Skatturinn (3)

Nú er ég búin að eiga í miklum bréfaskiptum við Skattinn og maklegt að hrósa þeim tveimur einstaklingum sem hafa gert sér far um að svara mér.

Niðurstaðan er þá sú að ég skulda tekjuskatt vegna verktakalauna 2019. Ég var með laun frá vinnuveitanda fram í október en hefði átt að borga sirka 67.000 kr. 1. nóvember. 1. desember fékk ég desemberuppbót og launaseðil með henni og sirka 10.000 greiddar eftir að launagreiðandi hafði dregið af mér opinber gjöld. Mér finnst ég því hafa haft fulla ástæðu til að halda að ég væri skuldlaus, kannski andvaralaus en ég var sannarlega ekki að reyna að koma mér hjá því að greiða. Ég fékk engan greiðsluseðil.

Ástæðan fyrir því að ég fékk ekki greiðsluseðil var sú að launagreiðandi átti að tilkynna Skattinum að ég væri ekki lengur á launaskrá. Launagreiðandi gerði það ekki og því var Skatturinn í góðri trú, eins og ég. 

Ég átti að fá rúmar 7.000 kr. í endurgreiðslu vegna viðgerða á bíl en var heldur ekkert með hugann við það. Þær voru teknar upp í skuldina.

Ég sendi því Skattinum áðan sáttatillögu um að ég myndi borga skuldina, sem ég gengst vitaskuld við þegar ég er búin að skoða álagningarseðilinn, með 1% vöxtum mínus 22% fjármagnstekjuskatt. Mér sýnist það vera 140,4 kr. en ekki 24.000 kr. eins og Skatturinn vill leggja ofan á skuldina.

Það er orðið algjört prinsippmál að fá sanngjarna niðurstöðu í þetta þar sem ég á ekki sök á klúðrinu.

Ég hef fulla trú á að Skatturinn gangi að þessari tillögu eða felli niður alla álagða vexti vegna þess að það er sanngjarnt.

Svo fæ ég greiðsluseðla frá 1. júní fyrir óinnheimtum tekjusköttum vegna verktakagreiðslna á síðasta ári. Ég tel að væntingar mínar um greiðsluseðla eða birtingu í heimabanka séu eðlilegar.

 

 

Skatturinn - þjónusta? (2)

Í gærkvöldi fékk ég „hnipp“ frá Skattinum sem ég bjóst ekki við en þegar það kom hélt ég að hann væri að láta mig vita af endurgreiðslu vegna viðgerða á bíl. En, nei, þetta var út af svokölluðum þing- og sveitarsjóðsgjöldum. Heildarskuldin (sem er ekkert brjálæðislega há) er sundurliðuð sem ... AB Þing- og sveitarsjóðsgjöld frá árinu 2020. Ég var engu nær fyrr en ég gúglaði. Þá fékk ég:

Hjá launþegum eru þing- og sveitarsjóðsgjöld (AB) innheimt með launaafdrætti. Aðrir fá sendan greiðsluseðil á gjalddögum.

...

Undir þing- og sveitarsjóðsgjöld (AB) falla ýmsir skattar og gjöld, t.d. tekjuskattur, útsvar, gjald í framkvæmdasjóð aldraðra, fjármagnstekjuskattur, slysatrygging við heimilisstörf, útvarpsgjald, auðlegðarskattur, búnaðargjald, ofgreiddar barnabætur og ofgreiddar vaxtabætur.

Aa, aðrir fá sendan greiðsluseðil á gjalddögum, stendur á síðu RSK. En ég fékk engan greiðsluseðil, enga tilkynningu, ekkert „hnipp“ fyrr en búið er að kalla eftir greiðslu í blöðunum!

Ég sendi Skattinum fyrirspurn í gærkvöldi og fékk staðlað svar til baka:

Erindi þitt hefur verið móttekið og mun verða tekin afstaða til þess svo fljótt sem kostur er. Vegna mikils álags getur dregist að svara fyrirspurn þinni. Beðist er velvirðingar á þeim óþægindum sem þetta kann að valda. Vinsamlega sendið ekki sama póstinn oftar en einu sinni.

