Smjörklípa Bents A. Kochs

Ég kom því loks í verk að lesa fimm daga gamalt viðtalið í Fyens Stiftstidende:

Folkets syndebuk: Jeg advarede, men ingen ville høre

Manden, som islændingene mener, er den skyldige, går ikke frivilligt

I alle store nationale kriser er der brug for en syndebuk. I Island er de fleste ikke i tvivl om, at han hedder David Oddsson, tidligere statsminister, formand i sytten år for Islands største parti, teaterdirektør, borgmester i Reykavik, gammel journalist og meget mere.

Men nu først og fremmest folkets syndebuk .

Måske er forklaringen på, at så mange elsker at hade David, som alle her kalder ham, at de har set på ham i så mange år, at mange unge ikke husker, de har set nogen anden!

Islændingene nåede at blive godt trætte af at se David her og der og alle vegne. Han var -og er - dygtig, et politisk dyr, ville vi sige, med stor udstråling, glæde ved magt og parat til at bruge den.

vSine venners ven og sine fjenders fjende. En stor personlighed med megen charme, måske for stor til Island. Eller er Island for lille til ham? Og så er han naturligvis digter med flere bøger, lyrik som prosa, bag sig.

Islands mest udskældte

Jeg træffer David i hans kontor, møbleret med Børge Mogensen møbler og Wegners de bedste. Bankens bygning er ny, ligger ved havnen og med udsigt til hav og bjerge. Naboen er det nye musikhus, tegnet af Henning Larsen. Det er endnu ikke færdigt, og mange krydser fingre for, at Reykjaviks nye vartegn ikke kommer til at henligge som en ruin. Kranerne kører endnu. Men hvor længe?

- Hvordan er at være Islands mest udskældte mand?.

David Oddssen har nok aldrig i sit 60-årige liv haft så travlt og været så presset som nu, men svarer roligt:

- Det er naturligvis ikke rart at blive skældt ud. Men jeg har prøvet det før, og jeg har ren samvittighed. Jeg forstår godt, at der i den nuværende situation opstår vrede mod politikerne og hele "systemet", og at jeg, som så mange år har været med til at regere og nu sidder i Nationalbanken, gøres til skydeskive, et symbol på alle dem, man synes har svigtet.

Med en fri presse var det ikke sket

- Jamen har I ikke svigtet? Hvordan kunne man tillade, at den private finansielle sektor blev tre gange så stor som statens budget, og I nu skal låne - og tilbagebetale - fem milliarder dollar - ca. 35 milliarder danske kroner - et kæmpebeløb for en nation på kun 320.000 sjæle?

- Ja, det er tre gange større end vort nationalprodukt og 10 gange statens budget.

Banken og jeg har også advaret, hvad jeg netop har gjort opmærksom på i en stor tale, som jeg tror vil ændre opfattelsen af mig.

Faktisk advarede vi hele tiden Men ingen ville høre, slet ikke bankledelserne. Og dem stolede politikerne på.

Heller ikke offentligheden ville høre. Ingen vil kunne nægte, at jeg har været meget kritisk over for de nye finansfolk. Jeg så en stor fare i, at de fik stadig større magt og bl.a. ønskede også at sætte sig på medierne.

Derfor lavede jeg en lov, der vendte sig mod den mediekoncentration, der var under opsejling.

Men Præsidenten nedlagde veto og jeg blev syg, og loven blev ikke til noget. Derfor har vi ikke en uafhægig, fri presse. Den er ejet af de samme kredse, der har styrtet os i ulykke. Hvis vil havde haft en fri presse, der havde kunnet og ville kontrollere de sande magthavere, var vi ikke kommet ud i det stormvejr, der nu hersker.

Tilliden ude i verden

- Men det var din regering, der privatiserede bankerne?

- Ja, ellers var der intet sket. Vi behøvede dynamik. Men udviklingen gik for vidt.

- Hvem vil kollapset gå ud over?

- Alle, fordi købekraften vil gå ned og arbejdsløsheden øges. Levestandarden vil falde, dog næppe mere end til niveauet i 2003 - 04. Det gode er, at næsten ingen med penge i banken vil miste dem på på grund af en bankgaranti, regeringen har udstedt.. Men mange aktionærer og også udenlandske banker har tabt penge på os.

