Málsvörn

Ég skil ekki hávaðann á Pressunni, ég hef ekki heyrt hlakka í neinum yfir handtökunum. Þvert á móti fær fólk í magann og líður þrátt fyrir allt illa yfir að þetta þurfi að vera svona. Þessir gæsluvarðhaldsfangar eiga foreldra, systkini og börn, vini og kunningja, gamla skólafélaga og vinnufélaga - rétt eins og aðrir þeir sem þarf að færa í fangelsi, rétt eins og aðrir þeir sem þurfa nú að súpa seyðið af slæmu efnahagsástandi.

Gæsluvarðhaldsfangarnir liggja undir grun um að hafa framið afbrot. Þess vegna geri ég ráð fyrir að þeir séu teknir úr umferð. Þeir verða spurðir og krafðir sagna, þeir munu ekki geta borið saman bækur sínar og geta síður logið ef hugur þeirra stendur til þess. Þeir munu e.t.v. upplýsa um frekari aðkomu annarra. Peningar voru teknir ófrjálsri hendi - þrætir einhver fyrir það? Það bitnar á afkomu þúsunda fjölskyldna - þrætir einhver fyrir það?

Ég sest ekki í dómarasætið en afleiðingar glæpanna eru öllum ljósar. Er ekki eðlilegt að leita  upprunans og reyna að uppræta meinið? Er það ekki hlutverk sérstaks saksóknara? Hefur ekki verið kvartað undan að ekki gengi nóg undan honum? Af hverju ráðast þá þessir háværu að honum?

Hissust var ég áreiðanlega á pistli Jakobs Magnússonar í Fréttablaðinu í gær. Mér finnst að ég hafi stundum verið sammála honum þegar fáir hafa verið það en nú dreg ég dómgreind mína í efa. Jakob finnst mér ekki bara á hálum ís, heldur svo næfurþunnum að honum hlýtur að kólna snögglega þegar brestur undan honum. Af hverju er hann þess umkominn að meta gögn sérstaks saksóknara sem hann hefur ekki séð? Af hverju getur hann fjallað af viti hins löglærða þegar hann er það ekki? Er hann á geltinu? Borgar einhver honum fyrir að steypa sér í dómgreindarlega glötun?

Ef hann hefur einhverja skynsamlega ástæðu til að tala eins og hann gerir ætti hann að láta hana fylgja með því að hún er mér gjörsamlega hulin.

Svona er ég alltaf djöfulli varkár og geðug, læt fólk njóta vafans, bæði sérstakan saksóknara, gæsluvarðhaldsfanga og sjálfskipaða álitsgjafa sem tala út úr ...