Prófarkalas útlendingur bíómiðann?

Ég er því miður ekki sjálf búin að sjá Ratatouille en önnur viðkvæm augu ráku sig í þennan texta á bíómiða sem keyptur var inn á sýninguna:

Sýningin er með ýsl. tali

Hollendingar eiga engan þjóðarrétt

Ég sat á skrafi við Hollendinga í gær. Eins og jafnan fer maður í netta landkynningu, og m.a. hældi ég lambakjötinu okkar, talaði um að mjólkurafurðir væru orðnar að útflutningsvöru og tæpti aðeins á hvalkjöti og hákarli ásamt harðfiski. Svo spurði ég hver væri þjóðarréttur Hollendinga því að ég myndi bara eftir tréklossum og túlípönum, hugsanlega ostum.

Þau sátu tvö á móti mér þegar þetta var og urðu bæði mjög stúrin á svip þegar ég spurði um þjóðarrétt Hollendinga. Hann væri nefnilega enginn, þau væru með kóresk eldhús, japönsk, kínversk, víetnömsk og þau vissu ekki hvað og hvað - en enga eigin þjóðarrétti, ekkert hollenskt eldhús, ekkert til að státa sig af - nema hugsanlega einhverja osta.

Allt í einu rifjaðist upp fyrir mér að Ásgerður bjó í Hollandi í eina tíð og var óskaplega hrifin af Leonidas-súkkulaði. Nei, það er belgískt. Alveg rétt.

Og ég held að ég hafi farið langt með að eyðileggja fyrir þeim kvöldið því að þau héldu áfram að rifja upp fyrir hvað Holland væri frægt úr því að það ætti enga matarhefð. Það eru eiturlyf og rauða hverfið sem er einmitt svo löglegt að starfsmenn þess eru með eigið stéttarfélag og hafa verkfallsrétt!

Samúð mín var óskipt (en ég fór ekkert að segja þeim að hjá Transparency International erum við hrunin úr fyrsta sæti þjóða með litla spillingu í stjórnsýslunni og ofan í það sjötta).

Er rautt litur munkanna?

Í gær fékk ég sms:

In support of our incredibly brave friends in Burma: May all people around the world wear a red shirt on Friday, September 28. Please forward!

Ég áframsendi aldrei neitt, það er regla, en það er ekki ofverkið mitt að vera í rauðri skyrtu í dag. Er ekki annars búið að breyta nafninu í Myanmar?

Laun í erlendum gjaldeyri

Í gær var mér boðin tveggja klukkustunda vinna við að gáta þýðingu á handbók um eitthvert vinnutæki. Í lok tölvupóstsins sem barst frá New York var ég beðin um að verðleggja vinnu mína. Ég er ekki vön að vinna milli landa þótt ég þekki það aðeins líka þannig að ég varð svolítið hugsi. Það að vinnan sé til tveggja tíma þýðir aldrei minna en þriggja tíma framlag, m.a. þarf að lesa póstinn, skoða verkefnið, samþykkja það, koma á samningi, skrifa loks reikning, senda hann, bíða eftir að hann verði greiddur og jafnvel ganga eftir því.

Ég sagðist því verða að rukka 100 dollara á tímann, verktakalaun.

Ég fékk bréf um hæl hvar í stóð:

Hi Berglind,

Thank you for your email.

Unfortunately, I am afraid your rate is beyond our budget. Most our linguists charge between $25-$50 an hour.

Thank you for your interest though!

Nú stendur dollarinn í 62 krónum. Fyrir örfáum árum var hann um 110. Ég þakka fyrir að viðskiptavinir mínir eru allajafna ekki búsettir í útlöndum.

Fundur í Iðnó í hádeginu

Herdrengurinn sem var gert að bera vopn og beita því á aldrinum 13-16 ára las úr bók sinni í Iðnó í hádeginu. Eða svo sagði auglýsingin. Ég ætlaði að mæta og hlýða en komst ekki inn úr anddyrinu. Það er út af fyrir sig gott að svo margir hafi áhuga á að heyra sjónarmið hans en samt held ég að áherslan á hádegissúpu hafi verið fullfyrirferðarmikil. Ég missi af kvöldfréttum sjónvarpsstöðvanna en bíð annars forviða eftir að heyra meira af hremmingum hans.

