Auðmýkt ... eða ekki

Ég get fyrirgefið fólki ótrúlega mikið ef það sér að sér, biðst afsökunar og sýnir auðmýkt. Það er hins vegar ekki mitt að horfa í gegnum fingur mér þegar fólk brýtur lögin en auðmýkt og samstarfsvilji er ekkert að þvælast fyrir formanni yfir­kjör­stjórn­ar í Norð­vest­ur­kjör­dæmi.

Kosningar á Íslandi

Ég ætla ekki að alhæfa, en ég vann í nokkur skipti í kjördeildum í Reykjavík og varð aldrei vör við neina hnökra. Ég vann ekki við talningu, heldur við að taka á móti atkvæðum og eins og ég segi varð ég aldrei vör við að menn gæfu afslátt af fagmennsku.

Mér finnst að við verðum að fara varlega í að hrópa niður almenn faglegheit þótt ég sé á því að Borgarnesdeildin hafi ekki staðið sig. Ef lögin kveða á um að gögnin skuli geymd innsigluð á að geyma þau innsigluð, sbr. lög um kosningar til Alþingis, nr. 24/2000:

 104. gr.
 Að talningu lokinni skal loka umslögum með ágreiningsseðlum með innsigli yfirkjörstjórnar og eiga umboðsmenn lista rétt á að setja einnig fyrir þau innsigli sín. Yfirkjörstjórn sendir [ráðuneytinu] ¹⁾ eftirrit af gerðabók sinni viðvíkjandi kosningunni ásamt ágreiningsseðlunum sem [ráðuneytið] ¹⁾ leggur fyrir Alþingi í þingbyrjun með sömu ummerkjum sem það tók við þeim.
 Þá skal yfirkjörstjórn setja alla notaða kjörseðla undir innsigli og skal gildum og ógildum kjörseðlum haldið sér. Kjörseðlana skal geyma þar til Alþingi hefur úrskurðað um gildi kosninganna, sbr. 120. gr., enda sé þeirra eigi þörf vegna kæru sem beint hefur verið til lögreglustjóra. Að því búnu skal eyða kjörseðlunum og skrá yfirlýsingu um það í gerðabók yfirkjörstjórnar.
 Yfirkjörstjórn skal búa um allar kjörskrár í innsigluðum umbúðum og senda [ráðuneytinu] ¹⁾ sem geymir þær í eitt ár, en að því búnu skal eyða þeim.

Nú er búið að telja aftur í Suðurkjördæmi og þar stemmdi allt. Vonandi skýrast málin í Norðvesturkjördæmi með morgninum.

Rafræn kosning

Einu haldbæru rökin gegn því að taka upp rafræna kosningu eru þau að ekki allir geta kosið rafrænt, eru t.d. ekki með tölvu heima hjá sér. Sá hópur er hins vegar minnkandi því að mig grunar að hann tengist aldri.

Ég sá viðtal í gærkvöldi við manninn sem ætlaði að keyra með atkvæðin frá Ísafirði í Borgarnes, fínt viðtal. Hann sagðist njóta ferðalagsins á fjögurra ára fresti og vonaðist til að ekki yrði farið að kjósa rafrænt svo hann missti þetta ekki. Ég er 99% viss um að hann var að grínast (þótt akstursstundin geti vissulega verið notaleg) vegna þess að hagræðið af því að niðurstaða atkvæðagreiðslu liggi fyrir fljótlega eftir að kjörstöðum er lokað, þ.e. þá bara í tíma en ekki rúmi, er augljóst. Þetta árið hefðum við þá t.d. ekki ranglega sent þau skilaboð til umheimsins að konur væru í meiri hluta nýkjörins þings.

Það sýður svolítið á mér við tilhugsunina um að hafna þessum augljósum tækniframförum. Samt horfði ég á kosningasjónvarpið langt fram yfir miðnætti mér til óblandinnar ... skemmtunar. Ég fórna bara þeirri skemmtun og finn mér annað skemmtilegt að gera í staðinn.  

Söfnunarþingmenn

Ég heyri og sé að frambjóðendur sem eru ekki kjördæmakjörnir eru kallaðir jöfnunarþingmenn. Ég skil það ekki og legg til að þeir verði kallaðir söfnunarþingmenn. Þeir safna atkvæðum sem annars væru ódauð og ómerk í hinum kjördæmunum. 

