Spennumynd sem segir sex ... milljarða

Það virðist næstum dónaskapur að hugsa eða tala um annað en það sem á okkur dynur í efnahagslífinu. Engu að síður var mér fyrirvaralaust boðið á Reykjavík-Rotterdam, spennandi spennumynd eftir Arnald Indriðason og Óskar Jónasson.

Og hún var alveg þriggja fréttatíma virði.

Spennan var algjör, leikurinn afbragð, plottið stórgott - kannski er bara orðið svona auðvelt að gera mér til hæfis, hehe. Og hæst hló ég þegar Baltasar Kormákur fór í bankann og skipti krónum í evrur.

Ef ég ætti að benda á einn veikan hlekk væri það hlutverk Ingvars E. Sigurðssonar, ásetningur hans var fullaugljós fullfljótt. Lilju Nótt hef ég áður séð hjá Hugleik og ekki verið svikin, hún er líka í leiklistarskólanum. Jörundur var fullkominn hálfviti að sjá enda myndi ég ekki treysta karakter hans fyrir hnefafylli af rusli. Theódór Júlíusson var algjör gullmoli og undrunarsvipurinn á andlitinu þegar hann mætti rustunum á nærbuxunum líður mér seint úr minni.

Mynd í kreppu um kreppu fyrir kreppu ofan í kreppu. Mæli með henni.