Grr, umbúðaþjóðfélagið

Sem betur fer bjóða æ fleiri fyrirtæki upp á pappírslaus viðskipti. Gallinn er að vísu sá að þá hefur notandinn, a.m.k. ég, skerta meðvitund um viðskiptin, kostnað, breytingar á verði og hugsanlega breytta þjónustu. Kostirnir eru hins vegar ótvírætt minni pappírseyðsla, minni prentun, minni útburður og líklega færri tré í valnum.

Nú er ég búin að fara í gegnum alls kyns kassa vegna flutninga og sé að ég hef staðið mig illa í að henda jafnóðum. Ég held alltaf að ég muni nota bakhliðina á umslögum til að skrifa t.d. innkaupalista en er ég bara svo minnug að ég þarf ekkert að skrifa til minnis ...

Hins vegar eru kaupmenn ekki enn tilbúnir að koma til móts við mig. Margar vörur eru í smærri einingum í umbúðum og svo aftur í frekari umbúðum, gjarnan plasti sem brotnar illa niður og eyðist seint. Kjöt er í frauðbakka og svo er plast utan um. Engin áhersla er á að endurnýta allt þetta plast sem fyllir plastruslapokana okkar.

Nú er ég með svalir og garð og ætla að reyna að endurnýta allt lífrænt, t.d. kaffikorg og grænmeti, og gera aftur að moldu. En mikið myndi nú sveitarfélagið gera vel í að koma upp grænum tunnum hjá hverju húsi frekar en að mæla metrana frá götu til að rukka einhverjar krónur út á skrefin.