Stjórn Festar ...

Ég er ogguponsusvekkt yfir RÚV sem er útvarp og sjónvarp í almannaeigu. Í kvöldfréttum særðu fréttamenn ítrekað í mér eyrun með því að beygja Festi Festis í eignarfalli. Ég var úti á gangi og hugsaði að ég hefði aldeilis skriplað á skötunni ef þetta væri eftir málstaðli. Svo leit ég inn á Vísi.is sem er miðill á markaði og þar er Festi Festar í eignarfalli, eins og beygingarlýsing íslensks nútímamáls útleggur sem rétt.

Af hverju ætti Festi að vera hvorugkyns? Af hverju gá ekki fréttamenn RÚV sem puðra þessu orði út ítrekað áður en þau byrja að puðra? Hvað með málfarsráðgjöf?

Ég er ekki viðkvæm fyrir málbreytingum og þoli ágætlega einstaka villur. Ég geri bara meiri kröfur til ríkisútvarpsins sem er á fjárlögum og kostar skattgreiðendur mikla peninga. Piff.

Strætó eða fluglest

Ég tók einu sinni strætó úr Hlíðunum og til Keflavíkur á útleið og heim aftur nokkrum dögum seinna. Það tók lungann úr deginum í báðum tilfellum og var þó einungis gerlegt af því að flugtíminn var á björtum vetrardegi.

Ég skil ekki, hef ekki skilið og mun ekki skilja þennan fortakslausa skort á áhuga á að koma til móts við markaðinn. Við viljum ekki öll láta skutla okkur á einkabíl og við viljum heldur ekki bíða óratíma eftir að 60 sæta rúta fyllist. Og það er óboðlegt að strætó feli sig í fjarlægri götu og rúnti tómur um götur Njarðvíkur.

Fasteignamatið

Mér blöskrar ekki þótt ég þurfi að borga 20% hærri fasteignagjöld. Mér svíður hins vegar ábyrgðartryggingin á bílnum sem hefur örugglega hækkað mun meira en þetta með einhverjum hliðargjöldum sem óinnvígðir átta sig ekki á. Og, takið eftir, þrátt fyrir fjölda tryggingafyrirtækja er ENGIN VIRK SAMKEPPNI milli þeirra.

Skatturinn er í stríði

Ég

vil

borga

skatta.

Skatturinn dregur núna um mánaðamótin 75% af annars útborguðum launum mínum af því að ég var með verktakatekjur í fyrra. Ég hakaði við að ég vildi borga allan verktakaskattinn 1. júní en reiknaði með að fá rukkun, jafnvel sundurliðaða, í heimabankann.

Skatturinn hefur áður gert þetta og það þótt ég hafi verið skuldlaus og hann þurft að hundskast til að endurgreiða mér. Þetta er mikil orkusuga og tímasóun, bæði hjá mér og nokkrum starfsmönnum Skattsins.

Ég ítreka að

ég

vil

borga

skatta

til samneyslunnar

en ég bið um gagnsæi og upplýsingar. Það er Skattinum ofviða.

Mikið vildi ég óska þess að annað fólk stigi fram og segði sína sögu. Það er útilokað að ég sé ein um þetta. 

Ef ég er með yfir 450.000 kr. í verktakatekjur yfir árið á ég að skila skatti í hverjum mánuði. En verktakatekjurnar eru mjög tilfallandi af því að ég vinn venjulega dagvinnu og mér finnst ekki óeðlilegt að fá að gera upp einu sinni á ári.

En Skatturinn gerir mér lífið eins erfitt og honum er unnt.

Fyrirvaralaust fæ ég 196.000 kr. útborgaðar 1. júní. Inni í heildarlaunum fyrir maí eru 25 yfirvinnutímar (auðvitað unnir) og 77 tímar af bakvakt.

