Getraun

Á hverju er flugan?

Þegar bíl og hjóli lýstur saman - reynslusaga

Það gerðist einmitt í dag. Ég hjólaði á litlum hraða eftir Borgartúninu og út af bílastæðinu kom bíll á litlum hraða. Hvorki ég né bílstjórinn vorum á varðbergi og úr varð samstuð tveggja farartækja. Hann má eiga það að hann varð skelfingu lostinn við að sjá mig taka flugið - en ég, ég spurði hvort sæi á bílnum.

Ég hlýt að hafa fengið dulitla flugferð, a.m.k. lenti ég með báða fætur sömu megin, hruflaði mig aggalítið ofan við hægri bera ristina en annað og verra gerðist ekki. Sjónarvottur margsagði mér að taka nafn og símanúmer mannsins en ég svaraði jafnoft að ég væri heil og óbrotin. Hann sagði að ég skylfi. Döö, eitthvað er ég þá tilfinningalaus því að ég fann það ekki einu sinni.

Ef ég væri Bandaríkjamaður hefði ég farið í mál, ekki satt?

Af genginu

Í fyrrahaust kostaði ein dönsk króna 12 íslenskar krónur. Í síðustu viku kostaði hún upp undir 17 krónur. Það er 30% hækkun. Eins og menn vita hefur evran líka tekið miklum breytingum.

Ég eyddi í fimm daga ferð í Danmörku og Svíþjóð 6.600 dönskum krónum. Fyrir ári hefði fríið kostað mig tæpar 80.000 en í síðustu viku kostaði það 112.000. Þetta er veruleikinn. En er þetta lögmál? Óhjákvæmilegt? Og ef ekki, hvernig má breyta þessu?

Í Íslandi í dag var verið að spjalla við útlenska ferðamenn á Íslandi sem eru kátir með hagstætt verðlag. Ég samgleðst þeim - en er þetta komið til að vera? Má ég biðja um stöðugleika?

Úff.

Í sumarhöll drottningar og annars staðar í Danaveldi

Frú Margrét Þórhildur mun halda til í sumarhöll sinni í Árósum frá 23. ágúst til 10. september en þangað til má maður rápa um garðinn hennar. Og það gerði ég ... í gær (virðist svo langt síðan). Og mig langaði að stinga mér í sundlaug hennar hátignar.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég var í þessum góða félagsskap:

Í Kaupmannahöfn var ég hins vegar bara upptekin af þessu venjulega ferðamannadóti, t.d. rigningu:

Ráðhúsinu og pulsuvagni:

Svarta demantinum:

Íslenskum litteratúr:

Hundaklósetti:

Og Tívolí:

Kom heim í gærkvöldi með þeirri flugvél IcelandExpress sem ekki bilaði. Hins vegar varð tuðran mín eftir í Kaupmannahöfn og í þessum rituðu orðum er verið að keyra hana heim til mín með gömlu úlpunni og nýju pilsinu. Jájá, það er áhætta að leggja land undir fót, jájá.

Hagvøxtur Danmerkur

Eg er a fullu ad stydja hann. Get vottad ad vedrid hefur verid betra en mun areidanlega leggja leid mina aftur i frabaeran gard i Elev.

Raeraerae.

Snakker umiddelbart god dansk nu for tiden .. ik'?

Tekjur annarra

Á  útgáfudegi var ég komin á fremsta hlunn með að kaupa blað Frjálsrar verslunar en þegar ég var búin að fletta nokkrum opnum áttaði ég mig á að ég væri ekki nógu forvitin um tekjur annarra til að bera þær upplýsingar heim.

Einhverjar rangfærslur hafa sannast á útgáfuna þannig að ekki veit ég hversu áreiðanlegar upplýsingarnar eru yfirleitt en aðallega fýsir mig ekki sérstaklega að vita um allar milljónatekjur fólks. Ef eitthvað væri vildi ég heldur skoða lægri endann og helst hjá raunverulegu lágtekjufólki. Er það ekki nokkuð sem við ættum frekar að líta til og þá þess hvernig fólk með lágmarkslaun kemst af í verðbólgunni?

