Að koma fyrir kattarnef

Ég veit að ég er óttalegt kvikindi. Þess vegna hló ég upphátt þegar fréttamaðurinn sagði áðan að hér [á skjánum] mætti sjá X koma líkinu fyrir kattarnef [í sjónvarpsþætti].

Hann drap sem sagt líkið. Og það er ekkert gamanmál. En þetta var bara þáttur.

Auðvitað getur líka verið að málkennd mín sé broguð en ekki fréttamannsins. Skv. Snöru þýðir það að koma e-u fyrir kattarnef líka að útrýma e-u, ónýta e-ð.

Ég er samt frekar kokhraust í gagnrýni minni. Og ætla að hlæja að þessu annað slagið.

Hver eru laun flugumferðarstjóra?

Það er voða auðvelt að hrópa á torgum en vantar ekki fleiri upplýsingar inn í umræðuna um kjaramál, uppsagnir og verkföll flugumferðarstjóra? Hjá Flugstoðum fann ég ýmislegt gott um flugumferðarstjórn en auðvitað ekkert um laun.

Á að setja lög og banna þeim tímabundið að fara í verkfall eins og ég heyri fólk tala um?

Styrkbeiðni frá Reykjavíkurborg

Þegar ég kom út í (láns)bílinn minn áðan sá ég að styrkbeiðni frá Reykjavíkurborg hafði verið smokrað undir rúðuþurrkuna. Ég er bóngóð og ætla að styrkja borgina um 2.500 krónur en jafnframt ætla ég að kvarta yfir því að jafnræðis skuli ekki gætt. Að minnsta kosti hér.

Þegar ég kom til baka var annar bíll í stæðinu sem ég hafði lagt ólöglega í. Þar eru bílar næstum alla daga og öll kvöld. Bílum er lagt upp á gangstétt, þeim er lagt þvert á akstursstefnu, þeim er lagt á öllum mögulegum götuhornum. Og ég sá enga miða í plasti með blárri rönd. Samt veit ég þess dæmi að bíll hafi fengið stöðubrotssekt á föstudagskvöldi þannig að einhverjir starfa fram eftir.

Mér er ánægja að því að láta þetta lítilræði renna til Bílastæðasjóðs en fyrst hann er í fjáröflun ætti einhver að benda honum á að Þingholtin eru matarkista.

Svo mætti borgin bæta almenningssamgöngur því að ég þá hefði ég t.d. ekki þegið (láns)bílinn. Og þá væri ekki eins tilfinnanlegur skortur á bílastæðum.

Landið eitt kjördæmi?

Ef mér skjöplast ekki var landið eitt kjördæmi í gær. Er þá ekki hér með komin hefð á svoleiðis kosningar líka? Jafngild atkvæði um land allt? Einn maður með eitt atkvæði?

Á morgun er 6. mars

Og þá er einmitt síðari dagurinn á vænlegu Hugvísindaþingi 2010. Mér finnst þessi setning forvitnileg:

Ef skýrsla rannsóknarnefndar Alþingis verður komin út, verður höfð hliðsjón af henni.

Hannað og bannað í umhverfinu

Þegar sumir tala um list hugsa þeir augljóslega - sést á hugsanabólunni sem birtist fyrir ofan þá - um heysátur sem morkna, brauð sem myglar í útstillingu, abstrakt málverk sem segir þeim ekkert, niðurgreidda tónleika hjá Sinfóníuhljómsveitinni eða annað sem þeim finnst auðvelt að gagnrýna. Ég vildi að nú hefðu fordómarnir tekið af mér völdin en því miður veit ég með vissu að þetta er tilfellið með suma. Ég gæti nafngreint nokkra einstaklinga en sé ekki tilganginn með því.

Mér finnst sum list líka hrikalega óspennandi, er ekki listlærð og hef smekk sem er sennilega bara andskotanum persónulegri. Og margir gætu sagt það sama og ég.