Ég get líklega þakkað fyrir að þurfa ekki að kljást við Útlendingastofnun eða Tryggingastofnun. Ég er fullfrísk, vel læs á texta og ágætlega læs á tölur en stend oftast á gati yfir meintum leiðbeiningum Skattsins.

Mig langar alveg að arga en ég hef ekkert upp úr því. Ég þarf bara að móast við og reyna að koma vitinu fyrir Skattinn.

Stóryrði - trúgirni

Ég er smáyrt og ein af þeim sem sest ekki við lyklaborðið fyrr en ég er búin að heyra mörg sjónarmið í umdeildum málum.

Eitt umdeilt mál er núna hvort, hvernig og hvenær eigi að endursenda allt að 300 flóttamenn og láta sig einu varða þótt það fólk endi á grísku götunni. 

Prestur í Laugarnesi vandaði ekki ríkisstjórninni kveðjurnar af þessu tilefni, biskup veitti prestinum tiltal og annar prestur setti ofan í við biskup.

Þetta vita allir sem fylgjast með. En hvar er samanburðurinn á orðræðu framhaldsskólakennarans í Garðabæ sem tekur iðulega upp hanskann fyrir þá sem geta vel varið sig sjálfir?

Eða samanburðurinn við grunnskólakennarann á Akureyri sem gerði lítið úr samkynhneigð og samkynhneigðum? Honum var sagt upp, hann kærði uppsögnina og dómstóllinn komst að þeirri niðurstöðu að uppsögnin hefði verið ólögleg.

Tjáningarfrelsið er mjög ríkt og mér finnst að það eigi að vera það. Þeir sem fara samt OF frjálslega með það gjalda fyrir með trúverðugleika sínum þannig að ég segi eins og margir gáfaðir hafa sagt á undan mér: Öndum í kviðinn og flýtum okkur hægt þegar við ætlum að vera með í umræðu um eldfim efni.

Svo er annað mál að sumir sjálfskipaðir álitsgjafar eru ekkert endilega að flýta sér í hita leiksins heldur hafa einfaldlega þá bjargföstu skoðun að samkynhneigð sé óeðli eða að nauðgun sé ekki endilega nauðgun.

Vitjanir á RÚV

Ég á ekki til orð. Nú eru búnir sex af átta þáttum í sjónvarpinu og Með Vitjanir á heilanum kominn í spilarann. Í kvöld varð hjartslátturinn hjá mér enn örari en yfir hinum þáttunum. Enn ein ógeðslega sannfærandi sagan um siðleysingjann sem slær ryki í augun á sínum nánustu. 

„Er ég skrímsli?“ spyr pabbinn.

Einmitt.

„Er ég skrímsli?“

Einmitt. Nei, allir hafa margar hliðar og ofbeldismenn koma stundum vel fyrir. Og þeir komast lengur upp með ofbeldið þegar aðrir í fjölskyldunni hamast við að bera af þeim blak, verja þá, ljúga fyrir þá, trúa þeim, trúa þeim til góðra verka, trúa að þeir breytist, trúa að þeir hafi ekki ætlað að gera það sem þeir gerðu. 

„Það geta allir misst stjórn á skapi sínu.“

Einmitt. Og þá er gott að hafa belti innan seilingar til að þurfa ekki að leita lengi þegar maður missir óvart og óvænt stjórn á skapi sínu. Einmitt.

„Ragnar, þú getur ekki sett bróður þinn í fangelsi.“

Mamma! Mamman! Mamman dreifir gölluðum genum, sjálfhverfu, alkóhólisma og ofbeldishneigð, móðurlega milli barnanna sinna.

Af þessari upptalningu mætti næstum skilja að öllum hápunktum væri hrúgað í eina þáttaröð og jafnvel einn þátt en það er ekki þannig. Nú eru bara þræðirnir að rakna í sundur. Geðveiki er ekki glæpur en ofbeldi er það.

Get ekki beðið eftir síðustu tveimur þáttunum.