Ég er nú einu sinni heimsforeldri hjá Unicef.

Meira af verðlagseftirliti

Ég er mikið að letjast við að fylgjast með verðlagi einstakra vöruflokka. Það eru meiri möguleikar að ég geti borið saman eða bara býsnast. Og nú hljóp á snærið hjá hneykslaranum í mér.

AB-mjólk, 1 lítri, kostar 177 kr. í 10-11 en í Bónus, skv. strimli sem hafði orðið innlyksa í buddunni, kr. 127.

Í bakaríinu var mér gert að borga 635 kr. fyrir tvær kjallarabollur, tvö birkirúnnstykki, einn snúð og eitt sérbakað vínarbrauð. Mér þykir það mikið þótt ég sé borgunarmaður fyrir því. Huggun var að afgreiðslan var á íslensku. Ég þurfti ekki að þýða rúnnstykki - eða sérbakað. Það var reyndar gaman einu sinni þegar Steingrímur ætlaði að þýða „sérbakað“ í Danmörku en það er allt önnur og hálfútlensk saga.

Ódýrir tannlæknar

Einu sinni útskýrði fyrir mér maður að ódýrt væri það sem maður borgaði lægra verð fyrir en sanngjarnt. Talan ein og sér segir ekki til um hvort varan sé dýr eða ekki, ef hins vegar er miklu meira rukkað fyrir hana en eðlilegt má teljast í ljósi framleiðslukostnaðar og e.t.v. framboðs og eftirspurnar er hún dýr þótt talan sé kannski 100 kr.

Á Útvarpi Sögu var auglýst eftir ódýrum tannlæknum í vikunni, og víðar sé ég núna talað um verðbirtingu hjá tannlæknum, t.d. ætla Svíar að auglýsa verð sinna tannlækna á netinu.

Í mínum augum er þá ódýr tannlæknir næstum ómerkilegur og óvandaður (sbr. cheap, ekki satt?) og varla eftirsóknarverður. Ég hef því miður reynslu af dýrum tannlækni eins og ég skil málið enn. Fyrir allmörgum árum var ég með svo heiftarlegan tannverk á laugardagsmorgni að ekkert annað kom til greina en bráðavakt tannlækna. Ég komst að hjá bráðatannlækninum sem fjarlægði sársaukann, ekki vandann heldur bara verkinn, og svo fór ég til tannlæknis á mánudeginum til að komast fyrir uppsprettu vandans. Fyrir þetta tók hann 12.000 krónur og mér þótti það rán. Mér finnst það enn. Sá tannlæknir var með skæslega biðstofu með fallegum afrískum munum og íslenskum eðalmálverkum á veggjunum. Sjálfsagt hefur hann keypt bæði Moggann og Mannlíf en ég naut þess þá í engu - frekar en yfirbyggingar í listaverkaeign.

Ég man alveg hvað hann heitir, þessi ágæti maður.

Tannlæknirinn sem ég ven komur mínar til er vandaður og vel uppfærður, tekst á við glímuna sem viðgerðirnar eru með sjáanlegum áhuga og rukkar hóflega. Hann er yfirgengilega minnugur á landslag gómsins og hver heimsókn er hin fínasta skemmtun. Krónan mín kostaði hjá honum 80.000 krónur en kjálkasérfræðingurinn sem ég þurfti að fara til líka kostaði hins vegar 120.000 - rán.

Ég var hins vegar forðum daga hjá ódýrum tannlækni sem þurfti endalaust að vera að tjasla saman eldri viðgerðum sínum. Nú er ég alveg hætt að sýna trúnað trúnaðarins vegna. Ég er hjá vönduðum tannlækni sem rukkar sanngjarnt en ég vildi ekki sjá að vera hjá ódýrum tannlækni.

Kannski snýst umræðan um máltilfinningu ...