Steinliggur þetta ekki?

Harmageddon hættir

Reiðarslag. Ég hef að vísu ekki hlustað upp á síðkastið en í fyrravetur átti ég oft kost á því og síðustu ár alltaf af og til. Stundum sótti ég þáttinn líka eftir á og hlustaði, a.m.k. á valda kafla. Frosti og Logi spurðu (og spyrja nú sjálfsagt annars staðar) ágengra spurninga og sniðgengu allt mélkisulegt orðalag.

En ég skil sjónarmiðið. Þeir eru komnir yfir fertugt og líta væntanlega svo á að ungu hlustendurnir séu ekki lengur markhópur þeirra.

Ég þakka fyrir samferðina og vona að þeir finni sér góðan farveg.

 

Deilihagkerfið

Það er svo grátlegt að við skulum eiga svona marga bíla. Ég á bíl sem ég nota lítið en finnst gott að hafa einu sinni í mánuði eða svo. Ég keypti hann fyrst og fremst til að snattast með mömmu og pabba en nú eru þau bæði fallin frá. Bíllinn er of gamall til að það taki því að selja hann þannig að ég reikna með að keyra hann út.

Í dag vorum við þrjár vinkonur í hverfinu á kaffihúsi. Ein seldi bílinn sinn í sumar og er að velta fyrir sér hvort hún eigi nokkuð að fá sér nýjan bíl. En hún er í golfi og á gönguskíðum og þær sem hún heldur mest hópinn með í þeim íþróttum búa ekki nálægt henni þannig að þær geta ekki orðið samferða. Ég sagði að hún mætti fá minn bíl hvenær sem er (næstum) og þessi þriðja bauð sinn líka fram. En það væri miklu þægilegra ef svo og svo margir bílar á svo og svo marga íbúa væru til skiptanna og maður myndi bara leggja inn pöntun fyrir ákveðna daga og geta svo gengið að vel umgengnum bíl. Hvert skipti myndi sjálfsagt kosta eins og að taka leigubíl en kostnaður yfir árið myndi snarlækka hjá þeim sem nota bíl lítið.

En þetta kerfi hentar ekki bílaframleiðendum og ekki heldur bensínsölum og það eru hagsmunahóparnir sem halda okkur í kyrrstöðunni.

Morðhótun

Ég er ekki fórnarlamb, en á langri ævi hef ég auðvitað upplifað einhver áföll. Þegar ég var yfirmaður manns í menningarlífinu fyrir 20 árum varð hann mjög ósáttur við að ég vildi fara eftir reglum sem meira að segja hann sjálfur hafði tekið þátt í að setja. Hann lagði sig fram um að gera lítið úr mér og kvartaði undan mér við nefndina sem ég starfaði með. Nefndin hlustaði á hans sjónarmið á löngum fundi en spurði mig aldrei út í mitt sjónarmið. Samt var hann fræg fyllibytta í þeim bæ og annálaður fyrir að fara á skjön við allt regluverk. Minn næsti yfirmaður stóð með mér en þegar þessi undirmaður hringdi í mig um miðja nótt til að hóta mér lífláti og skar svo á dekkin á bílnum mínum var mér næstum allri lokið. Ég kláraði samt á endanum ráðningartímann með óbragð í munninum.

Út af líflátshótuninni fór ég til lögreglu með upptökuna en hún yppti öxlum og sagðist hvorki vera með búnað né mannskap til að bregðast við. Með það fór ég og lét gott heita. Ég veit sjálf sannleikann en ef múgur manns segði við mig að ég væri að ljúga, að mig misminnti eða ég væri almennt rugluð gæti verið að ég færi að efast um geðheilsu sjálfrar mín.

Kannski er það bara mitt lán að ég hef ekki mikið haft orð á þessu síðan. Einhverjir í kringum mig vissu af þessu en ég held að við höfum öll verið meðvirk og kannski of meðvituð um að við búum í svo karllægu samfélagi að flest er túlkað körlunum í vil.

Hann drap mig samt ekki en kannski bara vegna þess að ég forðaðist að stíga á tærnar á honum. Ég lúffaði og slapp við líkamlegt ofbeldi.

Þarf maður að hafa vit á fótbolta eða tónlist?

