Kannski

Við notum mörg smáorð sem hafa einhverja aðra merkingu en þá upprunalegu.

Dæmið sem fer hvað mest í taugarnar á mér er eða. Ég kem á laugardaginn, eða eftir tvo daga. Hann fékk hæstu einkunnina, eða 9. Þetta munaði fjórðungi, eða 25%. Fólk meinar: þ.e.a.s. Samkvæmt mínum málskilningi aðgreinir eða eitthvað tvennt. Ég kem á morgun eða hinn. Hann var með 8 eða 9. Og hvað þýðir: Hún greindist með parkinson, eða taugasjúkdóm?

Ég get ekki notað allavega í merkingunni a.m.k., fyrir mér er það á ýmsa vegu. En ég er orðin nokkuð flink í að leiða það hjá mér því að ekki vil ég baka mér óvinsældir hvarvetna ...

Þegar fólk segist ætla að hugsa sig um hvort það komi í boð eða leyfi börnunum að gera eitthvað um helgina þýðir það yfirleitt nei, bara í aðeins lengra máli. Kannski nei takk.

Svo komst kannski til tals nýlega. Formaður í félagi sagðist kannski vera með tvær tilkynningar þegar fundarstjóri spurði hvort einhver vildi taka til máls undir liðnum um önnur mál. Og fundarstjórinn lagði skemmtilega út af því hvort hann vildi þá kannski ekki vera með þær. Eða hvort hann væri kannski með þrjár tilkynningar.

Ég var hreint ekki ein um að hafa gaman af þeirri orðræðu.

Og nú velti ég fyrir mér hvort ráðuneytunum fækki kannski ... Eða kannski ekki.

Skyldi verða alvörurigning?

Ekki aðeins gæfist þá einstakt tækifæri til að einhenda sér í daglangt uppvask heldur væri þá von til þess að öskunni mundi skola af trjágróðrinum undir Eyjafjöllum.

 

Ég vona að fólk muni að það getur enn skráð sig hjá Rauða krossinum.

Víðigerði er alvöruvegasjoppa

Gummi bróðir minn stendur þar í stafni alveg vaðandi í þjónustulund. Þar er hægt að velja úr alls konar hamborgurum en ekki síður kótilettum eða steiktum fiski, súpu eða trukkum. Á morgnana er hann með íslenskan árbít, namminamm, hafragraut og lýsi(sperlur).

Vinstra megin við veginn á leiðinni norður.

Hjólasumar

Á morgun verður uppboð á reiðhjólum sem hafa endað í vörslu lögreglunnar. Mér hefði getað dottið í hug að mæta þangað til að gefa reiðhjóli framhaldslíf en þar sem mér datt það í hug í fyrra og fór með strætó í vitlaust bæjarfélaga (hver getur fundið Askalind?) datt mér það alls ekki í hug að þessu sinni. Að auki er mér ógleymanlegt að í fyrra seldust þau öll og þess vegna er óþarfi að ég lengi líf nokkurs þeirra.

Mér datt hins vegar í hug að fara í einhverja búð sem selur hjól, bara einhverja. Hjólinu mínu hefur svo oft verið stolið að ég er ekki til í að eyða hálfri annarri formúu í það en svo endaði ég í alvöruhjólabúð í dag og keypti mér BRONCO.

Ég hlakka mikið til þess að hjóla sperrt og reist í sumar með bögglabera og körfu.

Ég mun vakta það og svei þeim sem tekur það ófrjálsri hendi.

Öskuleiðangur

Ég fór á föstudaginn við tíunda mann austur á bóginn til að moka og skafa ösku til brottkasts. Smávegis setti ég í poka til minja. Nú sé ég að það var óþarfi, máttarvöldin sendu öskuna á eftir mér.

Ég þurfti ekki að setja hvítan disk út á svalir, ég leit bara á hvíta svalastólinn - bingó, öskusleginn.

Framkvæmd kosninga ...

Ekki er allt búið enn.

