Yfirvofandi samkomubann

Ég er í þeim hópi sem þarf ekki að kvarta þótt tímabundið samkomubann verði tekið upp aftur. Síðasta samkomubann fór vel með mig, ég mætti alla daga í vinnuna, var yfirleitt ein þar og kom miklu í verk. Ég fór snemma að sofa og var rokin upp kl. 6 á morgnana og henti mér á jógadýnuna, fór svo að hlaupa í örsmáum hópum og leið býsna vel, borðaði hollari mat og var í góðu standi.

Nú er ég heima að skrifa ritgerð sem á að vera tilbúin í lok ágúst. Auðvitað stend ég upp frá tölvunni, geri ýmislegt og umgengst ýmsa, en samkomubannið mun aga mig betur. Já, ég veit að ég er heppin, sumir þurfa að hafa ofan af fyrir börnunum sínum og sinna alls kyns búverkum. En ég veit af því og þakka oft fyrir það. Ég er lukkunnar pamfíll.

Minn aðalvandi núna er að á morgnana finnst mér ég eiga svo mikið eftir ógert en á kvöldin finnst mér ég hins vegar alltaf hafa gert svo góða hluti yfir daginn. Ég held að ritgerðin verði tímamóta ... þótt kominn sé morgun ... 

Sameinum sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu

Ég trúi ekki öðru en að langflestir almennir borgarar í Reykjavík, Kópavogi, Garðabæ, Álftanesi, Hafnarfirði, Mosfellsbæ og Seltjarnarnesi vilji sameinast í eina Reykjavík. Þótt ég búi í Reykjavík er ekkert sáluhjálparatriði fyrir mig að það nafn verði valið á hið sameinaða sveitarfélag en það blasir við vegna stærðar höfuðborgarinnar og vegna þess að annars þyrfti að markaðssetja nýtt nafn í útlöndum. Mér væri slétt sama þótt nafnið breyttist í Hafnarnes eða Mosgarð ef það væri talið praktískt.

Hver er samanlagður fjöldi íbúa í öllum þessum sveitarfélögum? Minni en í mörgum bæjum erlendis. Hver er ávinningurinn af kónga- og drottningaveldinu? Væri ekki betra að reka sorphirðu, slökkvistarf og almenningssamgöngur ef bæjarfélagið væri tiltölulega stórt og ein yfirstjórn? Væri ekki gott að losna við milliliðina? Ef Kópavogur þarf að vera sérstakt bæjarfélag ætti Breiðholtið alveg eins að vera það.

Ég vil sem sagt sameina sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu og hef margsagt það. Ég er hins vegar með bannmerki í símaskránni þannig að ég lendi aldrei í þannig úrtaki.

 

Þjófnaður er liðinn

Nú gætu einhverjir haldið að ég ætlaði að fjalla um stjórnmál og það er að vissu leyti rétt vegna þess að stjórnmál(amenn) setja lög og skv. lögum er hægt að sneiða hjá réttlæti, sanngirni, heiðarleika og sannleikanum.

Já, ég er enn að tala um bróður minn sem fékk lánaðar hjá mér fúlgur fjár árið 2008, aðallega til að spara vaxta- og lántökukostnað í banka en kannski hefði hann ekki einu sinni fengið lán, gegn því að hann endurgreiddi lánið þegar hann ætti fyrir því, í síðasta lagi þegar við fengjum arf eftir foreldra okkar. Sem betur fer lifðu þau lengi eftir árið 2008, mamma dó 2018 og pabbi 2019 og ég sakna þeirra enn, en ég held að það hafi ekki hvarflað að þeim frekar en mér að hann myndi einfaldlega snúa andlitinu undan, neita að svara póstum, neita að hitta mig og sannarlega neita að borga skuldina - sem hann kallar einmitt fyrnda! Hann gengst við henni en finnst ég nógu rík.

