Sjónvarpsfréttaviðtölin við mig

Athyglisþörf minni var rækilega svalað á leið minni upp Bankastrætið í dag. Meintir útlenskir sjónvarpsmenn þóttust vilja taka við mig viðtal. Ég hef fyrir reglu að segja ekki nei ef ég get sagt já þannig að þegar þeir spurðu hvort þeir mættu spyrja mig út í viðhorf mitt til vöruverðs á Íslandi sagði ég auðvitað já. Þá sagði spyrillinn líka svo róandi að stöðin hefði ekki nema 600.000 manna áhorf (allt fólk sem maður þekkir ekki).

Ég hélt að þeir væru að atast í mér þegar viðtalið var hálfnað (búin hálf mínúta) þannig að mér hefur sennilega tekist að eyðileggja möguleika mína á að birtast í finnska sjónvarpinu. Annars hefði ég verið Íslendingurinn sem kvartaði ekki yfir afkomunni.

Mér finnst ekkert leiðinlegt að verða af heimsfrægðinni. Leiðinlegra þykir mér alltaf að viðtalið sem Logi Bergmann tók við mig árið 1997 fyrir RÚV var aldrei birt. Það var um hinn merkilega miðbæ Reykjavíkur og umgengni um hann á næturnar.