,,Tapið er upp á marga milljarða"

Hjarta mitt slær með ferðaþjónustunni, boink boink. En ef menn bera sig illa og segjast tapa milljörðum á því að hestamótinu er frestað um ár - sem er afleitt - verða þeir líka að bera sig vel þegar milljarðarnir hrynja inn. Annars held ég að verðskyni fólks hafi hrakað umtalsvert frá 29. september 2008 og fæstir viti orðið muninn á milljónum og milljörðum. Gott ef billjónir og skrilljónir slæðast ekki stundum með.

Að svo mæltu óska ég gjörvallri ferðaþjónustunni alls hins besta, sem og öllum öðrum atvinnuvegum a Íslandi.

Þegar askan verður öll sest hef ég mikla trú á að eldgosið verði lyftistöng fyrir ferðaþjónustuna og efnahagslífið en á meðan hún er það ekki er ástandið svaðalega erfitt.

Hvernig ,,ertu að" útskýra þetta?

Nafnháttarblæti flestra viðmælenda - og fréttamanna - í kosningasjónvarpinu skyggði á annað í huga mínum í gær:

Þessi er að fá fulltrúa.

Þessi er ekki að fá fulltrúa.

Fæstir segja:

Flokkurinn nær fimm manns/Flokkurinn vinnur varnarsigur/Flokkurinn fer illa út úr þessu

Flestir segja:

Flokkurinn er að ná fimm manns/Flokkurinn er að vinna varnarsigur/Flokkurinn er að fara illa út úr þessu

Nafnháttarandskotansdálæti.

Ég get fyrirgefið þeim sem stóðu vaktina við litlu fartölvurnar sínar og sögðu (voru að segja, grrr) okkur lítið sem ekkert og flest heimskulegt af því að það er deginum ljósara að kosningasjónvarpinu var haldið úti af yfirgengilegum vanefnum. Þau fengu aldrei svör, við fengum ekki að vita fyrr en eftir dúk og disk hversu margir kusu í Reykjavík, hvort útstrikuð atkvæði voru talin strax með - og það voru engin skemmtiatriði, hmm. Þóra, Bogi og Ólafur þurftu vessgú að svitna í sviðsljósinu næstum stöðugt. Jóhanna og Helgi tóku boltann smá, Ragnheiður sat um Ráðhúsið og Brynja hitti sönghóp. *geisp* enda sofnaði ég fyrr en ég ætlaði.

Var ekki allt spariféð sent til Oslóar?

... sem eiga raunhæfa möguleika á að koma manni að?

Nú verð ég að segja að Kristján Már Unnarsson og Heimir Pétursson hafa misboðið mér. Þeir hafa báðir sagt að kvöldið fyrir kjördag, nú, verði oddvitar fimm framboðslista í Reykjavík í sjónvarpsþætti Stöðvar 2, þeir sem eiga raunhæfa möguleika á að koma manni að.

Skoðanakannanir eru skoðanamyndandi. Óákveðnir kjósendur ákveða sig undir lokin og vilja kannski heyra hvað allir, einmitt ekki síst þeir sem hafa minnstan tíma fengið, hafa um einstök málefni að segja.

Það að útiloka E, F og H frá eyrum óákveðinna í þessum þætti er stórkostlega ámælisvert. Og hrikalega lúið hugarfar.

Fjölmiðlarnir hafa miklu meira vald en þeir trúa sjálfir. 

Es. Hin þrjú fengu rör í lokin þannig að ég ét ofan í mig stærsta orðið.

Vantar þýðendur?

Best að fara á Dyngjuveginn og gá. Vegna veðursældar gæti ferðalagið tekið klukkutíma.

Vantar Sundabraut?

Í sjálfhverfni minni svara ég: Já. Hins vegar þarf hún mín vegna ekki að vera bílbær, mér nægði að hægt væri að ganga hana eða hjóla.