Það orð fer af sjálfstætt starfandi lögfræðingum að þeir kosti hálfan handlegg og þess vegna veigrar venjulegt fólk sér við að leita liðsinnis þeirra. En ekki bróðir minn, nei, þar hafði hann mikinn hvata og einbeittan brotavilja til að svína á mér og í skjóli fyrningalaga er hann varinn af því að ég fór ekki fram af mikilli hörku og með innheimtuaðgerðir þegar árið 2012.

Kannski sleppur hann með ránsfenginn en ég ætla aldrei að hætta að minna fólk á að garðyrkjumaðurinn á Sólheimum sem ætlar að rækta bestu lífrænu eplin og gera besta eplapæ landsins er þjófur og ef hann sér minnstu smugu mun hann stela af fólkinu sem býr þar. Það er öruggt, kannski ekki í ár meðan hann er að sólunda illa fengnu fé en það kemur að því. Og þá vona ég að þeir standi í lappirnar sem geta varist honum.

Lati nágranninn IV

Ég er meiri maður bókarinnar en tekkolíunnar en í morgun dreif ég mig samt í morgunsólinni í að pússa útihurðina og tekkolíubera til að reyna að vera í stíl við nágrannann. Orð eru til alls fyrst og þegar ég byrjaði að gagnrýna mig á opnu vefsvæði tók ég það til mín og ákvað að taka mig á. 

Bróðir minn

Ég veigra mér við að hringja í bróður minn af því að hann er æsingamaður og þegar ég lít í baksýnisspegilinn sé ég mynstur. Ég komst aldrei að þegar við töluðum saman, a.m.k. ekki ef við vorum ósammála. Hann æsti sig alltaf upp í rjáfur. Líka og ekki síður reyndar gagnvart mömmu sem kóaði með honum eins og ég. Ég er mjög málgefin eins og fólk minnir mig oft á en ég held að flestum finnist ég sanngjörn í skoðanaskiptum og ég leyfi sannarlega fólki að tjá sig.

Ég hef í rúmt ár reynt að fá bróður minn til að borga mér skuld frá árinu 2008 sem hann gat ekki borgað í meira en áratug en nú getur hann það. Hann treður bara höfðinu í sandinn og vonar að stormurinn líði hjá. Honum finnst einfaldlega í lagi að skuld upp á 7 milljónir -- já, sem samsvarar t.d. endurgerð eldhúss og baðs í dag -- falli á mig. Hann er útsmoginn og kemur vel fyrir þegar fólk kynnist honum en er svo líklegur til að svíða af því peninga eða annað sem nýtist honum. 

Samkvæmt lögum er skuldin fyrnd af því að ég byrjaði ekki að rukka bróður minn innan fjögurra ára frá lánveitingunni. Það hvarflaði aldrei að mér að hægt væri að líta á lán litlu systur sem viðskiptaskuld sem þyrfti að stofna kröfu um og það hvarflaði á þeim tíma aldrei að mér að hann ætlaði einfaldlega að stela af mér láninu. En hann hefur sagt við fólk sem við þekkjum bæði að ég þurfi ekki á peningunum að halda (sic!) og þess vegna ætli hann ekki að endurgreiða lánið sem hann gengst við. Svo er hann í viðtölum við fjölmiðla á vegum Sólheima með hugmyndir um bestu epli landsins. Það verður mesta undrið ef hann tollir þar í vinnu út árið. Ef hann gerir það fagna ég mjög og ef hann reynir ekki að hafa fé af fólki þar er það annað kraftaverk. Og þá get ég kannski líka gert mér vonir um að hann endurgreiði mér lánið með glöðu geði.

Leiðinlegi nágranninn III

Þegar ég ólst upp í Goðheimunum vorum við krakkarnir alltaf úti að leika okkur. Það var brennó, teygjó, yfir og feluleikir. Ég er farin að gleyma sumum leikjunum en stundum vorum við líka bara að kjafta. Þessu fylgja góðar minningar. Gatan mín núna er friðsæl og fín en strætó keyrir hana samt og ég sé aldrei krakka leika sér úti á götu, sem betur fer, en ekki heldur í garðinum mínum. Að vísu eru engin lítil börn í húsinu ...

