,,Þessi drengur"

Nú ætla ég að taka upp þykkjuna fyrir Jón Bjarka Magnússon, fyrrverandi blaðamann á DV, sem ég þekki ekki neitt. Ef menn geta ekki lagt nafn hans á minnið geta þeir vísað til hans sem blaðamannsins, kannski „litla blaðamannsins“ í anda „litla Landssímamannsins“ í ljósi sögunnar en „þessi drengur“ er orðinn þreyttur orðaleppur.

Það finnst mér.

Deyr ekki DV drottni sínum (hver er sá drottinn?) án frekari aðkomu okkar?

Þarf eitthvað að ræða það frekar? Trúverðugleikinn gufaði upp. Ég viðurkenni að ég hélt að Reynir væri nagli. Ég hafði rangt fyrir mér. Ég skal axla ábyrgð og lofa að hætta að lesa DV.

Það er reyndar eitt sem ég vildi ræða, dreift eignarhald fjölmiðla. Menn virðast gleyma því aftur og aftur að við búum ekki í mjög heilbrigðu samkeppnisumhverfi - það gerir mannfæðin. Það er og verður alið á tortryggni í garð fjölmiðla og banka áfram og áfram og áfram nema ramminn verði skýr - dreift eignarhald.

Hvað dvelur orminn langa?

 

 

Reynir biðst afsökunar

Ég þekkti einu sinni heildsala

Ætli það séu ekki svona 10 ár síðan ég var í mjög góðu vinfengi við heildsala í Garðabæ. Hann fór aldrei í Bónus nema tilneyddur vegna þess að Bónus kúgaði hann og fleiri sem hann þekkti til að selja sér vörur undir framleiðsluverði. UNDIR framleiðsluverði, ég veit allt um það.

Af hverju sætti hann sig við það?

Vegna þess að Bónus var með svo mikla markaðshlutdeild.

Og hvað gerðist?

Heildsalinn lét litlu búðirnar borga mismuninn.

Og hvað meira gerðist?

Kaupmennirnir í litlu búðunum fóru stundum í Bónus og gerðu magninnkaup vegna þess að varan var ódýrari þar en hjá heildsalanum. Heildsalar hafa engin samtök, er það nokkuð?, og litli neytandinn hefur ekki öflug samtök. Niðurstaðan er að við töpum öll.

Og höldum áfram að mæna aðdáunaraugum á rustann með verðsvipuna. Líka ég. Með tár í augunum. Hann er ódýrastur - sama hvað það kostar. Jón Gerald segir að Bónus stingi 2-3 milljörðum á ári í vasann. Hvað veit ég? Aðallega veit ég að virkt aðhald og eftirlit á Íslandi er í molum, núna líka DV og kannski m.a.s. Útvarp Saga.

Hvað veit ég þegar ég fæ ekki upplýsingarnar?

Táknrænt afrán

Þegar hátekjuskattur var við lýði minnir mig að mér hafi þótt hann hafi miðast við helst til lágar tekjur. Það kann þó að vera misminni, svo langt er síðan hann var afnuminn.

Hvað eru margir Íslendingar með meira en milljón á mánuði? Ef þeir borguðu 50% - þótt ekki væri nema af því sem er umfram milljónina - gæti munað nógu mikið um það til að lyfta persónuafslættinum þannig að skattleysismörk færu í 150.000 kr.

Eða hvað?

Lágtekjufólk hefur alveg lyst á táknrænunni.

Sjálf gæti ég vel borgað táknrænan hátekjuskatt - ef ég vissi að bomburnar borguðu sinn skerf.

Hvernig er það annars með eldflaugarnar [t.d. Bjarna, Björgólf og Jón] sem borga í mesta lagi táknrænt útsvar - nýta þær sér ekki samfélagslega þjónustu eins og gatnagerð og skóla?