Ég renndi yfir lista þeirra sem fá listamannalaun 2010, vel að merkja kr. 266.737 á mánuði, og þekkti flesta rithöfundana, nokkuð margt sviðslistafólk og örfáa aðra. Ekki persónulega, heldur bara sem listamenn. En ætli háværustu gagnrýnendurnir hafi gefið sér tíma til að velta fyrir sér hvað þessar 200 manneskjur gera ár hvert?

Allt í umhverfi okkar er skapað og hannað á einhvern hátt. Bollinn sem við drekkum kaffið úr, sófinn sem við sitjum í, skórnir sem flytja okkur út úr húsi, já, og innanhúss líka, settið sem blasir við í sjónvarpinu, 500-kallinn, sundlaugin, búningsklefarnir, sundbolurinn, Benzinn, gleraugun, vefsíðurnar, bókakápurnar, vörumerki o.s.frv.

Við kveikjum á útvarpinu og hlustum á lag sem einhver hefur samið og útsett, komið í útgáfuhæft form og hannað umbúðirnar utan um. Rétti upp hönd sá sem vill tónlistarlausan heim.

Öll þessi færni á bak við alla þessa framleiðslu krefst þekkingar og vinnu. Menn þurfa að reka sig á, sumir verða aldrei frambærilegir, sumir verða aldrei mér að skapi en heilt yfir þokar þróun í listsköpun og hönnun okkur fram á veginn.

Jakob Frímann mætti í Ísland í bítið í morgun og sannfærði mig að auki um hagrænt gildi t.d. tónlistar sem endurspeglast í hinni árvissu Iceland Airwaves tónlistarhátíð sem laðar til landsins fjölda ferðamanna sem kaupa gistingu og ýmsa aðra þjónustu.

Mín vegna má alveg gagnrýna listamannalaunahafa. Á þeim hef ég enga sérstaka skoðun en ef valið ræðst af klíkuskap finnst mér hann jafn ömurlegur og annars staðar. En trúlega verður huglægi þátturinn alltaf með í svona vali. Í síðustu viku fékk göngubrú yfir Hringbraut verðlaun frá „Steinsteypufélagi Íslands fyrir framúrskarandi steinsteypt mannvirki á síðustu fimm árum“. Mér finnst þessi brú skemmdarverk og á því miður oft leið þarna yfir þetta forljóta ferlíki. Hef ég rangt fyrir mér? Hefur Steinsteypufélag Íslands rangt fyrir sér? Hafa menn spurt sig um kostnaðinn þar? Hafa menn áhyggjur af bruðlinu og hvort útkoman sé þeim að skapi?

Nei, sannarlega mega menn gagnrýna ef þeir rýna til gagns. Ég vildi bara óska þess að þeir myndu að allur andskotinn sem við höfum fyrir augunum og í eyrunum dagana langa er hannaður af kunnáttufólki.

Svo hef ég vitaskuld skoðun á Þráni og Þráni en eitthvað verður maður að hafa fyrir sig ...

Er sjósund málið?

Ef maður þarf að ögra sér held ég að rúntur út í Nauthólsvík gæti verið skynsamlegur. Bað í köldum sjó kvað víkka út æðar (hmm) og vera meinhollt, hreinlega á við íþrótt þótt sundtökin séu fá.

Kannski fullkalt samt í mars, ha?

 

Viðbragðsstaða - biðtími - leiði - uppgjöf

Þetta truflar mig í frétt Eyjunnar:

... íslenska samninganefndin í Icesave málinu er nú í viðbragðsstöðu í Bretlandi ef til nýrra viðræðna kemur. Óformleg samskipti hafa átt sér stað en ekki hefur boðað til formlegs samningafundar í dag.

Íslenska samninganefndin fór aftur til Bretlands í gærmorgun eftir að Bretar sendu þau skilaboð að þeir væru reiðubúnir að ræða tilboð Íslendinga í Icesave málinu.

