Átakasækni?

Fyrir 20 árum var ég komin vel inn í fullorðinsárin og tók að mér kennslu norður í landi. Það voru mikil hlaup hjá mér allan veturinn enda ég nýútskrifaður kennari og var að gera margt í fyrsta skipti. Ég sá þar að auki um vistina þriðju hverju viku á móti tveimur öðrum kennurum. Ég átti ekkert einkalíf enda bjó ég næstum með nemendum. Um vorið króaði skólastjórinn mig af og rukkaði leigu sem hann hafði látið á sér skilja við ráðningu um haustið að væri engin af því að húsnæðið var bara eins og kennslustofa á heimavistinni. Fyrri heimavistarstjórar höfðu ekki borgað leigu.

Eftir álagið um veturinn og við þessa skyndilegu árás fór ég að hágráta og ég fæ enn örari hjartslátt þegar ég rifja upp þessa framkomu. Hitt sem mér er minnisstætt frá stjórnunartækni þessa skólastjóra er þegar hann spurði okkur kennarana á kennarafundi hvernig hann ætti að fara að því að spara fyrir skólann sem þyrfti að skera niður.

Þessi skólastjóri hafði verið í framboði fyrir stjórnmálaflokk sem þurrkaðist út á svæðinu við framboð hans en ég er næstum viss um að þegar hann var sjálfur nýútskrifaður stærðfræðikennari var í honum mikill kraftur sem sást m.a. á því að hann byggði upp skólann að miklu leyti. Þegar ég kom til sögunnar sniðgengu nemendur þó tímana hans ef aðrir kennarar voru í boði, meira að segja þótt þeir þyrftu fyrir vikið að vera í tímum til kl. 18 á föstudegi.

Ég tók ekki slaginn.

Nokkrum árum síðar var ég yfirmaður manns sem hafði ánetjast áfengi mjög illilega. Hann var flinkur í sínu fagi en hafði fengið djobb sem hann réð ekki við, ekki síst fór hann á skjön við allar reglur sem giltu um starfið og hann hafði tekið þátt í að semja. Ég starfaði þarna með pólitískri nefnd og þar var maður sem hélt hlífiskildi yfir hinum ólánsama drykkjumanni. Ég hafði að sumu leyti samúð með undirmanni mínum og hefði alltaf viljað setja honum stólinn fyrir dyrnar en nefndin tók það ekki í mál. Hann var fársjúkur af áfengisneyslu og hefði nefndin viljað honum gott hefði hún einmitt tekið í taumana. Sá sem helst skaðaði hann með því að styðja hann var oft dónalegur við mig - enda ég miklu yngri kona en hann karl. Ég tók ekki slaginn heldur gafst upp. Drykkjumaðurinn græddi ekki á því. Hann hringdi í mig á næturnar til að úthúða mér og sendi síðan einhvern til að skera á öll dekkin á bílnum mínum. Lögreglunni var alveg sama um líflátshótanir hans enda kom á daginn að hann stóð aldrei við þær ... Nú er þessi maður sjálfur nýlátinn, einn og vinalaus, afskiptur af pólitískum vinum sínum.

Fyrirsögnin hjá mér var: Átakasækni? Ég er nefnilega að velta fyrir mér ýmissa hluta vegna hvenær maður er farinn að sækja í eða forðast átök. Ég tel mig hafa réttlætiskennd og ég vil að fólk sitji við sama borð og hafi sömu tækifæri, þó auðvitað ekki án þess að fólk njóti verðleika sinna. Ég vil líka að fólk virði reglur enda búum við í samfélagi manna og verðum að geta gengið út frá sameiginlegum ramma, sbr. umferðarlögin og almennu hegningarlögin.

Ég horfi inn á við og spyr mig hvort ég sé ferköntuð. Mér finnst ekki en enginn er dómari í eigin sök.

Afsögn eða uppsögn

Ég hef miklar skoðanir á því sem Cummings virðist hafa gert í veikindum sínum en mér finnst vera munur á afsögn, sem á við um kjörna fulltrúa, og uppsögn sem einstaklingar geta fengið ef þeir hafa verið ráðnir.

Er ég ein um þetta? Cummings er ráðinn af Johnson sem ætti þá að segja honum upp, reka hann, tjah, eða rjúfa ráðningarsambandið við hann.

Íslenska sumarið

Mig langar talsvert mikið að búa í heitu landi þar sem ég get gengið að sólinni vísri alla daga. Ég bjó eitt sumar í Róm og fannst geggjað að geta farið út í léttum kjól, verið í léttum kjól allan daginn og farið heim í léttum kjól án þess að þurfa að kasta mér í skjól eða taka með mér peysu eða úlpu í bakpoka fyrir daginn.

