Tími poppsins er liðinn

Ég ætlaði að rifja upp forna takta popp(korn)sins í potti - og nú leggur bræluna um alla íbúð. Örbylgjupopp er orðið svo dýrt og umhverfisvitund mín enn sterkari en fyrr þannig að mér fannst einboðið að tími pottapoppsins væri runninn upp á ný.

En líklega eru það bara gulrætur og gúrkur, og mandarínur þegar mikið liggur við, héðan í frá.

-sagði hún og fitjaði upp á trýnið.

Viðskiptavild er viðkvæm eign

Í síðustu viku sá ég út undan mér leikinn þátt í sjónvarpinu þar sem maður hálft um hálft þvingaði mann til að selja sér meiri hluta hlutabréfa í stöndugu fyrirtæki. Um leið og kaupin voru tilkynnt byrjaði verðið að hrapa vegna þess að viðskiptavinir samstæðunnar völdu í kjölfarið að beina viðskiptum sínum annað. Markaðurinn talaði.

Viðskiptavild er alltaf verðlögð þegar fyrirtæki eru seld.

Ég skil ekki af hverju óþokkar Íslandssögunnar halda enn vild viðskiptavina sinna en geri ráð fyrir að það útskýrist að mestu leyti með fákeppninni. Við vitum ekki hvaða skúrkur á hvaða fyrirtæki og hvar skást er að kaupa skyr, sundbol eða sófa.

En nú koma væntanlega nýir eigendur að Íslandsbanka, óspjallaðir kannski? Ætli menn skipti?

Álitsgjafar í DV

Oft eru álitsgjafar fengnir til að gefa út palladóma - og ég hlusta alveg. Í gær voru hins vegar nafnlausir ... aaa, var það kannski viljandi? ... álitsgjafar í DV sem völdu huglægt bestu (og verstu, stóð þar, en ég fann ekki) bloggarana. Þessir ótilgreindu álitsgjafar eru greinilega smekkálitsgjafar og hrósuðu, að vonum, Láru Hönnu sem er sinn eigin fjölmiðill sem vinnur mikla heimildavinnu og fer langt fram úr vonum flestra lesanda (ég man samt að Gunnar Th. hefur andskotast út í hana). Reyndar voru á listanum nokkrir nýir, lítt virkir eða mér óþekktir bloggarar (skárra væri það) en ég saknaði sárt  hennar Öldu. Sárt. Held að menn hljóti líka að hafa gleymt Teiti en ég var mikið glöð að sjá Siggu Láru á listanum.

Þetta var álitsgjöfin mín.

Óeinbeittur gróðavilji

Í Kastljósinu í kvöld sagði Lára Hanna þegar Stefán viðskiptasiðfræðingur sagði að ekki gæti hver sem er stofnað eignarhaldsfélag:

Bíddu við, hefði maður ekki getað stofnað utan um sjálfan sig eignarhaldsfélag ef manni hefði bara dottið það í hug?

Já, maður spyr sig. Og ég rifja upp að svo snemma sem árið 2001 eða 2002 varð ég áheyrandi að spjalli tveggja karla sem íhuguðu einmitt þetta, að stofna einkahlutafélag [ég man það með því orði] því að það væri alveg löglegt og líklegt til fjárhagslegs ávinnings.

Og þetta var að rifjast upp fyrir mér.

Ekki veit ég í hvernig félagi fiskamaðurinn var, kannski í því sama og vatnsmaðurinn og ferðalagamaðurinn, en alltént virðast þeir á einhverjum tíma lífsins haft úr nóló að spila en spilað grand. Voru kannski í einkafélögum með sjálfum sér ...

Til að særa engan ákvað ég að skrifa bæði óskiljanlegan og dulkóðaðan texta.

Sagði Bjarni þetta í alvörunni?

Enda væri það náttúrulega bara óábyrg meðferð á fé af minni hálfu að gera það. Er það ekki?

Ég held að hugtakið viðskiptavit hafi breyst á síðustu árum. Viðskiptavit var áreiðanlega fólgið í því að sjá til þess að fyrirtæki með góða viðskiptahugmynd næði skriði, hagnast á því sjálfur og láta aðra njóta þess með sér, sennilega í aðeins minna mæli. Viðskiptavit Bjarna og margra fleiri virðist nú felast í að tefla á tæpasta vað og nota ýtrustu meðul til þess að sleppa einn frá því. Ég er að reyna að muna að í kringum Bjarna eru áreiðanlega nytsamir sakleysingjar sem falla fyrir vatnsgreiðslunni og mjúkri röddinni.