Ó, var ég kannski ósanngjörn núna við þessa greiðviknu einstaklinga sem borga í krónutölu meira en ég og mínir líkar, bara af svo gríðarlega miklum ránsfeng? Í dag var rætt um fjárlög næsta árs og miðað við það sem ég hef fleytt ofan af umræðunni virðist eiga að skerða samfélagsþjónustuna mest. Ég kýs að þakka Jóni, Hannesi, Björgólfi, Bjarna og e.t.v. Kristínu það.

Er ekki kominn tími til að þau sem kostuðu okkur stórfé borgi það til baka? Var gerningurinn e.t.v. bara táknrænn?

Gullfóturinn í Esjunni

Í Grapevine, íslensku mánaðarriti á ensku, er aðsend grein frá útlendingi sem stingur upp á því að við sækjum gullið hans Egils Skallagrímssonar - sem er sjálfverðtryggt - og nýtum til að hífa okkur upp úr efnahagsöldudalnum.

Þetta finnst mér stórfyndin tillaga og minnir mig umsvifalaust á önnur hulin verðmæti, t.d. í Mosfelli þar sem einn fornaldarríkisbubbinn á að hafa látið þræla sína fela kistu fulla af gulli og drepið svo og í Skógafossi þar sem önnur gullkista marar víst á botninum.

Grömsum bara í öllu og leitum að gulli og silfri, kannski bara olíu í leiðinni ...

Saga af nýjum bíl og númeraplötunni hans - stöðutákninu

Þessa sögu heyrði ég fyrir hálfum mánuði:

Vinkona mín bakkaði pent á bíl og brá. Hún snaraðist út og sá sér til mikillar lukku að ekki sá á bílnum sem hún hafði rekist mjúklega á. Bílstjórinn kom út úr hinum bílnum og varð ekki eins kát og vinkona mín, þvert á móti varð hún snefsin og sagði:

Það hefur kvarnast upp úr númeraplötunni og ég vil fá nýja.

Vinkona mín hélt að hún væri að grínast.

Svo var ekki og þær skiptust á símanúmerum. Þegar vinkona mín keyrði í burtu hringdi hin í hana og spurði hvort hún næði ekki örugglega í hana í þessu númeri. Bíllinn var nefnilega bara hálfs mánaðar gamall og hún vildi ekki hafa númeraplötuna svona.

*gisp*

Spurningin er: Hvaða fyrirmenni íslensku bankasögunnar á svona góða konu á svona nýjum bíl í nóvemberlok 2008?

Engin verðlaun eða umbun af neinu tagi í boði fyrir rétt svar. Ég veit að nú liggja 30 manns undir grun og bara einn sekur en ég læt mig hafa það.

Rétt er að taka það fram að hún hefur enn ekki hringt til að heimta aur fyrir viðgerð á númeraplötunni.

Þessa sögu höfum við nú sagt nokkrum sinnum í góðu hófi og það hefur þráfaldlega verið rifjað upp að stuðararnir eru ekki skraut á bílum heldur græjur tl að taka bömpið af bílum. Í þéttbýlum borgum leggja menn t.d. í þröng stæði með því að ýta öðrum bílum mjúklega til á stuðurunum. Og hver tekur eftir því ef það kvarnast upp úr númeraplötunni?? Vissast að taka fram að á plötunni var ekki nafn eins eða neins, hún var bara venjuleg númeraplata.

Æfing í þögn

Til að eiga auðveldara með að þegja í 17 mínútur samfleytt í dag ætla ég að hlusta í andakt á Vikulokin næsta klukkutímann.

Fjölmiðlarnir og glæpsamlegur ásetningur þeirra

Ég er að reyna að venja mig af hrekkleysinu en gengur ekki nógu vel. Fólk andskotast mikið út í ýmsa fjölmiðla, t.d. Fréttablaðið fyrir að leyfa Jóni Ásgeiri Jóhannessyni, eiganda sínum, að birta þar langa aðsenda grein eina helgina, varnargrein fyrir sjálfan sig. Burtséð frá sannleiks- og upplýsingagildi hennar finnst mér hugsanlega að kalla megi þjónustuna góða af því að sú grein kallaðist á við greinina hennar Agnesar í Mogganum sama dag um Stoðir og Flog og Fons og FS39 og Kvakk og Ripp, Rapp og Rupp eða hvað þau heita öll, þessi fyrirtæki sem kaupa og selja í sjálfum sér, algjörlega ópersónulega.