 

Konan hans Sverris - vá

Ég er frekar skælin þegar ég horfi á eða les eitthvað hjartaskerandi. En nú er ég búin að lesa skáldsögu(?) um heimilisofbeldi sem er skrifuð af svo mikilli yfirvegun að augun í mér stóðu á stilkum og ég gaf mér ekki ráðrúm til að beygja af. Ég er ekki að segja að það sé kostur að gráta ekki með sársaukanum en ég kann sannarlega að meta þennan frásagnarstíl. Hann er náttúrlega líka í stíl við aðferðafræðina sem Hildur tileinkar sér til að reyna að hafa í fullu tré við siðleysingjann sem hún býr með í 17 ár og losnar svo alls ekki við þegar hún skilur loks við hann.

Ég vil ekki falla í gryfju mælginnar heldur vera hófstillt í anda bókarinnar. Ég hef sjálf ekki átt í svona tilfinningaríku ofbeldissambandi en er ansi hrædd um að það sé illa falið í fortíð fjölskyldu minnar og kannski í vinahópnum. Ég vildi að ég vissi hvernig ég ætti að verða að liði ef ég vissi af svona meðvirkni í kringum mig en spilling og meðvirkni þrífst í skugganum af þögn og þegjandahætti. Og það er helvítis vítahringur sem er erfitt að rjúfa vegna þess að þögnin og vitundarleysið er þægilegra.

Af hverju ekki rafrænar kosningar?

Ég held að ég muni það rétt að atkvæðagreiðslan um flugvöllinn í Vatnsmýrinni, svo snemma sem 2001, hafi verið rafræn. Af hverju hefur slík kosning ekki verið endurtekin á 20 árum? Það er ekki bráðnauðsynlegt að fólk kjósi heima hjá sér, mín vegna má alveg gera kröfu um mætingu (til að tryggja leynilegar kosningar, skilst mér), en á tímum gervigreindar ættum við að vera komin lengra.

Og þá hefði mátt loka kl. 18 á laugardaginn, byrja að telja kl. 18:01 og segja okkur fyrstu tölur kl. 22.

Kosningar 2022

Afsakið athyglissýkina í mér. Mig langar bara að minna fólk á að kjósa um allt land. Ég kaus eins og mig langaði mest, ekki eitthvað strategískt, og nú bíð ég spennt eftir að klukkan verði Óli og Bogi.

Léttlest til Keflavíkur og innanlandsflugið með, takk

Ég var að lesa merkilegan þráð hjá Hallgrími Helgasyni. Hann er ólæstur þannig að allir Facebook-notendur geta lesið hann. 

Ég hef ekki farið til útlanda í tvö ár og þrjá mánuði en fór þá á bíl og skildi eftir á langtímastæði. Þar áður tók ég einmitt strætó af því að ég ferðaðist á dagvinnutíma. Ferðalagið tók drjúgan tíma með löngum rúnti um Reykjanesbæ og svo var endastöðin einhvers staðar í góðri fjarlægð frá flugstöðinni.

Seinna var mér sagt (án ábyrgðar) að það væri vegna þess að Strætó mætti ekki keppa við Kynnisferðir. Ef maður ætlar að nota almenningssamgöngur úr höfuðborginni til alþjóðaflugvallar skal maður skipta við eina fyrirtækið sem má auglýsa ferðir sínar (ég veit samt af Airport Direct). Önnur leiðin kostar 3.500 krónur.

Í kringum mig verð ég vör við að fólk skutlar og lætur skutla sér og þá ekki síður sækja sig og ég hef sannarlega verið í þeim sporum sjálf. Áætlun áætlunarrútuferðanna er mjög óábyggileg og kostar sum sé drjúgan pening.

