Eru álfar bjálfar?

Eða kannski þeir sem á þá trúa?

Það er langt síðan ég kom mér upp velþóknun á huldufólki. Árið 1998 var ég búðastjóri í CISV-búðum á Kjalarnesi. Við sem skipulögðum og stjórnuðum þessum búðum kölluðum þær Huldufólksbúðir, Hidden People Village, vorum fáliðuð en fengum drjúga aðstoð frá stjórnarmanni sem hét Falinn Hulduson. Þátttakendum í búðunum sögðum við alltaf að hann væri annað hvort nýfarinn eða rétt ókominn. Búðirnar stóðu í mánuð og a.m.k. hálfar búðirnar trúði hver maður að Falinn væri til. Og hver láir honum (hverjum manni) ...? 

Mér finnst alltaf gaman að segja frá huldufólki, hvernig þjóðtrúin hafði ofan af fyrir fólki, hvernig enn þann dag í dag er tekið tillit til álfabyggðar og vegir lagðir á skjön við eðlilegt verklag, þúfnablettir látnir í friði og götur skírðar eftir álfum.

Ég hlustaði einu sinni á Magnús Skarphéðinsson flytja forvitnilegan fyrirlestur um alls konar álagabletti og segja sögur af fólki sem hafði séð og fundið fyrir álfum. Hey, ég er ekki svo heppin - en hvernig ætti ég að vera þess umkomin að afskrifa möguleikann á álfum eða öðrum guðum?

Obbinn af Íslendingum mun ekki jafna hól við jörðu ef honum er talin trú um að í hólnum búi álfar, ég tala nú ekki um ef einhver tæki og tól eru þegar farin að gjalda fyrir með virkni sinni.

Ó, þér hindurvitni ...

Svo er ég byrjuð að lesa ferðasögu Unnar Jökulsdóttur sem Lára Hanna mælti með, Hefurðu séð huldufólk? Undirbúningur fyrir ferðalagið fer fram í huganum.