Það sem ég get núna ekki með nokkru móti skilið er hvernig maður sem er búinn að egna fólk á móti sér í a.m.k. 11 mánuði getur mögulega haldið að sú afstaða sem endurspeglast í DV-viðtalinu 9.9.2009 falli í kramið. Er Bjarni m.a.s. genginn af viðskiptavitinu?

090909 (kl. 12:15 (=9))

Ég fór í ondúleringu - ógleymanlegt.

Med en fod i hver lejr

Ég á enn eftir að finna út nákvæmlega hvers konar orðatiltæki er í fyrirsögninni en ég er nokkuð viss um að það hefur ekkert með útilegu að gera. Ég fletti því upp á google áðan sem bauðst af alkunnum elskulegheitum til að þýða alla síðuna - og viti menn, google (sem þekkir svo marga) hélt að med en fod i hver lejr væri víst with one foot in each camp.

Mannshugurinn hefur enn ekki verið gerður útlægur í þýðingum.

Afsláttur eða ekki

Fyrir löngu, þegar Síminn var enn síminn og menn borguðu bara afnotagjald eins og af sjónvarpi, var enginn afsláttur af símtalaverði. Svo voru skrefin tekin upp og þá kostaði eitt skref að hringja innan fjórðunga eða svo, fleiri að hringja milli landsfjórðunga. Svo var ákveðið að hafa hámarkstíma á skrefinu, 12 mínútur á kvöldin og 8 á daginn kannski, svo var það helmingað.

Svo var ákveðið að hafa tiltekinn skrefafjölda innifalinn í fastaverðinu og það kallað afsláttur.

Sjálfsagt hefur þjónustan aukist í hlutfalli við hækkandi verð.

Þarna var ég farin að halda minn eigin síma og hugsaði og sagði: Nú líður ekki á löngu þangað til afslátturinn verður tekinn af.

Og það stóð heima. Afslátturinn var felldur niður og það án þess að hafa mörg orð um það, ekki var menni að boðið að taka upp samninginn, semja upp á nýtt, mótmæla eða eitthvað.

Reyndar eru símafyrirtækin orðin fleiri, en sjálf þekki ég engan sem ratar í þessum frumskógi verðs og ókeypis vina - og afsláttar.

Mér datt þetta bara sisona í hug þegar ég sá einhvers staðar út undan mér hvatningu til stjórnvalda um að hækka skatta á álfyrirtæki. Mætti ekki alveg eins tala um að fella niður afsláttinn??

Vill einhver skilgreina fjármagnstekjur?

Mér gremst hvernig fólk talar um fjármagnstekjur. Kannski erum við pabbi eina fólkið sem lítum svo á að fjármagnstekjur séu þær vaxtatekjur sem fara fram úr verðbólgunni, en þá finnst mér líka að fjármálaspekúlantarnir eigi að gangast við því.

Fyrir hálftíma skrúfaði mbl.is frá krana vefrits fjármálaráðuneytisins þar sem segir m.a.

Á þær er lagður sérstakur skattur, fjármagnstekjuskattur, og var hann 10% á allar tekjur árið 2008. Hann hefur nú tímabundið verið hækkaður í 15% á tekjur umfram 250.000 króna lágmark. Fjármagnstekjur landsmanna höfðu vaxið mjög ört og náðu hámarki árið 2007 þegar framtaldar fjármagnstekjur námu 244 ma.kr.

Ég er svona gríðarlega múruð að vera yfir þessum 250.000 króna peningaeignamörkum og upplifði það - eins og ævinlega - að fjármagnstekjuskattur var núna - eins og ævinlega - tekinn af verðbótaþættinum. Og þegar ég ætlaði að ergja mig yfir þessu skriflega var mbl.is búið að fjarlægja fréttina sem ég ætlaði að tengjast. Og í augnablikinu stendur þar aðeins:

Villa

Ekki fannst frétt með þessu númeri.

Hver á Aðalskoðun?

Í dag færði ég bíl til skoðunar. Ég veit ekki betur en að ég hafi bara val milli Frumherja og Aðalskoðunar. Ég valdi Aðalskoðun og byrjaði á að spyrja hver ætti fyrirtækið. Ég fékk svar við því og ég vona að ég sé ekki að brjóta trúnað þegar ég bæti við að mér var líka sagt að fólk kæmi þangað frekar en á hinn staðinn - af því að fólk vildi ekki versla við Finn.

En er Finnur ekki búinn að tapa öllu? Fann hann kannski allt aftur?

