Hver er fíkill og hver er neytandi?

Ég verð að segja að loksins núna, þegar Helgi Gunnlaugsson afbrotafræðingur talaði um neyslu neysluskammta og muninn á fíkn og neyslu, sá ég stóra fíknimálið í öðru samhengi. Sko, ég hef ekki skilið af hverju sá sem fellur fyrir dópi er verri manneskja en sá sem fellur fyrir brennivíni. Vinnuveitendur gefa starfsmönnum veikindaleyfi til að fara í áfengismeðferð og tryggingakerfið tekur þátt í því en þeir sem ánetjast töflum, e.t.v. upp úr verkjatöfluáti, eru úthrópaðir sem glæpamenn. En svo eru auðvitað þeir sem nota dóp bara til hátíðabrigða ...

Þetta er veruleiki sem ég skil ekki en ég hef samúð með veiku fólki.

Það er ekki lengur töff að vera ómissandi

Það er sannarlega umhugsunarefni hversu töff sé að finnast maður vera ómissandi. Við þurfum að hafa jafnvægi í skylduverkum, launuðum og ólaunuðum, og svo hinu. 

Grjónagrautur

Það er svo undarlegt að ég eldaði grjónagraut í fyrsta skipti á ævinni í dag. Að minnsta kosti man ég ekki eftir að hafa eldað hann sjálf. En vitið þið hvað, maður þarf að hræra í grjónunum í KLUKKUTÍMA meðan þau sjóða. Það er klikkun fyrir svona einfaldan mat. Ég lét grjónin liggja í bleyti í heilan sólarhring, lét svo suðuna koma upp á grjónunum bara í vatni, þ.e. áður en ég bætti mjólkinni við, og samt var þetta kleppsvinna. 

Svo sá ég þessa uppskrift, grjónagraut eldaðan í ofni! Ekkert að hræra, ekkert að vakta. Prófa það næst.

Ég misreiknaði

Ég var búin að spá Guðmundi Franklín 12% greiddra atkvæða en hann fékk sem betur fer bara 7,8%. Hann sagðist vilja gera embættið pólitískara og ég hef aldrei viljað hafa pólitíkus á Bessastöðum. Ég skilaði auðu 1996 þegar Ólafur Ragnar var kosinn í fyrsta skipti þótt mér líkaði t.d. ágætlega við Guðrúnu Agnars, ég vildi bara ekki hafa manneskju með miklar flokkspólitískar skoðanir í embætti þjóðhöfðingja, embætti sem á að geta hlustað á sjónarmið allra og komið auga á lausnir. Ég held að við vitum öll að flestir harðsvíraðir pólitíkusar líta á hlutina úr sínum eigin bæjardyrum.

Mér hefur líkað vel við Guðna en hann er auðvitað afskaplega hefðbundinn í starfi. Sem manneskja er hann svo elskulegur og hispurslaus, alúðlegur og umhyggjusamur. Ég var á fjöllum í gærdag og kaus þess vegna utan kjörfundar en viðurkenni að í gærkvöldi þráspurði ég þá sem voru með betra net hver kjörsóknin hefði verið.

Guðni er forsetinn minn en á fjöllum held ég að uppáhaldsstaðurinn sé Morinsheiði. Meðfylgjandi mynd tók ég af henni í gær. 

Veð í heiðarleika

Undanfarin tvö ár eða svo hef ég verið mjög stúrin eftir að ég komst að því að bróðir minn, Guðmundur Steinsson, svokallaður garðyrkjumaður á Sólheimum, ætlaði alveg kinnroðalaust að stela af mér mörgum milljónum.

Ef ég væri að lesa þetta og vissi ekkert um málið myndi ég hugsa: Af hverju, ha, hvað, hvernig gat maður stolið milljónum af systur sinni?

Ég hef rakið það í mörgum bloggfærslum en megininntakið er að ég lánaði honum pening sem hann ætlaði að endurgreiða þegar hann gæti. Lánið var ekki með veði í neinum eignum, ekki þinglýst og ekki undirrituð skuldaviðurkenning vegna þess að 5 milljónir af 7 voru málamyndalán, handveð í bankainnstæðu sem bankinn gekk samt að, og 2 milljónirnar voru skammtímalán til að borga lausaskuldir vegna fyrirtækis.

