Smakkað á þýðingahlaðborðinu

Í Saltfélaginu var boðið upp á þýðingahlaðborð í dag, giska girnilegt. Ég entist þó aðeins skamma hríð því að Saltfélagið er ekki síður húsgagnaverslun og kaffihús en bókahorn. Og ég undi mér illa sitjandi á stól hinum megin við ganginn, stól sem var til sölu. Og engan stól mun ég kaupa þarna, frekar en skál eða disk, ekki aðeins vegna þess að ekkert heillaði mig heldur líka vegna þess að ómerkilegustu glös kostuðu marga þúsundkalla. Ég treysti mér ekki til að lofa sjálfri mér því að ég brjóti ekki alveg eins vatnsglas sem kostar 4.000 og það sem kostar 40 krónur.

Mér þótti umhverfið ekki hvetja mig til að narta í hlaðborðið eins og ég ætlaði.