Samt finnst mér frábært að hafa íslenska breytilega veðrið. Í dag var t.d. rigningarlegt en í gær var sól og blíða í Reykjavík allan útivistartímann minn. Ég fór út að hlaupa og villtist um Kópavoginn og seinni partinn hjólaði ég í Ikea og villtist um Hafnarfjörðinn. Dýrðin ein.

Í dag var vel hægt að vera úti en allt í lagi að þurfa að vera inni og prófarkalesa ársskýrslu.

Ég er bara frekar kát með lífið.

99 umsagnir og svo þessi eina

Ég stend á tímamótum og þá verður mér litið um öxl. Ég man eitt árið þegar ég kenndi íslensku í einhverjum framhaldsskólanum og í lok árs fékk ég nemendamat. Einkunnir og umsagnir voru jákvæðar og fallegar en einn nemandi hafði skrifað: „Hún hefur hlustað á „Always look at the bright side of life“ aðeins of oft.“

20 árum síðar er ég nú að velta fyrir mér hvað hafi vakað fyrir nemandanum. Þetta var a.m.k. ekki jákvæð umsögn. 

Svo er ég að velta fyrir mér átakafælni eða átakasækni. Hvar dregur maður línuna? Hvenær er maður farinn að láta allt pirra sig og hvenær er maður farinn að láta valta yfir sig? Og hvernig á maður að finna jafnvægið á milli þess að sætta sig við of mikið og spyrna of fast við fótum? Hvenær er fólkið farið að skipta of miklu máli miðað við verkefnin sem þarf að vinna? Á að hanna skipurit út frá fólkinu á vettvangi eða út frá verkefnunum sem þarf að vinna?

 

Sumarveðrið

Veðrið á morgun í nærumhverfi mínu. Hægt að borða úti. Er það ekki dásamlegt?

Fimmaur á sunnudegi

Afsakið slettuna en er nokkuð „vegan“ að nota gæsalappir?

Eitt orð eða tvö, þar er efinn ...

Þetta er alls ekki fyndið, bara gott dæmi til að sýna mikilvægi þess að hafa eitt orð en ekki tvö þar sem á að vera eitt orð.

Fuglaleikur

Það þarf sko ekkert samkomubann til að hafa gaman af að spreyta sig á því að þekkja fugla í sjón og hljóðið í þeim líka. Ég giska á að Íslendingar séu upp til hópa vel að sér um fugla. Hver þekkir ekki álft, hrafn, kríu og tjald?

16. mars -

Skrýtið. Það eru bara tveir mánuðir síðan tilkynnt var að við yrðum að umgangast fólk úr fjarlægð og allt þetta sem hefur verið veruleiki fólks undanfarið. Tveir mánuðir og okkur finnst flestum það heil eilífð, held ég. Tekjufall, svartsýnar spár, gjaldþrot, 50% atvinnuleysi á heimsvísu, andarteppa, vonleysi, uppsagnir, dökk rót í hári, já, eða grá, verkir í líkamanum sem sjúkraþjálfarar geta unnið gegn, verkir í sálinni, heimsendur matur, hámhorf á sjónvarp, heimakennsla. 

Og svo PÚFF, allt í einu er útlit fyrir að ferðaþjónustan sjái fram á bjarta tíð með blóm í haga og að við komumst til útlanda í sumar. Hlaupið sem ég átti að taka þátt í í Riga á sunnudaginn, 17. maí, hefur verið sett á dagskrá í október.

Verður dýfan þá bara til þriggja mánaða? Það sem ég skal þá fagna -- en auðvitað bara hóflega.

Ég skokka

Já, allir skokka, hjóla eða eru á fjallaskíðum í kringum mig. Ég skokka mjög hægt, ég get í besta falli hlaupið 10 km rétt undir klukkutíma en ef brekkur eru á leiðinni næ ég því ekki. Við þurfum heldur ekki öll að vera best. Ég hleyp hraðar en ég myndi gera ef ég stæði aldrei upp úr sófanum en ég geri margt annað mjög vel.

Það er samt rosalega mikið að fara út úr þægindarammanum að birta sólóhálfmaraþonhlaupið mitt frá því í morgun. Hlaupahópurinn minn ætlaði til Riga núna um miðjan maí til að taka þátt í hlaupinu þar en veiran setur strik í alla reikninga og þess vegna setti þjálfarinn okkar, Rúna Rut, upp prógramm þar sem hver og einn hlypi á sínum tíma. Og ég gerði það í morgun. Hins vegar erum við tvær sem ætlum að hlaupa yfir Hellisheiðina í næsta mánuði þegar veður er gott og vindur hagstæður. Þetta er nefnilega skemmtilegt og ekki alltaf keppni um að vera 1., 2. eða 3. í mark.