Ég fór í mikla gæðagöngu um Grafarvoginn í fyrradag. Við byrjuðum sem hópur við Ingunnarskóla og gengum í gegnum Þúsaldarhverfið, um móann og ýmislegt grænt og gómsætt. Svo skildi leiðir í Bryggjuhverfinu þegar við vorum búin að svekkja okkur hæfilega á að þar væri ekkert kaffihús. Í Bryggjuhverfinu búa 400-500 manns og þar er engin þjónusta, ekki leikskóli, ekki grunnskóli, ekki verslun, ekki allt rutt í snjóatíðum - af því að hverfið var byggt sem hverfi handa fullorðnu fólki sem þyrfti ekki þjónustu handa börnum. Hins vegar er það bara hálft, það stóð til að byggja annað eins sunnan megin við það sem þegar er. Og mér skilst að Björgun hafi líka átt að heyra sögunni til.

Áður höfðum við rætt um tengingar milli Bryggjuhverfis og Vogahverfis og þegar allir höfðu talað nægju sína arkaði ég kokhraust af stað - en viti menn, maður þarf að krækja fyrir allan voginn. Það er hvergi hægt að komast yfir hann óblautur.

Fólk sem ég þekki býr í Bryggjuhverfi og vinnur í miðbænum og vílar ekki fyrir sér að hjóla enda leiðin tiltölulega bein. Ef maður hins vegar vildi fara úr Bryggjuhverfinu í Súðarvoginn eða Efstasundið eða Borgartúnið kemst maður alls ekki beinustu leið. Og manni er náttúrlega slétt sama einu sinni á heilsubótargöngu í besta hugsanlega gönguveðri en þetta er fjandakornið ekki hvati fyrir fólk til að ferðast í og úr vinnu fyrir eigin vélarafli.

Ég er ekki hress með skipulagið á þessari leið.

Meðan ég gekk austan megin óssins sá ég hunda leika sér á Geirsnefi og einn þeirra stakk sér til sunds enda afbragðsgott veður. Mér fannst það óboðlegt fyrir mig, veit ekki hvort myndavélin er vatnsheld ...

 

Í Bryggjuhverfinu líður mér hóflega eins og ég sé í útlöndum.

Snemmbært inngrip sumars

Í þessum skýjakljúfi sem ég bý í hef ég tvisvar mátt sæta því að horfast í augu við fljúgandi pöddur í baðherberginu. Það þykir mér augljóst merki um snemmbærni sumarsins - í maí. Líklega finnst mér skilin milli vors og sumars þó sífellt óljósari eftir því sem ég stunda minna nám sem krefst prófa eða ritgerðaskila. Kannski kemur sumarið í maí á hverju ári.

Annars er öll færslan bara prjónuð í kringum fyrirsögnina sem flaug fyrir á UT-ráðstefnu, þ.e.a.s. snemmbært inngrip, og hefur mikið verið fussað yfir í mínum vinahópi.

Á hvaða leið er tungumálið? Á hvaða leið er upplýsingatæknin?

Átta lista val í Reykjavík

Í heita pottinum í Vesturbæjarlauginni í gær komst ég að því að hinir ágætu upplýstu pottverjar vissu ekki að í Reykjavík eru átta listar í boði fyrir sveitarstjórnarkosningarnar eftir 10 daga.

Það er sífellt talað um ,,fjórflokkinn" og Jón Gnarr.

Á vefnum kosning.is þar sem maður getur m.a. séð hvar maður á að kjósa (ef maður skyldi vera í vafa) eru öll framboð um allt land talin upp, þ.m.t. E - listi Reykjavíkurframboðsins, F - listi Frjálslynda flokksins og H - listi framboðs um heiðarleika og almannahagsmuni.

Vald fjölmiðlanna er mikið. Þeir kjósa að sniðganga þessi framboð.

Á höggstokkinn

Ég kann að leggja saman, draga frá, margfalda og deila. Ég lærði hvorki diffrun né heildun og hingað til hef ég plumað mig án þess. En nú [hægra handarbak að vinstra gagnauga] veit ég ei meir, ei meir.

Ég - nú legg ég mig á höggstokkinn - hélt að þegar kyrrsettu eignirnar myndu innheimtast rynnu þær í ríkissjóð. En nú heyri ég á mér gáfaðra fólki að þær renni til kröfuhafa bankanna - og kenningu um að kröfuhafar bankanna séu skuldararnir, þ.e. þeir sem peningarnir verða teknir af.