Auðvitað er fórnarkostnaður í þessu flakki og tímadrápi og það er nógu slæmt en væri ekki eðlilegra að koma sér saman um fundartíma - og velja svo hlutlausan fundarstað? Helst Þórshöfn í Færeyjum eða Svalbarða en annars kannski Gautaborg þar sem hvorugur aðili er á heimaslóðum?

Viðsemjendur okkar virðast hafa forskot þegar þeir ráða stað og tíma.

Hver ,,fékk" auglýsingarnar?

Umræðan um auglýsingamagn í hinum ýmsu fjölmiðlum er mér óskiljanleg. Ég skil reyndar orðið að viðskiptalífið á Íslandi er ekki heilbrigt og stjórnast hvorki af heiðarlegri samkeppni né vilja til að vanda sig og ná meiri viðskiptum út á verðleika sína. Auðvitað eru margir heiðarlegir umsvifamenn en hinir óheiðarlegu sem eru of margir og alltof óheiðarlegir eru svo miklu meira áberandi. Hér er kannski við hæfi að nefna Melabúðina og Reykjavíkurapótek sem ég hef talsvert dálæti á.

Ef mæling sýnir hins vegar fram á það að lestur á einu blaði er útbreiddari en lestur á öðru blaði og markhópur auglýsandans næst í gegnum fyrra blaðið er mjög eðlilegt að auglýsendur noti það. Hvernig er þá hægt að tala um að Fréttablaðið hafi fengið auglýsingar frá Baugi? Er það kannski vegna þess að Baugur er ekki í heiðarlegum viðskiptum frekar en Arion, frekar en FL, frekar en Útilíf, frekar en Vodafone, frekar en Samherji, frekar en Lyf og heilsa, frekar en Sjóvá o.s.frv.?

Eiga allar stóru búðirnar monninga í ólöglegum handraða og þurfa þær ekki að auglýsa til þess að fólk viti hvar varan fæst og á hvaða verði? Er þetta bara montkeppni hananna?

Er ekki í öllu falli orðið tímabært að slíta á milli keðja sem eiga bæði búðir og fjölmiðla? Ég panta hér með gagnsæi, heiðarleika og sanngirni í hvívetna.

Sex grunaðir - sendir í langt frí

Á blaðsíðu 102 gafst ég upp á bókinni og mundi þá mjög skýrt að mér þótti Viltu vinna milljarð? a.m.k. tveimur sögum löng. Líklega kann ég bara ekki gott að meta.

Fjöldi í sveitarstjórnum

Ég fylgdist spennt með æsispennandi prófkjörum í gær en var ekki viss hvort bæjarfulltrúar í Kópavogi væru sjö eða níu. Gáði svo, enda er upplýsing besta leiðin til að eyða ... óvissu. Hey, þau eru 11! Og á síðasta ári bjuggu í Kópavogi 30.395 manns, stanslaus fjölgun frá 1997 (lengra aftur sé ég ekki á Hagstofuvefnum). Verður kannski fjölgað í 13 þegar 35.000 íbúa múrinn verður brotinn?

Ég er núna meira þeirrar skoðunar að sameining sveitarfélaga sé rétta skrefið. Hvers konar forystublæti er þetta í hverfum? Og það er ekki nokkur leið fyrir ókunnuga að sjá hvar Fossvogurinn endar og Kópavogurinn tekur við - ætti kannski að setja sérstakan Fossvogsstjóra?

Hætta við lífið sjálft

Orð eru dýr og ég ætla að vanda mig svo að þau verði ekki send til læknis ...

Í nokkuð mörg ár hef ég farið sem leiðsögumaður í hvataferðir á jökla, einkum Langjökul. Aldrei hef ég óttast um öryggi mitt eða farþeganna. Aldrei hef ég lent í slíku veðri að ég teldi neinum standa ógn af. Aldrei hefur barn eða unglingur verið með í för.

