Átta lista val í Reykjavík

Í heita pottinum í Vesturbæjarlauginni í gær komst ég að því að hinir ágætu upplýstu pottverjar vissu ekki að í Reykjavík eru átta listar í boði fyrir sveitarstjórnarkosningarnar eftir 10 daga.

Það er sífellt talað um ,,fjórflokkinn" og Jón Gnarr.

Á vefnum kosning.is þar sem maður getur m.a. séð hvar maður á að kjósa (ef maður skyldi vera í vafa) eru öll framboð um allt land talin upp, þ.m.t. E - listi Reykjavíkurframboðsins, F - listi Frjálslynda flokksins og H - listi framboðs um heiðarleika og almannahagsmuni.

Vald fjölmiðlanna er mikið. Þeir kjósa að sniðganga þessi framboð.

Á höggstokkinn

Ég kann að leggja saman, draga frá, margfalda og deila. Ég lærði hvorki diffrun né heildun og hingað til hef ég plumað mig án þess. En nú [hægra handarbak að vinstra gagnauga] veit ég ei meir, ei meir.

Ég - nú legg ég mig á höggstokkinn - hélt að þegar kyrrsettu eignirnar myndu innheimtast rynnu þær í ríkissjóð. En nú heyri ég á mér gáfaðra fólki að þær renni til kröfuhafa bankanna - og kenningu um að kröfuhafar bankanna séu skuldararnir, þ.e. þeir sem peningarnir verða teknir af.

Sum sé, sr. Jón tekur 2.400 milljarða að láni og geymir undir kodda á Falklandseyjum. Svo er honum stefnt fyrir dómstóli í einhverri Jórvík, játar sig sigraðan enda kostar milljón dollara að snerta hurðarhúninn, skrifar lista yfir eignirnar, lætur þær af hendi - og tekur svo við þeim sjálfur, óbreyttur Jón.

Ég engist á grefilsins höggstokknum. Ég sver að ég hélt að það þyrfti ekki að skera stærri möskva á öryggisnet velferðarkerfisins ef peningurinn innheimtist.

Land ösku og ísa

Janice Turner á grein í Times Online í dag þar sem hún fer bara býsna lofsamlegum orðum um heimsókn til Íslands skömmu fyrir helstu eldsumbrot ársins.

Ég hef náttúrlega firnagaman af því að hún nefnir tröll til sögunnar og að hún segist hafa lent illa í kíslinum í Bláa lóninu sem hafi gert hárið á henni stamt. Ég vara fólk alltaf við því að fara á bólakaf og hvet það til að setja næringu í hárið áður en það fer út í. Mér finnst ekki eins gaman þegar hún segist hafa skautað á söfnunum vegna þess að þau séu óáhugaverð. Og hún talar hreinlega niðrandi um arkitektúrinn. En þetta er auga gests og það er alltaf forvitnilegt fyrir okkur sem tökum á móti gestunum að heyra ólík sjónarmið.

Ég er ekki frá því að orðaforðinn aukist aggalítið við lesturinn:

Much has been written about the Blue Lagoon, an outdoor spa 40 minutes from the capital, which, as if in some mad Utopia, is filled with the outflow from a geothermal power station. It is a strange, wonderful indulgence that deserves at least half a day to enjoy. But if your hair, like mine, is not, er, its natural colour, encase it in conditioner and swim hat since the silica particles — the stuff that clogs up jet engines — will turn it to matted straw.

En sumt kannast ég engan veginn við:

Icelanders, broad, a little hard-faced and capable looking, are no Swedes. Rather, since the Danish Vikings seized wives from my native Yorkshire, those folks in the hot pots and I share a gene pool.

Dö, voru víkingarnir danskir? Ég held nú síður. Og hvað erum við, broad og hard-faced? broad merkir: breiður; víðsýnn; víðáttumikill; yfirgripsmikill; almennur; frjálslyndur; grófur - erum við grófgerð?

Og hver hefur haldið því fram að frosin pítsa sé þjóðarrétturinn?

Although Icelanders often remark that their national dish is frozen pizza, we ate well at the Icelandic Fish and Chip Shop and the Sea Baron, a rough shack by the harbour that sells lobster bisque and gamey-tasting whale meat.

Ég þekki ekki þá Íslendinga. En ég kannast við ýmislegt úr greininni. Og hún hvetur fólk til að láta það eftir sér að koma á skrýtnu eyjuna þar sem golfstraumurinn verndar höfuðborgina ...

