Hvernig eignir seldust? Og hvenær voru þær seldar ef þeim var þinglýst í síðustu viku?

Mér finnst svo mörgum spurningum ósvarað um fasteignamarkaðinn.

Ég hef heyrt því fleygt að byggingaverktakar kaupi hver af öðrum til að halda veltutölunum uppi. Kostar það þá ekki pening ef satt er? Ætli eitthvað sé til í þessu? Ég hef líka heyrt að það taki stundum mánuði að ljúka sölu með þinglýsingu. Eru þá núna margar vikur síðan kólnunin hófst? Ætla bankarnir aftur að fara að lána? Halda þeir tímabundið að sér höndum vegna nýbygginga? Er þeim stætt á að standa ekki við loforð til venjulegs fólks sem hefur ætlað að fjármagna eigin húsbyggingu með bankalánum? Voru það kannski engin loforð, trúði fólk því bara í grandaleysi? Hvernig ætlar t.d. Landsbanki sem græddi 40 milljarða á síðasta ári (eða voru þeir 60?) að láta viðskiptavinina njóta þess?

Langar blaðamenn ekki að vita þetta? Langar blaðamenn ekki að miðla svörum til lesenda?

Í sumum öðrum löndum er núna mikil niðursveifla á fasteignamarkaði. Eru einhver teikn um að það gerist hér? Eða má bara segja frá því eftir á?

Eina fólkið sem blaðamenn spyrja er fasteignasalar og starfsmenn greiningardeilda bankanna. Þrátt fyrir ágæti þess fólks trúi ég bara ekki alveg því sem það segir. Eru hvergi til sjálfstætt starfandi hagsögufræðingar? Trúverðugir.

Fasteignakaupsamningum fækkar

Athugasemdir

[Ásgeir Rúnar Helgason, 2.2.2008 kl. 11:16]

Skynsamleg færsla!

[Þórður Ingi Bjarnason, 2.2.2008 kl. 11:32]

Góð færsla hjá þér.  Bankarnir stjórna verði fasteigna og ég hef heyrt það að fólk sem tók 100% Lán hjá banka og gat ekki staðið í skilum.  Í staðinn fyrir að fólkið yrði að flytja út og missa húsið tók bankinn húsið leigði fólkinu aftur með þessu gátu þeir haldi verði uppi þar sem húsið fór ekki í almennasölu og kom hvergi fram að fólk var að missa það allt gert með samkomulagi banka og þeirra sem tóku lánið. 

[Jónas Þ. (IP-tala skráð) 2.2.2008 kl. 16:47]

Þetta er góðar spurningar hjá þér. Ég las grein um þessi mál hérna í Bretlandi þar sem ég bý, en umræðan um þessi mál hefur verið hérna til umræðu að undanförnu,90 % lán o.fl., hvað gerist núna, hvernig leysa bretar þetta, hver verður framtíðin, en hún byrjaði þannig að höfundurinn sagði : Í þessari grein ætla ég ekki að tala um hvernig þetta gat gerst ( þ.e. að fólk gæti ekki staðið undir þessum lánum og fasteignarverð rauk upp úr öllu valdi ),það vissu allir að það kæmi að þessu, heldur ætla ég að ræða hvernig þetta var og bera saman hvernig þetta er,hvernig landslagið á fasteignalánamarkaðinum er í dag miðað við eins og það var. Og síðan voru viðtöl við menn sem höfðu verið að vinna að þessum málum, bæði faseignasalar, fyrr. og núverandi starfsmenn fjármálafyrirtækja, opinberir starfsmenn og fleiri um breytta mynd á þessum málum. Í stuttu máli efuðust flestir ef ekki allir um heilindi banka og fjármálafyrirtækja að þessum þætti,þ.e. útlánum. Bretar voru byrjaðir á þessu um árið 2000, í það minnsta, að lána til húsnæðiskaupa og það með 100% lánum. Ég sá í viðtali sem birtist við Heiðar Má Sigurðsson forst. Kaupþings í Morgunblaðinu í byrjun des. á síðastliðnu ári sagði hann að íslensku bankarnir mátu sem svo, þegar þeir komu inná íbúðalánamarkaðinn að íbúðarverð á íslandi hafi verið of lágt eða eins og kemur fram í greininni : Við teljum að þessi hækkun sem varð með tilkomu okkar inná markaðinn hafi leitt til leiðrettingar á íbúðarverði á Íslandi, SEM VAR ÓEÐLILEGA LÁGT Á ÞEIM TÍMA ( síðasta leturbreyting mín, annars, tilvitnun lýkur ). En þarna skulum við staldra við, þetta var nákvæmnlega módelið sem unnið var eftir í Bretlandi, bankarnir endurmátu íbúðarverð eftir sínum geðþótta og með innspýtingu ódýrs fjármagn til íbúðalána í nokkurn tíma mundi, vegna aukinnar eftirspurnar á húsnæði, styrkja eignastöðu þeirra húsnæðiskaupenda sem byrjuðu fyrst vegna hækkaðs fasteignaverðs, fá aðra til að koma inn, styrkja enn stöðuga hækkun fasteigna og enn frekari eignamyndun, lána hærri lá eða eins og einn sagði í greininni ; Create unbeatable rollercoaster trip. Mörgum óraði ekki að þetta færi svona snemma úr böndunum, en allir sem rætt var við sögðu að þetta mundi aldrei getað endað öðruvísi. En þá kom það sem flestir voru að velta fyrir sér ; er það hlutverk bankana og annarra fjármálafyrirtækja að endurmeta/leiðrétta fasteignaverð í hverju landi fyrir sig ( eins og kemur fram í viðtalinu við Hreiðar Má, þá endurmátu þeir verðlagið á íbúðarmarkaðnum), er einhver, ríki eða sveitafélög, efnahagslífið, sem bað um það?. svarið er einfalt, það bað þá engin um það og hvergi hefur fundist nokkuð um það að þetta hafi þurft. Reyndar kom það fram að þetta örvaði efnahagslífið, hreyfði við peningum en endaði svona með því að kostnaðurinn lenti síðan á komandi kynslóð. Þetta var bara ein leið bankanna til að skapa sér tekjulið, ásamt öðru, sem endaði svona. Og greini fjallaði síðan um bankasiðferði og hvernig þetta getur haldið síðan áfram á öðrum þáttum lánastarfsemi. Húmanískur réttur mannsins til lífsins, eða eins og við á vesturlöndum skilgreinum hann, er að hafa húsaskjól, klæði utan á sig og lágmarks skammt af mat til að forða sér frá hungri. Ef hægt er að hafa húsaskjól að féþúfu, hvernig fer þá með matvöruverslanir eða matvöruframleiðendum, verða þeir ekki næstir, ódýru lánum dælt inní þennan geira til að byrja, sem endar í verðlagningunni ( sem reyndar er byrjað, verðlag hefur hækkað á matvörum og er að hækka ) og í greininni kemur fram sú hugmynd hvort við ættu ekki að fara til okkar banka og spyrja :

