Þó að ég hafi ákveðið að hugsa hér upphátt á fimmtudaginn er ég móttækileg fyrir nýjum rökum og bjóst allt eins við að ég myndi eitthvað skipta um skoðun. En eftir helgina er ég sannfærðari en ég var - en áfram opin fyrir nýjum upplýsingum og rökum - um að enginn glæpur hafi verið framinn í aðdraganda þess að nú fyrrverandi barnamálaráðherra og barnsfaðir hennar urðu foreldrar 1990.

Og viljinn til að fella keilur um trúnaðarleka úr forsætisráðuneytinu virkar svo fráleitur að ég á ekki til önnur orð um hann en þann að barnamálaráðherra bauðst að sitja fundinn meðan enginn vissi efni hans. 

Ég trúi ekki á guð en ég trúi á sanngirni og þessi orð eru sérlega viðeigandi: Sá yðar sem syndlaus er ...

Skyldi ekki eitthvað misjafnt koma upp úr óhreinatauskörfunni hjá þeim sem hafa galað hæst ef tauið yrði hengt á snúruna?

Hvað verður um sjúkraflugið þegar Icelandair hættir að fljúga til og frá Ísafirði?

Og hvernig eiga ömmur Ísafjarðar að komast til læknis í Reykjavík?

Þessar fréttir dyndu varla á okkur ef annað flugfélag flygi til og frá Ísafirði. Eða flýgur einhver á milli Ísafjarðar og Reykjavíkur þegar Bogi Nils selur vélina sem hentar þröngri aðkomunni á Ísafirði?

Skiljanlega þarf framkvæmdastjóri SA að vera með góð laun en eins gott að hún leiði ekki launaþróun í landinu vegna þess að þá myndum við öll hækka um 600% í launum. Og við vitum að hún er að lágmarki sex manna maki þegar kemur að afköstum og gæðum, viðmóti og launaþokka.

Ég myndi glöð lækka um 10-20% í launum svo hún hefði efni á að skipta um föt í hádeginu líka og henda alklæðnaðinum sem hún er í á morgnana.

Og við vitum að B.Sc. í rekstrarfræðum, með áherslu á markaðsfræði, frá Háskólanum á Akureyri hefur ekki verið ókeypis þannig að væntanlega er hún drekkhlaðin námslánaskuldum. Hún hefur varla getað greitt almennilega inn á höfuðstólinn af sínum 2,3 milljónum útborguðum á mánuði. Þvílík lúsarlaun hjá aumingja framkvæmdastjóranum enda er auðveldlega innstæða fyrir þessum aurum í samfélaginu.

Ég finn svo til með henni að ég vaknaði kl. 6 í morgun í kvíðakasti.

--- 

Tek fram að ég er ekki kennari en stend með kennurum, en samt ekki lötu kennurunum ...

Guð. minn. góður. Guðmundur Fertram Sigurjónsson var í Silfrinu í fyrrakvöld grátklökkur að tala um mikilvægi flugvallarins í Vatnsmýrinni. Ekki væri hægt að senda ömmur utan af landi með flugi (frá Ísafirði þaðan sem ekki er nærri alltaf hægt að fljúga) til Keflavíkur - hvernig ættu þær að komast til Reykjavíkur?!

Ha, hvernig eiga ömmur að komast með lest, strætó eða einkabíl milli bæjarfélaga eða hverfa? Nei, þær komast með naumindum upp í flugvél, lenda svo í Vatnsmýrinni - og hvernig eiga þær þá að komast til augnlæknisins í Kringlunni eða Mjóddinni? Væntanlega með annarri flugvél þá, nema þyrla sé.

Ég þurfti að halda mér svo ég dytti ekki um kaffibollann minn meðan ég hlustaði á tilfinningaklámið því að þetta var hreinræktað tilfinningaklám í manninum.

Fólk deyr nefnilega ekki af því að flugvöllurinn sé ekki á ákveðnum stað. Það deyr, þegar svo háttar til, af því að það kemst ekki undir læknishendur. Þó að flugvöllurinn yrði um aldur og ævi í Vatnsmýrinni er ekki öruggt að fólk komist undir læknishendur ef það kemst ekki frá staðnum sem það ætlar að fljúga frá. Og það er ekki heldur banvænt að komast ekki til gigtarlæknis á núll einni.

