Frumsýning á Körlum sem hata konur

Ég öfunda þá sem eiga eftir að sjá myndina. Ég dreif mig á hana í Brussel í júníbyrjun og fannst ég verja peningunum vel (eða, hmm, borgaði kannski Hreinn?) - verð samt alltaf fúl við tilhugsunina um að pabbi Stiegs og bróðir fái sinn feita skerf af öllu gillemojinu.

Ég veit að ég er ekki ein um þessa hugsun, ég veit um fólk sem hefur sleppt því að kaupa einhverja þessara þriggja bóka til þess að gaukarnir raki saman aðeins færri krónum. Samt hafa víst 13 milljónir splæst í Millenium-seríuna ...

Ég er byrjuð á þriðju og síðustu útgefnu bókinni og verð að segja að miðbókin vann ferlega mikið á eftir fyrstu 200 síðurnar eða svo.

Sannur sumarauki. *dæs*

Kaskó með útvarpi?

Í gær keypti ég mér útvarp/geislaspilara/SEGULBAND í ferðatæki - og var snögg að því. Þegar ég var búin að rétta fram greiðslukortið andaði sölumaðurinn út úr sér hvort ég vildi kaupa kaskótryggingu. Vissulega er tækið skráð sem ferðatæki en ég hef bara hugsað mér að flytja það milli gluggakistna - og svo auðvitað ef ég skyldi flytja í aðra íbúð.

Andlitið á mér lengdist verulega þegar hann bauð mér kaskótrygginguna - sem á að bæta tjónið ef ég skyldi valda því sjálf - og ég spurði hvort fólk keypti svoleiðis. Þá sagði hann mér af manni sem hefði keypt kaskótryggingu út af einni fjarstýringu sem kostaði 7.000 kr.

Ef ég hefði lagt 4.000 í trygginguna og svo gloprað tækinu á gólfið, ee, hef ég algjörlega efasemdir um að ég fengi samt nýtt.

Það held ég. Og sparaði mér peninginn. Það er líka tveggja ára ábyrgð á framleiðslugöllum sem ég hef miklu meiri áhyggjur af en einhverjum böðulshætti á heimili.

Sjávarbarinn

Við hittumst nokkrir leiðsögumenn á Sjávarbarnum í hádeginu til að bera saman bækur okkar. Allt tóm leyndarmál. Treystum okkur þó til að mæla með hlaðborðinu. Ég saknaði þessi helst að fá ekkert hrefnukjöt.

Flugeldahagfræði fyrir mig

Um leið og Lisbeth Salander (áður Sjölander) í Stúlkunni sem lék sér að eldinum sleppti rak á fjörur mínar bók Jóns Fjörnis Thorarensens, Íslenska efnahagsundrið. Hún er 140 síður í stóru broti og vonlausri uppsetningu (ég þarf að spenna upp bókina til að geta lesið línurnar til enda) en hún greip mig föstum tökum. Ég er einmitt byrjandinn sem bókin beinist að, ég man sumt af því sem fjallað er um, t.d. um aðkomu Samson-hópsins, rámar í Hafskipsmálið og snarlega rifjast upp ýmislegt af þessu nýskeða sem kom á daginn í vetur. Sumt er alveg glænýr flugeldur, t.d. að Sigurður Einarsson sé ljóngáfaður og hafi notað sparisjóðina og lífeyrissjóðina til að Kaupþing gæti gleypt allt fast og laust (bls. 37). Sjálfsagt hefði ég átt að hafa haft hugmynd um þetta, en mér finnst reyndar þversögn í þessu ... Ég vissi heldur ekki að Hannes S. hefði unnið hjá sama fyrirtæki og fyrrum (núna) forstjóri Enrons, Jeffrey Skilling (bls. 47). Þarf nokkuð að efast um að höfundur viti um hvað hann er að tala í þessum efnum?

Ég hef séð einhvern gagnrýna höfund fyrir að vísa í margan, ýmsa og óljósar fregnir, en sannast sagna plagar þessi skortur á beinum heimildum mig ekki. Ég trúi því að höfundur þekki einmitt marga og ýmsa úr verðbréfaheiminum og þeir hafi einmitt þessa vitneskju og þessi hugboð. Og hvers vegna skyldi ekki vera rétt að benda á þá sem fóru offari og ófu skýjaborgir langt umfram eigin getu og langt umfram hagkerfi byrjenda og lengra kominna meðan sýnilegar afleiðingar gróðærisins eiga að kristallast í skuldum handa mér langt inn í framtíðina?