Ég vorkenndi honum. Hann rak fyrirtæki og það gekk svona upp og niður. Ég var ekki blönk enda hef ég alltaf verið í vinnu og farið vel með. Að auki hefði hann annars beðið mömmu og pabba um lán og ég vildi hlífa þeim. Já, ég er bara drullugóð manneskja.

Veðið var í heiðarleika bróður míns sem reynist þá enginn vera. Og ég hef miklar áhyggjur af því að þegar hann klárar allt illa fengna féð reyni hann að svíða peninga af nytsömum sakleysingjum á Sólheimum. Ég rétt missti af skoðunarferð um Sólheima með Gumma græna á laugardaginn, voðalegt vesen.

Varist þennan mann ef þið viljið komast hjá fjárhagslegu og tilfinningalegu tjóni. Hann er nefnilega útsmoginn og fólk með harðan skráp hefur látið hann féfletta sig með mærðinni um eigin gæði.

Moldvarpa í bíl?

Ef hægt er að hraða umferð bíla með því að gera stokk á fjölförnum stöðum og færa bílaumferð niður til þess að auka umferð gangandi, hjólandi og almenningssamgangna ofan á stokknum ætti enginn bílstjóri að þurfa að vera svo lengi niðri í bílnum sínum að hann breytist í moldvörpu.

Áhersla á einkabílinn hlýtur að þjóna helst framleiðendum bílanna og seljendum eldsneytis, já, og kannski þeim verktökum sem gera umferðarmannvirkjaslaufurnar. Ég er svo heppin að geta hjólað flestra minna ferða en skil ekki af hverju kantar eru settir svo víða sem hægja á mér niður af gangstéttum og upp á þær hinum megin. Ég er ekki að tala um neinn ógnarhraða á mér, bara eðlilegan ferðahraða miðað við aðra umferð, en það er verra fyrir dekkin að rekast harkalega á kantana. 

Heimilislausir

Getur verið að það sé sama fólkið sem hefur hátt um að Íslendingar hafi nóg með sitt eigið fólk og eigi ekki að hjálpa flóttamönnum og sem vill ekki hafa smáhýsi fyrir að öðru leyti heimilislausa í næsta nágrenni við sig?

Ég hef velt fyrir mér hvort ég sé svona glámskyggn sjálf en ég bý ekki langt frá Konukoti og ég finn aldrei fyrir neinu. Ég var svo óheppin í mínu fyrra lífi að búa í sama húsi og óreiðumaður sem borgaði aldrei í sameiginlegum orkureikningum hússins en ríki pabbinn hans átti íbúðina og borgaði alltaf á endanum. Af þessum manni og reyndar pabba hans var meira ónæði en heimilislausu ógæfufólki sem mér skilst að búi nálægt mér núna. Ég ætla ekki að skrifa nafnið á pabba kjallarabúans en hann er nafntogaður lögfræðingur sem breytti um hluta af nafninu eftir dóm. Ég giska á að hann sé núna nýorðinn 74 ára.

Menntaða og sterkefnaða fólkið er ekki alltaf besti pappírinn.

Verslun á Laugaveginum

Ég á oft leið um Laugaveginn gangandi og hjólandi. Ég hef margsinnis verslað á veitingastöðunum, keypt ís, keypt í matinn, látið smíða lykla, keypt hengilás, látið gera við hjólið á Hverfisgötunni, keypt afmælisgjafir allt árið og keypt jólagjafir í desember. Mig vantar hins vegar ekki gallabuxur, gleraugu og skartgripi í hverri viku og aldrei orf og ljá.

Frá mínum bæjardyrum séð er vöruúrvalið helsta vandamálið við verslun á Laugaveginum.