Ég er ekki fórnarlamb en ég stend með þolendum. Sá áhugavert innlegg á Twitter rétt áðan:

Eitt sem ég var að pæla í varðandi öll þessi fórnarlömb íslenskra tónlistarmanna hafa þær eitthvað vit á tónlist eða?

Ég get ekki skrifað þetta í eigin nafni af því að a) það væri ritstuldur, b) ég er ekki annálaður húmoristi eins og Gummi Jör.

Ég þori ekki annað en að bæta við að gerendameðvirkir hafa áfellst fórnarlömb fyrir að hafa ekki einu sinni vit á fótbolta.

Þöggun ... eða ekki

Fótbolti.net segir mér þetta:

Breska sjónvarpsstöðin ITV sakar stuðningsmenn ungverska landsliðsins um kynþáttafordóma í leik Englands og Ungverjalands í Búdapest í kvöld en enska knattspyrnusambandið ætlar að láta UEFA rannsaka málið frekar og hefur sambandið sent frá sér yfirlýsingu.

Mogginn segir mér þetta:

Jor­d­an Tor­un­arigha, varn­ar­maður þýska Ólymp­íuliðsins í knatt­spyrnu, varð fyr­ir kynþátta­for­dóm­um í æf­inga­leik liðsins gegn Hond­úras í morg­un.

Hann og all­ir leik­menn þýska liðsins gengu af þeim sök­um af velli þegar fimm mín­út­ur voru eft­ir af leikn­um í stöðunni 1:1. Hlé var gert á leikn­um um stund áður en hann var svo flautaður af án þess að all­ur leiktím­inn hafi verið leik­inn.

Ég dreg þá ályktun að menn vilji ekki líða kynþáttafordóma (nema þeir sem ástunda þá). Það er frábært og vonandi mikilvægt skref í að uppræta þá.

Hvernig má það vera að baulað sé á mann fyrir það að líta öðruvísi út en einhver annar? Og hvernig má það vera að nokkur sómakær einstaklingur líði það að fólk sé beitt ofbeldi? Af hverju finnst ekki öllum sómakærum sjálfsagt að fordæma ofbeldi af öllu tagi?

 

 

Alls ekki munnskol

Ég hef því miður þurft að fara oft til tannlæknis um ævina. Samt hef ég ekki meðtekið fyrr en núna, eftir að hafa heyrt tannlækni segja það í útvarpinu, að munnskol gerir ekkert fyrir tannhirðuna, munnskol gefur manni bara ferskan andardrátt. Rétt notaður tannþráður er hins vegar mikilvægur fyrir tannheilsuna.

Svo sagði tannlæknirinn líka annað - hún ráðleggur okkur að skola ekki munninn með vatni eftir burstun heldur eigi maður að leyfa tannkreminu að liggja utan á tönnunum.

Ég nefni þetta svona ef einhver ætti eftir að meðtaka sannleikann. 

 

Landsliðsþjálfarinn tvístígandi

Ég hef horft á fótbolta (í sjónvarpi), argað af spennu, klappað og húhhað. Ég hef hrifist af ákafa, þrautseigju, góðu spileríi, fallegu marki og fallegri markvörslu. Ég get alveg skilið að fótboltaspil og fótboltaáhorf sé líf einhverra og að ekkert annað komist að. Ég get alveg skilið að þeir sem hafa lifibrauð sitt af fótbolta hringsnúist um hann.

Ég get líka skilið þegar landsliðsþjálfari íslenska liðsins segir að hann væri vondur þjálfari ef hann ætlaðist til að leikmennirnir yrðu með fullan fókus fyrir leikinn annað kvöld. En þá skil ég alls ekkert í blaðamannafundinum þar sem landsliðsþjálfarinn sneri við blaðinu. Kannski hangir þetta saman við skilning hans á því að leikmennirnir vilji ekki tjá sig um meint kynferðisofbeldi félaga sinna vegna þess að þeir segi kannski vitlaus(t) orð. 

Lífið heldur áfram og ekkert okkar getur bjargað öllum heiminum, en getum við ekki öll verið sammála um að vera á móti ofbeldi? Getum við ekki öll staðið með þolendum? Lítur liðið kannski svo á að það sé þolandinn? Eru það orðin sem liðið óttast að missa út úr sér?