Laugardagur, 20. september 2008
Einelti peinelti
Nú klingir í eyrum mínum aftur og aftur orðið einelti. Þegar ég var í kennaranáminu höfðu margir áhuga á að sérhæfa sig í að ráða niðurlögum eineltis. Ég tek ofan fyrir því fólki vegna þess að það er vandsasamt verk.
Ég kann enga skilgreiningu á einelti. Hins vegar hafa margir skilgreint það, m.a. Dan Olweus. Ég held að flestir noti orðið án þekkingar á hugtakinu, alveg eins og margir segja rok þegar þeim finnst mikill vindur þótt rok sé skilgreint sem tiltekið margir metrar á sekúndu sem er frekar sjaldgæft veður.
Hugtökin einelti og fyrirbærið áfallahjálp eru misnotuð vegna þess að þegar fólk er raunverulega lagt í einelti og þegar fólk verður fyrir virkilegum áföllum er það hjálpar þurfi. Nú heldur ég að fólk sé orðið hást af hrópinu úlfur, úlfur.
-Er það einelti að gagnrýna fólk, jafnvel endurtekið, fyrir illa unnið verk?
-Er það einelti að amast við því að fólk sé viðskotaillt?
-Er það einelti að hafa annan tónlistarsmekk og tala um það?
-Er það einelti að ganga frá smjörinu þegar búið er að nota það?
-Er það einelti að ætlast til að samstarfsmaður/sambýlingur leggi sitt af mörkum þar sem það á við?
Það er varla hægt að tala um svona hluti því að helst þyrfti maður að geta nefnt dæmi. Og þó að svarið við öllum spurningunum sé e.t.v. nei er alltaf hægt að segja að það sé ekki spurning um hver skoðunin eða gagnrýnin sé, heldur hvernig hún er sett fram.
Það er sem sagt varla hægt að fjalla málefnalega um einelti. Og svo geta menn alltaf spurt sig hver einelti hvern.
Mér finnst að menn eigi að vanda sig við notkun þessa orðs því að það er mikilvægt að það sé ekki gjaldfellt.
Dægurmál | Slóð | Facebook | Athugasemdir (2)