Hagnaðarvon getur vissulega verið drifkraftur nýsköpunar og framfara en flugeldurinn er einnota og þegar hann er sprunginn í eitt skipti fyrir öll er hann öllum einskis virði. Þegar púðurkerlingarnar skilja að ég er ekki sátt við að borga skuldir sem ég stofnaði ekki til hætti ég að steyta hnefann framan í greppitrýnin í bókinni. Lengra geng ég ekki í aktívismanum en ég er bara eins og hurðarsprengja. Þarna úti eru stórar bommertur.

Tilhugsun um flutninga

Aðeins tilhugsunin um flutninga er meira fráhrindandi en flutningarnir sjálfir. Því sit ég sem fastast eða fer með bókina um Lisbeth Salander í sólabað.

16. júlí

Bara til að muna daginn:

Grænt er gests augað

Óskaplega fannst mér útlenski atvinnuferðamaðurinn sem vinnur fyrir Lonely Planet hljóma gáfulega í fréttunum áðan þegar hann hvatti Íslendinga til að bæta almenningssamgöngur svo að bæði við sjálf og ferðamenn færum um landið fyrir sameiginlegu vélarafli. Ég hef áður heyrt að bílaleigubílar séu svívirðilega dýrir, bæði frá ferðamönnum og heimamönnum, og hann nefndi það líka í viðtalinu.

Íhugum grænan ferðamáta.

Áhættusamt að lifa

Fyrir hálfum mánuði fór ég út á ólgusjó á lítilli duggu. Að vísu var veður stillt og duggan ekki svo lítil en allt er svo huglægt að mér finnst þessi byrjun passa. Og nú heyri ég í fréttum að duggan mín hafi fundið sandbotn og fest sig, að vísu tímabundið.

Þetta hefði getað verið ég! Að vísu á ég bágt með að trúa að leiðsögumaður sé hafður með 10 manna hóp en með 20 manns til viðbótar hefði verið komin forsenda fyrir ... mér.

Hehe.

Stúlkan sem leikur sér að eldinum

Ég er nógu áhrifagjörn til að lesa bækur sem mér finnst allir vera að tala um. Auðvitað getur ekki bók sem mjög breiður hópur hefur gaman af verið algjörlega frábær. Og ég verð að segja að ég skil ekki alveg þennan æsing yfir bókum Stiegs Larssons. Ég hef alveg gaman af því hvernig hann lætur eftir sér að lýsa því hvernig Lisbeth tekur til í íbúðinni, svitnar af ákefðinni, fær sér brauðsneiðar með lifrarkæfu og grænum baunum (eða hvað það nú var, kannski rauðbeður), fer í bað, sofnar, vaknar um miðnætti í hráköldu vatninu, bölvar, fer upp úr og sofnar svo um leið og hún leggst á koddann. Eða að Mikael reyki sígarettuna og snúi bollanum á undirskálinni meðan boxarinn segir frá með alls kyns krúsindúllum. Stieg dvelur lengi við litla hluti og hægir þannig á frásögninni. Fínt.

Það væri bara meira gaman að súpa stundum hveljur yfir orðalaginu. Fléttan virðist ganga vel upp og það verður að duga. Og ég er svo sannfærð um að Lisbeth geti ekki hafa drepið Dag, Miu og Nils að hún gæti vel hafa gert það. Samt sjáum við stundum í hug hennar sjálfrar.

Flickan sem lekte med elden fer vel í sólinni, fór líka vel í lestinni og flugvélinni. Og ég er þegar búin að kaupa Loftkastalann sem var sprengdur, áhrifagirninni eru engin takmörk sett ... Nú er bara fyrir öllu að sólin skíni glatt alla vikuna eins og veðurfræðingar boða.

Víst er fiskbúð á Akureyri

Í gær bráðvantaði mig skötusel, hörpudisk, humar, þorsk, steinbít og/eða rækjur og fór í tvær fiskbúðir í Reykjavík. Sú sem er í næsta nágrenni við mig er með lokað til 10. ágúst - sem hentaði aldeilis ekki - þannig að ég fór í búð sem Ásgerður hafði mælt ógurlega með í Gnoðarvoginum. Hún reyndist bara opin virka daga þannig að ég hrökklaðist inn til óvinarins, stórmarkaðanna. Í Bónus var tiltölulega fátæklegt úrval, í Hagkaupum ekkert sem ég fann og í Krónunni skást.

Svo var ég að lesa þriggja daga gamalt Fréttablað áðan, bakþanka dr. Gunna á fimmtudaginn þar sem hann segir í einni línu að engin fiskbúð sé á Akureyri. Döö, minn kæri, það þarf ekki einu sinni að gúgla til að finna fiskbúð á Akureyri, það er nóg að fletta í símaskrá.

Súpan bragðaðist vel.