Skipta leiðsögumenn máli fyrir ferðaþjónustuna?

Ég hef dregist aftur úr í blaðalestri og var rétt í þessu að lesa lesandabréf í vikugömlu blaði sem ber titilinn Leiðsögumenn eða ekki leiðsögumenn. Þar er fagmenntun leiðsögumanna rómuð af einhverjum sem kallar sig hugsandi Íslandsvin. Sá undrast að ekki sé tekið fram í umfjöllun um ferðaþjónustu hvort misvitrir leiðsögumenn hafi raunverulega menntað sig til að gegna starfinu eður ei. Og oss leiðsögumönnum hlýnar um hjartaræturnar.

Ferðaþjónustan er í meira uppnámi en áður vegna þess að flugvélar komast stopult til og frá landinu. Það er í augnablikinu stærsta vandamálið en á öllum tímum er ástæða til að hafa áhyggjur af því hvort leið-sögu-menn í landinu miðla raunverulegum fróðleik af raunverulegri þekkingu og hæfilegri ástríðu.

Það finnst a.m.k. mér. 

 

Tvíkynja nöfn

Ég fletti reglulega upp í hinum stórfróðlega vef um beygingarlýsingu íslensks nútímamáls. Ef beyging kemur mér spánskt fyrir sjónir gái ég hvort mögulega geti verið um tvímynd að ræða. Ekki vill prófarkalesari falla í þann fúla pytt að leiðrétta það sem telst rétt.

Í texta sem ég las rétt í þessu var auður í þágufalli auð, 'státa af miklum auð' eða álíka. Og ég dreg mig hæfilega í efa og fletti upp. Auður í þágufalli er bara auði þannig að ég fékk úr þessu skorið en sá þá að karlmannsnafnið Auður er til. Sonur hans væri þá Auðsson.

Og ég er að reyna að koma honum fyrir mig, þessum Auðssyni ...

Óumbeðnar upplýsingar

Er einhver eftirspurn eftir teppastærð, skálmalit eða matseðli á Hótel Hrauni? Ekki heyrist mér á fólki í kringum mig - og finnst mér það bara býsna marktækt úrtak ...

Málsvörn

Ég skil ekki hávaðann á Pressunni, ég hef ekki heyrt hlakka í neinum yfir handtökunum. Þvert á móti fær fólk í magann og líður þrátt fyrir allt illa yfir að þetta þurfi að vera svona. Þessir gæsluvarðhaldsfangar eiga foreldra, systkini og börn, vini og kunningja, gamla skólafélaga og vinnufélaga - rétt eins og aðrir þeir sem þarf að færa í fangelsi, rétt eins og aðrir þeir sem þurfa nú að súpa seyðið af slæmu efnahagsástandi.

Gæsluvarðhaldsfangarnir liggja undir grun um að hafa framið afbrot. Þess vegna geri ég ráð fyrir að þeir séu teknir úr umferð. Þeir verða spurðir og krafðir sagna, þeir munu ekki geta borið saman bækur sínar og geta síður logið ef hugur þeirra stendur til þess. Þeir munu e.t.v. upplýsa um frekari aðkomu annarra. Peningar voru teknir ófrjálsri hendi - þrætir einhver fyrir það? Það bitnar á afkomu þúsunda fjölskyldna - þrætir einhver fyrir það?

Ég sest ekki í dómarasætið en afleiðingar glæpanna eru öllum ljósar. Er ekki eðlilegt að leita  upprunans og reyna að uppræta meinið? Er það ekki hlutverk sérstaks saksóknara? Hefur ekki verið kvartað undan að ekki gengi nóg undan honum? Af hverju ráðast þá þessir háværu að honum?

Hissust var ég áreiðanlega á pistli Jakobs Magnússonar í Fréttablaðinu í gær. Mér finnst að ég hafi stundum verið sammála honum þegar fáir hafa verið það en nú dreg ég dómgreind mína í efa. Jakob finnst mér ekki bara á hálum ís, heldur svo næfurþunnum að honum hlýtur að kólna snögglega þegar brestur undan honum. Af hverju er hann þess umkominn að meta gögn sérstaks saksóknara sem hann hefur ekki séð? Af hverju getur hann fjallað af viti hins löglærða þegar hann er það ekki? Er hann á geltinu? Borgar einhver honum fyrir að steypa sér í dómgreindarlega glötun?