Einu sinni man ég eftir farþega sem kom niður í lobbí á háhæluðum sandölum og var á leið á jökul. Samferðafólk hennar sneri henni við á punktinum. Þá kom hún niður í lokuðum háhæluðum skóm. Það var hennar besta boð. Annars er fólk yfirleitt þokkalega skynsamlega klætt.

Á jökli fær fólk húfu, vettlinga, samfesting og hjálm, og ef fólk er ekki í góðum vatnsþéttum skóm fær það utanyfirskó til að hlífa sínum eigin. Ég veit ekki hvort það er í hverri ferð, varla en ég veit það ekki, sem eitthvað tapast. Ég veit að á hverri vertíð snjóar úr safninu og það þarf þá að endurnýja.

Jökulferð felur gjarnan í sér ferð á jeppa úr bænum (ég hef aldrei farið öðruvísi) og þessum jeppum hefur oft verið breytt eitthvað til að komast víðar, eru á stærri dekkjum o.þ.h. Þeir kosta mikið og það kostar að breyta þeim, eldsneytið kostar, tryggingarnar, viðhald og önnur endurnýjun.

Sleðafyrirtækin eiga tugi sleða sem eru geymdir úti löngum stundum. Þeir kosta og það kostar að endurnýja þá. Ef hver einasti þeirra ætti að vera búinn öllum bestu hugsanlegu tækjum, s.s. staðsetningartækjum, erum við auðveldlega að tala um 50-60 stykki hjá hverju sleðafyrirtæki. Vasaljós og ábreiða koma þar til viðbótar.

Kostnaðurinn félli á kúnnann þegar upp yrði staðið.

Ég vil ekki gefa afslátt af öryggisatriðum en ef menn hafa reiknað rétt að yfir 90.000 manns hafi farið á jökul á síðasta ári held ég að við getum alveg slegið því föstu að öryggis sé vel gætt. Jöklar eru náttúrufyrirbrigði og hlýða ekki lögum mannanna sem fyrir vikið þurf að laga sig að lögmálum jöklanna. Og ég leyfi mér að halda því fram að þeir geri það, það sé reglan.

Spurningar sem hafa vaknað í mínum umgangshópi eftir óhappið um síðustu helgi þegar mæðginin urðu viðskila við hópinn varða fyrst og fremst síðasta spölinn eftir að bylurinn skall á. Gylfi hjá snjósleðafyrirtækinu sagði í Kastljósi í vikunni að hann hefði endurskipulagt ferðina í lokin þannig að þrír sleðar keyrðu saman. Ef mæðginin misstu af þeim tveimur sem keyrðu með þeim, er þá ekki sá öryggispunktur lítils virði? Hefði þyrla séð blikk frá vasaljósi þegar skaðinn var skeður? Var bylurinn ekki of svartur?

Vinkona mín í stétt leiðsögumanna sem fer í stöðugar göngur allt sumarið með vana göngumenn hefur lent í þvílíkri fyrirvaralausri blindaþoku að hún hefur bannað fólki að víkja af leið til að pissa, ella myndi það týnast. Það hefur mjög skyndilega kólnað svo mikið að hún sem er alltaf búin undir allt það versta hefur verið orðin mjög köld og fólkið hennar sömuleiðis. Þá er fyrir mestu að missa ekki móðinn og ganga eftir staðsetningartæki eða áttavita.

Sjálf ætla ég ekki að dæma um það sem gerðist í ferðinni um liðna helgi. Það er sjálfsagt að skoða, rýna til gagns, endurmeta og e.t.v. setja (nýjar) reglur af sanngirni og með tilliti til fenginnar reynslu. En ég er ekki sannfærð um að nein önnur mannleg mistök hafi verið gerð en þá þau að stunda ævintýraferðir yfirleitt.