Ferðast innan lands

Ég fór hringinn, þ.e. ég fór suðurleiðina til Borgarfjarðar eystra og var í tæpa viku og kom svo norðurleiðina heim. Ég held að við Íslendingar höfum upp til hópa verið mikið á ferðinni það sem af er júní. Ég ætlaði að borða á Hraunsnefi í Borgarfirði í gærkvöldi en þar var allt fullt og líka á tveimur öðrum matsölustöðum í grennd.

Ætlar ferðaþjónustan ekki að senda út tilkynningu um að allt sé á uppleið? Eða Vinnumálastofnunin?

Forsetakosningar 27. júní

Ég horfði á kappræður forsetaframbjóðendanna í gær, einmitt á vefnum af því að útsendingin rofnaði í miðju kafi. Guðni Th. þarf að gjörbreytast til að ég kjósi hann ekki en ég hreinlega vorkenndi honum að þurfa að standa í þessum skrípaleik. Mig langar að vera málefnaleg en það þyrmdi svo yfir mig að horfa á Guðmund Franklín opinbera skilningsleysi sitt trekk í trekk og sýna dónaskap með frammíköllum. Að vísu finnst mér Heimir þáttastjórnandi mega stilla sig aðeins betur en kannski er það ekki á færi nema dauðra manna að kippast ekki við þegar Guðmundur Franklín byrjar að gjamma.

Guðmundur Franklín er gjammari án málefnalegrar innstæðu. Ég efast ekki um að hann sé gæddur einhverjum kostum en ekki þeim kostum sem prýða forsetann minn. Og það hvarflar ekki að honum að hann verði kjörinn enda vill hann bara kastljósið á sig og orkupakkann.

Suma brandara er ekki hægt að þýða

to get her

together

Fælir skimunargjaldið frá?

Flestir virðast hafa tilhneigingu til að horfa á málin frá eigin sjónarhorni sem er ekkert óeðlilegt. Og hér ætla ég að gera það: Ef ég væri útlenskur ferðamaður á leið til Íslands í frí þætti mér eðlilegt og æskilegt að gæta fyllsta öryggis. Hver ætti frekar að borga fyrir það en ég?

Ferðaþjónustan ber sig illa og segir að skimunargjaldið fæli frá. Þegar við förum til Bandaríkjanna borgum við eitthvert ESTA-gjald, í Evrópu er rukkað gistináttagjald og ég veit ekki til þess að það fæli allan fjöldann frá. Eiga íslenskir skattgreiðendur að borga fyrir skimunina? Á Kári að borga?

Eða eigum við ekki að skima? Ég spyr þess ekki í kaldhæðni, ég veit ekki hvort það tryggir öryggið í raun. Kannski er tímabært að við sleppum veirunni lausri og tökum skellinn.

Ég veit samt að ég er ekki með allar upplýsingarnar og að ég er ekki til þess bærust að ákveða fyrir fjöldann. Þess vegna treysti ég fólkinu sem hefur sýnt að það hugsar um almannahag, þríeykinu.

27. júní

Ég er búin að kjósa Guðna af því að mér finnst hann réttur maður á réttum stað. Ég hef alveg haft efasemdir um forsetaembættið en ef við erum með forseta á hann að vera vel lesinn, bæði almennt og í þeim fræðum sem snúast um stjórnsýsluna, koma vel fyrir, koma vel fyrir sig orði og vera grandvör manneskja. Guðni er auðmjúkur og frá mínum bæjardyrum séð maður fólksins. Ég er hæstánægð með hann þótt hann hafi misstigið sig tvisvar eða þrisvar lítillega.

Fleira var það ekki í dag.

1,1% niður í 0,35% vexti

Ég á sparifé. Innlánsvextirnir voru fyrir helgi 1,1% en núna er búið að lækka þá niður í 0,35%. Fékk ég bréf í pósti? Nei. Fékk ég tölvupóst? Nei. Fékk ég tilkynningu í heimabankanum? Nei, það nýjasta þar er frá 7. júní 2018 um að árgjöld og seðilgjöld muni hækka 1. ágúst. Ég er ekki blankasta manneskjan í landinu en mig varðar það samt þegar verið er að hækka einhver tilbúin málamyndagjöld sem koma ekki til af vinnu eða neinum raunkostnaði.