Sá sem aldrei gerir neitt ...

... gerir heldur ekkert af sér.

Ég fékk upphringingu i vikunni með hótun um málssókn sem er engin innistæða fyrir en þetta var samt óþægilegt. 

Ég hef stigið á tær og stundum verið fullhreinskilin en ég stel ekki af fólki, lýg ekki og er almennt ekki óheiðarleg. Ég dæmi stundum en er fyrsta manneskjan til að biðjast afsökunar af hjartans einlægni þegar mér verður á í messunni.

Það er verið að reyna að þagga niður í mér með óþverraskap og þegar það gerist hefur hið illa orðið ofan á. Ég get ekki enn gefist upp en kannski verður sigurinn einhvern daginn fólginn í því. Sú stund er ekki enn komin.

Eitt sinn bróðir

Gummi bróðir minn, meintur garðyrkjumaður á Sólheimum, fékk lánaðar hjá mér 7 milljónir árið 2008. Ég var í þeirri góðu trú að hann myndi endurgreiða lánið þegar hann gæti, þinglýsti ekki skuldinni, sendi ekki í innheimtu eða gerði formlegu gerningana.

Til viðbótar láninu frá mér fékk hann a.m.k. 10,5 milljónir hjá mömmu og pabba. Það skráði pabbi hjá sér í sömu góðu trú en þinglýsti ekki af því að við erum fjölskylda. Ég veit að allir glæpamenn koma úr einhverjum fjölskyldum þannig að hlutfallið í okkar fjölskyldu er kannski ekki óhagstætt en við vorum bæði grunlaus, við pabbi, eða ég held það. Hann er ekki lengur til frásagnar.

Kannski er skuldin töpuð af því að ég er ekki með pappíra til að senda í innheimtu. Gummi viðurkennir samt alveg lánið og gengst við skuldinni, honum finnst ég bara ekki þurfa á þessum peningum að halda. Hann hefur hælst um við fólk sem ég þekki sem hefur hringt í mig alveg hneykslað á honum. 

Þegar mamma dó og við hin systkinin vorum grátandi hvert í fanginu á öðru tók hann mynd af mömmu á dánarbeði með rós í fanginu og birti á Facebook með einhverri saknaðarkveðju, allt til þess að fá samúð frá Facebook-samfélaginu. Og hann fékk hana en aðallega frá fólki sem hann þekkir ekki vegna þess að hann sendir fullt af fólki vinabeiðni sem hann þekkir ekki. Þeir sem svara eru uppistaðan í vinahópnum hans.

Þá var pabbi á Hrafnistu sem varð lokaheimili hans. Á einu ári og níu mánuðum kom Gummi fjórum sinnum til pabba og í öll skiptin til að betla peninga. Pabbi var því fegnastur að vera ekki með peninga á sér en spurði mig einu sinni með ómælda sorg í augunum hvort ég gæti lánað Gumma x upphæð. Þótt ég muni ekki upphæðina man ég sorgina í augunum á pabba og sársaukann sem ég upplifði því að mamma var þá nýdáin og það eina sem skipti Gumma máli var að hann átti eftir að fá einhvern arf eftir hana. Pabbi var skýr í höfðinu, vissi hvað hann var orðinn gamall og lúinn í líkamanum en mundi og skildi alveg fram í andlátið. 

Fólk sem þykir vænt um mig, fólk sem ber umhyggju fyrir mér segir: Berglind, hættu að hugsa um Gumma, þetta gerir þér ekki gott. Því fyrr sem þú útilokar hann úr huga þér, því betra.

Vitið þið hvað? Ég vildi svoleiðis óska þess að þeir sem voru búnir að sjá úr hverju hann var gerður strax um tvítugt hefðu hnippt í mig. Það getur vel verið að ég hefði skellt skollaeyrum við í einhvern tíma en þegar fleiri og fleiri tákn um siðblinduna í honum birtust hefði ég kannski losnað við mistökin sem ég gerði. Ég get alveg bælt niður sársaukann og ég get þaggað niður í sjálfri mér en hann er enn laus og nú á Sólheimum þar sem hann sér örugglega fín fórnarlömb í hverju horni.

Sammála, sammála, sammála

Er til of mikils mælst að kjörnir fulltrúar einbeiti sér að aðalatriðum? Einkabíllinn er ekki upphaf, miðja og endir alls. Og hann er alls ekki yfirhöfn.