Ég er alltaf til í að hlusta á rök fyrir einhverju sem ég er ekki sammála, en þessi maður tefldi ekki fram neinum rökum, nema raki í augnkrókunum teljist með.

Ég samgleðst öllum sem lifa af hremmingar, hvort sem eru óvænt veikindi, slys eða ofbeldi. Ég samgleðst öllum sem ná árangri, hvort sem er í vinnu, námi eða öðru einkalífi. Ég samgleðst öllum sem eiga góðar stundir með fjölskyldu, vinum eða samstarfsfólki.

Mér finnst bara mjög auðvelt að gleðjast yfir því sem vel gengur, hvort sem er hjá sjálfri mér eða öðrum, og finna til með fólki sem líður illa eða þjáist, hvort sem er andlega eða líkamlega.

En mér finnst alltaf fráleitt að stilla því upp að flugvöllur í Vatnsmýri bjargi lífum og flugvöllur úr Vatnsmýri grandi lífum. Ég ætla ekki að tengja í frétt af því af því að þetta er of persónulegt fyrir viðkomandi. Auðvitað hafa líf bjargast vegna þess að það fólk sem hefur verið í lífshættu kemst undir læknishendur. En þurfa þessar læknishendur að vera við Hringbrautina?

Er ekki hátæknisjúkrahús í Keflavík? Veikist fólk ekki á Ísafirði? Verða ekki slys í Neskaupstað? Af hverju er ekki betri aðstaða víðar um land? Mega Reykvíkingar sem búa í aðflugslínu flugvélanna ekki allt eins krefjast þess að friðhelgi þeirra heimila verði virt?

Ég hef ekki heyrt það núna í dágóðan tíma en það flaug fyrir fyrir nokkrum árum að fólk í Vesturbænum vildi geta flogið norður á Akureyri með morgunvélinni og til baka með síðdegisvélinni og helst án þess að skipta úr inniskónum. Ef við erum að tala um aðgengi mætti þá spyrja hvort fólk í Andrésbrunni ætti ekki að geta gengið á inniskónum út í flugvél sem flytti það milli landshluta. Væri ekki líka næs fyrir landsbyggðarfólkið - sem alltaf er talað um eins og því finnist það engan rétt eiga - að geta flogið að norðan, lent í Keflavík og gengið beint í flugvél sem flytur það til útlanda?

Mér finnst vanta alla ró í umræðuna og ég hef enn ekki séð neina þarfagreiningu. Getur einhver hér t.d. sagt mér hver borgar megnið af innanlandsfluginu? Eru það farþegarnir sjálfir eða eru það skattgreiðendur?

Í mér var góður slatti af eftirvæntingu þegar ég opnaði Hildi. Ég hafði ekkert heyrt nema gott, m.a. frá finnskri vinkonu minni sem hefur verið búsett á Íslandi álíka lengi og Satu, höfundurinn. Ég náði að lesa fyrstu 100 síðurnar af 370 en þá var fullreynt með að höfundur hætti ekki að útskýra alls konar og ýmislegt. Ég trúi alveg að útlenskir lesendur, sem eru auðvitað markhópurinn, kunni að meta frásögnina en þetta er erfitt fyrir fólk sem þekkir til. Glæpasagan hélt samt og þess vegna las ég síðustu 50 síðurnar.

Ég eftirlæt öðrum að lesa hinar sögurnar sem Satu er líka búin að skrifa og gleðst yfir að hún eigi orðið stóran lesendahóp vegna þess að ég held að bókin henti fullkomlega öðrum lesendum en mér.

Ég er að reyna að glöggva mig á umræðunni um stjórnmálasamtök annars vegar og félagasamtök hins vegar. Skatturinn er með lista yfir skráð stjórnmálasamtök  og þar kennir ýmissa grasa sem ekki eru á þingi. Samtals eru framboðin 25. Eru þá allir listar sem eru í sveitarstjórnum þarna eða vantar kannski líka stjórnmálaframboð á því stigi?