Ef hann hefur einhverja skynsamlega ástæðu til að tala eins og hann gerir ætti hann að láta hana fylgja með því að hún er mér gjörsamlega hulin.

Svona er ég alltaf djöfulli varkár og geðug, læt fólk njóta vafans, bæði sérstakan saksóknara, gæsluvarðhaldsfanga og sjálfskipaða álitsgjafa sem tala út úr ...

Eitt ár enn

Ekki orð um hin forvitnilegu gistiúrræði sem nú eru mest í umræðunni. Nei, bara ein afmælismynd:

Eftir slétt átta ár verður Svava þrítug, jamm og já, Gummi mun eldri og Kormákur litli, já, á níunda ári.

Rokk Hugleix rokkar

Sú var tíðin að ég var virk með áhugaleikfélagi sem heitir Hugleikur. Það er ekkert svo langt síðan og auðvitað mæti ég áfram á sýningar. Í kvöld sá ég Rokk, þekkti bara tvö nöfn og andlit (af 11) og hló og hló. Leikritið á að kæta þannig að það virkaði. Svo er þetta fólk svo hæfileikaríkt, syngur og spilar á allrahanda hljóðfæri. Að minnsta kosti fullyrti leikstjórinn (sem ég guðsblessunarlega þekki enn) að það væri ekkert plat.

Mig furðar ekki að sýningin hafi verið valin áhugaverðasta áhugaleiksýning ársins 2010 (sjálf hef ég að vísu ekki séð hinar sem voru tilnefndar en geri ráð fyrir að valnefndin hafi gert það). Leikgleðin skein líka af öllu og öllum.

 

Drífa sig.

Þuluskortur

Á fjórða degi tók ég eftir að þær voru þagnaðar.

Gamaldags karaókí

Opus söng Live is Life (og dýpri merking var ekki í textanum) fyrir svo löngu síðan að YouTube getur ekki birt raunverulegt myndband.

Tek það til baka ...

Reyktur makríll

Ég gleymdi að mæta í kröfugöngu og við ræðuhöld í gær. Ég fór hringinn um landið í Perlunni og smakkaði grafið hrossakjöt og hrossakjöt í wasabi - og ekki sístur var reyktur makríll. Íslenska eldhúsið lætur ekki að sér hæða og vonandi rápa hingað margir útlendingar í sumar og njóta góðs af snilld og hugmyndaauðgi íslenskra kokka.

Kaffið af Suðurnesjunum rann líka ljúflega niður - og byggottó er nýjung sem ég gæti vel hugsað mér út í AB-mjólkina mína á morgnana (með kanil) eða með steikinni á kvöldin (ósætt).

Og þar gat að líta ferðamálafulltrúa Hafnarfjarðar sem mændi hlæjandi á víking úr Fjörukránni.

Ljótt að stela

Ef maður getur heimilda er hægt að réttlæta ritstuldinn, eða hvað?

Kjartan Hallur sér ekki betur en að prestskapurinn sé gjörsamlega kirkjustaður og prófastur í fortíðinni

Mér finnst að nú hljóti menn að fara að gera alvöru úr að aðskilja ríki og kirkju.

Blómlegir akrar Víkur og nærsveita

Sjálfsagt eru allir löngu búnir að hugsa þetta og finnst þeir ekki þurfa að tjá sig opinberlega eins og ég en áður en við numum land á Thule/Garðarshólma/eyjunni bláu var hér eldvirkni. Samt voru blómlegir hagar víða um Suðurland sem, öhm, aska og annað eldfjallagull hafði dreifst yfir öldum saman.

Og ég er einmitt nýbúin að heyra talað um næringargildi öskunnar þannig að - bingó! - land mun rísa á ný. Um síðustu helgi fóru síðan 100 starfsamir einstaklingar og mokuðu og báru og ruddu og urðu að gagni - þannig að það er von.

Líklega eru þá tækifæri í hörmungunum.

Nema náttúrlega nú vantar ferðamennina til að njóta alls þessa með okkur.

Upphitun fyrir stúdentsafmæli

Alicia Keys hvað?