 

Tek fram að myndin segir ekkert um kætina ...

Þegar nördinn hitti systur sína

Þrátt fyrir mjög gott frí í Danmörku hef ég saknað þess að fylgjast með öllu atinu heima. Ég náði dálítilli tengingu þegar ég stillti á beina útsendingu frá Alþingi og lét Snorra giska á hver talaði. Það þótti mér gaman en bæði eiginkonu hans og systur þótti sem þar hefði nördinn hitt systur sína, eða ömmu eftir atvikum. Verst var að sumar ræður voru of langar til að veruleg spenna skapaðist í getraunaleiknum.

Svo finnst mér rétt að geta þess að veðrið á Íslandi er til mun betra en í Árósum.

Loftpeningar

Ef peningarnir voru til eru þeir einhvers staðar til. Ef þeir eru ekki til eru skuldirnar ekki til.

Hvenær á að fara til Tortólu að sækja peningana sem ég trúi að séu til? Er enginn endir á þessum brottflognu sjóðum?

Við þurfum að framleiða meira, selja meira og kaupa minna - byrjum núna.

Jákvæðar afleiðingar kreppunnar

Nú thegar gjaldeyrir er orðinn svo gargandi dýr fer maður a leggja meira upp úr øðrum hlutum, rølti um gøturnar og spjalli við næstu nágranna. Thá er nú aldeilis thénugt að finnast gaman að tala. Ég get ekki með neinni sanngirni kvartað ... lallallala.

Vek athygli á að thað kostar 200 íslenskar krónur undir póstkort til Íslands.

Svo fylgjumst við með øllum fréttum í stað thess að fara á tónleika. Einhver er hvort eð er búinn að borga fyrir nettenginguna. Lallalalla.

Tvítyngi

Ég hef verið mjøg gagnrýnislaus thegar fólk talar um að børn verði tvítyngd við að alast upp við tvø tungumál. Undanfarna daga er ég búin að hitta urmul barna í Danmørku sem eiga íslenska foreldra og ég get ekki heyrt að børnin hafi fullkomið vald á tveimur tungumálum. Gildir thá einu hvort thau eru a máltøkualdri eða eldri. Tungumál landsins er mjøg ráðandi thótt thau geti vissulega brúkað bæði málin. Thau leggja sig fram og foreldrarnir eru hvetjandi en thau thurfa að hugsa sig vel og vendilega um.

Eða hvað meina menn með tvítyngi?

Krónan að styrkjast?

Ég get ekki betur séð en að íslenska krónan sé aðeins ad sækja í sig veðrið. Enda ef ekki er ég sannfærð um að okkur sé viljandi haldið heima. Kaffibollinn í Danaveldi kostar virkilega heilan helling og líka ferð í stórmarkaðinn.

Ferðaløg innanlands eru kannski framtíðin? Ég held að thau séu a.m.k. ekki enn alveg orðin thað, ekki tróðu Íslendingarnir mér um tær thegar ég sat svo gott sem á miðjum thjóðveginum í síðustu viku með laskaðan bíl - útlendingar stoppuðu hins vegar í stríðum straumum og buðu mér aðstoð.

En mikið verður gaman að mæta í brúðkaup Unnar og Allans í dag.

Bólgnir seðlar

Launin mín sexfölduðust á árabilinu 1995 til 2007 enda jók ég við mig menntun og starfsreynslu á sama tímabili. Mér finnst það mikið, enda er ég ósköp nægjusöm. En hvernig má það vera að ein þyrla, ein húsbygging þótt hún sé stór, ein bankastjóralaun eða eitt kúlulán mörghundruðfaldist? Er það efniskostnaður? Óráðsía? Græðgi? Eða er þörfin svona gegndarlaus?

Á þessum tíma lækkaði nefnilega ýmis kostnaður, örbylgjuofnar urðu ódýrari, farsímar, tölvur o.fl. raftæki, í ljósi þess að framleiðslugetan varð meiri og fleiri tæki seldust sem gerði seljendum kleift að lækka verð á hverju stykki.

Ég held að við höfum verið of gagnrýnislaus á tölur - og það þótt við höfum verið gagnrýnin í bland. Tónlistarhúsið á að kosta 13 milljarða, fer upp í 20 milljarða, kostnaðaráætlanir standast aldrei þegar við erum komin upp í milljarðatölur, eins og það sé enginn marktækur munur á einum milljarði eða tveimur, 100 eða 200.