Ég hef lært að efast um heilindi Jóns þessa. Mér dettur ekki í hug að Hagkaup - í eigu hans - sem ætlar að lána skuldugum heimilum jólin fram á vor geri það af óeigingjörnum hvötum. Mér dettur ekki í hug að hann eða pabbi hans hafi stofnað búðakeðju til að gera okkur hinum greiða. Mér datt það einu sinni í hug, það var meðan Bónus var bara í Skeifunni.

Það er búið að venja mig af slíkri trú.

Ég les líka að nú eigi að hlaupa undir bagga Moggans af því að hann verji viss sjónarmið. Agnes Bragadóttir skrifar í Moggann, oft og mikið og hefur gert lengi, og skrifar ekki sérlega mikið undir rós. Halldór Baldursson teiknar eitraðar myndir í Mogganum. Mogginn birtir aðsendar greinar þar menn skafa ekki utan af því og Mogginn birtir líka dánartilkynningar og minningargreinar sem önnur blöð birta ekki.

En ég er samt farin að lesa Moggann með kíki þess sem efast.

Ég sagði honum upp með viðhöfn fyrir nokkrum árum. Því miður ekki með þeim göfuga ásetningi að sækja mér sannari og betri fréttir annars staðar. Nei, álímdu auglýsingarnar á forsíðunni gat ég ekki þolað. Ég les hann næstum daglega. Bara núna upp á síðkastið úr gagnrýninni fjarlægð.

Vinstrimenn gagnrýna RÚV fyrir að draga taum hægrimanna og hægrimenn gagnrýna RÚV fyrir að draga taum vinstrimanna. Einn útvarpsstjóri kallaði Spegilinn Hljóðviljann. Annar útvarpsstjóri les fréttir frítt.

Það er ekkert ókeypis og við erum a.m.k. búin að læra það að undanförnu. Ekki heldur fréttalestur í óþökk undirmanna.

Fjölmiðlalögin voru sett og afnumin 2004. Þá var talað um dreift eignarhald, kannski líka um gagnsæi. Í Noregi var fjölmiðlafrumvarp í vinnslu í fjögur ár en hér í fjórar vikur eða kannski fjóra mánuði. Enginn fjölmiðill hefur rifjað það upp fyrir mér nýlega og ég er byrjuð að gleyma því. Það átti að tryggja dreift eignarhald en þegar ekki tókst að setja fjölmiðlalög á einhvern tiltekinn hátt var bara bakkað út úr öllu í fjögur ár. Og kannski fjögur til viðbótar. Út af því að einn sagði nei og annar veiktist, var það ekki?

Og nú veit enginn hver á hvaða miðil. Jú, kannski í dag en sko ekki á morgun.

Meira að segja DV er byrjað að dissa Silfur Egils og ég sem hélt að þeir Reynir væru saman í andófi gegn spillingunni.

Bankarnir áttu líka að vera í dreifri eignaraðild en kannski er það fjölmiðlunum að kenna að niðurstaðan varð einhver allt önnur. Og nú á hr. Ríki þrjá viðskiptabanka og velur sér bankastjóra með hr. Geðþótta. Þessi herra gæti verið kona mín vegna. Ekkert er lengur það sem sýnist.

Ég er búin að ná því með erfiðleikum að fjölmiðlarnir eru skúrkar og allir að reyna að ljúga að okkur og þá er bara tvennt sem ég á eftir að fá einhvern botn í.

Er ég ekki örugglega ábyrg? Ætti ég að byrja að horfa á Skjá1?

Það er ekki nóg að hlutirnir séu réttir, þeir verða LÍKA að bera það með sér

óskast - GAGNSÆI - HEILINDI - RÉTTLÆTI - SANNGIRNI - LÖGHLÝÐNI - RÉTTMÆTI - óskast

óskast óskast óskast - UPPLÝSINGAR - óskast óskast óskast

Ég efast ekki eitt augnablik um að hinn nýi bankastjóri Glitnis sé óhæf um að gegna fjármálastarfi í ljósi þess að hún annað hvort lét undir höfuð leggjast að fylgja kaupum sínum á hlutabréfum eftir eða hún dró þau viljandi til baka og þykist hafa verið ótrúlega heppin.