Hún lifir

Eins og menn spáðu ber rannsóknarskýrslu Alþingis stöðugt á góma. Í dag hitti ég fyrrum samkennara í sundi sem sagðist vera á leið í bústað um næstu helgi og ætlaði að taka 7. og 8. bindi með sér. Og a.m.k. eitt kvöldið sem upplesturinn góði stóð yfir í Borgarleikhúsinu festust þau hjón yfir tölvunni, gátu ekki hætt að hlusta.

Eintakið mitt bíður sumardaganna og garðstólsins. Að sumu leyti verður sagan kunnugleg en ég giska á að mér þyki það ekki skaða.

Bálið brennur

Aftur er kviknað í jöklinum sem ég held að viti á gott. Þá rennur frekar hraun en að askan þyrlist um og leiti sér að þotuhreyflum. Undanfarna daga hef ég komist að raun um að ég þekki býsna marga á faraldsfæti - eða sem ætluðu að vera á faraldsfæti. Ef ég væri guðhrædd myndi ég nú í fúlustu einlægni (og guðhræðslu) biðja voða fallega um betri tíð með blóm í haga. Ég hef áhyggjur af ferðaþjónustunni, og ekki bara á Íslandi, gisti- og afþreyingarfyrirtæki um alla Evrópu eru í uppnámi.

Alveg eins og mér blöskraði þegar fiskihagfræðingur lagði til árið 2007 að þorskveiðar yrðu lagðar á hilluna í þrjú ár af því að atvinnulífið stæði svo vel. Gva? Maður slær ekki atvinnulífinu á frest og biður starfsfólk greinanna að hvíla á hillunni í þrjú ár, ekki einu sinni eitt, og taka svo til óspilltra málanna.

Og af því að ég er orðin alveg úthverf í tilfinningunum verð ég að bæta því við að ég dáðist að skóflurunum undir Eyjafjöllum sem ég sá í fréttunum í gær. Hraustmenni, innan dyra og utan. Þegar svona gerist erum við ein þjóð í einu landi, stétt með stétt ...

Atvinnuleysi er ekki sama og iðjuleysi

Við höfum alltaf hreykt okkur af atvinnuástandinu á Íslandi (sjálf sek þegar ég hef sagt við ferðamenn að hér hafi gjarnan verið neikvætt atvinnuleysi, skortur á fólki). Nú eru margir atvinnulausir sem hafa engan áhuga á að vera án atvinnu en ef hugarfarið væri að í atvinnuleysinu fælust tækifæri myndu ábyggilega fleiri sjá þau í stað vonleysis.

Eins hefur lenskan verið að eiga sitt eigið húsnæði. Alveg væri ég til í að vera í leiguhúsnæði en finn að ég er enn undir þeirri átt að maður eigi að eiga sitt eigið húsnæði. Og á vorum dögum er náttúrlega svo þversagnakennt að tala um að eiga húsnæði sitt þegar stórir hópar skulda mun meira en fæst fyrir eignina á markaði.

Daginn sem rannsóknarskýrslan var kynnt, 12. apríl, stóð Seðlabankinn fyrir málstofu um skuldastöðu heimila á Íslandi. Samkvæmt glærunum eru margir í vanda og nú þætti mér gaman að vita hvenær fjölmiðlarnir ætla að taka við sér og fjalla um þær upplýsingar sem Seðlabankinn sannanlega sendir frá sér.

Fólk vill ekki vera eigna- og atvinnulaust en þegar botninn er fundinn er hægt að spyrna frá.

Af hverju ævisögur skálda?

Eftir að hafa séð The Habit of Art í kvöld sem fjallar um Wystan Hugh Auden (1907-1973), breskt skáld og þýðanda sem m.a. lagði leið sína til Íslands, spyr ég mig hvers vegna skrifaðar eru ævisögur um fólk sem hægt er að kynnast í gegnum verk þess.

Ég vissi bara í kvöld að ég var að fara að sjá leikrit á bíóskjá og þekki ekkert til Audens en ef hann var svona mikilvirkur þýðandi og vinsælt skáld ætti kannski að láta sitja við að lesa verkin og sleppa því að draga upp mynd af honum akfeitum í mölétinni gollu sem allir hafa snúið við baki.

Þetta var samt ævintýraleg sýning send úr National Theatre í London.

 W.H. Auden til hægri, árið er 1939.

Jökullinn logar sisona

Þrátt fyrir ágang halda vefmyndavélarnar enn, t.d. þessi sem er á Hvolsvelli og horfir í suðaustur.