Ágengum bankaráðgjafa verður ekki ágengt með útlendan eiganda fasteignar á Íslandi

Vinkona mín ein, útlensk, var véluð á fund með bankaráðgjafa um daginn. Hún (S) lýsti samtalinu lauslega ... á þessa lund (í tölvupósti):

Ég hitti bankaráðgjafa í morgun, og hann reyndi allt að fá mig að skrifa undir nokkurt dót, en það tókst ekki, huauaua.
Ráðgjafi: Hvar er bíllinn þinn tryggður?
S: Hjá TM.
R: Og hvað borgar þú míkið?
S: Ég held svona 50'000 plús þungaskatt plús jeppaaukagjald.
R: Nú, áttu jeppa? Flottan? Hvernig?
S: Jú, hann er æðislegur flottur og frábær. Alvöru jeppi, sko! Þetta er gamall Landrover, svona ekta drusla.
R (irriteraður, fattar ekki neitt): Já nú, er það? Jahá. Þá er kannski stutt í bílalán, ha! Við erum með fínt tilboð hérna, sérðu...
S: Nei, mig vantar ekki bíl, hann er hægur og stundum í vondu skapi, en hann mun alveg lifa 20 ár í viðbót. Og ef það er Guðs vilji að hann mun drepast á næstunni, þá á ég hjól.
R (ennþá meira pirraður): Og hvað, ætlarðu þá að hjóla eða hvað?
S: Já, það er það sem ég geri mest hvort sem er.
R: (fattar ekki neitt, en er búinn að skipta um umræðuefni og er að tala um aukalífeyrissjóð)
R: Sko, þegar þú gerir þetta og þetta, þá ertu komin með nokkrar miljónir þegar þú ert yfir 60.
S: Hvað ef ég drepst fyrr? (nei, hugsaði ég bara, sagði það samt ekki) Og ég má ekki taka út peninga áður?
R: Ekki áður en þú ert orðin 60.
S: Nei, ég nenni ekki að hugsa svo langt í tíma, og meira en það er ég með aukaellislífseyrisdót í Sviss.
R: Já, þú ert frá Sviss. Ertu þá líka með peninga úti?
S: Jújú, auðvitað á ég svissneskan bankareikning.
R: Og þú ert ekki að spá í að færa peningana hingað?
S: Guð nei, ég treysti ekki íslenskum bönkum, þetta helvítis goppedígopp og upp og niður, þá veit ég maður ekki hvað sem verður á morgun, betra að hafa það þar.
R: (ekki smá pirraður) Já, ähem, en heldur þú að þú færð eins góða vextir þar eins og á Íslandi?
S: Örugglega ekki í augnablíkinu. En sko, ég hugsa ekki bara um núna, ég er búin að eiga bankareikning úti síðan afi gaf mér þúsundkall daginn þegar ég fæddist. Og þúsundkallinn hefur nú gert sitt síðan, því það er ekki svo míkið goppedigopp og hummumhæ úti eins og hérna. Kannski eruð þið með hærri vexti núna, en góðir hlutir gerast hægt!
R (andar djúpt að sér): Já, hvað um sparnað, sko, Íslendingar í dag (!!!) hugsa svolítið mikið um sparnað. Og ef þú mundir til dæmis geyma svona 5'000 kr. á mánuði... þá blablabla...
S: Já, ég veit, þetta er grundvallarhugmyndin hjá svissnesskum bönkum, mér var kennt að spara þegar ég fékk fyrsta vasapeninginn minn.
R: Og hvað um skuldir, viltu ekki borga af þeim?
S: Ég er ekki með neinar skuldir nema íbúðina. Á ég kannski að borga af íbúðin hraðar?
R: Neinei, það borgar sig ekki. Já, ert ekki með skuldir? Já, en hvað um tryggingar....
(þá fann hann eitthvert tryggingatilboð sem mundi henda mér, einstæður einstaklingur á gömlum bíl og blablabla)
Já hérna, líst þér ekki vel um það, ætlum við ekki bara ganga frá þessu? Hérna er penni, þú þarft bara að skrifa undir hérna niðri.
S: Nei, ég skrifa ekki undir svona dót sem ég er ekki búin að hugsa um eina nótt með því að sofa yfir það. Og meira en það þarf ég fyrst að tjekka á tryggingar úti, en ég get gert það á næstunni, því ég fer til Sviss bráðum.
R: Villdu þá kannski panta tíma hjá mér í oktober og við göngum frá þessu næst?
S: Nei, ég held ekki.

Búahahaha, það tókst honom ekki, hihihi.

Og ég er svo ánægð með að þekkja svona manneskju sem stendur í ístaðinu, lætur ekki selja sér eitthvað sem hana vantar ekki og hún vill ekki. Er nóg af svoleiðis fólki í kringum okkur? Ég held ekki. Svo fannst mér lýsingin of skemmtileg til að ég tímdi að geyma hana í tölvupóstinum mínum.