Sum sé, sr. Jón tekur 2.400 milljarða að láni og geymir undir kodda á Falklandseyjum. Svo er honum stefnt fyrir dómstóli í einhverri Jórvík, játar sig sigraðan enda kostar milljón dollara að snerta hurðarhúninn, skrifar lista yfir eignirnar, lætur þær af hendi - og tekur svo við þeim sjálfur, óbreyttur Jón.

Ég engist á grefilsins höggstokknum. Ég sver að ég hélt að það þyrfti ekki að skera stærri möskva á öryggisnet velferðarkerfisins ef peningurinn innheimtist.

Land ösku og ísa

Janice Turner á grein í Times Online í dag þar sem hún fer bara býsna lofsamlegum orðum um heimsókn til Íslands skömmu fyrir helstu eldsumbrot ársins.

Ég hef náttúrlega firnagaman af því að hún nefnir tröll til sögunnar og að hún segist hafa lent illa í kíslinum í Bláa lóninu sem hafi gert hárið á henni stamt. Ég vara fólk alltaf við því að fara á bólakaf og hvet það til að setja næringu í hárið áður en það fer út í. Mér finnst ekki eins gaman þegar hún segist hafa skautað á söfnunum vegna þess að þau séu óáhugaverð. Og hún talar hreinlega niðrandi um arkitektúrinn. En þetta er auga gests og það er alltaf forvitnilegt fyrir okkur sem tökum á móti gestunum að heyra ólík sjónarmið.

Ég er ekki frá því að orðaforðinn aukist aggalítið við lesturinn:

Much has been written about the Blue Lagoon, an outdoor spa 40 minutes from the capital, which, as if in some mad Utopia, is filled with the outflow from a geothermal power station. It is a strange, wonderful indulgence that deserves at least half a day to enjoy. But if your hair, like mine, is not, er, its natural colour, encase it in conditioner and swim hat since the silica particles — the stuff that clogs up jet engines — will turn it to matted straw.

En sumt kannast ég engan veginn við:

Icelanders, broad, a little hard-faced and capable looking, are no Swedes. Rather, since the Danish Vikings seized wives from my native Yorkshire, those folks in the hot pots and I share a gene pool.

Dö, voru víkingarnir danskir? Ég held nú síður. Og hvað erum við, broad og hard-faced? broad merkir: breiður; víðsýnn; víðáttumikill; yfirgripsmikill; almennur; frjálslyndur; grófur - erum við grófgerð?

Og hver hefur haldið því fram að frosin pítsa sé þjóðarrétturinn?

Although Icelanders often remark that their national dish is frozen pizza, we ate well at the Icelandic Fish and Chip Shop and the Sea Baron, a rough shack by the harbour that sells lobster bisque and gamey-tasting whale meat.

Ég þekki ekki þá Íslendinga. En ég kannast við ýmislegt úr greininni. Og hún hvetur fólk til að láta það eftir sér að koma á skrýtnu eyjuna þar sem golfstraumurinn verndar höfuðborgina ...

Skipta leiðsögumenn máli fyrir ferðaþjónustuna?

Ég hef dregist aftur úr í blaðalestri og var rétt í þessu að lesa lesandabréf í vikugömlu blaði sem ber titilinn Leiðsögumenn eða ekki leiðsögumenn. Þar er fagmenntun leiðsögumanna rómuð af einhverjum sem kallar sig hugsandi Íslandsvin. Sá undrast að ekki sé tekið fram í umfjöllun um ferðaþjónustu hvort misvitrir leiðsögumenn hafi raunverulega menntað sig til að gegna starfinu eður ei. Og oss leiðsögumönnum hlýnar um hjartaræturnar.

Ferðaþjónustan er í meira uppnámi en áður vegna þess að flugvélar komast stopult til og frá landinu. Það er í augnablikinu stærsta vandamálið en á öllum tímum er ástæða til að hafa áhyggjur af því hvort leið-sögu-menn í landinu miðla raunverulegum fróðleik af raunverulegri þekkingu og hæfilegri ástríðu.