Heilbrigð gagnrýni er þörf og við lögðum hana til hliðar. Sigurður Einarsson og Hreiðar Már Sigurðsson fengu bágt fyrir hjá almenningi þegar þeir ætluðu að skammta sér ríflega kaupréttarsamninga um árið, en strax árið á eftir var úthald gagnrýninnar þrotið. Þeir hröktu mig þó frá Búnaðarbankanum og ég sé ekki að ég geti fyrirgefið þeim framkomuna. Ég get ekki skilið að þeim líði vel í skinninu á sér, en mér finnst ekki nóg að þeir finni vanþóknunarglampann þegar þeir hætta sér út á götu. Mér finnst að þeir eigi að skila sjálftökunni. Löglegt eður ei, þeir eru sjálftökumenn og sölsuðu undir sig peninga nytsamra sakleysingja.

Þetta lá mér á hjarta þótt ég viti að allir séu búnir að átta sig á þessu. Helv. þjóðarskuldir.

Bílferðin

Það var gaman að taka rútu út úr bænum. Og nú er ég búin að komast að því að það var líka ódýrt.

Í dag keyrði ég suður á lánsbíl. Eftir 40 kílómetra kom slinkur á bílinn, ég lagði í kantinum og sá að annað framdekkið var algjörlega á förum. Verkstæðinu hafði láðst að herða rærnar.

Þetta þýddi símtöl, viðsnúning, töf - og kostnað. Að ógleymdu stressinu (sem þjakaði reyndar aðra meira en mig).

Svo keypti ég bensín. Ég ætlaði að kaupa bensín í Víðigerði af því að bróðir minn heldur þar til og heilsa upp á hann í leiðinni. Þegar ég lét mig renna - segi og skrifa á sjálfskiptum bíl - niður Bólstaðarhlíðarbrekkuna kviknaði bensínljósið. Ég þorði ekki annað en að setja sopa á bílinn á Blönduósi. Hann var fljótur að klárast. N1 leyfði mér ekki að prenta kvittun og ég man ekki lítraverðið, hjá ÓB kostar hins vegar lítrinn 175,30 krónur.

-Það er gott að ferðast á fæti þótt helgin hafi auðvitað verið skemmtileg.

Skoða fyrst og borða svo

Í hvalaskoðunarferð með þýska ferðamenn sannreyndi ég að sumum ferðamönnum finnst fara vel saman að skoða fyrst og borða svo. Þegar við sáum inn í Hvalfjörðinn benti ég þangað og sagði hvað hann héti og bætti við að þangað inn væru dregnir þeir hvalir sem veiddust. Og á augabragði var ég spurð hvort þau fengju að sjá. Á daginn kom að ein hjónin höfðu borðað hrefnu kvöldinu áður og önnur áttu pantað sama kvöld.

En auðvitað þýðir ekkert að veiða hvali nema það sé markaður ...

Stígagerð og gígagerð

Mér hefur löngum þótt lítt eftirsóknarvert að fá hingað milljón ferðamenn á einu ári en ef það blasir samt við sem veruleiki framtíðar þarf að leggja stíga og bæta aðstöðu, t.d. með fleiri klósettum. Salernisferðir eru ekki skemmtilegt umræðuefni en fólki finnst heldur ekki gaman þegar einhver gengur örna sinna bak við tré. Þess vegna þarf að fá gott fólk til að búa í haginn og taka svo opnum örmum á móti gjaldeyrinum.

Þegar ég kom heim frá Brussel um daginn var ósköp vesöl útlensk kona að leita að bílaleigubílnum sínum í Leifsstöð og spurði Laufeyju hvar H væri. Laufey hljóp um allt bílastæði til að liðka til fyrir konunni þannig að henni fyndist hún velkomin í landinu. Og við vorum öll sammála um að það væri lágmark að sýna aðkomufólki alúð þannig að orðspor okkar yrði okkur í hag.

Og í dag heyrði ég frá hópi Evrópubúa að Icespor Íslendinga væri að öðru leyti nokkuð vafasamt.

Bætum stíga og gíga!

Laugavegurinn í sólskini

Allt horfir til betri vegar í fallegu veðri. Ég hitti gamlan skólafélaga á Laugaveginum sem ég gekk niður hann og þrátt fyrir að sólin færðist yfir götuna á þessum 20 mínútum sem krufning Íslands tók vorum við sammála um að við værum ágæt og að íslensk fold risi úr sæ á ný.

Eins gott að Siggi stormur hafi ekki farið með fleipur í útvarpinu í morgun þegar hann sagði að öllum spákortum bæri saman um að sólarhelgi færi í hönd um allt land. Líka á golfvöllunum og í skógarrjóðrunum. Væntanlega líka þá á austursvölum Ármanns og norðursvölum Matta.

Mætti ég biðja um þægilega útivinnu í góðviðrinu, t.d. leiðsögn um hvalalendur?