Það getur líka verið hættulegt að fara yfir gangbraut á grænu ljósi.

En björgunarsveitirnar eiga lof skilið sem og þau fyrirtæki sem eru með björgunarsveitarmenn í vinnu og sleppa þeim burtu þegar nauðsyn krefur. Ég á ekki orð til að lýsa aðdáun minni þannig að nú segi ég amen eftir efninu og set punkt.

Kristbjörg Kjeld kom út á mér tárunum

Ein neikvæð gagnrýni kom næstum í veg fyrir að ég færi að sjá Mömmu Gógó eftir Friðrik Þór en mömmu langaði svo mikið (með mér) að ég lét slag standa. Kannski hjálpaði til hvað ég vænti lítils, en eiginlega skammast ég mín fyrir vantrú mína því að ég man ekki eftir Kristbjörgu Kjeld öðruvísi en fantafínni leikkonu. Núna fór hún langt fram úr öllum væntingum.

Mér skilst að sagan sé að einhverju leyti persónuleg, eins og á sjálfsagt við um mörg handrit. Börn náttúrunnar koma við sögu, 79 af stöðinni er skeytt saman við myndina, deCode-hlutabréf spila hlutverk, spilling, græðgi, misvitrir stjórnmála- og bankamenn. Engu er ofgert, hvergi farið fyrir strikið, oft ástæða til að hlæja sem og pakkaður salurinn gerði líka svikalaust. Svei mér ef fólk er ekki farið að láta alls konar upphrópanir eftir sér, gisp og styttri og lengri rokur.

Hilmir Snær sannfærði mig í hvívetna um að hann væri áhugasamur kvikmyndagerðarmaður, rati í fjármálum, sæmilegasti fjölskyldufaðir og einstaklega natinn sonur. Ég þekki mann sem er í þessa átt, svona út og suður, glópur að sumu leyti og snillingur að öðru. Allir geta þekkt svona einkenni í einni og sömu manneskjunni.

Kristbjörg, ó, með byrjandi heilabilun, glæsileg og gáfuð, ljúf við suma, hranaleg stundum við aðra, sjálfbjarga en samt upp á soninn komin, glöð á svipinn, jákvæð, bjartsýn og með glöggt auga fyrir fegurðinni en þegar heilabilunin færði sig upp á skaftið og hún missti valdið yfir tímanum fór gleðin úr augunum.

Ég veit ekki til þess að ég þekki neinn heilabilaðan þannig að ég get ekki fullyrt að myndin hafi verið rétt en mikið er ég þakklát fyrir að mamma skyldi vera svona fylgin sér og draga mig í Háskólabíó.

Svo vona ég að RÚV virði ekki eigin hótun um að hætta að kaupa íslenskt efni því að þeir sem láta undir höfuð leggjast að sjá hana í bíó ættu a.m.k. að sjá hana í sjónvarpinu. En eigi maður 1.200 krónur sem maður er hættur að nota ætti maður að splæsa honum á myndina. Ef maður hefur sama smekk og ég.

Almannaaðgengi að perlum landsins?

Mikið er ég sammála kollega mínum Friðriki Brekkan leiðsögumanni sem segir í Sunnudagsmogga frá ferð sinni með sjö manns í hjólastól. Viðtalið prýða margar myndir sem sýna skýrt fram á óaðgengileika fólks í hjólastól að Gullfossi, Dettifossi, Jökulsárlóni (eða var það bara svona myndrænt í texta?). Víða er möl þar sem hellur færu betur og eru kannski ekki einu sinni langt undan. Hótel sem hreykja sér af góðu aðgengi innanhúss eru kannski stútfull af möl utandyra. Og hvernig er að ýta hjólastól í gljúpum sandi?