Hjá Skattinum er líka eyðublað til að breyta skráningu úr félagasamtökum í stjórnmálasamtök og byggir á lögum frá 2006 sem virðist síðast hafa verið breytt 2023.

Svo finn ég frétt frá 2022 á vef Stjórnarráðsins með yfirskriftinni:

Vilji stjórnmálasamtök þiggja opinbera styrki þurfa þau að skrá sig

Fréttin er reyndar mjög ruglingsleg en inntakið sýnist mér samt vera það sem stendur í fyrirsögninni.

Þá er spurningin: Af hverju skrá stjórnmálasamtök sig ekki sem slík ef það er forsenda þess að þiggja styrki – ef þau vilja þiggja styrki? Samkvæmt gjaldskrá kostar það 30.000 kr.

Og: Hver er ábyrgð Fjársýslunnar?

Loks: Tóku þau stjórnmálasamtök sem mest hafa verið í umræðunni ekki þátt í að setja þessi lög?

Ef þessi breytingalög eru þau sem um ræðir, nr. 109/2021, voru þau samþykkt með 52 atkvæðum, 11 voru fjarverandi.

Ég er voða hrædd um að margur öryrkinn hafi þurft að endurgreiða ofgreiðslur sem hann þáði í góðri trú um að greiðandinn vissi hvað hann væri að gera. Ef greiðandinn leggur lykkju á leið sína til að endurheimta 240 krónur get ég ímyndað mér að honum finnist ástæða til að ganga eftir 240 milljónum króna.

Ég horfi á landsleiki í handbolta af áfergju og ástríðu en samt án tilfinninga. Ég man þegar Ísland tapaði fyrir Suður-Kóreu 25. febrúar 1986. Menn voru harmi slegnir, miður sín og ábyggilega sumir skömmustulegir. Væntingarnar voru langtum meiri, á pappírunum var Ísland með betra lið og Kóreumennirnir voru smávaxnir á móti hávöxnum Íslendingunum. Ég varð ekki hissa og ég var alls ekki sár. Mér finnst eðlilegt í íþróttum að gera harkaleg mistök.

Ég hef sem sagt gaman af að horfa á handbolta á stórum mótum en kippi mér ekkert upp við slakt gengi. Í vinnunni er reyndar spápottur og þar spáði ég Íslandi 10. sæti og við vorum flest á þeim slóðum. Það að vinna silfur á Ólympíuleikunum í Beijing 2008 er auðvitað stórkostlega ánægjulegt en 17 árum síðar er það ekki viðmiðið.

Já, íslenska liðið lék illa í gær eftir fjóra sigurleiki í fyrstu fjórum leikjum mótsins, en keppinauturinn var lið á heimavelli með 13.500 gólandi áhorfendur á móti háværum 1.500 Íslendingum. Liðið hefði mátt tapa með þremur mörkum ef það ynni síðan Argentínu á morgun, sunnudag, og þá hefðum við verið örugg inn í átta liða úrslitin. Við töpuðum með sex mörkum en eftir fyrri hálfleikinn var ég farin að halda að við myndum tapa með tólf mörkum.

Þess vegna segi ég og skrifa: Varnarsigur!

Lesendum sem vilja skilja þetta sem tilvísun í alþingiskosningaúrslitin í haust er frjálst að gera það ...

Elsku Vesturport, því miður nær þáttaröðin um Vigdísi ekki sömu hæðum og gæðum og þáttaröðin um kvótakerfið gerði. Mig grunar að það sé af því að við sem erum eldri en tvævetur munum forseta Íslands 1980-1996 og höfum á henni skoðun. Vigdís Finnbogadóttir skipar þvílíkan sess í mínum huga að ég tárast við tilhugsunina um allt sem hún áorkaði og allt sem hún gekk í gegnum. 

Ég var mjög spennt að sjá þættina og sussaði á alla í kringum mig, ég yrði að horfa á þættina í línulegri dagskrá. Fyrsti þátturinn var fínn en dálítið hægur. Annar þátturinn var mjög hægur og ég fór að halda að handritshöfundar teldu sig ekki hafa nóg efni í fjóra þætti. Nú er þriðji þátturinn búinn og sama merki brenndur og sá sem fór á undan.

