Má einkavæða kirkjuna?

Getur kirkjan verið sjálfbær?

Matthías Ásgeirsson í Vantrú og Gunnar Þorsteinsson í Krossinum ræddu um trú, trúarbrögð og fleira af því taginu í framhaldi af bíómyndinni Religulous sem verður brátt tekin til sýninga. Myndin sú fjallar víst um trúarbrögð, áhrifamátt þeirra og e.t.v. skrumskælingu. Hún er ekki komin í bíó þannig að ég veit ekki alveg.

Matthías sagði að hún væri nógu fyndin til að sjá hana þótt hún væri ekkert spes en Gunnari fannst hún aðallega vitlaus. Eitthvað á þá leið skildi ég þá.

Sjálf er ég ekki sérlega trúuð á trúarbrögð, trúi á ýmislegt gott, siðlegt, göfugt - en ekki í nafni kristni, íslams eða annars. Kirkjan gerir ekkert fyrir mig og mér finnst tímabært að hún standi sjálf undir sér.

Er það ekki eðlileg tilætlunarsemi í ljósi þess að minnihluti aðspurðra í þjóðkirkjunni segist kristinn? Ég hef að vísu ekki séð könnunina sem Matthías vísaði í og er ekki nógu áhugasöm til að leita. Ég þekki gott fólk sem syngur í kirkjukórum en ég kannast ekki við að það sé að öðru leyti kirkjurækið. Kannski fólk iðki trú á laun, en ég man ekki eftir neinum í nær- eða fjarumhverfi mínu sem sækir kirkju.

Hver tapar á því ef kirkjan sjálf verður einkavædd og sett á markað?