Nú eru dæmafáir tímar, já, en í góðæri eru bankarnir líka hollastir sjálfum sér. Og hér er engin alvörusamkeppni, ekki í bankaviðskiptum, ekki í viðskiptum með tryggingar, matvöru eða netþjónustu.

Við erum í barbararíki og getum ekki rönd við reist nema fara í annað efnahagsríki. En maður er átthagabundinn að sumu leyti af því að fólkið manns er hér, ræturnar og tengslin. Og eitt hefur Ísland sem er ekki að finna alls staðar og það er frelsi til að vera úti. Ég þakka fyrir að hafa mátt mæta í vinnu og hlaupa í 20 km radíus ef ég vildi. Ég þakka líka fyrir þríeykið og ýmsa aðra fagmenn en því miður er landinu ekki vel stjórnað og hefur kannski aldrei verið vegna mannfæðar. Sjálftökumönnum er ekki settur stóllinn fyrir dyrnar. Aldrei. Menn eigna sér fiskinn og bráðum jökulinn, vatnið og loftið til viðbótar við peningana sem verða hér til.

Ég er mjög gröm. Ég er rænd af bankanum mínum og hann lætur mig ekki einu sinni vita.

Van(t)ar einn staf ...

Ég samdi þetta ekki:

„Krabbinn hefur tilhneigingu til að vera of ljótur til að treysta fólki.“

Átakasækni?

Fyrir 20 árum var ég komin vel inn í fullorðinsárin og tók að mér kennslu norður í landi. Það voru mikil hlaup hjá mér allan veturinn enda ég nýútskrifaður kennari og var að gera margt í fyrsta skipti. Ég sá þar að auki um vistina þriðju hverju viku á móti tveimur öðrum kennurum. Ég átti ekkert einkalíf enda bjó ég næstum með nemendum. Um vorið króaði skólastjórinn mig af og rukkaði leigu sem hann hafði látið á sér skilja við ráðningu um haustið að væri engin af því að húsnæðið var bara eins og kennslustofa á heimavistinni. Fyrri heimavistarstjórar höfðu ekki borgað leigu.

Eftir álagið um veturinn og við þessa skyndilegu árás fór ég að hágráta og ég fæ enn örari hjartslátt þegar ég rifja upp þessa framkomu. Hitt sem mér er minnisstætt frá stjórnunartækni þessa skólastjóra er þegar hann spurði okkur kennarana á kennarafundi hvernig hann ætti að fara að því að spara fyrir skólann sem þyrfti að skera niður.

Þessi skólastjóri hafði verið í framboði fyrir stjórnmálaflokk sem þurrkaðist út á svæðinu við framboð hans en ég er næstum viss um að þegar hann var sjálfur nýútskrifaður stærðfræðikennari var í honum mikill kraftur sem sást m.a. á því að hann byggði upp skólann að miklu leyti. Þegar ég kom til sögunnar sniðgengu nemendur þó tímana hans ef aðrir kennarar voru í boði, meira að segja þótt þeir þyrftu fyrir vikið að vera í tímum til kl. 18 á föstudegi.

Ég tók ekki slaginn.

Nokkrum árum síðar var ég yfirmaður manns sem hafði ánetjast áfengi mjög illilega. Hann var flinkur í sínu fagi en hafði fengið djobb sem hann réð ekki við, ekki síst fór hann á skjön við allar reglur sem giltu um starfið og hann hafði tekið þátt í að semja. Ég starfaði þarna með pólitískri nefnd og þar var maður sem hélt hlífiskildi yfir hinum ólánsama drykkjumanni. Ég hafði að sumu leyti samúð með undirmanni mínum og hefði alltaf viljað setja honum stólinn fyrir dyrnar en nefndin tók það ekki í mál. Hann var fársjúkur af áfengisneyslu og hefði nefndin viljað honum gott hefði hún einmitt tekið í taumana. Sá sem helst skaðaði hann með því að styðja hann var oft dónalegur við mig - enda ég miklu yngri kona en hann karl. Ég tók ekki slaginn heldur gafst upp. Drykkjumaðurinn græddi ekki á því. Hann hringdi í mig á næturnar til að úthúða mér og sendi síðan einhvern til að skera á öll dekkin á bílnum mínum. Lögreglunni var alveg sama um líflátshótanir hans enda kom á daginn að hann stóð aldrei við þær ... Nú er þessi maður sjálfur nýlátinn, einn og vinalaus, afskiptur af pólitískum vinum sínum.