Ef við þykjumst ætla að fjölga ferðamönnum um einhver býsn á næstu árum verðum við að gera einmitt það sem Friðrik stingur upp, hætta að tala og láta heldur hendur standa fram úr ermum. Hóllinn er ekki svo ógnarstór, það þarf bara að leggja á brattann. Eins gott bara að vera rétt búinn til fótanna.

Má leita að fíkniefnum?

Í vikunni henti það að ég frétti af fíkniefnaleitinni í framhaldsskóla á bloggi en ekki í frétt. Og þar með fékk ég skoðun með fréttinni og ekki bara hreinar og beinar og jökulkaldar staðreyndir. Og mér fannst ekkert.

Fyrsta kastið fannst mér ekkert. Ég yppti öxlum. Hugsaði að mér hefði staðið slétt á sama í menntaskóla. Hef að vísu aldrei verið á svona vettvangi.

Ég kom þessu á tal við fólk. Sumum finnst alveg einboðið að gera svona nokkuð, ungt fólk þurfi aðhald, vandinn hafi hafist þegar mæður fóru út á vinnumarkaðinn og ungt fólk þurfti að sjá meira um sig sjálft, lyklabörnin urðu til og enginn var heima til að taka á móti og ala daglanga önn fyrir ungviðinu.

Öðrum fannst út í hött að brjóta á mannréttindum fólks með hundum sem hnusuðu á viðkvæmum stöðum, þetta væri niðurlægjandi. Ég hugsaði: Þeim sem hefur ekkert að fela má á sama standa þótt hundur þefi, en var samt ekkert sannfærð.

Nú er ég búin að lesa rökræður á öðru bloggi og er svoleiðis kolfallin fyrir þeim rökum sem þar birtast.

Forvarnagildið er ekkert. Rökstuddur grunur var enginn. Eftirtekjan var engin. Og hvar á næst að bera niður, í Kringlunni? Framkvæmdastjóranum gæti fundist óeðlilegt hversu margir versluðu ekki og hann gæti ályktað sem svo að fólk væri bara að leita sér að skjóli fyrir veðrinu og ætlaði ekkert að versla af því að allir peningarnir væru farnir í dóp.

Þetta er ekki orðalag frá Ævari Erni á bloggi Gísla málbeins en þótt ég geri rök hans að mínum verð ég samt að nota eigið orðalag.

-Svo mætti líka hafa nokkur orð um áhuga FB-liða á að hafa árshátíð á Selfossi, en á því máli hafði ég strax mjög skýra skoðun.

30.000 evrur

Ég er með 30.000 evrur á mánuði. Síðast þegar ég reiknaði voru það rúmlega 2 milljónir íslenskra króna. En gengið breytist mjög hratt.

Eitthvað á þessa leið sagði Finnbogi A. Baldvinsson, forstjóri Icelandic Group Plc., í Kastljósinu áðan.

Seðlabankagengi evru er í dag 176 krónur þannig að mánaðarlaun forstjórans eru tæplega 5,3 milljónir íslenskra króna eins og Kastljósið benti á. Forstjórinn miðar útreikninga sína við það þegar evran samsvaraði um 70 íslenskum krónum. Og hvenær var það? Ekki 10. febrúar 2009 (146), ekki 10. febrúar 2008 (96), ekki 10. febrúar 2007 (88), ekki 10. febrúar 2006 (76) en kannski um það leyti.

Gott að hafa forstjóra sem er svona kvikur og lagar sig að umhverfinu. Og frábært að hafa forstjóra í fyrirtæki sem er bæði næmur á tölur og fyrirsjáanleg viðbrögð fólks. Allir sem horfðu á viðtalið hljóta að dásama hin óvefengjanlegu gæði forstjórans.

Safnakvöld vaðandi í menningu - valkvíði

Vetrarhátíð er með hóflegra sniði í ár en stundum áður. Kannski er ég þess vegna staðráðin í að láta mér ekki þennan góða feng allan úr greipum ganga. Ég man eftir að mér hafi fundist hátíðin yfirþyrmandi stór. Fullkomnunarárátta kannski, hahha, að vilja upplifa allt ...??

