Kvef þegar maður má vera að því

Það er segin saga að eftir mikla törn súrnar manni í augum og hálsinn bólgnar. Nú eru framundan fimm góðir dagar af blautum augum og rámum hálsi. Og þegar svona viðrar er von að mann langi að skríða í híði og hitta hina bangsana:

Ég heyktist meira að segja á að fara í búðina og hundskaðist heim í híðið. Var þó nokkur sárabót að hafa snætt og slúðrað með tveimur miðbæingum í hádeginu. Ég fékk mér með kjúklingi og öðru góðu, Laufey með rúkkóla og votti af parmaskinku - en Ásgerður fékk sér pítsu með pestó - sem bakarinn sagði eftir á að hefði verið brandari ... hmmm?