Ég trúi ekki Tryggva Herbertssyni

Tortryggni mín er vakin eins og ég hlýt að hafa þrástagast á og þegar Tryggvi Herbertsson, minn fyrrum nágranni, situr hnakkakertur hjá Sigmari í Kastljósinu og fullyrðir að skuldir íslenska ríkisins séu þrisvar til fjórum sinnum minni en aðrir hafa sagt, m.a. Haraldur L. Haraldsson hagfræðingur, og segir þessa aðra fara með kreppuklám eykst tortryggni mín. Hann er maðurinn sem fullyrti í byrjun september að bankarnir stæðu vel. Hann er maðurinn sem fullyrti fyrir jól að atvinnuleysi yrði engin 10%. Puff, ég þekki Harald ekki neitt en ég trúi honum af því að hann rökstyður mál og hefur ekki reynst fara með fleipur. Ég trúi Andrési Magnússyni af því að hann hefur fært tölfræðileg rök fyrir máli sínu og rugl og bull hefur ekki sannast á hann. Menn máttu vita eigi síðar en um mitt ár 2007 að íslenska ríkið stæði höllum fæti og bankarnir á fjórðungsfæti - en þeir menn kusu að snúa blinda augana að skýrslum og tölfræðilegum sönnunum.

Annars vil ég fara að sjá lausnir, ég vil sannfærast um að hægt verði að sækja peningana sem menn greiddu sér fyrir meinta ábyrgð, ég vil sjá merki þess að hér verði hægt að forðast aukið atvinnuleysi, gjaldþrot, fólksflótta.

Hvað er með þessa gróðurhúsahugmynd fyrir norðan? Við þurfum að framleiða meira, flytja meira út og minna inn og EKKI BORGA SKULDIR BANKAPÉSANNA ...