Hús flytur lögheimili sitt

Ég fylgdist ekki með heilu nóttina þegar stóð til að flytja Hverfisgötuhúsið í Bergstaðastrætið, hins vegar sá ég í gærkvöldi framhaldið og í morgun þegar húsið var komið á grunninn. Og viti menn, er það ekki bara hálfkarað. Var þetta þess virði ...?

 

Smekkfullur fundur hjá Samsonum í Listasafni Íslands í morgun

Ég ætlaði ekki að trúa mínum eigin augum þegar ég mætti á morgunverðarfundinn í Listasafni Íslands í morgun kl. 8:15. Þrátt fyrir að eiginlegur fundur ætti ekki að byrja fyrr en kl. 8:30 var þegar setið á næstum öllum uppröðuðum stólum í stóra salnum uppi. Og morgunverðarhlaðborðið var ekki til þess fallið að fæla frá.

Erindin sem voru flutt gengu út á það, eins og í Ráðhúsinu í fyrrakvöld, að miðborgin er ekki eins góð og hún gæti verið. Frummælendur, ekki síst danski arkitektinn Jan Gehl sem er hokinn af reynslu í skipulagsmálum, sýndu fram á möguleika.

Ég segi bara aftur: Vitundarvakningin er mikil og ég er full bjartsýni fyrir hönd okkar miðbæjarmúsanna. Mér sýnist sem ég þurfi að fara að hitta Sigurgeir Orra, stórvin minn og mótmælanda, á einkafundi til að spjalla um framtíðarhorfur og fortíðarvanda. Miðbærinn getur ekki bara verið hugsaður fyrir skemmtistaðaeigendur, í honum á að vera blönduð byggð.

Ég minnist ára minna í Ingólfsstrætinu með trega

Það er naumast að það hefur orðið vitundarvakning. Ég mætti á borgarafund í Ráðhúsinu og þar hélt hver frummælandinn af öðrum fyrirtakserindi um hvað þarf að bæta í miðborginni, og hvað hægt er að bæta með góðu móti. Ég átti dásemdarár í Ingólfsstrætinu forðum daga en svo spruttu upp skemmtistaðir með leka hljóðveggi og ég hrökklaðist að heiman. Sá tími rifjaðist kirfilega upp fyrir mér á fundinum áðan og árið sem ég gekk milli Pontíusar og Pílatusar að leita úrbóta. Aumingja fólkið sem ég þekkti þá, ég talaði stanslaust í á að giska ár um helvítið sem mér fannst ég búa við. Og þökk sé fólkinu með stáltaugarnar sem hélt tryggð við mig. Úff, ég sé núna úr fjarlægð enn betur hvað þetta var ömurlegt fyrir mig og alla hina líka.

Góðu fréttirnar eru þær að borgarstjóri, lögreglustjóri, íbúar miðborgar og doktorsnemi í skipulagsfræðum eru öll sammála um að nú sé tímabært að snúa þróuninni við. Að öðrum ólöstuðum fannst mér mest gaman að hlusta á Sigmund Davíð Gunnlaugsson, fyrrum fréttamann hjá RÚV og verðandi borgarskipulagsfræðing, þótt hann hafi syndgað feitast upp á náðina. Hann sýndi evrópskar miðborgir með kostum og göllum og það leyndi sér ekki að smekkfullur Tjarnarsalurinn var alfarið á móti einsleitum kumböldum sem þjóna gróða fárra. Það var orðað aðeins öðruvísi.

Við hlógum oft því að erindin voru líka fyndin. Vonandi markar þetta upphafið að bættum miðbæ eins og borgarstjóri lofar. Ég á eftir að una mér enn betur í 101 til framtíðar litið. 

Hver borgar muninn?

Ég veit ekki hvort mér skjöplaðist illilega í áhorfi á fréttir Stöðvar tvö rétt í þessu. Heimir Már Pétursson sagði frétt af flugi frá Bandaríkjunum í gegnum TravelZoo til Íslands með gistingu í tvær nætur á Hótel Loftleiðum. Pakkinn sagði hann að kostaði 36.000 kr. Ég finn bara þetta í fljótu bragði - en ef eitthvað í líkingu við þetta er satt hlýtur maður að spyrja: Hver borgar raunkostnaðinn?