En ég er því miður ekki nágranninn sem dríf alla af stað í götugrill eða eitthvað sameiginlegt. Ég er víða drífandi en ekki sem nágranni.

Svona ef einhver skyldi halda að ég héldi að ég væri fullkomin.

Hver gefur bróður sínum andvirði eins fjórða úr íbúð?

Gummi bróðir minn, svokallaður garðyrkjumaður á Sólheimum, fékk lánaðan hjá mér pening árið 2008, pening sem hefði dugað fyrir einum fjórða úr íbúð. Ég hefði þurft að hefja innheimtu hjá honum innan fjögurra ára en ég gerði það ekki. Hvers vegna ekki? Ég þekkti ekki fyrningarlögin og mig óraði ekki fyrir því að hann væri svona forhertur þjófur. Hann var ekki borgunarmaður fyrir láninu þá og hefði þurft að fá bankalán sem ég ætlaði einmitt að forða honum frá í upphafi.

Fólk mér vinveitt hefur hvatt mig til að gefa það upp á bátinn að innheimta lánið. Mér finnst það eins og að hvetja fórnarlamb til að draga sig inn í skel og sleikja sárin afsíðis í stað þess að krefjast þess réttlætis sem því ber. Lögin vernda menn eins og bróður minn. Lögin gera ráð fyrir einhvers konar skynsemi. Bróðir minn, Gummi Steins, ætlar í skjóli laganna að hafa af mér einn fjórða úr íbúðarverði og ég get ekki sætt mig við það. Eftir því sem ég kemst næst lætur hann ekki einu sinni dætur sínar njóta góðs af ránsfengnum. Ég veit ekki í hvað hann hefur eytt peningnum því að hann fékk líka arf eftir foreldra okkar en mér hefur helst dottið í hug að hann hafi stofnað til eiturlyfjaskulda. Hann hætti að drekka áfengi fyrir sirka 30 árum en hann er náttúrulegur fíkill eftir sem áður og þyrfti að fá lækningu en ekki eftirgjöf skulda sem hann er borgunarmaður fyrir núna.

Fyrir tveimur og hálfu ári, þegar mamma okkar dó, sýndi hann sitt rétta eðli. Einhverjir voru búnir að átta sig á honum en ekki ég. Þá fór hann fram með offorsi gegn systur okkar og hótaði henni málaferlum. Fyrir hvað? Fyrir að standa vörð um fjármál foreldra okkar.

Pabbi var þá lifandi og nýkominn á Hrafnistu. Á einu ári og níu mánuðum fór Gummi fjórum sinnum til hans og fyrst og fremst til að suða um peninga. Pabbi spurði mig einu sinni með tárin í augunum hvort ég gæti lánað Gumma peninga. Þá var hann búinn að skrúfa fyrir alla velvild mína, góðsemi og einfeldni gagnvart honum og ég hristi bara hausinn. „Þá nær það ekki lengra,“ sagði pabbi og við ræddum það ekki framar.

Pabbi spurði stundum um Gumma og hvers vegna hann kæmi aldrei í heimsókn. Starfsfólkið á Hrafnistu hélt að við værum bara þrjú systkinin. Gummi er fjórði maður og kom aldrei til að stytta pabba stundir. Honum var sama um hann og vildi bara peningana hans. Ég fullyrði það.

Ég veit ekki af hverju ég ætti að þegja um þetta. Ég veit að margt fólk er óheiðarlegt, og margt hvert hærra sett en bróðir minn, og að ég má allt eins þakka fyrir að hafa bara einn skúrk í minni fjölskyldu en ég neita að þegja um það. Og ég ætla ekki að hætta að innheimta lánið. Ég neita að láta kúga mig til að þegja um andlegan ofbeldismann og þjóf. En takið eftir því að þótt mér sé meinilla við lögmanninn sem tók að sér að reka málið fyrir hann hef ég ekki nafngreint hann. Ég samsama hann ekki verkefninu og hann nýtur nafnleyndar. Bróðir minn gerir það ekki.

