna - segi og skrifa á sjálfskiptum bíl - niður Bólstaðarhlíðarbrekkuna kviknaði bensínljósið. Ég þorði ekki annað en að setja sopa á bílinn á Blönduósi. Hann var fljótur að klárast. N1 leyfði mér ekki að prenta kvittun og ég man ekki lítraverðið, hjá ÓB kostar hins vegar lítrinn 175,30 krónur.

-Það er gott að ferðast á fæti þótt helgin hafi auðvitað verið skemmtileg.

Skoða fyrst og borða svo

Í hvalaskoðunarferð með þýska ferðamenn sannreyndi ég að sumum ferðamönnum finnst fara vel saman að skoða fyrst og borða svo. Þegar við sáum inn í Hvalfjörðinn benti ég þangað og sagði hvað hann héti og bætti við að þangað inn væru dregnir þeir hvalir sem veiddust. Og á augabragði var ég spurð hvort þau fengju að sjá. Á daginn kom að ein hjónin höfðu borðað hrefnu kvöldinu áður og önnur áttu pantað sama kvöld.

En auðvitað þýðir ekkert að veiða hvali nema það sé markaður ...

Stígagerð og gígagerð

Mér hefur löngum þótt lítt eftirsóknarvert að fá hingað milljón ferðamenn á einu ári en ef það blasir samt við sem veruleiki framtíðar þarf að leggja stíga og bæta aðstöðu, t.d. með fleiri klósettum. Salernisferðir eru ekki skemmtilegt umræðuefni en fólki finnst heldur ekki gaman þegar einhver gengur örna sinna bak við tré. Þess vegna þarf að fá gott fólk til að búa í haginn og taka svo opnum örmum á móti gjaldeyrinum.

Þegar ég kom heim frá Brussel um daginn var ósköp vesöl útlensk kona að leita að bílaleigubílnum sínum í Leifsstöð og spurði Laufeyju hvar H væri. Laufey hljóp um allt bílastæði til að liðka til fyrir konunni þannig að henni fyndist hún velkomin í landinu. Og við vorum öll sammála um að það væri lágmark að sýna aðkomufólki alúð þannig að orðspor okkar yrði okkur í hag.

Og í dag heyrði ég frá hópi Evrópubúa að Icespor Íslendinga væri að öðru leyti nokkuð vafasamt.

Bætum stíga og gíga!

Laugavegurinn í sólskini

Allt horfir til betri vegar í fallegu veðri. Ég hitti gamlan skólafélaga á Laugaveginum sem ég gekk niður hann og þrátt fyrir að sólin færðist yfir götuna á þessum 20 mínútum sem krufning Íslands tók vorum við sammála um að við værum ágæt og að íslensk fold risi úr sæ á ný.

Eins gott að Siggi stormur hafi ekki farið með fleipur í útvarpinu í morgun þegar hann sagði að öllum spákortum bæri saman um að sólarhelgi færi í hönd um allt land. Líka á golfvöllunum og í skógarrjóðrunum. Væntanlega líka þá á austursvölum Ármanns og norðursvölum Matta.

Mætti ég biðja um þægilega útivinnu í góðviðrinu, t.d. leiðsögn um hvalalendur?

Biðlaun og annar launakostnaður

Eru biðlaun rétthærri en önnur laun? Er ekki hægt að svipta vafasama einstaklinga biðlaunum af sanngirnisástæðum?

Bara fræðileg spurning ...

Noget for noget eftir Önnu Grue - Samviskulaus glæpur

Hún fór hægt af stað eins og hendir bækur sem verða æ meira spennandi, alls konar fjölskyldu-, vina- og nágrannatengsl kynnt til sögu. Ég skildi það síst fyrir þær sakir að sagan var kynnt sem þriller. Á síðari stigum var svo óforvarandis framið samviskulaust morð sem minnti mig á Glæp og refsingu og eftir það var erfitt að einbeita sér að öðru.

Eins gott að gleypa í sig einn danskan reyfara áður en maður fer að brúka dönsku í brúðkaupi.

Sendum Hafdísi Huld í Júróvisjón

Lagið um kóngulóna kemur mér alltaf í gott skap, það hlýtur að vita á eitthvað. (Og ég meina ekkert með boðhættinum - hann hljómar bara betur í fyrirsögn.)

Að auki legg ég til að Ármann verði sendur sem kynnir - þá lofa ég að horfa OG HLUSTA.

