Gleðilegt nýtt ár, gleðilegt nýtt fiskveiðiár

Ég heyrði í útvarpinu í morgun talað af talsverðri gleði um að nú hæfist nýtt fiskveiðiár vegna þess að svo margir hefðu á því liðna ekki getað nýtt allan kvóta í öðrum tegundum en þorski vegna þess að þorskkvótinn hefði tæmst.

Því er víst ástæða til að segja: Gleðilegt nýtt ár - eða hvað?

Meira af klósettum

Maslow greindi einhverju sinni lífsgæði þannig að fólki yrði að vera hlýtt, það mett og vel úthvílt til að geta notið frekari gæða lífsins. Reyndar man ég alls ekki hvernig hann orðaði það en frá því að ég kynntist þarfapíramídanum hans hef ég verið óskaplega meðvituð um þetta. Og þar sem ég er leiðsögumaður og hef ferðast um með hópa fólks sem stundum þarf að hægja sér veit ég að þetta er satt.

Sólmundur vinur minn í stéttinni var í viðtali á Rás 1 og fjallaði um starf leiðsögumannsins. Honum finnst - meðal annars - að klósett ættu að vera með jöfnu (eða ójöfnu) millibili þar sem fólk kæmist á prívatið og borgaði þá allt eins fyrir þá þjónustu frekar en að finnast það þurfa að versla við sjoppuhaldarann.

Bróðir minn er nýtekinn við rekstrinum í Víðigerði. Við vorum að spjalla um þessa þjónustu almennt um daginn og daginn eftir hringdi hann svo hlæjandi í mig og sagði: Hér kom 20 manna rúta til að fara á klósettið, og veistu hvað þau versluðu fyrir mikið? 40 krónur!

Sumir fóru hálflúpulegir á klósettið, sumir settu upp þóttasvip og einn kom með klinkið sitt og vildi fá fjölbreytilegt bland í poka - fyrir fjóra tíkalla.

Mér finnst engin einföld lausn í svona málum en mér hefur aldrei fundist sjálfsagt að sjoppueigendur þrifu eftir rútufarma. Hver er lausnin? Ætti Vegagerðin að blanda sér í málið, svona í ljósi þess að það myndi bitna á henni ef fólk kúkaði í vegkantinn?