Skemmtileg myndabók

Ég eignaðist myndabók í kvöld sem ég hef blaðað í síðasta klukkutímann eða svo. Gamall samháskælingur minn og bloggvinur, Sigurgeir Orri, á hluta af heiðri kápunnar. Sá heiður er mikill því að kápan er firnaflott. Ég gratúlera, Orri.

Og bókin - skemmtilesning sem ég hefði viljað setja kommupúkann á. Myndirnar tala og tala og tala ... hins vegar. Myndefnið til 60 ára er auðþekkjanlegt allan tímann.

Ég er að reyna að tala í gátum en held að þær séu of auðleystar samt.

Leiklistardómar(ar)

Nú mætti rota mig með fjöðurstaf. Í þremur blöðum eru í dag dómar um Höllu og Kára sem ég sá á sunnudag. Sýningin olli mér vonbrigðum, einkum fyrir að vera klisjukennd og laus við nýstárleika. Þá meina ég fyrst og fremst handritið. Ég get vel fallist á að leikurinn hafi verið nokkuð góður og einkum var gaman að sjá til Vigdísar Hrefnu Pálsdóttur sem ég komst að í dag að væri dóttir Páls Baldvins Baldvinssonar.

Tveir af þremur dómurum eru mjög hrifnir af stykkinu og þá held ég að þau hljóti að hafa verið á annarri leiksýningu en ég. Á minni sýningu var Jón Valur Jónsson og við vorum grátlega sammála um skort á gæðum. Ef elsku Hafnarfjarðarleikhúsið sem hefur í áranna rás átt stórkostlega - og nýstárlega - spretti, t.d. ógleymanlegt Himnaríki, Sellófan, Síðasta bæinn í dalnum, ætlar að gera sér vonir um frekari styrki þarf það að taka sig á. Sessunautar mínir voru sammála mér, ætli bara við höfum séð í gegnum klisjurnar um neysluhyggjuna, sjónvarpssölumanninn, fátæka þjófinn og draumsýn útlendinga?

Ég vona að enginn komi með fjöðurstafinn og slái mig í hausinn, ég á svo margt ógert í kvöld.

Hive eða jarðstrengur

Heimasíminn var að heiman í alla nótt. Netið var líka í dvala í alla nótt. Skyldi það vera Hive að kenna eða hjó einhver með skóflu heimtaugina mína í sundur kl. 23:03 í gærkvöldi og tjaslaði saman kl. 8:30 í morgun?

Hvað segir Ásinn? Er tímabært að skipta yfir í Vodafone?

Smekkur verður ekki endilega rökstuddur

Í trausti þess að aðeins Ásinn og e.t.v. Tvisturinn lesi þessa færslu ætla ég að opinbera smekk minn fyrir Spaugstofunni. Hann hefur verið mikill, ég missi ógjarnan af þætti. Það breyttist ekki eftir áhorf síðasta þáttar. Mér þótti að sönnu togna á hnífasettabrandaranum, en Spaugstofan gerir út á ystu nöfina. Þá sjaldan Spaugstofan hefur verið með þemu, eins og geim-eitthvað eða Richard Attenborough (homo islandicus), hefur mig tekið að syfja.

Mér finnst alveg magnað hvað '89 af stöðinni eins og Spaugstofan hét í árdaga hefur elst vel, hvað þessir gaurar sem nú eru að sönnu orðnir miðaldra ná að halda dampi, viðhalda ástríðunni og hafa gaman af þessu.

Ég er aðdáandi og þarf svo sem ekki að rökstyðja það.

 

Nú er illt í efni - auðkennislykillinn gaf upp öndina

Ég hef ekki komið fram við auðkennislykilinn öðruvísi en af stakri kurteisi og elskulegheitum. Fyrir allnokkru datt endinn af þannig að ég brá teygju um stykkið allt til að endinn (hulsan) tapaðist ekki. Áðan skráði ég mig svo inn í heimabanka með fulltingi númers úr lyklinum. Korteri síðar var lykillinn allur.

Og það þori ég að hengja mig í hæsta gálga upp á að fleiri hafa sömu sögu að segja. Hvernig fer ég nú að?

