Föstudagur, 23. október 2009
Eins og gerst hafi í gćr
Mér er í fersku minni ýmislegt frá fermingunni minni. Ég eignađist svart satínpils og satínvesti. Ég gleymdi mér í athöfninni og stóđ ekki upp fyrr en presturinn gaf mér merki međ augunum og ţá spratt ég upp eins og fjöđur og hélt ađ allir hefđu tekiđ eftir bara ţví. Mér er minnisstćtt ađ presturinn er mér ekki minnisstćđur fyrir annađ en ađ vera indćll fullorđinn kall en hinn presturinn í sókninni reyndi ađ galdra til sín fermingarbörn međ appelsíni og prinspólói. Ţađ var a.m.k. ţrálát saga í sókninni.
Guđs orđ hefur ekki átt greiđan ađgang ađ mér, ţađ skal viđurkennt, en mér hefur líka löngum fundist fráleitt ađ ferma börn sem eru 13-14 ára. Af hverju ekki ađ bíđa til 18 ára aldurs? Og er ekki tímabćrt ađ klippa á naflastreng kirkjunnar viđ ríkiđ - ríkiskassann?
Ekki veit ég hvađ presturinn á Selfossi tók sér fyrir hendur en mikiđ ósköp er ég fegin ađ ţótt ég hafi asnast til ađ láta ferma mig í árdaga sitji ég a.m.k. ekki uppi međ ónotatilfinningu út af ţjóni kirkjunnar.
Er ţađ ekki reyndar lágmarkskrafa?
Bćta viđ athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hćgt ađ skrifa athugasemdir viđ fćrsluna, ţar sem tímamörk á athugasemdir eru liđin.