1. Af hverju get ég ekki fengið lán á sömu kjörum og fólk fékk bara fyrir 3 árum síðan.

2. Af hverju þarf að misbjóða einni kynslóð ( reyndar bara 3 ár á milli) fyrstu-fasteigna kaupenda á kostnað annarrar.

3.Hvert er siðferði banka gagnvart íbúðalánum, kemur þetta til með að vera svona, bankar sæta lægi þegar verð er lágt og dæla þá fjármagni inná markaðinn.

4.Er í raun stætt á því a' bankarnir fari með lánastarfsemi sem snýr að lágmarksþörfum mannsins þ.e. húsnæði og matur og er ekki þörf að ræða siðferði þeirra í þeim efnum og ábyrgð, svo hægt verði að sporna við þessu og er þetta allt ríkinu að kenna þ.e. ófullkomið íbúðalánakerfi.

Það má minnast á það að Bandaríkjamenn,alríkislöreglan FBI, er að skoða samhengið á milli banka, fasteignasala,fjármögnunarfyrirtækja og byggingafyrirtækja vegna undirmálslána þar, samkrull þar á milli, er ekki þarft að skoða það á Íslandi líka, vafalítið eiga bankar á Íslandi mikið undir byggingaraðilun að vélin gangi vel smurð og fasteignasala haldist uppi.

Með kveðju.

J.Þ

[Berglind Steinsdóttir, 2.2.2008 kl. 17:09]

Og sjóið heldur áfram, nú leit ég inn á RÚV þar sem fyrirsögnin er Fólk hikandi við íbúðarkaup og þar er haft eftir formanni Félags fasteignasala að þrátt fyrir þrengingar hafi hún ekki trú á að nafnverð íbúða eigi eftir að lækka. Mér er bara alveg sama um hennar trú, ég vil fá staðreyndir og kalt mat.

Og ég trúi því gjörsamlega að bankarnir hafi fyrst og fremst ætlað að hafa áhrif á markaðinn og skara eld að eigin köku. En formaður Félags fasteignasala gefur vafalaust lítið fyrir mína trú. Þess vegna er líka forvitnilegt að heyra af þessari umræðu í Bretlandi.

[Jóhannes (IP-tala skráð) 3.2.2008 kl. 11:58]

Þetta er einkar athyglisverð umræða. Einnig hvað sumir gjörsamlega loka augunum fyrir algjöru hruni á markaðnum, m.a. vegna þess að þeir eru hræddir um sínar eignir, en fatta ekki að ef þeir selja á lágu verði þá kaupa þeir á lágu verði. Það er svo létt að plata fólk!!

  Varðandi þennan formann félags fasteignasala, þá er þessi manneskja algjör brandari. Það virðist vera alveg sama hvað gerist að þá er það hennar trú að fasteignaverð lækki ekki, og að lítil velta sé tímabundin.