Ég geri ráð fyrir að lagning léttlestar og rekstur hennar kosti slatta en það er ekki bara hægt að meta kostnað í þeim krónum eða evrum sem kostar að koma verkefninu á koppinn. Ýmsar aðrar breytur skipta máli, eins og bílastæðaflæmið, augljóslega tími fólks og svo vegurinn sjálfur sem þyrfti þá minna viðhald. Með því fylgir þá hugsunin um minna svifryk, færri slys og almennt minni mengun.

Og innanlandsflugið - á fáu hef ég haft eins skýra og óbreytta skoðun í áratugi. Innanlandsflugvöllur á ekkert erindi í Vatnsmýrinni. Vatnsmýrin má verða byggingarland eða friðað land mín vegna (vegna vistkerfis þá) og flugvélar ættu ekki að fljúga yfir miðbæinn í gríð og erg. 

Ég er farin að halda að einkahagsmunir Kynnisferða (og hverjir eiga fyrirtækið?) ráði ÖLLU í þessu máli.

 

Merking eftir Fríðu Ísberg

Ég er ekki nema hálfnuð með bókina. Mér finnst hún mögnuð og hún vekur með mér hroll. Viljum við brennimerkja siðlausa fólkið og gera svo kannski mistök í góðri trú og gefa skotleyfi á vandaða manneskju? Eða jafnvel óvandaða? 

Bókin er alveg einstök en vekur hugrenningatengsl við aðrar bækur. Tvær helst, annars vegar LoveStar eftir Andra Snæ (sem á líka tilvitnun á kápunni) og svo bók eftir suður-afríska höfundinn Deon Mayer. Ég held að það sé bókin Sjö dagar en sé það ekki af lýsingunni til að vera viss. Söguþráðurinn sem ég man eftir er af morðingja sem drepur vonda fólkið í röðum, hugsar það sem landhreinsun og fær mikið klapp fyrir. Hann er auðvitað nafnlaus og lögreglan leitar hans.

En hver er þess umkominn að dæma af fréttaflutningi og sögusögnum hver er sekur og/eða vondur?

Viljum við ekki að fólk fái að verja sig? Viljum við dauðhreinsa samfélagið þangað til aðeins hinir siðprúðu og samviskusömu verði eftir? Er það yfirleitt hægt? Og minnir það ekki líka á það þegar þungun er rofin ef litningar eru óhagstæðir? Eru „fatlaðir“ verri einstaklingar/þjóðfélagsþegnar?

Er það siðlegt að aflífa fólk sem ekki er siðferðinu þóknanlegt? Og ég er ekki að tala um meinta aflífun á samfélagsmiðlum.

Merking eftir Fríðu setur alls konar hugsanir í gang en ég get ekki lesið lengi í einu. Það eru meðmæli.

Lokum kjörstöðum kl. 18

Ég heyrði í útvarpinu í morgun að það gengi illa að manna kjörstaðina vegna sveitarstjórnarkosninganna 14. maí. Nýjar reglur banna mægðir og skyldleika, kunningsskap og vensl og kennsl og ég veit ekki hvað við frambjóðendur þannig að margir reynsluboltar eru útilokaðir frá starfinu. Svo hafa víst sumir gefið kost á sér með fyrirvara um að íslenska lagið komist á lokakvöldið í Eurovision.

Þá fæddist frábær hugmynd í kollinum á mér: Látum duga að hafa opið kl. 9-18. Fólk getur kosið utan kjörfundar ef það kemst ekki á þessu bili sem ég legg til. Næst, þ.e. í alþingiskosningum 2025 (eða fyrr), mun ég síðan leggja til rafræna kosningu.

Ég vil gjarnan telja atkvæðin sem verða greidd framboðunum (hef aldrei gert það en vann nokkrum sinnum í kjördeild) og þá byrja í björtu.

Ég fékk þessa snilldarhugmynd í morgun en hafði ekki tíma til að skrifa hana niður fyrr en núna. Ég er viss um að hún marineraðist vel hjá mér.

Jæja, ætlar borgin að bjóða mér vinnu við að telja?

