Láti gott á vita

Jónmundur er auðvitað ekki fyrsti maðurinn til að benda á hið augljósa en vonandi breytist nú kúrsinn. Vonandi ná menn að líta upp úr steypunni og horfa á starfið og manneskjuna sem gegnir því. Vonandi hætta menn að miða við lægsta samnefnara - auðvitað eru slakir kennarar innan um - og fara að horfa til heildarinnar.

Ég þekki að vísu betur til í framhaldsskólum en grunnskólum þannig að ég ætla að spara allar yfirlýsingar um skólastigið sem heyrir undir sveitarstjórnarstigið en ég ætla að rifja upp að kennarar sem taka starfið alvarlega, eru vaknir og sofnir [hlýtur að vera svona í fleirtölu], nota öll möguleg tækifæri til að viða að sér efni og hugsa upp leiðir til að gera námsefnið forvitnilegt og skemmtilegt, brydda upp á nýjungum og prófa nýjar aðferðir. Þeir setja sig inn í námsefnið, auðvitað, reyna að nálgast það frá sjónarhóli nemandans líka og krydda með jaðarefni. Þeir nota eigin fyrirlestra, láta nemendur flytja fyrirlestra, semja verkefni, fara í hlutverkaleiki, nota spil, fara í vettvangsferðir, kynda undir ímyndunaraflinu.

Með breyttu samfélagi lenda líka félagsleg umhugsunarefni í fangi kennarans. Ég vona að ég brjóti ekki trúnað með því að segja að vinkona mín sem er hætt að kenna veitti því eftirtekt í fari vel gefins nemanda síns að hún var farin að slá slöku við. Vinkona mín gekk á hana og fékk hana til að segja sér frá ofbeldi sem hún hafði orðið fyrir, þess konar ofbeldi sem braut niður sjálfsmyndina. Þessi vinkona mín sat með nemandanum stundirnar langar, fékk hana til að leita sér faglegrar aðstoðar og kom henni á réttan kjöl. Þessi vinkona mín gafst á endanum upp á 270.000 kr. mánaðarlaunum og starfi sem hún fór alltaf með heim í lok dags, fékk vinnu með vinnutíma 8-4 og hækkaði í launum um 55%. Hún notar enn háskólamenntunina. Heppin.

Ég veit að hnífurinn stendur dálítið í þeirri kú að kennarastéttin er fjölmenn. Launagreiðendur verða samt að líta upp úr steypunni og hætta að horfa bara út um gluggana, líta líka inn á við og spyrja sig hvað skipti máli.

Að svo mæltu lýsi ég því yfir að ég vildi stokka miklu meira upp í skólunum, hafa betri vinnuaðstöðu í húsnæði skólans og skikka - já, segi og skrifa - kennara til að vera á staðnum á ákveðnum tíma, t.d. 8-4, svo að hægt sé að vera með meiri samvinnu. Mér þótti sjálfri best að kenna í þeim skóla þar sem ég gat gengið að samkennurum mínum á dagvinnutíma og rætt hugmyndir fram og til baka. Á því græddi ég og á því held ég að nemendur græði. Starf einyrkjans er svo lýjandi.

Vill hækka laun kennara

Ég vil búa í 102 Reykjavík

Seðlabankinn hjálpar mér með háum stýrivöxtum að stækka aurasjóðinn sem ég eignaðist þegar ég seldi íbúð og keypti ekki aðra. Þess vegna er ég viss um að ég muni hafa efni á að kaupa í Vatnsmýrinni þegar íbúðabyggingar verða risnar þar. Ég var að stúdera vinningsteikningarnar OG ÞAÐ ER EKKI GERT RÁÐ FYRIR SUNDLAUG. Mikill harmur er að mér kveðinn. Gert er ráð fyrir tveimur grunnskólum og einum framhaldsskóla - sem er gott - og mér sýnist m.a.s. vera tenging við miðbæinn sem einhverjir töluðu um að væri ekki næg.

Ég vil fá sundlaug í 102 Reykjavík. Það er áreiðanlega ekki of seint að koma þessu á framfæri.