Udfordringen til os nu er genskabe den tillid ude i verden, vi har mistet. Vi skal vise, at vi er et folk, man kan stole på. I øjeblikket er det kun nationalbanker, der låner penge til vore banker, der jo nu er statsejede. Man kan sige, det er stat der låner til stat.

Det kan ikke blive ved.

- Har Islands stolthed fået et knæk?

- Ja, for stolthed betyder meget for os - for hver eneste islænding. Den er en del af vores nationalkarakter. I denne sammenhæng er det godt, at alle partier er blevet enige om at nedsætte en undersøgelseskommision, der kan fortælle befolkningen, hvorfor det er gået så galt.

Offentligheden har krav på at vide alt

Vil kæmpe

- Bør Island ikke søge ind i EU

Det mener mange, måske de fleste, i dag. EU og vore nuværende problemer har ikke noget med hinanden at gøre. Jeg har altid været imod islandsk medlemsskab, og det er jeg stadig.. Men hvis mit parti beslutter sig for at søge om medlemsskab, vil jeg ikke gå imod. Mit parti må selv tage stilling.

- Mange kræver, at du som et sonoffer skal forlade din post?

- Jeg er kun 6o år og atter helt rask, så jeg har tænkt mig at sidde endnu nogle år og derefter træde tillbage lige så frivilligt, som jeg gjorde som statsminister. Hvis jeg tvinges væk, stiller sagen sig anderledes. Så vil jeg vende tilbage til politik, lyder det med et hvast blik i øjnene.

Ingen skal være i tvivl om, at David er beredt til kamp.

Ég vissi ekki að Davíð hefði verið leikhússtjóri, annað kom ekki flatt upp á mig.

Sjónum beint að Jóni Ásgeiri í íslenska sjónvarpinu á eftir

Kannski má leggja það svo út að ég horfi ekki nóg á sjónvarpið, en ég rak augun í það á RÚV-vefnum að útdráttur úr Brennpunkt, norskum fréttaskýringaþætti, verður í sjónvarpi allra landsmanna eftir 10-fréttir. Hann var umtalaður í síðustu viku ef ég man rétt og slangur af fólki kallaði eftir því að hann yrði textaður í snatri og sýndur hér.

Var þátturinn eitthvað auglýstur í sjónvarpinu?

Ég rembist við að lesa skáldsögu um vonlausan fíkniefnasala

Ég held að ég sé búin að átta mig á hversu vegna mér miðar svo illa með skáldsögu um hrun íslenska hlutabréfaævintýrisins - það sem ég les daglega í fréttaveitum [flott orð, ekki satt?] tekur fram öllum skáldskap.

Segi ekki meir.

... og við erum fökkt

Baggalútur hefur gefið línuna fyrir aðventuna 2008.

 

Eigendur flatskjáa eru ekki einsleitur hópur

Sjálfsagt er pillan á eigendur flatra skjáa - sem taka minna pláss á heimili og sem er miklu meira framboð af í búðunum - hugsuð sem hluti fyrir heild, en mikið óskaplega eru mér farnar að leiðast árásir ýmissa á hóflega sparsama landsmenn. Ég ber ekki ábyrgð á ofnotkun fjár í landinu þótt mér hafi verið gefið 100.000 króna sjónvarp sem ekki var tekið lán fyrir og þótt ég kaupi stundum spínat, furuhnetur og kjúklingabringur.

Hvernig er hægt að skrumskæla þetta svona áfram og áfram?

Þetta er eins og að kalla alla moggabloggara eitthvað og alla eyjubloggara eitthvað annað. Óttaleg FLATneskja.

Og nú er ég búin að nöldra fyrir nóvembermánuð. Gott að hann er liðinn.

... segir af sér

Ég las indversku fréttina tvisvar.

Svæðisleiðsögunám um Gullhringinn?????

Detti mér allar dauðar lýs úr höfði. MK sem rekur ferðamálaskóla og leiðsöguskóla efnir nú til svæðisleiðsögunáms um Reykjavík og nágrenni.

Er þetta hugsað til að mæta eftirspurn eftir fagþekkingu þegar ferðamannastraumurinn þyngist vegna stöðu krónunnar?

Er þetta til að mæta eftirspurn eftir fagmenntuðum leiðsögumönnum nokkra stóra skipadaga á sumri?