Prjónaklúbburinn

Að prjóna er góð skemmtun - í höndum sumra. Ég var að klára Prjónaklúbbinn eftir Kate Jacobs sem fjallar vissulega um prjónaskap en bara sem umgjörð utan um vináttu, tengslanet í New York, einstæða hvíta móður svartrar stúlku og vinskap þvert á stéttir, aldur og kyn. Og ef það er eitthvað að marka þessa bók er mjög erfitt að vingast við fólk í New York. Þá kemur prjónaklúbbur á föstudagskvöldum sterkur inn ...

Gagnsæi sykraðra mjólkurvara

Nú sit ég hér og borða Frútínu sem Mjólkursamsalan framleiðir. Hún er með viðbættum 2% ávaxtasykri og 3% hvítum sykri. Hún kostaði 75 kr. í vikunni. Hvað mun hún kosta eftir 1. september?

Mér finnst að ég ætti að geta reiknað þetta út. Get það ekki. Og ég þori að hengja mig í hæsta gálga að einhverjir munu nota tækifærið í september til að hækka vöruna sína óeðlilega mikið með tilvísun í hækkaðan virðisaukaskatt. Og þá - þá reynir á hvort neytendur greiða atkvæði með buddunni. Þá reynir á hvort neytendur veita aðhald. Þá sést kannski úr hverju við erum.

Vonandi erum við rúgbrauð en ekki franskbrauð.

Nammi vs. ávextir

Verður hollusta ekki örugglega gerð ódýrari? Mér fyndist t.d. að mangó, ananas, melóna og kíví mætti lækka í verði.

Hlaupist undan ábyrgð

Nýlega frétti ég af hlaupara í Laugardalnum sem hljóp í flasið á uppgjafaauðkýfingi sem sló á létta strengi og sagði: Það er bara verið að hlaupa. Skokkarinn svaraði að bragði: Maður þarf að hlaupa undan skuldunum.

Er bara orðin spurning um hver er fráastur á fæti á þessum síðustu og verstu?

 

Afeitrun

Um helgina hitti ég á förnum sveitavegi kunningjakonu sem sagði mér að hún hefði farið í afeitrun til Póllands í janúar. Hún lét vel af dvöl sinni en það merkilegasta þótti mér að hreinsunin er svo algjör og aukaefni svo bönnuð að gestir Jónínu fengu ekki að mála sig - látum það nú vera - en heldur ekki að þvo sér með sápu OG EKKI BURSTA TENNUR.

Og nú vildi ég mega senda a.m.k. einn fyrrverandi bankastjóra í afeitrun. Ætli hann kynni ekki m.a.s. að meta það.

Í þorpinu var síðan ein matvöruverslun, ein snyrtistofa (ekki fyrir skjólstæðinga Jónínu), hvort það var ein fataverslun OG SVO ÁTTA SKÓBÚÐIR. Og í kring risastór skógur sem gæti kynt undir innilokunarkennd hvaða meðal-Íslendings sem þarf heima fyrir bara að standa upp til að villast ekki í víðlendum skógunum.

Hr(a)unið

Mér fannst Sigurjón M. Egilsson nokkuð smellinn þegar hann spurði Guðna Th. Jóhannesson í þætti sínum í morgun hvort Hrunið væri fyrsta bók í seríu, og þá myndi sú næsta heita Hraunið. Fólk sem í sakleysi sínu fékk skell vegna þess að fjárglæframenn nýttu sér ímynd Íslands og sakleysi Íslendinga vill, a.m.k. sumt, að réttlætinu verði fullnægt með því að landráðamenn verði leiddir í járnum á viðeigandi stað.

En auðvitað eru menn saklausir þar til sekt þeirra sannast ...

Sólstöðuhátíð 2009

Sjálfa hitar mig í báðar kinnar eftir mikla útivist, en mér finnst samt brýnt að minna á sólstöðuhátíð Fjörukrárinnar sem hófst í dag og heldur áfram á morgun. Og hinn og fram í næstu viku. Þar er sko ekkert 2007 á ferðinni ...