12 feitir Spánverjar eða 12 feitir Íslendingar

Kannski er ég ekki nógu þjóðholl. Kannski er ég ekki sannur föðurlandsvinur. Eða kannski er ég einmitt það.

Mér er slétt sama af hvaða þjóðerni eigendur í einkageiranum eru. Ef samkeppnin er holl og þjónustan góð og verðlagning sanngjörn má hver sem er eiga búðina. Ef fiskurinn í sjónum ætti að vera í einkaeigu er ég ekki viss um að það angraði mig neitt að eigandinn héti Pedro og borðaði saltfisk með sultu. Það myndi angra mig ef hann liti á almenningseign sem einkaeign sína - alveg eins og það ... myndi angra mig þótt eigandinn héti Hávarður og æti saltfisk með kanilsykri og liti á almenningseign sem einkaeign sína.

Eins er ég núna skelfingu lostin og þurr í munninum - eins og ég hefði étið uppþornaðan saltfisk í raspi - við tilhugsunina um að þjónustufyrirtæki og almannahagsmunir komist í einkaeigu. Getur verið, getur verið, getur verið að einhverjir vilji í rauninni selja (les: gefa, nánast gefa) frá okkur nytsömum sakleysingjunum grunnfyrirtæki?

Við misstum Símann (sem ég vildi verða dreifður hluthafi í á sínum tíma), bankana (sem eru í eðli sínu grunnþjónusta) og mig skortir þrek til að rifja upp fleira.

Sem betur fer er ekki hægt að einkavæða hvíldina því að ég veit um marga sem yrðu fljótt öreigar ef þeir þyrftu að kaupa nætursvefninn - hvort sem seljandinn yrði íslenskur .... eða japanskur þess vegna. Átti ég annars ekki eftir að nefna lyfjafyrirtækin ...?

Austurvöllur vs. Lækjartorg

Ingólfstorg í sól vs. Ingólfstorg í skugga.

Ég má ekki mæla. Ég er að horfa á Kastljósið.

Er Gylfi hættur?

Gylfi er með litla símabúð í Mjódd. Ég sá hans fyrst getið á lista dr. Gunna yfir þær verslanir sem gerðu vel við kúnnann og væru með vörur á sanngjörnu verði. Þá var Gylfi í Grafarvogi. Svo flutti hann sig milli hverfa í vetur. Og svo var frétt í sumar um það hvernig hann endurynni síma og gæfi þeim framhaldslíf.

Það var mikil vinna í kringum þetta, skildist mér, en hvatinn var að endurnýta hluti sem fólk hafði tilhneigingu til að skilja eftir í glatkistunni. Og nú spyr ég: Gafst Gylfi upp á limminu - eða fékk Síminn bara sömu snilldarhugmyndina tveimur mánuðum síðar?

Gott að menn vilja endurvinna, endurnýta og gefa hlutum framhaldslíf í stað þess að farga þeim. Og ég ætla sannarlega áfram að versla við Gylfa þegar mig vantar eitthvað símatengt.

Notaðir farsímar öðlast framhaldslíf

Yfirsýn úr miðjum skóginum er heldur bágborin

Eins og við er að búast getur bók sem er skrifuð í atburðarásinni miðri ekki varpað ljósi á alla atburðarásina. Ég var núna loks að klára spennusöguna Sofandi að feigðarósi. Á bls. 214-5 stendur:

Það er einnig fjarstæða að halda því fram að íslensku bankarnir hafi bólgnað út vegna lántöku og þeir fjármunir farið annars vegar í ónýtar eignir og hins vegar inn á leynireikninga eigenda þeirra. Exista keypti Símann af íslenska ríkinu fyrir eitthvað á sjöunda tug milljarða. Þessir peningar voru að hluta til teknir að láni erlendis. Við vitum hvert þeir fóru. Þeir runnu í okkar eigin ríkissjóð.

Ef það er eitthvað að marka fréttir - kannski er það ekki - áttu þessir peningar mjög stutt stopp í ríkissjóði. Existu láðist að borga af láninu. En kannski er þetta bara gróusaga ...

Það sem ég veit þó að er satt er að ég skráði mig fyrir hlutabréfi í gegnum Almenning hf. sem fékk svo ekki að kaupa. Kjölfestu-fjölfestu ... Ef allur almenningur hefði fengið að kaupa hefði a.m.k. ég reitt fram eigið fé og ekki tekið staka krónu að láni. Það er ekki snefill af gróusögu, heldur sannleikurinn og ekkert nema sannleikurinn.

Hvað eru fjármagnstekjur?