Það finnst a.m.k. mér. 

 

Tvíkynja nöfn

Ég fletti reglulega upp í hinum stórfróðlega vef um beygingarlýsingu íslensks nútímamáls. Ef beyging kemur mér spánskt fyrir sjónir gái ég hvort mögulega geti verið um tvímynd að ræða. Ekki vill prófarkalesari falla í þann fúla pytt að leiðrétta það sem telst rétt.

Í texta sem ég las rétt í þessu var auður í þágufalli auð, 'státa af miklum auð' eða álíka. Og ég dreg mig hæfilega í efa og fletti upp. Auður í þágufalli er bara auði þannig að ég fékk úr þessu skorið en sá þá að karlmannsnafnið Auður er til. Sonur hans væri þá Auðsson.

Og ég er að reyna að koma honum fyrir mig, þessum Auðssyni ...

Óumbeðnar upplýsingar

Er einhver eftirspurn eftir teppastærð, skálmalit eða matseðli á Hótel Hrauni? Ekki heyrist mér á fólki í kringum mig - og finnst mér það bara býsna marktækt úrtak ...

Málsvörn

Ég skil ekki hávaðann á Pressunni, ég hef ekki heyrt hlakka í neinum yfir handtökunum. Þvert á móti fær fólk í magann og líður þrátt fyrir allt illa yfir að þetta þurfi að vera svona. Þessir gæsluvarðhaldsfangar eiga foreldra, systkini og börn, vini og kunningja, gamla skólafélaga og vinnufélaga - rétt eins og aðrir þeir sem þarf að færa í fangelsi, rétt eins og aðrir þeir sem þurfa nú að súpa seyðið af slæmu efnahagsástandi.

Gæsluvarðhaldsfangarnir liggja undir grun um að hafa framið afbrot. Þess vegna geri ég ráð fyrir að þeir séu teknir úr umferð. Þeir verða spurðir og krafðir sagna, þeir munu ekki geta borið saman bækur sínar og geta síður logið ef hugur þeirra stendur til þess. Þeir munu e.t.v. upplýsa um frekari aðkomu annarra. Peningar voru teknir ófrjálsri hendi - þrætir einhver fyrir það? Það bitnar á afkomu þúsunda fjölskyldna - þrætir einhver fyrir það?

Ég sest ekki í dómarasætið en afleiðingar glæpanna eru öllum ljósar. Er ekki eðlilegt að leita  upprunans og reyna að uppræta meinið? Er það ekki hlutverk sérstaks saksóknara? Hefur ekki verið kvartað undan að ekki gengi nóg undan honum? Af hverju ráðast þá þessir háværu að honum?

Hissust var ég áreiðanlega á pistli Jakobs Magnússonar í Fréttablaðinu í gær. Mér finnst að ég hafi stundum verið sammála honum þegar fáir hafa verið það en nú dreg ég dómgreind mína í efa. Jakob finnst mér ekki bara á hálum ís, heldur svo næfurþunnum að honum hlýtur að kólna snögglega þegar brestur undan honum. Af hverju er hann þess umkominn að meta gögn sérstaks saksóknara sem hann hefur ekki séð? Af hverju getur hann fjallað af viti hins löglærða þegar hann er það ekki? Er hann á geltinu? Borgar einhver honum fyrir að steypa sér í dómgreindarlega glötun?

Ef hann hefur einhverja skynsamlega ástæðu til að tala eins og hann gerir ætti hann að láta hana fylgja með því að hún er mér gjörsamlega hulin.

Svona er ég alltaf djöfulli varkár og geðug, læt fólk njóta vafans, bæði sérstakan saksóknara, gæsluvarðhaldsfanga og sjálfskipaða álitsgjafa sem tala út úr ...

Eitt ár enn

Ekki orð um hin forvitnilegu gistiúrræði sem nú eru mest í umræðunni. Nei, bara ein afmælismynd:

Eftir slétt átta ár verður Svava þrítug, jamm og já, Gummi mun eldri og Kormákur litli, já, á níunda ári.