Ása sá sól og Óla róla og hjóla

Fyrirsögnin er kannski ekki sérlega lýsandi fyrir Kára og Höllu sem ég sá í Hafnarfjarðarleikhúsinu í kvöld. Hún var samt notuð til að túlka kennslu fyrir útlendinga.

Það var smekkfullt á 2. sýningu þessa „kolsvarta gamanleiks“ eins og sýningin er kynnt - og salurinn hló sárasjaldan. Mér finnst svolítið sárt að hugsa til þess vegna þess að ég hef séð verk eftir Hávar sem ég hef verið mjög hrifin af.

Hann meinar vel, deilir á neysluhyggju og útlendingafordóma en því miður með svo svakalegum klisjum að mér var aldrei komið á óvart, engin ný sýn, ekkert nýtt sjónarhorn. Persónurnar voru mjög brokkgengar, ýmist algjörlega heiladauðar eða skyndilega býsna skynsamar.

Búningar voru allir gráir og lífguðu ekki mikið upp á.

Þetta fannst mér.

Bernskan rifjast upp

Þegar maður vinnur þægilega innivinnu heldur maður stundum að úti geisi óveður ef vindurinn guðar á gluggann. Svoleiðis fór fyrir mér í morgun enn einu sinni þennan veturinn. Að vísu beit vindurinn í kinnarnar þegar ég skeiðaði milli húsa en veðrið var tæpast óveður.

Svo sá ég að Hellisheiðinni hafði verið lokað.

Snjóköst bernskuáranna rifjast upp. Útivera, skíðaferðir jafnvel, heilbrigð átök við vindinn og stundum pati af þrumum. Óleiðinlegar minningar.

En nú hleypur á snærið hjá minni. Ef veður og færð lofar fer ég nefnilega með útlendinga um Hellisheiðina á morgun. Og það má mikið vera ef ég dríf ekki alla út úr rútunni til að leggjast í snjóinn og búa til engla. Hnoða kannski nokkra snjóbolta í leiðinni. Bý mig bara vel.

 

Hellisheiði ekki opnuð í kvöld

Leiðsögumenn bíða eftir að stóru félögin semji

Það önuga við biðina er að félögin sem eru leiðandi í baráttunni eru ekki nú þegar með lausa samninga - en það erum við. Við fengum ekki einu sinni 2% hækkun um áramótin (sem kæmi til útborgunar um næstu mánaðamót hjá þeim sem starfa við fagið yfir vetrarmánuðina).

Félag leiðsögumanna var með kjarafund í kvöld. Samninganefndin kynnti þær viðræður sem þegar hafa átt sér stað og kallaði eftir viðbrögðum og athugasemdum. Kynningin var góð og viðbrögðin líka. Gagnlegur fundur, leyfi ég mér að segja. Og ekki leiddist mér - enda talaði ég þegar mér sýndist (ekki alveg) og mátti sussa á hina þegar svo bar undir ...

Við leggjum ofuráherslu á laun. Ef þau hækka ekki missum við fólk úr stéttinni. Svo er stefnan tekin á löggildingu. Stefán minnti á að sjálfstæðismenn samþykktu á landsfundi sínum ályktun um að greiða þessa götu leiðsögumanna (Ályktun um ferðamál):

Tryggja þarf lögverndun starfheitis [svo] leiðsögumanna og annarra sem sótt hafa sérmenntun til að gegna afmörkuðum störfum í ferðaþjónustu.  

Og nú er Össur ráðherra ferðamála og einhverjum hafði skilist að hann væri ekki frábitinn sömu hugmynd. Tveir flokkar í ráðandi ríkisstjórn hljóta að geta þokað þessum málum áfram með okkar góðu hjálp.

Gistirými var rætt, dagpeningar, vinnutími (hvenær hefst vinnan í langferðum?), farsímanotkun, sýnileiki leiðsögumanna (má merkja rúturnar með fagmenntuðum leiðsögumönnum?), öryggi (hænuprikin sem okkur er stundum gert að sitja á til hliðar við bílstjórann), munurinn á kynningu afþreyingar og sölumennsku, uppsagnarákvæði, tími á milli stuttra ferða á sama degi (sumar ferðaskrifstofur hafa skirrst við að borga þann tíma), matarinnkaup og matseld, launaseðlar og vinnuskýrslur.