   Hún er náttúrulega svo algjörlega búinn að missa allan trúverðuleika að það er ekki einu sinni fyndið.

   Það er einfaldlega staðreynd að það er léttara að finna sér ódýrt húsnæði í New York, London, Paris og fleiri stórborgum heldur en á höfuðborgarsvæðinu. Auðvitað eru dýrustu íbúðirnar miklu dýrari í þessum stórborgum, en þú getur samt fundið ágætar íbúðir sem eru ódýrari en hér. Síðan til að gera þetta ennþá dýrara þá eru fjármagnskostnaður hérna, langtum meiri en í þessum löndum sem fyrrgreindar borgir eru.

   Síðan til að toppa þetta, þá mun verðið lækka, og þess vegna þó að maður gæti borgað þessa risaupphæð um hver mánaðarmót, þá eru einfaldlega allar líkur til þess að verðið lækki á næstunni, þ.e.a.s. ef frjáls markaður er til á Íslandi, og stjórnmálamenn séu ekki duglausar bleyður(), hvort það verði eftir mánuð 1 ár eða 2 ár veit þó engin.

   Ég bjó til nokkurra ára í Houston í Bandaríkjunum.

   Þar getirðu fengið svona húsnæði  http://realestate.chron.com/sales/Listing.asp?lid=2757-8313555

.................en fyrir sama pening á mánuði geturðu fengið 3 herbergja blokkaríbúð á Íslandi  http://www.mbl.is/mm/fasteignir/fasteign/?eign=280599#lanareiknir

 Erfitt að reikna nákæmlega út fjármagnskostnað, en þetta er mjög nálægt því, líklega er þó íslenska húsnæðið dýrara.

   Þetta er dagsatt, og það er ekkert sem hangir á spýtunni.  

  Það er skömm að þessu!!

[Berglind Steinsdóttir, 3.2.2008 kl. 15:51]

Viðskiptablaðið hefur einmitt myndast við svona samanburð á föstudögum, gaman að því. Þá er verð þriggja herbergja íbúða í Reykjavík sambærilegt verði þriggja hæða húsa með fantafínum garði og stundum sundlaug, fer eftir samanburðarlandinu. Verð hér var e.t.v. óeðlilega lágt í einhverjum samanburði fyrir 10-15 árum en það rauk upp alltof skart, engum til hagsbóta nema fasteignasölum og bönkum, og jú kannski nokkrum sem seldu án þess að ætla að kaupa aftur.

Ég auglýsi eftir lausn því að það er mjög auðvelt að festast í vandamálinu. Ég held að lausnin felist í afnámi stimpilgjalds, stöðugum en ekki flöktandi vöxtum, að bankarnir geti ekki leikið svona lausum hala - kannski útlendum bönkum til að veita þeim innlendu aðhald. Ég held að bankarnir hafi fyrst og fremst farið illa með frelsið til athafna. Er einhver möguleiki að bakka út úr vandanum?

[Jóhannes (IP-tala skráð) 3.2.2008 kl. 16:30]

Ég les nú ekki viðskiptablaðið en gaman að þeir þori að benda á þetta. Dæmið sem ég tók var úr fínu hverfi í vestrænu landi.  

  Lausnin getur falist í e-u af því sem þú nefndir. Samkeppni og tangarhald bankanna á markaðnum verður einfaldlega að linna. Þeir eru á góðri leið með að eyðileggja íslenskt samfélag. Ein lausn er að taka upp evruna, allavega að leggja krónunni og það ekki seinna en strax í dag.

   Bankarnir eru bókstaflega gefnir, tala nú ekki um auðlindir hafsins. Síðan nokkrum árum eftir að hafa fengið bankana gratis, hóta þeir að flytja úr landi, ef ekki verður gengið að kröfum þeirra í einu og öllu. Þetta er fólk með enga siðferðiskennd.

   Það er samt ótrúlegt hversu fáir sjá þetta??!! 

[Berglind Steinsdóttir, 3.2.2008 kl. 18:44]

Ég held að margir sjái þetta, séu bara svo uppteknir af brauðstritinu að þeir hafi ekki orku til að tjá sig líka.

Í bollukaffi dagsins var þetta rætt og ég held að margir renni hýru auga til Björgvins Sigurðssonar viðskiptaráðherra og trúi því að hann ætli sér að auka samkeppni og gagnsæi. Kannski er síðan evran framtíðartónlist, en mér skilst að hennar sé alls ekki að vænta næstu fimm árin hið minnsta. Áður en evran getur gert innreið sína í íslenskt hagkerfi þarf að hafa ríkt hér stöðugleiki í visst langan tíma. Þá er litið til verðbólgu, vaxtamunar og einhvers til viðbótar. Þetta með skilyrðin er núna skrifað eftir gloppóttu minni.