Hvernig geta menn treyst manneskju fyrir peningunum sínum sem - að því er virðist - sinnir ekki tugmilljónum sjálfrar sín? Eða tugmilljónaskuldum? Tjah, a.m.k. ekki þeir sem fordæma fé án hirðis ... og jafnvel gengur fram af fleirum.

Fjármálaeftirlitið hefur lagt blessun sína yfir gjörning nýja bankastjórans. Ha? Ég þarf að skrifa þetta aftur. FJÁRMÁLAEFTIRLITIÐ LAGÐI BLESSUN SÍNA YFIR ÞAÐ AÐ HLUTAFJÁRKAUPANDI UPP Á TÆPAR 200 MILLJÓNIR TÓK EKKI EFTIR EÐA LÉT SÉR Í LÉTTU RÚMI LIGGJA HVORT GREIÐSLAN FÆRI ÚT AF REIKNINGNUM.

Ég skal ekki þykjast vera þjóðin en stillt fólk í nærumhverfi mínu er alveg að tapa sér yfir þessu.

Og þetta er bara brot af því sem manni ofbýður um þessar mundir. Eitt af því merkilega sem gerist núna er að maður efast um allt. Ekkert verður sjálfgefið lengur. Tortryggnin verður manns besti vinur.

Ef ég væri viðskiptavinur í Glitni myndi ég drífa mig þangað í síðasta skipti. Því miður get ég ekki sýnt andúð mína þannig, ég hefði líka verið löngu farin með viðskiptin frá Bjarna Ármannssyni á sínum tíma ef ég hefði átt nokkurn aur í fórum hans.

Fyrir fáum árum var hávær umræða um að viðskiptavinir í a.m.k. Glitni og Kaupþingi borguðu há þjónustugjöld og að vaxtamunur milli innlána og útlána væri svimandi - en þá sagði Sigurður Einarsson ef mér skjöplast ekki að mestar tekjurnar féllu til í útlöndum. Það var líklega frekar svar við gagnrýni á há stjórnendalaun. Mikið hefði verið indælt ef fjölmiðlar hefðu verið eins öflugir og þeir eru í netheimum núna. Útbreiðsluhraði skoðana vegur þungt og ef skíturinn sem kemur undan steinunum sem menn velta núna um allt verður skoðaður er það áreiðanlega út af virku aðhaldi fólks úti í bæ - kjósendum.

Enn er ég í viðskiptum við SPRON en er alls ekki rótt. Það er búið að ala upp í mér efasemdir um heilindi nokkurs banka.

Íbúð til sölu

Í ljósi þess að nú boða ýmsir að útrásarvíkingarnir sem settu landið á hausinn ætli að koma sem frelsandi englar og kaupa verðmætin fyrir slikk langar mig að vekja athygli á fallegri íbúð í Skuggahverfinu sem einn af minna þekktu útrásarvíkingunum á víst.

Mig hálfvantar íbúð og langar að búa í 101 og hafa gott útsýni og miklar sólarsvalir þannig að ég ætti trúlega að bjóða í hana. Hún er 165 fermetrar og verðlögð á 85 milljónir sem þýðir 515.000 krónur á fermetrann.

Vandamálið er þó margþætt, ég hef ekki efni á svo dýrri íbúð, ég vil ekki borga svo hátt fermetraverð og er ekki viss um að banki vildi veðja á greiðslugetu mína. Ráðið við því - ef mér yfirleitt líst á hana þegar ég kem á staðinn - er að bjóða niður eins og ég held að Jón Jóhannesson, Hannes Smárason, Bjarni Ármannsson o.fl. muni gera innan tiltölulega skamms.

5% af ásettu verði er rúmar 4 milljónir. Vill einhver koma með mér að skoða um helgina?