Saga af nýjum bíl og númeraplötunni hans - stöðutákninu

Þessa sögu heyrði ég fyrir hálfum mánuði:

Vinkona mín bakkaði pent á bíl og brá. Hún snaraðist út og sá sér til mikillar lukku að ekki sá á bílnum sem hún hafði rekist mjúklega á. Bílstjórinn kom út úr hinum bílnum og varð ekki eins kát og vinkona mín, þvert á móti varð hún snefsin og sagði:

Það hefur kvarnast upp úr númeraplötunni og ég vil fá nýja.

Vinkona mín hélt að hún væri að grínast.

Svo var ekki og þær skiptust á símanúmerum. Þegar vinkona mín keyrði í burtu hringdi hin í hana og spurði hvort hún næði ekki örugglega í hana í þessu númeri. Bíllinn var nefnilega bara hálfs mánaðar gamall og hún vildi ekki hafa númeraplötuna svona.

*gisp*

Spurningin er: Hvaða fyrirmenni íslensku bankasögunnar á svona góða konu á svona nýjum bíl í nóvemberlok 2008?

Engin verðlaun eða umbun af neinu tagi í boði fyrir rétt svar. Ég veit að nú liggja 30 manns undir grun og bara einn sekur en ég læt mig hafa það.

Rétt er að taka það fram að hún hefur enn ekki hringt til að heimta aur fyrir viðgerð á númeraplötunni.

Þessa sögu höfum við nú sagt nokkrum sinnum í góðu hófi og það hefur þráfaldlega verið rifjað upp að stuðararnir eru ekki skraut á bílum heldur græjur tl að taka bömpið af bílum. Í þéttbýlum borgum leggja menn t.d. í þröng stæði með því að ýta öðrum bílum mjúklega til á stuðurunum. Og hver tekur eftir því ef það kvarnast upp úr númeraplötunni?? Vissast að taka fram að á plötunni var ekki nafn eins eða neins, hún var bara venjuleg númeraplata.