Náttúruval saumaklúbba - uppsögn á vinskap

Fyrir tæpum mánuði gerðist það að vinkona mín til 35 ára kannaði í saumaklúbbnum hvort tiltekin dagsetning kæmi til greina fyrir heimboð. Hún bjó til sérstakan þráð um liðskönnunina og bauð mér ekki í hann. Mér skilst að hún hafi spurt þrjár af sex. Fyrir klaufaskap einnar þessara þriggja spurðist þetta út. Þessar þrjár áttu ekki heimangengt þannig að ekkert varð af boðinu. Eða ég veit ekki betur.

Þegar ég spurði hvar fundarboðið væri fékk ég svarið að þetta hefði verið óformlegt spjall tveggja á útifundi. Síðan kom á daginn að það var lygi. Þegar ég gekk nánar eftir þessu, enn bara ekki búin að átta mig á hunsuninni, fékk ég svarið að ALDREI hefði verið ætlunin að skilja neina út undan. Meintum gestgjafa fyndist það ekki smart. Ég sagði á þræðinum okkar allra að víst hefði ég verið skilin út undan og hún svaraði:

Mér finnst leitt að þér líði þannig. Vona að þú sjáir að það var ekki ætlunin. 

Þessi vinkona mín til 35 ára er átakafælin og kemur sér yfirleitt undan því að svara ef svarið er óþægilegt. Við höfum allar einhverja galla og ég hef hingað til haldið að við umbærum þá. Og ég fór að hugsa um hvaða galla ég hefði sem gætu valdið þessari hunsun. Ég held að ég sé ekki leiðinleg, ekki nísk, ekki illa lyktandi. Ég held að ég sé góður gestgjafi, og sennilega hef ég oftast boðið hópnum heim, bærilegur kokkur og almennt í húsum hæf. Ég lét því hugann reika og smátt og smátt fór ég að sjá að þessi vinkona mín hefur dissað mig að undanförnu, gert sér upp geispa þegar ég segi eitthvað sem henni finnst óáhugavert og gripið fram í fyrir mér þegar ég er að tala. En ég veit samt ekki hvert vandamálið er vegna þess að hún er ekki hreinskilin.

Þegar margar vikur líða á milli hittinga - sem hafa ekki verið heima hjá henni í a.m.k. fimm ár - nema bara mér hafi ekki verið boðið, hoho - gefur maður þessu ekki gaum en þegar maður stendur frammi fyrir svona uppsögn á vinskap fara púslin að raðast saman.

Það vill svo til að mér líður vel í eigin skinni og hef allan þann félagsskap sem ég get beðið um þannig að þetta náttúruval saumaklúbba bitnar ekki á félagslífi mínu. Ég er aðeins búin að spegla þessa framkomu í fólki í kringum mig og á daginn kemur að þetta er bara ekkert óalgengt. 

Ég sagði saumaklúbbnum upp formlega og skráði mig úr hópnum í gær en á ekki von á að missa mínar bestu vinkonur í hópnum. Ég get alveg sett út á þær og þær út á mig en ég hélt að það væri kennt í leikskólafræðunum að maður gerir ekki upp á milli á þennan hátt. 

En lífið heldur áfram þótt einn saumaklúbbur falli fyrir borð. Ást og friður.