Fyrirsögnin hjá mér var: Átakasækni? Ég er nefnilega að velta fyrir mér ýmissa hluta vegna hvenær maður er farinn að sækja í eða forðast átök. Ég tel mig hafa réttlætiskennd og ég vil að fólk sitji við sama borð og hafi sömu tækifæri, þó auðvitað ekki án þess að fólk njóti verðleika sinna. Ég vil líka að fólk virði reglur enda búum við í samfélagi manna og verðum að geta gengið út frá sameiginlegum ramma, sbr. umferðarlögin og almennu hegningarlögin.

Ég horfi inn á við og spyr mig hvort ég sé ferköntuð. Mér finnst ekki en enginn er dómari í eigin sök.

Afsögn eða uppsögn

Ég hef miklar skoðanir á því sem Cummings virðist hafa gert í veikindum sínum en mér finnst vera munur á afsögn, sem á við um kjörna fulltrúa, og uppsögn sem einstaklingar geta fengið ef þeir hafa verið ráðnir.

Er ég ein um þetta? Cummings er ráðinn af Johnson sem ætti þá að segja honum upp, reka hann, tjah, eða rjúfa ráðningarsambandið við hann.

Íslenska sumarið

Mig langar talsvert mikið að búa í heitu landi þar sem ég get gengið að sólinni vísri alla daga. Ég bjó eitt sumar í Róm og fannst geggjað að geta farið út í léttum kjól, verið í léttum kjól allan daginn og farið heim í léttum kjól án þess að þurfa að kasta mér í skjól eða taka með mér peysu eða úlpu í bakpoka fyrir daginn.

Samt finnst mér frábært að hafa íslenska breytilega veðrið. Í dag var t.d. rigningarlegt en í gær var sól og blíða í Reykjavík allan útivistartímann minn. Ég fór út að hlaupa og villtist um Kópavoginn og seinni partinn hjólaði ég í Ikea og villtist um Hafnarfjörðinn. Dýrðin ein.

Í dag var vel hægt að vera úti en allt í lagi að þurfa að vera inni og prófarkalesa ársskýrslu.

Ég er bara frekar kát með lífið.

99 umsagnir og svo þessi eina

Ég stend á tímamótum og þá verður mér litið um öxl. Ég man eitt árið þegar ég kenndi íslensku í einhverjum framhaldsskólanum og í lok árs fékk ég nemendamat. Einkunnir og umsagnir voru jákvæðar og fallegar en einn nemandi hafði skrifað: „Hún hefur hlustað á „Always look at the bright side of life“ aðeins of oft.“

20 árum síðar er ég nú að velta fyrir mér hvað hafi vakað fyrir nemandanum. Þetta var a.m.k. ekki jákvæð umsögn. 

Svo er ég að velta fyrir mér átakafælni eða átakasækni. Hvar dregur maður línuna? Hvenær er maður farinn að láta allt pirra sig og hvenær er maður farinn að láta valta yfir sig? Og hvernig á maður að finna jafnvægið á milli þess að sætta sig við of mikið og spyrna of fast við fótum? Hvenær er fólkið farið að skipta of miklu máli miðað við verkefnin sem þarf að vinna? Á að hanna skipurit út frá fólkinu á vettvangi eða út frá verkefnunum sem þarf að vinna?

 

Sumarveðrið

Veðrið á morgun í nærumhverfi mínu. Hægt að borða úti. Er það ekki dásamlegt?