Hmm, ég gleymi einhverju - já, ÖKULEIÐSÖGN var rædd.

Og í lokin reifaði Magnús í samninganefndinni hugmyndir um verndun náttúrunnar og aukið aðhald frá m.a. leiðsögumönnum.

Þrátt fyrir kaffiskort fannst mér ógnargaman. Og stend heils hugar með samninganefndinni.

Dekur í 101 Reykjavík

Nú er klukkan á tólfta tímanum og 24 stundir eru komnar í hús. Ég held að það hafi aldrei brugðist að blaðið hafi verið komið þegar ég hef átt leið um útidyrnar á þessum tíma. Mér heyrist á öðrum sem ég þekki að atlætið sé ekki svo gott á þeim heimilum.

Því hallast ég að því að Þinghyltingar séu fordekraðir.

Eins gott að auglýsendur frétti þetta ekki ...

Farþeginn skrifaður af tveimur

Ég las Farþegann um helgina. Framvindan var svo oft svo óvænt að ég hlýt að hugsa hvort höfundarnir tveir hafi komið hvor öðrum á óvart í sífellu. Annar skrifaði kannski 1. kafla og svo tók hinn við og sá skemmtilegar tilvísanir sem sá fyrri ætlaði sér ekkert endilega neitt með. Mér var ágætlega skemmt. Væri til í fleiri tilraunir af þessu tagi.

Jói og Simmi á Bylgjunni

Ég er mikið gefin fyrir talað mál. Sumir í stór-vinahópnum halda að ég vilji endalaust hafa orðið sjálf en það er ekki satt. Þegar ég tek til verður mér óendanlega miklu meira úr verki ef ég hlusta á talað mál. Það má vera í síma. Því miður finnst mér púlsinn á Rás 1 helst til veikur, reikna með að ná þeim þroska síðar, og er svo sem ekki sérlega gefin fyrir upplestur af neinu tagi.

Nú hugsaði ég mér gott til glóðarinnar og kveikti á hinum vinsælu Bylgjupiltum sem segjast halda úti útvarpsþætti frá 9 ei emm til 12 ei emm (allajafna skrifað a.m. eða am, svona skáletrað bera þeir það hins vegar fram). Ég setti svo sem ekki teljarann í gang en mér er til efs að þeir hafi talað í 20 mínútur á fyrsta klukkutímanum. Auglýsingar voru fjölmargar og svo hafa þeir spilað fjöldann allan af lögum. Þeirra eigið talaða mál var brandari um Guðmund í Byrginu, grín um refsingu fyrir hvalavini sem væru hengdir upp í bómur og látnir fylgjast með þegar hvalir væru skornir og lesið (ímyndað?) bréf til 3.000 listamanna út af Laugavegi 4-6 sem þeir upphrópuðu yfir í annarri hverri setningu. Sennilega eitthvert lítilræði til viðbótar sem ég man ekki. Og annar er hófstilltari en hinn.

Ég er augljóslega ekki í markhópnum. Ég amast ekki við auglýsingum heilt yfir en stilli ekki á sérstakan auglýsingaþátt með illa unnu brandaraívafi. Ég held að þeir séu hinir mætustu menn og mér þætti sjálfri sár raun að þurfa að fara út fyrir kl. 9 alla laugardagsmorgna. Kannski kemur það svona út.

Það verður ekki erfitt að stilla á Vikulokin kl. 11.

Ég ræð ekki við mig

Ég er búin að lesa rökstuðninginn og get ekki að því gert að lítast vel á nýjan ferðamálastjóra. Ég skil áfram þá sem vildu fá starfið og höfðu hugmyndir um ferðaþjónustu til framtíðar en ég trúði strax og trúi enn að Ólöfu fylgi mikill kraftur og vilji til góðra verka.

Hins vegar er ég hugsi yfir því hvernig millinafnið er beygt. Hvernig beygir Steingrímur Sævarr millinafnið sitt? Hvernig beygjum við Stein Steinarr?

Ég veigra mér ...