Leiðinlegi nágranninn II

Ég er ekki með græna fingur og hef engan sérstakan áhuga á garðrækt, vil bara að gróðurinn renni upp af sjálfu sér og fyrirhafnarlaust fyrir mig. Ég puðast samt á svölunum (bílskúrsþakinu) við að sópa saman laufblöðum og gróum, færi til garðhúsgögnin og lét í fyrrasumar dúkaleggja svalirnar (bílskúrsþakið) af því að það lak niður í bílskúrinn sem ég á ekki. En mér finnst þetta leiðinlegt og ég fresta því eins lengi og ég get. Og ég vorkenni nágrönnunum að geta horft niður á óræktina á svölunum mínum.

Bara svona ef einhver skyldi halda að ég héldi að ég væri fullkomin.

Leiðinlegi nágranninn

Ég er leiðinlegi nágranninn. Ég slæ ekki grasið, raka það ekki heldur, reyti ekki arfann og grisja ekki skóginn í garðinum. Ég hef ekki rænu á að pússa upp og olíubera útihurðina svo hún verði eins og hjá nágrannanum. Ég fer aldrei út í garðinn af því að ég er með fínar svalir en það er ekki boðleg afsökun. Ég er einfaldlega latur nágranni. Ég á fullt í fangi með að reyta í blómabeðinu á svölunum, umpotta í stóru kerjunum, farga úr sér gengnum húsgögnum og stúta geitungabúum. Þetta er samt ekki boðleg afökun, ég er einfaldlega lati nágranninn sem þarf að segja við: „Á sunnudaginn höfum við garðdag.“ Þá mæti ég og geri það sem fyrir mig er lagt. En það er leiðinlegt að hafa svona manneskju í húsinu sem þarf að segja hvað á að gera.

Bara svona ef einhver skyldi halda að ég héldi að ég væri fullkomin.

Einkenni siðblindu

Þótt greiningin sé tekin af Stundinni er hún ekki unnin af blaðamanni heldur höfð eftir kanadíska sálfræðingnum Robert D. Hare.

1. Tungulipurð og yfirborðskenndir persónutöfrar - Gummi bróðir getur sannarlega komið vel fyrir.

2. Stórmennskuhugmyndir um eigið ágæti - Gummi bróðir er haldinn þeim ranghugmyndum.

3. Skortur á eftirsjá eða sektarkennd - Gummi bróðir hefur a.m.k. sýnt mér fullkominn skort á eftirsjá þótt hann stolið af sínu nánasta fólki.

4. Skortur á samhygð - ég hélt að Gumma bróður hefði þótt vænt um mömmu og viljað ýmislegt gera fyrir hana en nú er ég búin að átta mig á að hann var allan tímann að misnota gæði hennar og greiðvikni. 

5. Svikulir og stjórnsamir/drottnunargjarnir - mér finnst svikull og drottnunargjarn ekki alveg nógu líkt. Gummi bróðir er svikull en líka lunkinn að fela það.

6. Yfirborðskennt tilfinningalíf - tjah, Gummi bróðir vorkenndi sjálfum sér einlæglega en ég held að aðrar tilfinningar séu yfirborðskenndar. 

7. Hvatvísi - Gummi bróðir hefur hlaupið til og keypt sólbaðsstofu, bílaleigu og fleira að óathuguðu máli. Einhverjum finnst það kannski til marks um að vera séður og útsjónarsamur. Allt hefur farið á hausinn hjá honum. Það sem lengst gekk, sjoppan Póló á Bústaðaveginum, gerði það af því að mamma og pabbi voru akkerið hans.

8. Léleg sjálfsstjórn - Gummi bróðir þarf alltaf að hafa fyrsta og síðasta orðið og leyfir aldrei öðrum að komast að. Ég á 20 ára gamalt bréf frá sjálfri mér til hans (sem ég sendi honum ekki) þar sem ég sagðist skrifa honum af því að annars kæmist ég ekki að. Samt dugði það ekki til að ég hætti að greiða götu hans.

