Ég féll á sjálfrarmínstrætóprófinu

Mig vantaði handfrjálsan búnað við símann minn, fór út miðdegis og ætlaði að taka strætó í Kringluna. En nei, þegar til átti að taka nennti ég ekki að bíða eftir strætó og labbaði þangað. Þá ætlaði ég að taka strætó úr Kringlunni og í Laugardalinn en nennti ekki að kynna mér málið. Og loks úr Mánatúni og aftur í Þingholtin - gekk. Allan tímann með strætókortið góða í hægri vasanum. Og geymdi hjólið heima.

Ég þarf að vinna betri heimavinnu og vita tímana áður en ég legg af stað. Mér skal takast að nýta mér strætó.

Góðkunningi minn sem gæti átt svona námsmannastrætókort neitar að sækja það af því að hann á bíl, hefur efni á því að eiga hann og efni á að kaupa bensín. Þrjóska hans elur á þrjósku minni því að mér finnst það ekki einkamál hvers og eins hvort hann hefur efni á að reka bíl. Ekki er ég spurð hvort ég vilji borga slitið á götunum af hans völdum.

Ekki svo að skilja að ég andskotist almennt út í bíleigendur ... Mér hefur oft boðist far (á ögurstundu), m.a.s. alla leið vestur í Stykkishólm. Nei, mér finnst bara að almenningssamgöngur eigi að vera nýtilegri og betur nýttar.