,,Við hjá SPRON látum okkur annt um umhverfið ..."

Í dag bárust inn á heimilið þrjú umslög stíluð á sama nafn frá sömu stofnun með yfirliti yfir reikninga hjá þeirri stofnun. Í hverju umslagi var huggulegt bréf um stöðuga leit að leiðum til að draga úr pappírsnotkun.

Sætt.

37 milljónir nettó á ári

Ja, ekki heillaði Bjarni mig í Kastljósinu.

Í allri smeðjunni sem rann viðstöðulaust upp úr honum sagði hann alveg skýrt að hann hefði fengið 37 milljónir á ári þessi 10 ár sem hann vann hjá Glitni, áður Íslandsbanka, líka Fjárfestingarbanka atvinnulífsins [og bráðum aftur Íslandsbanka]. Og ekki hvarflar að mér að hann hafi reiknað inn í sporslur og kauprétt, þetta voru launin á launaseðli - eftir skatta.

Ástæðan fyrir að hann fór fram á yfirverð fyrir hlutina sína við brottför úr bankanum var einfaldlega sú að hann gerði það. Les: græðgi, enda sagði hann líka að græðgi í hófi væri drifkraftur. Og þannig náði hann til sín milljörðum íslenskra króna, óumdeilt. Vissulega er ástæða til að spyrja stjórn bankans hvers vegna hún lét fíflast en það er ekki síðri ástæða til að spyrja bankastjórann fyrrverandi hvers vegna hann gerði það sem hann gerði. Og svarið var undir rós: Taumlaus græðgi.

Alveg er ég viss um að mamma hefur fallið fyrir sakbitnu engilsásjónunni og að þessi góði maður hafi borgað Glitni til baka 370 milljónir - þótt hann hafi haldið eftir nokkrum milljörðum, milljörðum sem hvorki hann né Sigmar spyrill réðu við að telja.

Svo sér þessi gáfaði framsýni [gva!] maður að hann gerði mistök í REI- og GGE-málinu - og roðnaði létt þegar Sigmar bar á hann mistök hins stórkostlega viðskiptajöfurs.

Markaðströllið getur haldið áfram að hekla og stinga upp kartöflur - það heillar mig ekki. Han får prøve å snakke norsk.