Svo reyndi ég að hringja kl. 9 í morgun og eftir 12 mínútur hafði ég ekki lengur tíma til að hlusta á símsvarann. Ég tek fram að ég hlustaði á símsvara Skattsins í mínum tíma, ekki tíma neins vinnuveitanda.

Ég er með óskilgreinda kröfu frá Skattinum um greiðslu fyrir eitthvað sem ég veit ekki hvað er og Skatturinn hefur engan tíma til að upplýsa mig. Meðan ég borga ekki safnast væntanlega dráttarvextir og eins og ég sagði í gær eru þeir ekki á pari við innlánsvexti venjulegs sparifjáreiganda.

Þrátt fyrir beiðni Skattsins um að senda ekki sama póstinn oftar en einu sinni sendi ég ítrekun með beiðni um svör við þessum tveimur spurningum:

1. Fyrir hvað er verið að rukka mig?
2. Ef ég skulda þetta, af hverju fékk ég ekki rukkun áður en gjalddaginn rann upp?

Svo lét ég vita að ég kæmist ekki í heimsókn fyrr en á mánudaginn og ef ekkert gerist í millitíðinni er ég búin að ákveða að helga Laugavegi 166 drjúgan part mánudagsins. Tek aftur fram að þar verð ég í mínum tíma en ekki tíma neins vinnuveitanda.

Eru þessi vinnubrögð ekki annars stór ástæða fyrir því að fólk skreppur svo mikið úr vinnunni?

Skatturinn rukkar einstakling um þing- og sveitarsjóðsgjöld

Ég fæ ekki lengur fastar launatekjur þar sem ég sagði starfi mínu lausu í fyrra og fór í skóla. Þar af leiðandi eru ekki dregin sjálfkrafa af mér viss gjöld.

Í kvöld, já, í kvöld, fékk ég tölvupóst frá Skattinum um að ég skuldaði þing- og sveitarsjóðsgjöld og áskorun um að borga. Þegar eru fallnir dráttarvextir á skuldina, ef hún er skuld, vegna þess að gjalddagi var í desember og eindagi í byrjun janúar. Í bréfinu kom fram að almenn greiðsluáskorun/auglýsing hefði verið birt í dagblöðum 16. janúar.

Það er ekki ofsögum sagt af flækjustigi Skattsins. Ég var með verktakatekjur á síðasta ári og hef gert ráð fyrir að borga skatt af þeim eftir á en ég hefði alltaf reiknað með að fá rukkun fyrir gjalddaga og löngu fyrir eindaga. Og vitið þið hvað? Manni er bent á að hafa samband „við viðeigandi umsjónarmann til að fá frekari upplýsingar um stöðu og innheimtu“ en hvorki gefið upp nafn né símanúmer, hvað þá netfang.

Ástæðan fyrir því að það sýður strax á mér er sú að ég átti að fá endurgreiðslu vegna viðgerðar á bíl í fyrra og þegar hún skilaði sér kom peningurinn hvergi fram. Ég sendi kurteislegt bréf og spurði um hana. Eftir dúk og disk fékk ég (að mínu mati hranalegt) bréf um að ég skyldi hringja í númerið sem var gefið upp. Ég gerði það og talaði við þrjár - ÞRJÁR - reyndar mjög almennilegar manneskjur og loks fékkst fram í dagsljósið að greiðslan hafði farið inn á reikning í banka sem ég lít næstum aldrei inn í. Ég hafði gefið upp allt annan bankareikning en þessi hafði einhvern tímann verið færður inn í kerfið hjá Skattinum. 

Ég er alveg borgunarmaður fyrir þessari skuld en ég veit ekki fyrir hvað er verið að rukka mig af því að skýringin er eingöngu þing- og sveitarsjóðsgjöld. Getur einhver venjulegur launþegi sagt mér hvað það er? Mér finnst ég venjulegur launþegi þótt ég hafi verið með 500.000 kr. í verktakagreiðslur á síðasta ári.

Og ég get líka sagt ykkur að dráttarvextirnir eru ekki neitt nálægt 0,05% sem eru venjulegir innlánsvextir á lausu fé.