Skattaeftirlitið ætti að skoða hvernig fólk með vinnukonuútsvar hefur efni á dýrum heimilum og ýmsum munaði. En svo mikið vald hef ég ekki.

Kría - dúfa - mávur - hæna - lundi

Stelpa fór á þjóðhátíð, tjaldaði og ætlaði að fá sér blund. Fyrst sendi hún systur sinni línu um að allt hefði gengið vel, þau væru búin að tjalda og ætluðu nú að fá sér kríu.

Systirin var ekki betur verseruð í móðurmálinu en svo að hún sendi systur sinni sms á móti með þeim góðviljuðu leiðbeiningum að í Vestmannaeyjum ætu menn lunda en ekki kríu.

Heyrði þessa skemmtilegu þjóðhátíðarsögu á Bylgjunni.

Allt í fína í Kína?

Vinkona mín skrapp til Kína í byrjun sumars og kom stútfull af sögum til baka. Meðal annars sagði hún okkur að Kínverjar sem eru þarna í skrilljónavís pissuðu ekki, umframvökvi gufaði bara upp. Þegar menn þyrftu hins vegar að losa sig við eitthvað í föstu formi færu þeir á hálfafvikinn stað og gerðu stykkin sín í sturtanlega holu, hins vegar færi sá pappír sem nauðsynlegur væri til verksins í aðra holu, fötu við hliðina sem ekkert lok væri á.

Svona verða menn að bera sig að í fjölmennum samfélögum.

Þegar hún rataði ekki - sem var alltaf nema þegar leiðin lá á námskeiðið sem var kynnt fyrir þeim hvar væri - reyndi hún að spyrja til vegar. Öll skilti voru á kínversku bara og Kínverjar tala litla útlensku. Vegna Ólympíuleikanna sem byrja í næstu viku var öllum hins vegar uppálagt að sýna einstaka kurteisi (a.m.k. út á við) og þess vegna þóttust viðmælendur skilja, kinkuðu kolli og sögu yes yes, bentu síðan bara eitthvað því að það er kurteisi að segja fólki til, alveg sama þótt rangt sé sagt til.

En hún kom aftur heil á húfi og varð ekki meint af volkinu.

bilstjorar.is

Maggi Möller hélt að þeir Siggi Sigurðar færu þar inn ...

... en ég lofaði að hampa þeim einhvers staðar. Svo mega þeir mæta í sund hvenær sem er!

Einkarekstur strætós - væru það einstakar akstursleiðir, innheimta, ákvarðanir, útgáfa leiðabókar?

Mér finnst að notendur strætisvagnanna eigi ekki að borga beint fyrir einstök för frekar en bílnotendur borga fyrir einstakt slit, einstaka mengun, einstök slys á fólki. Skrefið sem hefur verið stigið með því að rukka strætónotendur á framhalds- og háskólastigi ekki við hverja inngöngu er frábært og til eftirbreytni. Tölfræðin sýnir að tilraunin gengur upp því að fólki hefur fjölgað í vögnunum. Að sama skapi er þá minna um að fólk keyri sjálft sig bæinn á enda með tilheyrandi sliti, mengun og slysahættu. Vonandi sér maður meira af þessu í náinni framtíð.

Einkarekstur getur vel átt við víða. Ríkið þarf ekki að selja þvottavélar, ferðatöskur, skáldsögur eða spjallþætti. En almannaþjónusta getur illa farið á markað. Ég hef svolítið velt fyrir mér hvaða hluti strætós gæti farið í einkarekstur. Ekki gengi að bjóða út leið 2 og leið 15. Einn aðili yrði að taka allar leiðirnar. Gengi að bjóða út gerð leiðabókar? Er peningalegur ávinningur í því að halda við strætóskýlum, gefa þeim nöfn og endurnýja skiltin? Hvernig ætlar einkaaðili að fjölga í vögnunum og fá inn á móti kostnaði - að því gefnu að aksturinn verði að fjármagna (að einhverju leyti) með fargjöldum? Mun gjaldið sveiflast með heimsmarkaðsverði á eldsneyti?

Mér finnst mjög erfitt að ramma inn þessa hugsun mína. Mér finnst mjög erfitt að sjá fyrir mér almannaþjónustu í einkarekstri. Getur það einhver?