Hún byrjar með Kærleikum við Austurvöll á föstudag kl. 18. Svo er þetta meðal þess sem höfðar til mín:

20:30 – 21:15

Leiðsögn um sögu og byggingarlist Kjarvalsstaða

Leiðsögn um sögu og byggingarlist Kjarvalsstaða með Guju Dögg Hauksdóttur, deildarstjóra byggingarlistardeildar Listasafns Reykjavíkur.

---

Listasafn Einars Jónssonar

20:00 & 22:00

Leiðsögn

Leiðsögn um safnið.

---

22:15 - 24:00

Vasaljósaganga Göngum saman

Styrktarfélagið Göngum saman leiðir göngu frá Þjóðminjasafni að Vesturbæjarlaug sem verður af því tilefni opin til miðnættis. Eftir sundið er gestum boðið upp á heitt súkkulaði. Þátttakendur geta keypt skemmtileg vasaljós áður en lagt er andvirði þeirra rennur til grunnrannsókna á brjóstakrabbameini.

---

Norræna húsið

19:00 – 24:00

Sýningin 52 húfur

Edda Lilja Guðmundsdóttir setti sér það markmið að hekla prjóna eina húfu á viku allt árið 2009. Skilyrði var að engar tvær húfur væru eins og að þær væru allar gerðar úr garni sem hún átti þegar til í fórum sínum.

---

Lyfjafræðisafnið

19:00 - 24:00

Lyfjafræðisafnið leiðsögn

Lyfjafræðingar verða með leiðsögn, en auk þess verður sýnt myndband kl. 20 og 22 um gamla framleiðsluhætti í apótekum. Sýning.

---

21:00 – 21:30

Fyrsti íslenski raðmorðinginn?

Ólafur Ásgeirsson fjallar um hinn þekkta morðingja og samtíð hans. Lestrarsalur Þjóðskjalasafns Íslands, Laugarvegi 162. Gengið inn frá Laugavegi.

---

20:45 – 21:15

Hofsstaðir - leiðsögn um minjagarðinn

Ragnheiður Traustadóttir fornleifafræðingur verður með leiðsögn um minjagarðinn að Hofsstöðum. (Fyrr um kvöldið verður fyrirlestur um landnámsmenn í Garðabæ á Bókasafni Garðabæjar). Reisulegur skáli stóð á Hofsstöðum frá landnámsöld fram á 12. öld. Minjagarðurinn gefur vísbendingu um hvernig var umhorfs á þessum stað á víkingaöld. Við minjarnar er hægt að skoða fróðlegt og skemmtilegt margmiðlunarefni sem sýnir líf og störf fyrstu íbúa Hofsstaða.

Hofsstaðir, Garðatorgi

---

Byggðasafn Hafnarfjarðar

20:00 - 20:30

Fornleifar í landi Óttarsstaða

Katrín Gunnarsdóttir, fornleifafræðingur, heldur fyrirlestur um fornleifar í landi Óttarsstaða sunnan Hafnarfjarðar.

---

19:30 - 20:30

Styttuganga um miðbæinn

Gengið verður um miðbæ Hafnarfjarðar og útilistaverkin á svæðinu skoðuð með leiðsögn. Safnast saman við Bókasafn Hafnarfjarðar, Strandgötu 1.

---

22:00 & 23:00

Rökkurleiðsögn um Árbæjarsafn. Gengið um safnsvæðið með fjósalukt.

Árbæjarsafn, Kistuhyl.