Iðnaðarráðherra rökstyður ráðningu Ólafar Ýrar

Að spara eyrinn

Fyrir mörgum árum var ég búin að mynda mér skoðun á Sundabraut. Ég las þessa almennu umfjöllun í blöðum, hlustaði á þá sem höfðu þekkingu og skoðanir á málinu og komst að niðurstöðu sem er nú fyrnd. Ég er búin að bíða svo lengi eftir þessari samgöngubót að ég man ekki lengur hvað ég vildi. Þó grunar mig að ég hafi helst hallast að ytri leið og þá vegna þess að innri leið hafi bitnað á lífríki fjarðarins.

Nú þykja mér öll rök hníga að göngum. Ég hef ákveðið að taka mark á Gauta vini mínum og vinum hans, enda er ég afskaplega lítið skotin í hvers konar sýnilegum umferðarmannvirkjum. Kostnaður er líka svo déskoti afstæður, það sem kostar í krónum meira í upphafi getur enst von úr viti. Vel ætti að vanda það sem lengi skal standa (er þessi málsháttur til og hvernig er hann þá réttur?). Ég bið um Sundagöng. 

Enginn læknir í neyðarbílum meir

Ja, ég segi bara það að ég lenti á spjalli við sérhæfðan sjúkraflutningamann um daginn sem sagði að þeir væru farnir að sinna verkum læknanna í útköllum hvort eð er. Í fréttunum eru þeir núna kallaðir bráðatæknar.

Það er víðar háski en í útköllunum. Ég hef engar áhyggjur af atvinnumálum læknanna. Og eftir því sem ég kemst næst þarf ekki að hafa stórfelldar áhyggjur af lífi og heilsu verðandi sjúklinga.

Rangt mat?

Með hljóðum

Ég sit í sófanum mínum og hlusta á ræðu frá Alþingi í tölvunni minni, ræðu sem var flutt á sjötta tímanum í dag. Ég er afar hrifin af þessari tækni. Og mig furðar að þingmaðurinn sem ég hlýði nú á segir tuttugu hundruð og sjö fyrir nýliðið ár. Þetta gat maður ekki áður séð - af því að maður þarf að heyra það.

*prrr*

Sögur af fasteignasölum

Ein fasteignasala segir að síminn hringi varla og að allt hafi verið með afar kyrrum kjörum frá því í haust. Önnur segir að það sé búið að vera mjög líflegt frá áramótum.

Geta báðar sagt satt?

Myndir selja. Myndir hrinda frá. Ef eldhús væri yfirgripsljótt að mínu mati myndi ég ekki hafa fyrir því að fara að skoða því að ekki nenni ég að byrja á breytingum af því tagi. Fasteignasalan sem er mjög borubrött segir að það verði að vera mynd úr svefnherberginu því að annars haldi allir að eitthvað sé að því. Hey, í svefnherberginu geta verið fastir skápar sem er gott að vita um, að öðru leyti hef ég engan áhuga á að sjá rúmbúnað ókunnugs fólks.

Ætli það sé rétt hjá þeirri fasteignasölu að fólk heimti myndir úr svefnherbergjum fólks?

Ég gái að stað, stærð og verði, eftir það einstökum vistarverum. Hins vegar hafa ýmsir gaman af að skoða myndir til þess að skoða myndir. Er það fólkið sem heimtar myndir úr svefnherbergjum?

Og hvað skyldu óháðir aðilar segja um fasteignamarkaðinn; upp, niður eða beint áfram? Allir sem blöðin spyrja eru háðir - bankar, fasteignasalar eða kannski fjárfestar. Hversu mikið er að marka Fasteignamat ríkisins sem er þó sannarlega ekki háð? Hvað kostar fermetrinn í 101?

Shu - shushu

Samkvæmt ævisögunni sem ég er að lesa þýðir þetta tré - skógur sem gleður ógurlega viðfangsefni sögunnar. Þar sem tvö tré koma saman, þar er skógur.

Það lá að, kínverskan sannar þetta.