Smættun

Ég heyrði hvorki né las fréttir til klukkan rúmlega fjögur í dag. Þá heyrði ég viðtal við Ingu Sæland, formann Tomma.

Mér kemur heldur ekki við hver sængar hjá hverjum en mér blöskrar langar leiðir að nokkur maður skuli vísa til meintrar hjásvæfu með þyngdartölu. Þetta er hlutgerving og ég fæ hroll.

Svo las ég nokkrar fréttir á Vísi þar sem flestir virtust líta svo á að þessi frétt hefði komist í umferð til að afvegaleiða umræðuna frá Íslandsbankasölunni.

Er það þá þannig að við getum bara hugsað um eina frétt eða einn atburð í einu? Er það allt og sumt sem íslenska hugvitið ræður við?

Ég er miður mín yfir að nokkur maður tali svona um nokkra aðra manneskju og að svona margt fólk verji rétt manns til að hlutgera manneskju. 

Hún bað um það ...

Ef kona sem er í flegnum bol bað um að verða fyrir ofbeldi, hvað biður þá konan með matarsmekkinn um? Eða konan í buxnadragtinni? Eða kallinn í fótboltabolnum? Horfið á myndbandið og hugsið það sama og ég.

Stóra plokkið - fyrirfram eða eftir á?

Mér finnst mín hugmynd a.m.k. jafn góð og hugmynd Einars Bárðarsonar um stóra plokkdaginn. Hendum ekki rusli á göturnar eða annars staðar í náttúrunni. Pössum okkur þegar við tökum buffið eða símann úr vasanum að snýtubréfið fjúki ekki burt. Sveitarfélögin tæmi tunnurnar og endurnýi eftir þörfum þannig að botninn detti ekki úr.

Í einu orði: Forvarnir.

Ég tek upp tilfallandi rusl þegar ég er á gangi. Að sjálfsögðu. En ég ætla ekki út með poka á sunnudaginn til að tína upp sígarettustubba sem reykingamenn hafa meðvitað hent frá sér á víðavangi eða hundaskít sem hundaeigendur hafa látið undir höfuð leggjast að taka með sér.

Hirðum ruslið fyrirfram en ekki eftir á.

Auðvitað geta orðið slys en ef fólk passaði sig væri miklu minna rusl að tína upp. Og ef sveitarfélög byðu upp á fleiri ruslafötur væri auðveldara að henda sælgætisbréfinu eða kókómjólkurfernunni jafnóðum en ekki troða í vasa eða stinga í töskur og missa svo kannski frá sér í vindinum.

Forvarnir.

Dyngja eftir Sigrúnu Páls (2021)

Bókasöfn eru dýrð og dásemd. Af bókasafninu get ég gripið með mér tilfallandi bækur sem ég þarf ekki að eiga hillur undir um aldur og ævi. Ég hef samt keypt bækur til að lesa og síðan gefið áfram.

Nóg um það. Ég greip Dyngju með mér rétt fyrir páska en byrjaði ekki á henni fyrr en í fyrrakvöld. Ég varð alveg hugfangin. Sjaldan orðið sem maður getur varla lagt frá sér bækur. Teddý kom mér stöðugt á óvart og það eru mikil gæði að verða hissa í sífellu, flissa og brynna svo músum skömmu síðar.

Líf Teddýjar er markað tilviljunum og leyndardómum. Mæli mikið með og hlakka svo sjálf til að ná mér í fleiri bækur eftir sama höfund.

Dís árið 2000

Ég þykist muna að ég hafi lesið bókina Dís þegar hún kom út en myndina sá ég ekki fyrr en núna um páskana. Hún var á streymisveitunni fínu RÚV og í alla staði mjög páskaleg þótt hún gerist um sumar.

Dís er 23 ára og alveg kenguppgefin á að vera ekki góð í neinu. Þótt ég sé nú orðin snöggtum eldri man ég líka þá brjálæðislegu vonleysistilfinningu á sama aldri yfir að ekkert lægi eftir mig.