Icelandair er í samkeppni við erlend flugfélög. En hver veitir Icelandair aðhald hér heima, hver er stjórnarandstaða Icelandairs?

Es. Ehemm, Icelandair býður sum sé Bretum að fljúga til Bandaríkjanna með þessari tveggja daga viðdvöl í Reykjavík. Á 36.000 krónur. Ég flaug til New York fyrir rétt tæpu ári og borgaði minn 45.000-kall með tiltölulega glöðu geði með tveggja mánaða fyrirvara. Það sem maður lætur löðrunga sig.

Staðbundnar veðurspár eru veruleiki

Ég trúi því varla en prófaði samt, ég get flett upp staðbundinni veðurspá fyrir Langjökul! Mér kemur málið við og á morgun verður þar virkilega frost og stinningskaldi. Skárra á sunnudag.

Nostalgían gæti hellst yfir

Ju, í dag barst mér partíboð frá kaupanda íbúðarinnar minnar í fyrra. Ég hef ekki séð íbúðina síðan ég flutti. Og varla kaupandann sem þó er vinkona mín. Af því tilefni rifja ég upp dyrabjöllumerkinguna mína sem þó er ekki hálft eins frumleg og dyrabjallan hennar Guðrúnar Friðriks. Á henni stendur efsta bjalla, ómerkt.

Ursula þekkir fullt af dularfullu fólki, það verður áreiðanlega rafmagnað í partíinu.

Ásgerður ætti að heita Stargerður

Og hér sést hvers vegna ég segi það:

Upp á þetta var hún búin að þurfa að horfa (aggalítið staðbundið hjá mér):

 

 

 

 

 

 

 

Og tilefnið var, auðvitað, að M&S höfðu gift sig:

Fura, Grelöð, Arngnýr, Brák

Mannanafnanefnd blessaði ýmis nöfn nýlega og um þau var fjallað í vikunni. Í tilefni af því að stórvinkona mín, Sólveig Ólafsdóttir, á afmæli á þessum drottins dýrðar rigningardegi ætla ég að rifja upp hvað hún ætlaði að skíra börnin sín ef hún eignaðist þau. Strákurinn átti að heita Arngnýr af því að það var svo flott á prenti og stelpa annað hvort Grelöð (sú sem ber fræ) eða Brák (fóstra Egils). Fleiri nöfn flugu fyrir og er mér alltaf minnisstæðast þegar hún sagði pabba sínum að hún vildi skíra stúlku í höfuðið á honum. Hún ætti þá að heita Fura.

Og þá rifjast upp líka þegar Erla, önnur stórvikona, sagði í vinnunni sinni að dóttir hennar hefði verið skírð Halldóra Þöll og ein samstarfskonan rak upp ramakvein og sagði: Skírðirðu barnið TRÖLL?

Eldri dóttir Erlu kom heim úr leikskólanum einn daginn með öndina í hálsinum og sagði: Veistu, mamma, það er kominn nýr strákur í leikskólann og hann heitir BJARNI. - Hún var sko ekki lítið hneyksluð.

En nú er mannanafnanefnd búin að leyfa karlmannsnafnið Álfar. Er það fleirtala eða Ál-far?

Til hamingju með þennan merkisdag, Sólveig.

Íbúð óskast

Kröfur eru hóflegar. Hún skal vera 90-120 fm, á svæðum 101 eða 105, með sólarsvölum (eða verönd) og gjarnan viðhaldsfrí. Fallegt eldhús með t.d. frístandandi eyju skaðar ekki og gott væri ef baðherbergið væri sjálfhreinsandi. Útsýni kemur í mesta lagi í 10. sæti þannig að hæð neðarlega í húsi er hreint ekki fráhrindandi tilhugsun.

Ég vil kaupa. Annars nenni ég bráðum ekki lengur að hokra á skerinu.

 

Krefjandi samskipti

Þetta hugtak komst mjög afgerandi til tals í dag. Hvað eru krefjandi samskipti? Er það ekki þegar reynir á mann? Og þá kemur í ljós úr hverju maður er gerður.

Ef einhver er t.d. mjög latur í nærumhverfi manns eru samskiptin við viðkomandi krefjandi. Og hvað getur maður gert? Leitt letina hjá sér? Þannig leggur maður sig ekki fram heldur kemur sér undan. Rekið hegðunina framan í hinn lata (t.d. á vinnustað)? Þá er ég sjálf orðin gribba og með erfiða framkomu. Huhh.