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson er mér að skapi

Ég hef áður heyrt Sigmund tala á borgarafundum og mér líkar vel húmorinn hans í bland við vit á efninu. Hann lýsti í Silfrinu áðan í máli og myndum hvað hefur gefist vel í skipulagsmálum borga - og hvað illa. Það sem stendur til við Laugaveginn núna hefur gefist illa í öðrum löndum; borgir sem leggja áherslu á smágerða og samfellda miðborgarmynd laða til sín ferðamenn og í kjölfarið koma atvinnurekendur og fyrirtæki.

Fyrir kannski rúmu ári fór ég í Nike-búðina til að kaupa mér skó og talaði lengi við eigandann/afgreiðslumanninn. Hann sagði að pólitíkusarnir hefðu ekki lagt leið sína til hans, ekki komið á bak við eða spurt sig álits. Ég er ekki viss um að öll húsin sem sumum var hrófað upp af litlum efnum í eina tíð eigi að standa. Ég er hins vegar handviss um að byggðin við Laugaveg eigi að vera lágreist, að í því sé gæfulegri framtíð en háhýsahótelum. Sem leiðsögumaður hef ég vitaskuld líka þá skoðun því að hvernig ætlum við að koma rútunum að svona hóteli með góðu móti? Nógu er það snúið með fjölmörg önnur hótel í miðbænum.

Í sumum húsanna við Laugaveginn er erfitt að komast inn með barnavagn eða í hjólastól og ég hef engan áhuga á að halda þeim hópum frá miðbænum. Það er ástæða til að laga götuna gjörvalla að breyttum tímum í því tilliti en Sigmundur er fyrir löngu búinn að sannfæra mig um ráðleysi þess að byggja háhýsi í miðbænum.

Það er fagmennska, byggð á skoðun á fjöldamörgum örðum borgum og reynslu þeirra af réttri breytni og rangri. Ég var í Stokkhólmi í fyrsta skipti í ágúst á síðasta ári, gamla stan er heillandi. Þótt veður sé víðast betra en hér er veður stundum ágætt - og arkitektúrinn ætti líka að geta stutt við veðursæld þannig að vindstrengir verði síður og sólinni ekki haldið burtu.

Megi ráðamenn hlusta á Sigmund þegar hann talar um skipulag miðborgarinnar.

Samkeppniseftirlitið lifi

Kannski finna neytendur ekki sérlega mikið fyrir því þráðbeint að kortafyrirtækin hafi borið sig saman og reynt að útiloka nýjan aðila í bransanum en við þetta tækifæri verð ég að rifja upp að í haust var mér tvívegis neitað um úttekt á e-kortið mitt vegna þess að heimildin væri fullnýtt. Í báðum tilfellum var það rangt en bara í fyrra skiptið var það leiðrétt með einu símtali. Í seinna skiptið svaraði meintur þjónustufulltrúi hjá Borgun, þrætti og var með mikið stærilæti.

Ég átta mig ekki alveg á hvernig það að neita fólki um þjónustu hjálpar fyrirtækinu en ég er svo góður neytandi að ég hringdi í SPRON næsta virka dag og lét vita. Síðan hef ég ekki gert svo stór innkaup í einni ferð að reynt hafi á þjónustuna að ráði.

En undarlega hljótt hefur verið um þessa frétt. Kannski er það út af kvótadómnum sem er auðvitað risastórt mál.

Í takt við sjónarmið núverandi eigenda Borgunar

Hálfur mánuður liðinn

Kjarasamningar leiðsögumanna losnuðu fyrir næstum hálfum mánuði. Félag leiðsögumanna fundar með hinum og þessum um hitt og þetta. Flestir leiðsögumenn eru í öðrum störfum fram á vorið - en ekki allir. Ferðamenn eru á Íslandi upp á hvern dag og nokkur fyrirtæki eru með dagsferðir alla daga. Ýmist leiðsögumenn og bílstjórar eða ökuleiðsögumenn ferðast með ferðalangana. Og nú eru þessir launþegar án samninga.

Við erum undir regnhlíf ASÍ og nú blæs ekki byrlega á þeim vettvangi. Stóru verkalýðsfélögin leiða umræðuna og meðan það er stál í stál milli ASÍ og viðsemjenda erum við eins og mús undir fjalaketti og fáum engu þokað.

Er ekki tími til kominn að tengja?