Svo er sérstakur bónus að rifja upp miðbæjardjammið eins og það leit út um aldamótin. Ég hefði helst viljað hafa Ilmi Kristjánsdóttur í öllum kvenhlutverkunum en hinir leikararnir voru líka fínir.

Mæli allan daginn með þessari þægilegu bíómynd.

Bensín(verð)

Ég á bíl. Ég fer flesta daga stuttar vegalengdir. Ég vel að hjóla eða ganga og vel vandlega þá daga sem ég fer úr Hlíðunum í t.d. Hafnarfjörð. Ég þarf ekki að bera þunga hluti heim á hjólinu.

Mér finnst þetta næs og átta mig á að fullt af fólki hefur ekki þetta val. En við vitum samt vel að fullt af fólki hefur þetta val en velur að keyra alla sína kílómetra. Gott og vel.

Í dag keypti ég bensín, 32,85 lítra á 268,89 kr./lítrann. Það er afsláttarverð eins og þar stendur (á reikningnum). Ég var að gá hvenær ég hefði síðast keypt bensín. Það var 19. desember 2021. Þá kostaði lítrinn 233,90 en kann að hafa verið önnur dælustöð.

Bensínverð hefur hækkað. Svar okkar neytenda er að nota minna af því ef við getum - þau okkar sem geta.

Gleðilega páska. 

Aftökur? Á samfélagsmiðlum? Í alvöru?

Ég er ekki þolandi og ég veit ekki um þá þolendur sem ég þekki. Þá meina ég að þolendur í mínum umgangshóp hafa ekki stigið fram. Ég ímynda mér líka að það sé ofboðslega erfitt að segja frá vegna þess að þá finnst fólki það vera að játa á sig dómgreindarbrest. Þolendur hafa margir treyst sínum nánustu, í fyrsta lagi treyst þeim sem fólki og svo treyst þeim fyrir sögum sinum og upplifunum.

Það er miklu auðveldara að vera keikur og segja að ekkert sé að. Kynslóð eftir kynslóð hefur tekið þann pólinn í hæðina. Um leið og maður ber sig illa er maður orðinn fórnarlamb og á svo á hættu að vera sakaður um uppspuna, athyglissýki - og að taka geranda sinn af lífi þegar þolandinn fær opinberan stuðning.

Það er erfitt að skrifa um þetta, hvort sem maður er áhorfandi eða í hlutverki. Ég finn að ég kem þessu sennilega ekki skýrt frá mér en ég finn svo innilega til með þolendum og óttast á sama tíma mína eigin gerendameðvirkni því að í þeim efnum er líka nóg framboð og margir pyttir að falla í.

Um daginn sagði góð kona í mín eyru: Hvað ætlum við að vera með marga gerendur á framfæri hins opinbera? Þá hafði einhver gerandi stigið út úr starfi sínu og sviðsljósinu.

Ég get alveg tekið undir með henni, en hvað með alla þá þolendur sem eru á örorku með kvíðaraskanir og ofanda þegar gerendurnir eru alls staðar sýnilegir?

Ég vil að fólk hegði sér. Af hverju verður fólk stjórnlaust og beitir ofbeldi? Er það geðslag, uppeldi eða fíkniefni?

 

 

 

Fékk Guðbjörg gjöf?

Er þetta satt, er það satt að Guðbjörg Matthíasdóttir, sú sem hleður milljónum undir Moggann sem selst ekki á viðskiptaforsendum, hafi fengið minnst 40 milljónir fyrir kaup og sölu á hlutum í Íslandsbanka?

ER ÞETTA SATT?

Ef þetta er ósatt verður ríkisstjórnin að bera það til baka. Ef það er satt verður að afturkalla gjörninginn og ríkisstjórnin er greinilega ófær um að stjórna fjármálum ríkisins.

Ég óttast að þetta sé satt.