Enginn nema Mannlíf og DV virðist vera að tala um þessa þætti. Ég man ekki eftir að spyrja neinn um þá og enginn spyr mig. Tala ég þó við ýmsa. Ég sé ekkert á netinu og mér er skapi næst að halda að þáttaröðin um elsku Vigdísi sé fallstykki.

Eftir fyrsta þáttinn, sem mér fannst sýnu bestur, fór ég að hugsa hvort ekki væri vert að gera þátt eða þætti um Kristbjörgu Kjeld sem er líka kraftmikil og spræk sómakona, verður níræð næsta sumar en átti m.a. stórleik í síðasta áramótaskaupi. En kannski væri einn leikinn þáttur nóg.

Ég þykist vita að Andrési, Gísla Frey og Stefáni Einari væri alveg sama þótt ég drullaði yfir þá en ég ætla ekki að gera það. Ég get alveg verið ósammála þeim án þess að kalla þá hálfvita, á spena auðmanna eða geltandi hunda (nei, þetta er ekki orðalag frá þeim), en ég skil ekki af hverju menn með alla þessa áheyrn láta ekki bara eftir sér að vera kurteisir og málefnalegir. En þótt þeir misbjóði stundum vitsmunum mínum mun ég halda áfram að hlusta á pólitísk hlaðvörp þannig að auglýsendum er óhætt að halda áfram að versla við þá, bara ekki víst að ég versli við þá auglýsendur. En þá er á hitt að líta að við látum öll glepjast annað veifið og kannski enda ég með bílinn minn á þvottastöðinni þeirra.

Ég hlustaði á þennan þátt á göngu þannig að ég sat ekki með blað og penna eða tölvu í fanginu og punktaði hjá mér. Ég man að þeir flissuðu að því að enginn læknir hefði gert stóra og góða hluti sem heilbrigðisráðherra, og hafa þá í leiðinni enga trú á Ölmu Möller, en ég man ekki betur en að það hafi komið fram um daginn að læknir hafi aldrei fyrr gegnt stöðu heilbrigðisráðherra.

Þeir virðast ekki láta sér nein tækifæri úr greipum ganga til að gera grín að Ingu Sæland en þótt hún sé með munninn fyrir neðan nefið og svari hátt og snjallt fyrir sig ætti að vera um auðugan garð að gresja hjá þríeykinu í hlaðvarpinu að gagnrýna hana fyrir skatta- og skerðingarlausar 450.000 krónurnar. 

Ásthildur Lóa fær á baukinn fyrir að vera kennari og það kennari sem hafi verið bara tvö ár og mest sex ár hjá hverjum vinnuveitanda. Og þeir höfðu miklar efasemdir um að KENNARI gæti látið til sín taka í menntamálaráðuneytinu.

En ég gat ekki betur heyrt en að þeim fyndist fyrirtak að fá 26 ára stúdent með reynslu af auglýsingaskrifum sem aðstoðarmann dómsráðherra. Já, hann er líka með hlaðvarp.

Þessi ítarlegu hlaðvörp eru svo ný af nálinni, alltént í mínum síma, að ég veit ekki hvort þessir sömu menn gagnrýndu eða hefðu gagnrýnt það útspil að gera dýralækni að fjármálaráðherra, húsasmið að samgönguráðherra, búfræðing að barnamálaráðherra, námsráðgjafa að matvælaráðherra og mannfræðing að fjármálaráðherra. Þegar til stykkisins kemur skiptir pólitísk sýn máli, samvinna og heilindi og þekking á málaflokknum getur varla skaðað.

Ég hlustaði á þennan hlaðvarpsþátt til enda en ég gafst upp á öðrum þætti þar sem Marta Smartland fór háðulegum orðum um fótabúnað fólks og annað hjóm. Verðmætamatið hjá henni er af þeim toga að ég gat virkilega ekki lagt á mig að hlusta á þann þátt nema kannski hálfan. Ekki víst að sponsorar græði mikið á mér þar.