Ég er líklega þessi erfiða í samskiptum (bara ekki vegna leti) og ætla til öryggis að gráta mig í svefn í kvöld. Verð góð aftur með morgninum.

Icelandair á samkeppnismarkaði?

Ég skil ekki vandræðaganginn hjá Icelandair. Af hverju er flugfélagið í stríði við starfsmennina? Á Icelandair núna Iceland Express, þarf þess vegna ekki að keppa á markaði og heldur að það geti bara ráðið lögum og lofum (loftum)? Ég hallast að því fremur en að flugfreyjum, -þjónum og -mönnum sé alls varnað í heilbrigðum samskiptum.

En ég veit ekki (enn) allt um málið. Fæ nánari fréttir bráðum ... af fundinum.

Nokkrir brullaupsgestir í tjaldinu 1. september

Hrafnhildur fékk ekki að vera brúðarmær í brúðkaupi foreldra sinna en hún fékk að vera með og ÞAGÐI YFIR ÞVÍ Í HEILAN MÁNUÐ. Mamma hennar og pabbi líka og það gengur líka kraftaverki næst. Gáfust þó góð tækifæri til að tala af sér, t.d. þegar Habbý spurði Steingrím í partíinu hjá Matta 13. júlí hvort þau færu ekki bráðum að láta verða af þessu, fólk væri farið að gleyma hvenær trúlofunin hefði átt sér stað. Þá kvað Steingrímur hafa sagt: „Tíminn er svo afstæður, kannski gerðist þetta bara í gær.“

Mér láðist að taka mynd af matnum eftir að hann var reiddur fram þannig að ég hef hér með mynd af matnum áður en hann varð alveg frambærilegur. 

Guðrún og Þorgerður skáru og söxuðu af móð - eldmóð.

Kolla „systir“ tók langtum fleiri myndir en ég, ég veit bara ekki hvar hún lúrir á þeim.

Melkorka las ræðu frá föður sínum, Óskari Guðmundssyni, sem sat fastur yfir hundspotti í Borgarfirðinum. Hún var flott og ég sé Steingrím í allt öðru fataljósi - og þó, ljósi Sævars Karls hafði einu sinni áður verið brugðið yfir Steingrím. Best að láta allt frekara kyrrt liggja, Steingrímur vann þá á Þjóðviljanum ...

Móðurbróðir Marínar, hann Stebbi, spjallaði við ljósmyndarann.

Matti og Berglind Laufey komu seint og um síðir og varla nema til hálfs.

Habbý er sem betur fer sjálfri sér lík.

Högni entist til hálftólf og sagði að skilnaði: Ég verð hálftíma lengur næst. - Ætli hann haldi að Marín og Steingrímur ætli að gifta sig aftur?

Arna og Himmi sátu sem fastast í tjaldinu eins og plön gerðu ráð fyrir. Þær voru ekki svo fáar, spekúlasjónirnar um hvernig hægt yrði að láta alla passa þar inn. Svo rættist svo fáránlega vel úr veðrinu. En Arna og Himmi vissu hvað gjöra skyldi.

Auður ritari bæjarstjóra og Kalli á Byggðasafninu héldu Örnu og Himma selskap. Og fleirum. Kalli, Auður og svo Steinunn og Árni komu í lögreglufylgd á staðinn og fóru í sömu fylgd ... dammdaradamm. Athugasemdir heimilar í þar til gerðu athugasemdakerfi.

Orri, María, Marín, Dagný, Habbý hér fyrir neðan.

Þessa mynd varð ég að taka löngu eftir miðnætti, Steingrímur hafði nefnilega áhyggjur af að stönglarnir myndu ekki endast í pinnamatinn. Á daginn kom auðvitað að við erum upp til hópa soddan óhemjur að við brúkum puttana en ekki einhverja snyrtipinna (téhé).

Núna um helgina varð ég vitni að því að fólk í götunni minni var að bjástra við að koma upp samkvæmistjaldi. Fyrst sá ég þegar það átti við himininn, svo klukkutíma síðar sá ég hliðarnar smella í og um kvöldið þegar ég kom heim sá ég og heyrði gleðilætin.