Réttur barna til samvista við bæði foreldrin

Tölfræði forræðislausra foreldra og hlunnfarinna barna þvælist dálítið fyrir mér en flestir hljóta að fallast á að mörg börn eiga fráskilin foreldri (reyni hér meðvitað að halda kynhlutleysi orðsins). Sem betur fer eru móðir og faðir oft bæði ábyrg og hugsa um hag barnsins. Þannig býr barn iðulega á heimili beggja viku og viku í senn. En nú les ég í leiðara Ólafs Stephensen að löggjöfin hafi ekki náð að halda í við það.

Samkvæmt barnalögum frá 2003 er líka tilfellið að barn getur aðeins átt lögheimili hjá öðru foreldri:

Þegar foreldrar fara sameiginlega með forsjá barns skulu þeir taka sameiginlega allar meiri háttar ákvarðanir sem varða barn. Ef foreldrar búa ekki saman hefur það foreldri sem barn á lögheimili hjá heimild til þess að taka afgerandi ákvarðanir um daglegt líf barnsins, svo sem um hvar barnið skuli eiga lögheimili innan lands, um val á leikskóla, grunnskóla og daggæslu, venjulega eða nauðsynlega heilbrigðisþjónustu og reglubundið tómstundastarf. Foreldrar sem fara saman með forsjá barns skulu þó ávallt leitast við að hafa samráð áður en þessum málefnum barns er ráðið til lykta.

Þetta er ósanngjarnt gagnvart því foreldri sem barnið á ekki lögheimili hjá. Ætlaði ekki einhver að breyta þessu?

Snýst þetta kannski um að þjóðskrá á ekki fleiri reiti? Leyfir ekki tæknin tvö heimilisföng eins og virðist eiga við um löng eiginnöfn fólks?