Leiðsögumenn í dagsferðum þurfa að vita meira en um það svæði sem þeir fara um - á að kenna það? Hefur kannski ekki verið þörf á að kenna leiðsögn í heilt ár hingað til? Eyddum við sem dvöldum eitt ár í Kópavoginum einni önn í eitthvert hjóm?

Nú vildi ég segja þetta við Ernu Hauksdóttur, framkvæmdastjóra SAF: Ef SAF hefði ekki verið fremst í flokki við að halda niðri launum og öðrum kjörum leiðsögumanna væri ekkert vandamál að manna stóru skipadagana með fagfólki. Ef SAF hefði ekki skipti eftir skipti neitað að viðurkenna að við þurfum löggildingu á starfsheitið hefði okkur tekist að semja um hærri laun og þannig haldist betur á fólki. Samtök ferðaþjónustunnar hafa staðið af mikilli alúð þá vakt að halda stéttinni niðri og opnað þannig á innkomu fólks sem er rétt slarkfært í tungumálum og veit varla hvar Hellisheiðin er.

Og nú á að veita þessu fólki skemmri skírn með svæðisleiðsögumenntun um Gullhringinn.

Sjálfri hefði mér kannski dottið í hug að fara í þetta skammtímanám ef ég væri ekki búin að læra til leiðsögumanns og ef ég ekki vissi um fagleysið í efri lögum þannig að ég þykist vita að fullt af ágætu fólki og velmeinandi sæki um í góðri trú.

Á sama tíma er nýbúið að setja á laggirnar þriggja anna nám í Endurmenntun HÍ, nám sem leggur sig á 495.000. Hvað verður því fólki kennt? Hvar kemur það til með að standa í dagsferðum miðað við þá sem eyða einni önn og 125.000 í nám sem gefur þeim mikið til sömu réttindi? Og ég verð að hlæja kuldahlátri meðan ég rifja upp þá sem þegar eru orðnir svæðisleiðsögumenn á öðrum svæðum og hafa - að sjálfsögðu - farið hring eftir hring með ferðamenn. Ferðaskrifstofurnar gá nefnilega ekkert að þessu.

Þetta er einfaldlega ófaglegt. Og það er skömm að því. Svei þeim sem standa fyrir gjaldfellingu þessa mikilvæga hluta ferðaþjónustunnar.

Geirfuglarnir í blokkinni

Nýja uppáhaldshljómsveitin mín er Geirfuglarnir. Ég sá Fólkið í blokkinni í gærkvöldi og skil ekki að ég hafi ekki vitað að Freyr Eyjólfsson væri í þeirri hljómsveit. Vinnugleðin skein af honum eins og reyndar flestum í sýningunni og tónlistin var gamaldags skemmtileg.

Kannski vorum við svona móttækileg af því einu að samfélagið er ekki rakinn gleðigjafi þessa dagana, hmmm.

Sagan kollvarpar svo sem ekki skilningi mínum á lífinu, hún skemmti mér bara í umbúnaði sínum. Mér finnst gaman að hlæja.

Útvarpsleikfimi gamla fólksins slegin af

Síðunni barst sú dapurlega athugasemd að útvarpsleikfiminni sem Valdimar Örnólfsson hleypti af stokkunum fyrir löngu en hefur nú verið haldið við af indælli konu í 20 ár - í 10 mínútur eftir 10-fréttir á morgnana skilst mér - eigi nú að stúta.

Það kallast þá ágætlega á við það sem Sverrir Páll, íslenskukennari á Akureyri ef mér skjöplast ekki, segir í laugardagspistli sínum.

Hinni áttræðu ónettengdu konu sem hringdi í mig skildist að kostnaðurinn af útvarpsleikfiminni væri sáralítill, t.d. brot af mánaðarlaunum útvarpsstjóra á ársgrundvelli - en hvað ætli hún viti ...?

Gjaldeyrinn heim

Nú veit ég ekki lengur hvernig ég á að hegða mér. Ég á útistandandi gjaldeyri í útlöndum sem bankakerfið hefur ekki treyst sér til að koma inn í landið. Ég hef beðið með útbreiddan faðminn og vil endilega leggja mitt lóð á skálar enduruppbyggingarinnar *geisp* en veit ekki hvenær gjaldeyrisreikningar komast í lag.

Er kannski búið að þíða leiðslurnar?