---

21:00 - 21:40

KK í stofunni á Gljúfrasteini

KK leikur á gítar og syngur eigin lög í stofunni á Gljúfrasteini. Kristján Kristjánsson, betur þekktur sem KK hóf atvinnumennsku í tónlist árið 1985 þegar hann lagðist í götuspilamennsku víðsvegar um Evrópu eftir að hafa stundað 4 ára nám við Tónlistarháskólann í Malmö. Árið 1990 kom hann heim til Íslands og hefur síðan starfað við tónlist, hljóðritun á eigin lagasmíðum og annarra, leikhús, kvikmyndir og nú síðast sem dagskrárgerðarmaður hjá RÚV.

---

Úff, ég sé að ég þarf samt að velja grimmt. Og verð ekki ein um valið, mig grunar að ég mæti á alla tónleikana sem ég hef ekki hakað við.

Og allt á strætó.

Kemur niðurskurður RÚV niður á ruv.is?

Í síðustu viku reyndi ég þrjú kvöld í röð að skoða dagskrá laugardags á ruv.is (nei, nei, ég er alls ekki fíkin í sjónvarp, vildi bara vita hvort ég myndi sleppa við að horfa á söngvakeppnina ...) og alltaf kom einhver villa. Svo sá ég á fjórða degi tilkynningu um að vefurinn væri í ólagi og unnið væri að ... lagi (eða hvernig sem það var orðað). Samtímis þessum tilraunum reyndi ég líka að lesa fréttir á ruv.is. Það gekk ekki þá og það gengur ekki núna.

Er skorið meira niður þarna en annars staðar? Á maður kannski aftur bara að hlusta á fyrirframgefnum tíma, kl. 7, 12:20 og 18?

119.000 manna höfuðborg + sex nágrannasveitarfélög

Ef ég ætti eina ósk fyndist mér freistandi að spandera henni í að öll sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu sameinuðust. Þá væri kannski hægt að skipuleggja heildrænt. Ég tel sjö sveitarfélög, í landfræðilegri röð (eins og hægt er) þessi og íbúafjöldi fyrir aftan:

Seltjarnarnes: 4.393

Reykjavík: 119.021 (273 ferkílómetrar)

Mosfellsbær: 8.463

Kópavogur: 30.395

Garðabær: 10.503

Hafnarfjörður: 26.109

Álftanes: 2.519

Samtals: 201.403

Í Árósum búa 240.000 (91 ferkílómetri) (reyndar segja sumar heimildir að fjöldinn sé kominn yfir 300.000) og í New York 8,3 milljónir (800 ferkílómetrar). Vísindavefur HÍ var beðinn um samanburð á Reykjavík og New York árið 2005 og ég spyr (mig): Hvað hindrar höfuðborgarbúa í að sameinast í stjórnsýslunni? Við losum 200.000 manns. Og ég veit svarið: Sjö smákóngar af báðum kynjum.

Ég veit ekki hvort ég myndi í alvörunni splæsa dýrmætri ósk í eitthvað sem á ekki að þurfa yfirnáttúrulega hjálp í að gera en ég óska þess í alvörunni heitt að sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu sameinist. Svo mætti t.d. Grafarvogurinn vera með hverfisstjóra, sem og t.d. Hafnarfjarðarumdæmi og Mosfellsbær.

Það eru engin málefnaleg rök gegn þessu.

Það væri auðveldara að skipuleggja íbúðauppbyggingu, heilsugæslu, vatnsból, hesthúsabyggð, almenningssamgöngur, umferðaræðar, atvinnumál - og flugvöllinn burt.

Grrrr.

Áskrift að Al Jazeera?

Eftir að hafa horft á viðtal Riz Khans við Ólaf forseta vorn á Al Jazeera langar mig mest að gerast áskrifandi að stöðinni. Riz var einbeittur og spurði um það sem hann langaði að fá svör við, síbrosti hvorki né síhló til að lyfta andrúmsloftinu. Ólafur er léttleikandi og leið greinilega vel án þess að tönnunum væri flassað í tíma og ótíma.

Hins vegar held ég að ég yrði að fara aftur í viðskipti við Jón Jóhannesson og það fæ ég mig ekki til að gera.