Gengið í frjálsu falli

Eins og fram hefur komið í fyrri þáttum er ég á rápinu með Grikki. Hópstýrurnar koma svo vel undirbúnar að við leiðsögumenn þurfum ekki að hafa mikið fyrir því að tala (eins og mér sé einhver greiði gerður með því, hnuss) en meðal þess sem ég sagði minni samt á fyrsta degi var gengið. Já, já, sagði hún, evran er 172 krónur. Öö, sagði ég, frekar 178 (enda keyptu þau heilu hillumetrana á Geysi í dag). Og nú varð mér litið inn í Seðlabankann og sá að evran er komin yfir 180 krónur. Sossum nógu þénugt fyrir útflutninginn og ferðaþjónustuna en ég hélt að stefnan hefði verið önnur ...

Hið gríska auga gestsins

Þessa dagana rápa ég um þorpagrundir landsins með grískan læknahóp. Í dag var ég spurð um allan þennan fjölda bíla á götunum. Það er von.

Engar lestir, hvorki ofan jarðar né neðan, og strætó sem gengur á klukkutíma fresti á kvöldin - og þykist góður! Grr. Mætti ég biðja um tramma, jafnvel þótt hann ósi stundum af reyk ...? Ég var svo sem ekki á eilífu flandri milli bæjarhluta í Brussel um daginn, hélt mig mest miðsvæðis, en það er alveg hægt að venjast góðu. Ég er þó ekki viss um að við fáum betri almenningssamgöngur í umslagi frá Evrópusambandinu.

Ég er reyndar líka með hið glögga auga gestsins í samgöngumálum höfuðborgarsvæðisins og hef reynt að hafa vit fyrir hr. Strætó. Hann tekur bara lítið mark á mér og heldur áfram að hafa á vefsvæði sínu: Gengið 61 metra.

Aðalbjörn Sigurðsson reyndi að þjarma að Einari Erni Ólafssyni

Þetta var bara augnablik í gær, svo leið það hjá og nú ákveð ég að endurlifa það.

Fréttamaður RÚV spurði forstjóra Skeljungs hvers vegna það hefði tekið alla helgina að leiðrétta álögur á eldsneyti og EÖÓ reyndi að trúa sjálfum sér þegar hann sagði að tíminn hefði verið of skammur. Og þá spurði AS sisona af hverju það hefði gengið svo fljótt að hækka í kjölfar neyðarlaganna (mig minnir að um neyðarlögin hafi verið að ræða). Og Einar trúði algjörlega ekki sínu eigin svari.

Þaðan af síður ég.

Samt höldum við áfram að flissa ofan í handarkrikana á okkur yfir augljósu samráði olíufélaganna. AUGLJÓSU.

Ég er reyndar í mjög lausum viðskiptum við olíufélögin þannig að líklega er ég farin að flissa opinskátt.

Dario Fo á Austurvelli

Þegar ég ætlaði að líta á mótmælendur á Austurvelli um hálfsjö var byltingin farin í mat.

Að öðru leyti er ég dekurdolla, styttist í að ég rápi um ýmsar þorpagrundir með langt að komnum lyfjaspekúlöntum. Það verður Kaldidalur og Jaki - sem er mikil og skemmtileg tilbreyting frá Skálpa. Hehe. Ef veðurguðirnir vildu auka gæði mín enn fremur myndu þeir fresta skúrunum fram á sunnudag og hækka hitastigið um nokkrar gráður. Annars er óvíst að Grikkirnir fækki fötum.

Saga úr atvinnuleysinu

Það er mörg matarholan. Í dag frétti ég af vinnustað sem virðist stunda það að ráða fólk af atvinnuleysisskrá til þriggja mánaða gegn því að það fái áfram atvinnuleysisbætur og fyrirtækið borgi ekki neitt. Ekki skil ég þessar reglur en mér var sögð sagan svona. Til þriggja mánaða sagði ég, en svo virðist yfirmaðurinn tala langt niður til þessa starfsfólks og hrekja burtu löngu áður en þrír mánuðirnir eru liðnir.

Og þá getur viðkomandi starfsmaður misst bæturnar í 40 daga.

Er ég kannski að tala um matarholu Vinnumálastofnunar?

Hver sló um daginn fram tölunni 72 milljarðar sem endanlegri skuldatölu í Icesave?

Ég missti af öllum Icesave-hasarnum í dag, en man að einhver taldi sig búinn að reikna út fyrr á árinu að skuldin yrði 72 milljarðar. Og ég man gjörla að ég hafði enga trú á því af því að forsendur voru svo yfirgengilega óljósar. Mér duttu einmitt vextirnir í hug.

Og ég spyr enn: Hvað varð um peningana? Juku þeir hagvöxtinn einhvers staðar í alvöru?