Tryggð og trúfesta við síma- og tryggingafyrirtæki

Ég las um helgina forvitnilega úttekt á farsímanotkun unglinga. Stór hópur er óánægður með þjónustuna hjá Símanum en er samt áfram í viðskiptum við Símann.

Af hverju?

Af því að mamma og pabbi eru þar? Af því að þau nenna ekki að flytja sig? Vegna neikvæðni, yrðu ekki ánægðari annars staðar?

Reyndar er farsímaþjónusta orðin soddan frumskógur að það er ekki fyrir borgarbarn að hætta sér þar inn. Ég hélt t.d. eitt augnablik um daginn að ég gæti fengið að hringja „fríkeypis“ í fimm vini óháð því hvar þeir væru í viðskiptum. En nei, það tilboð reyndist bara eiga við um þá sem eru í fyrirframgreiddri áskrift. Og nú les ég að þjónustan símavinir Símans kosti 1.000 krónur og að það kosti mig að hringja í númer hjá Nova þótt sá sem ég hringi í svari ekki, bara um leið og tónlistin byrjar að spilast!

Er þetta samkeppni, að bjóða alls konar gervitilboð og leika á notandann?

Ég þori ekki að segja annað um tryggingafyrirtæki en það að ef maður ætlar að skipta og segir upp tryggingunum geta þau allt í einu boðið manni ótrúlega miklu betri kjör. Núna eftir helgina ætlar pabbi í sitt fyrirtæki og spyrja í þaula þangað til hann fær svar við því hvernig tryggingar sem hann fékk tilboð í fyrra upp á 94.000 krónur hafa getað hækkað upp í 155.000 á milli ára. Ég treysti honum til að sitja hjá þjónustufulltrúa þangað til hann fær skýr svör - og segja svo helst viðskiptunum upp.