Segjum að ég leggi milljón inn á reikning með 10% ársvöxtum. Eftir ár stendur milljónin í 1.100.000. Á sama tíma hefur verðbólgan mælst 11%. Eru fjármagnstekjur mínar þá raunverulega 100.000 krónur? Eða eru þær þvert á móti neikvæðar af því að ég fæ minna fyrir 1,1 milljón en ég fékk fyrir milljón árinu áður?

Skattur af raunverulegum fjármagnstekjum má mín vegna hækka, en ég vil fá skýra skilgreiningu á fjármagnstekjum.

Lynghaginn rokkaði og poppaði á laugardaginn

Sigga Lára hafði vit á að hrósa íbúum Lynghagans fyrir að örva hlaupagenið í okkur sleðunum á laugardaginn var. Ég ætlaði líka að gera það en úr því að mér láðist það í næstum heila viku verð ég að gera betur. Ætli ég verði ekki bara að kaupa íbúðina sem er þar til sölu?

Fimm árum síðar

Alveg er mér ógleymanlegt þegar viðskiptabankarnir gerðu sig gildandi á íbúðalánamarkaði eftir mitt ár 2004. Eins man ég gjörla að ég hugsaði - og sagði - að gjörningurinn myndi hækka íbúðaverð. Ekki er ég heldur búin að gleyma að hinir meintu lágu vextir (4,15% TIL VIÐBÓTAR verðtryggingu sem margir gættu ekki að) áttu að koma til endurskoðunar eftir fimm ár. Og svo ætlaði ég einu sinni að gera tilboð í íbúð með þessum svaðalegu fínu KB-vöxtum en hætti við þegar til stóð að fjötra mig við Hreiðar Má og Sigurð (launareikningur, greiðslukort, viðbótarlífeyrissparnaður; tvennt af þrennu). Kannski eins gott því að annars ætti ég nú e.t.v. íbúð með suðAUSTURsvölum ...

Og nú er komið að hausti fimm árum síðar. Einhver bankinn (mig minnir Íslandsglitnir) er búinn að gefa það út að hann muni ekki nýta sér ákvæðið. Hvað með hina? Er þeim mögulega hugsanlega með nokkrum hætti kleift að hækka vexti?

Varla.

En það virðist enginn reyna að fjarlægja undirskálar í augna stað, bankarnir gera ekki hið sjálfsagða - svo gapandi hissa varð ég á fréttinni um golfmót MP. Ég hef ekki fundið neitt um þessa einstaklingsþjónustu ... enda var ég líka flutt hreppaflutningum úr SPRON í KB í sumar.

Og ég góni í forundran.

Ég góni.

Og augun minnka ekki.

En nú byrjar mín heilaga sjónvarpsstund ...

Hummer í stæði

Efahyggja mín er svo sterk að þegar frétt barst af því um liðna helgi að jeppi hefði fengið yfir sig málningardobíu, mynd verið tekin og send fjölmiðlum í tölvupósti með skilaboðum um hver ætti og hvar lagt efaðist ég strax um sannleiksgildi fréttarinnar. Alltént var ég algjörlega sannfærð um að fjölmiðlungar hefðu ekki gengið úr skugga um sannleiksgildið.

Á BTB Hummer?

Var Hummernum lagt hjá HR við Höfðabakka?

Af hverju? Labbaði BTB kannski heim? Til London? Eða Kýpur?

Auðvitað kemur mér þetta ekki við en samt er verið að segja mér frétt og þá læt ég eftir mér að spyrja þessara spurninga.

Og svarið var mér sagt að fyndist á netinu. Ég fann samt ekki svörin við spurningum mínum.

Með vigtum?

Líbíumenn tóku honum sem hetju og tóku á móti honum með vigtum eftir að skosk stjórnvöld ákváðu að sleppa honum lausum af mannúðarástæðum.

Og þegar ég fletti feitletrun minni upp á google kom á daginn að fleiri hafa látið vigtina hlaupa með sig í gönur. Það er kannski von, kvenkynsorðið virkt er hóflega brúkað í dagsins önn.

Innlegg í umræðuna

Hin spekúlatífa bók Sofandi að feigðarósi er æsispennandi lesning. Verst hvað það er líklega margt satt í henni, betur færi á því að hún væri lygisaga.

 

Mér súrnar í augunum við lesturinn en sú sýra leiðir þó hugann um stund frá hinum sáru 10-km-harðsperrum sem hafa heldur en ekki færst í aukana á þeim eina og hálfa sólarhring sem liðinn er frá hinu ÁRVISSA 10 km skokki ...