Og enn er Katla ógosin

Við Sóli og Þorsteinn djöfluðumst á Mýrdalsjökli í dag (Sólheimajökli) og ég hélt að við yrðum að renna á brott í snarhasti með hópana okkar. En það var öðru nær, Katla blessunin lét ekki á sér kræla og lúrði bara á sínu eldfjallseyra.

Ég er annars búin að vera hugsi yfir öllum vegfarendunum sem maður hefur frétt af uppi á Heklu að undanförnu. Grínið er svolítið að ef það byrjar að gjósa þar sem maður er staddur megi maður ekki gleyma að taka mynd til að sanna viðveru sína.

En hvernig er raunverulegur viðbúnaður? Finnst okkur þetta áfram fyndið ef Hekla rifnar í sundur utan um 165 manns eins og örkuðu þarna upp á jónsmessunni?

Ég man eftir öryggisæfingu í Mýrdalnum fyrir ári, en ég var ekki á henni. Ætli þeir sem voru þar og þá muni hvernig þeir eigi að bregðast við ef eitthvað gerist á þeim slóðum? Hekla gefur ekki mikinn fyrirvara hefur manni alltaf skilist, hver er viðbúnaðurinn?