Verkefnalaus lögmaður hjálpar manni að stela af systur sinni

Óvíða hef ég tjáð mig eins mikið og hér um bróður minn sem skrifar á meðfylgjandi skjáskoti undir umboð sem lögmaður hans samdi til að ganga hart eftir arfi eftir pabba okkar meðan hann var enn á lífi. Ég spurði lögmanninn í tölvupósti hvort dánarbú yrði nokkuð til fyrr en maður væri dáinn. Fyrst það er hafið yfir vafa, hvernig er þá hægt að tala um dánarbú manns sem er sprelllifandi? Ósmekklegur maður og þaðan af verri.

Sum lög vernda skúrka. Fyrir 12 árum lánaði ég bróður mínum sem er fjórum árum eldri en ég 5 milljóna króna handveð vegna íbúðar sem hann keypti. Það átti að vera algjört formsatriði. Hann stóð ekki í skilum og bankinn gekk að handveðinu. Gummi segir að hann beri ekki ábyrgð á því frekar en hruninu. Honum finnst þá að ég geti borið ábyrgð á hans skuldum af því að ég er ekki óreiðumanneskja eins og hann. Þar að auki hafði ég borgað fyrir hann 2 milljónir vegna fyrirtækis sem hann var með.

Af hverju gerði ég það? Jú, glæpur minn var að ég treysti því að bróðir minn myndi endurgreiða lánin. Af hverju gerði ég það? Þar rekur mig aðeins í vörðurnar en langlíklegast er það vegna þess að ég vantreysti bönkunum og vildi spara honum einhvern óþarfan vaxtakostnað. Hin ástæðan er að hann hafði oft fengið lánað hjá mömmu og pabba og þau tóku nærri sér að hann væri svona mikill aumingi og ég asnaðist til að hlífa þeim. Fyrir vikið sit ég kannski upp með 7 milljóna króna tap á virði ársins 2008.

Einhver gæti sagt: Margir töpuðu peningum í hruninu. Ég: Það er rétt. Ég tapaði líka öðru sparifé. Ég hef einfaldlega ekki reist mér hurðarás um öxl, ég hef ekki skuldsett mig, ég hef haft vinnu og lagt fyrir OG nú á Gummi pening til að endurgreiða mér lánið en lögmaðurinn hans bar fyrir hann fyrningarlög. Ég hefði þurft að reisa kröfu á hendur honum innan fjögurra ára frá lánveitingunni. Allt sanngjarnt fólk sér hálfvitaganginn í því að ég sem greiðvikin systir 2008 ætli að fara fram af hörku 2012 þegar hann átti engan pening, maður sem hefur sjaldnast tollað ár í vinnu á sama stað og alls ekki í námi. Gummi er vesalingur sem hefur samt rænu á að hafa pening af systur sem sá aumur á honum. Ég tek fram að hann er óvirkur alkóhólisti en ég veit ekki til þess að hann hafi lagt hendur á fólk.

Og núna, gott fólk, er lögmaðurinn sem ég krassaði yfir nafnið á, að sinni, kominn í Facebook-vinfengi við viðkvæma blómið, dóttur Gumma. Hún er svakalega mikill meinleysingi og ég er skíthrædd um að hann fari illa með hana en ég kemst ekki nálægt henni fyrir bróður mínum.

Þessi bróðir minn er garðyrkjumaður á Sólheimum, eða kallar sig það, og ég er líka logandi hrædd um að hann misnoti traust einhverra sem búa þar.

Ríkið er bara við sjálf

Ég veit ekki alltaf hvar ég vildi raða mér á hinn pólitíska ás þótt ég fari alltaf á kjörstað og velji þann flokk sem ég á mesta samleið með en ég hef skýrar skoðanir á hinu og þessu. Mér finnst ekki alvarlegast að fólk verði atvinnulaust í stórum stíl – ekki alvarlegast – heldur að fólk hafi kannski ekki framfærslu. Mér finnst eðlilegt að fólk hafi eitthvað fyrir stafni og mér finnst að fólk eigi að leggja gott til, bæði í vinnu og einkalífi, og uppskera en mér finnst t.d. ekki sáluhjálparatriði að fólk vinni 40 tíma á viku, enn síður 50 tíma á viku.

Ef heimurinn heldur jafnvægi með gríðarlegu atvinnuleysi má spyrja: Hvað gerði fólk áður sem enginn saknar? Eða söknum við einhvers annars en ferðalaga? Er ekki mikil atvinna búin til handa fólki án eftirspurnar? Væri ekki nær að stytta vinnuvikuna í 20 tíma yfir línuna?

Já, ég var að horfa á Silfur dagsins.