9. Spennufíkn - skýrasta einkennið á Gumma bróður. Hann hefur alltaf þurft að kaupa hótel, gallerí, nýjan bíl, bílasölu, lifa hátt og hratt og magalenda ... nema þegar mamma og pabbi spenntu út öryggisnetið, já, og ég sjálf.

10. Ábyrgðarleysi - alltaf hefur allt verið öðrum að kenna, ekki honum. Það var bankinn, það var kúnninn, það var vinnuveitandinn, það var kona, það var hrunið, það var fasteignasalinn, það var einhver annar, aldrei hann.

11. Hegðunarvandi í æsku - þetta kom mér mest á óvart í upptalningunni en á því miður óskaplega vel við Gumma sem byrjaði að drekka vel fyrir fermingu, rændi mörgum árum af mömmu með útstáelsi, uppivöðslusemi í skóla, fylleríi í tímum og smáglæpum hafi ég skilið sögurnar rétt. Ég er yngri en Gummi.

12. Andfélagsleg hegðun á fullorðinsaldri - ég er ekki alveg viss um merkinga þessa punkts en Gummi er búinn að vera í AA næstum frá því að ég man eftir mér. Hann hætti að drekka 24 ára eða svo, hrasaði einu sinni og hætti svo aftur. Hins vegar virðist egóið hans pumpast upp á AA-fundum og ég held að AA næri narsissistann. 

Ég hef ekki staðið Gumma bróður að líkamlegu ofbeldi en ég sé ekkert beint um það heldur í punktunum. Allt annað passar. Allt. ALLT. Og þótt ég sé búin að ergja mig mikið yfir honum í tvö ár tengdi ég aldrei við glæpina sem hann framdi sem unglingur. Þegar ég var að verða unglingur var allt heimilislífið undirlagt af því að mamma var á vaktinni allar helgar til að bregðast við símhringingum. Hann byrjaði að drekka áfengi 11 eða 12 ára, flutti inn eða reyndi að flytja inn fíkniefni fyrir tvítugt. Hann kennir alltaf öðrum um allt, öllum vinnuveitendum, öllum mögulegum kærustum, fyrrverandi eiginkonu og ég held svei mér dætrum sínum tveimur líka. Hann dró ekki af sér að hía á mig fyrir að taka ekki námslán heldur vinna með námi, þannig gæti ég ekki haft nógu mikið af hinu opinbera meðan vextir á námslánum voru lágir. Hann híaði á pabba fyrir að hafa allt sitt á hreinu og stökkva ekki á öll tilfallandi fjárfestingarverkefni sem Gummi vildi meina að skiluðu miklum gróða og hratt. Og örugglega. Þegar hann fékk lán hjá mér, áður en stóru mistökin voru gerð, ætlaði hann alltaf að endurgreiða með miklum vöxtum og redda mér hinu og þessu sem ég bað ekki um. Ég bað aldrei um neitt en ég fékk heldur aldrei neitt nema aðfinnslur og háðsglósur.

Og þá er stóra spurningin: Af hverju greiddi ég svona mikið götu hans?

Ég get ekki svarað henni með öðru en þessu: Fjölskyldukærleikur blindaði mig. Ég vildi taka einhver högg af mömmu og pabba. 

Hér er nýleg mynd af honum.

Íslenskusjóðurinn

Aflögufært fólk og áhugasamt um íslenska tungu kom sjóði á koppinn. Ég gleðst óskaplega og vonandi veit þetta á gott.

 

Abilene-þversögnin, með öðru orði: meðvirkni

Þegar ég lærði smávegis um opinbera stjórnsýslu í HÍ fyrir þremur árum var í einhverri námsbókinni lítil rammagrein um Abilene-þversögnina, um fólk sem ákveður að gera eitthvað sem það heldur að hinum sé þóknanlegt í stað þess að ræða málin og finna út hvað fólk raunverulega vildi. Mér hefur oft orðið hugsað til hennar en enginn hefur nokkru sinni kannast við þetta hugtak í nærumhverfi mínu. Svo birtist bara grein í blaði!

Síminn auglýsir

Ég átti leið framhjá strætóskýli í morgun og sá auglýsingu sem truflaði mig mjög mikið. 

Fallið er vitlaust. Það á að standa: Sumarið er þitt með tíföldum gígabætum. Á öðrum flettum frá Símanum var fallið rétt á þeim orðum en ég man ekki hver þau eru.

Hitt sem er ekki síður áhugavert er að efst á skjánum eru upplýsingar um hversu langt er í tiltekna vagna. Frábært. Ég hafði ekki séð þetta enda fer ég næstum allra minna ferða á hjólinu. Áfram Strætó!

Lóaboratoríum

Lóaboratoríum birti þessa mynd í gær eftir að hafa séð unglingavinnukrakka að störfum.

Mér er ekki hlátur í hug þegar ég sé þessa skírskotun og það er ekki vegna þess að ég er miðaldra. Þessir krakkar eru í svokölluðum vinnuskóla og þar á að kenna þeim að vinna. Ef þau komast upp með að sofa í vinnunni - einn gamall vinur minn brann á augnlokunum á sínum tíma - fara þau með slæmt veganesti út í vinnulífið. Ég var flokksstjóri tvö sumur fyrir löngu og verkefnin voru ekki næg. Það var basl allt sumarið við að finna þeim eitthvað að gera. Vinnuskóli hvað?

Margnota plast

Ég hnoða stundum deig til að gera pítsabotn eða baka ítalskt brauð. Til að þurfa ekki að muna hvað ég notaði mikið af gerinu úr umbúðunum hnoða ég alltaf úr 600 g af hveiti/spelti/heilhveiti en vil ekki baka úr öllu strax. Og nú geymi ég einn skammt í plastdós undan litlum tómötum og er spennt að sjá hvað verður úr þessu.

Hver er fíkill og hver er neytandi?

Ég verð að segja að loksins núna, þegar Helgi Gunnlaugsson afbrotafræðingur talaði um neyslu neysluskammta og muninn á fíkn og neyslu, sá ég stóra fíknimálið í öðru samhengi. Sko, ég hef ekki skilið af hverju sá sem fellur fyrir dópi er verri manneskja en sá sem fellur fyrir brennivíni. Vinnuveitendur gefa starfsmönnum veikindaleyfi til að fara í áfengismeðferð og tryggingakerfið tekur þátt í því en þeir sem ánetjast töflum, e.t.v. upp úr verkjatöfluáti, eru úthrópaðir sem glæpamenn. En svo eru auðvitað þeir sem nota dóp bara til hátíðabrigða ...

Þetta er veruleiki sem ég skil ekki en ég hef samúð með veiku fólki.

Það er ekki lengur töff að vera ómissandi

Það er sannarlega umhugsunarefni hversu töff sé að finnast maður vera ómissandi. Við þurfum að hafa jafnvægi í skylduverkum, launuðum og ólaunuðum, og svo hinu. 

Grjónagrautur

Það er svo undarlegt að ég eldaði grjónagraut í fyrsta skipti á ævinni í dag. Að minnsta kosti man ég ekki eftir að hafa eldað hann sjálf. En vitið þið hvað, maður þarf að hræra í grjónunum í KLUKKUTÍMA meðan þau sjóða. Það er klikkun fyrir svona einfaldan mat. Ég lét grjónin liggja í bleyti í heilan sólarhring, lét svo suðuna koma upp á grjónunum bara í vatni, þ.e. áður en ég bætti mjólkinni við, og samt var þetta kleppsvinna. 

Svo sá ég þessa uppskrift, grjónagraut eldaðan í ofni! Ekkert að hræra, ekkert að vakta. Prófa það næst.