Amanda Gorman, fædd 1998

Ég ætla að leggja hana á minnið. Hún flutti innblásið ljóð við innsetningu Bidens og Harris í embætti aðalforseta og varaforseta Bandaríkjanna í vikunni. Flutningurinn minnti mig á íslenskan (karl)rithöfund, segi ekki hvern! 

Ég fletti aðeins í Instragram-síðu Amöndu og sé að hún hefur auðvitað komið um langan veg og er sem betur fer stútfull af sjálfsöryggi og framtíðarsýn.

Ári síðar

Fyrir u.þ.b. ári átti ég fund með lögmanni bróður míns um skuld bróður míns við mig. Gummi bróðir viðurkennir skuldina en kallar hana fyrnda. Ég á tölvupóst þar sem hann viðurkennir hana en henni var aldrei þinglýst af því að hún var greiði systur við bróður.

Þetta lán og aðrir greiðar við hann eru önnur af stærstu mistökum lífs míns.

Árið 2008 var ég ekki búin að átta mig á að Gummi bróðir væri ómerkingur. Sumir aðrir í kringum okkur voru búnir að sjá það og ef grannt er skoðað vissi ég það líka. Ég fann nefnilega fyrir tveimur árum bréf sjálfrar mín til hans þar sem ég sagði honum til syndanna, en sendi ekki bréfið, og ég fann líka í dánarbúi mömmu bréf sem hún hafði skrifað honum en ekki sent þar sem hún sagði honum til syndanna.

Við vorum báðar meðvirkar og héldum áfram að gera honum greiða. Mistök sem ég hef goldið fyrir og sér ekki fyrir endann á.

Fyrir ári fórum við systir mín á fund lögmannsins sem veit upp á hár hvernig í landinu liggur. Gummi fékk margar milljónir að láni hjá mér og hann skuldar mér þær. Á fundinum byrjaði lögmaðurinn á að segja: „Hann ætlar ekki að borga þér neitt nálægt höfuðstólnum.“

Sjálfsagt voru það mistök að spyrja ekki hvað hann vildi þá borga en ég stóð upp og sagði að þá væri ekkert meira að ræða. Mikið hlýtur lögmaðurinn, sem rukkaði Gumma auðvitað hraustlega fyrir alla þjónustuna, að hafa fagnað þessum þægilegu úrslitum. 

Ég vil rifja upp að ég hef sagt og skrifað að þegar Gummi skilar mér peningunum sem hann skuldar mér en ég er ekki í brýnni þörf fyrir muni ég láta handveðið renna til Kvennaathvarfsins. 

Til viðbótar við það sem hann fékk lánað hjá mér fékk hann bæði stór lán og miklar peningagjafir frá mömmu og pabba sem hann yppti líka öxlum yfir á sínum tíma. Pabbi gerði sömu mistök og ég, að treysta því að Gummi kynni mun á réttu og röngu.

Ég hugsa æ sjaldnar til Gumma sem er mikið lán en ef hann hefði ekki verið svona forhertur með lögmanninum sínum er ómögulegt að vita hvernig málinu hefði verið lent. Stærsta ástæðan fyrir því að ég get alls ekki lagt málið til hliðar er að hann hundsaði pabba allan tímann sem hann var á Hrafnistu, síðustu tæpu tvö árin sem hann lifði, og að hann hótaði systur okkar málssókn. Einu skiptin sem hann kom til pabba var til að biðja hann um pening. Pabbi var með sjálfum sér alveg fram í andlátið og hann var leiður yfir því hvernig rættist (ekki) úr Gumma eftir alla greiðana sem þau mamma gerðu honum. Systir okkar var með umboð frá pabba til að sinna peningamálunum hans og Gummi var alveg hoppandi pirraður yfir því. Þess vegna hótaði hann henni málssókn á Facebook því að þangað sækir hann huggun, til vina sinna á Facebook sem hafa margir hverjir aldrei hitt hann sjálfan, bara séð glansmyndina sem hann dregur upp af sér með tilvitnunum í Gandí og aðra talsmenn mannúðar í heiminum. Svei honum. 

Gummi var ekki óduglegur að koma til mömmu og pabba þegar þau bjuggu í Mánatúninu og ég hélt að hann væri almennilegur sonur en nú er ég búin að átta mig á að hann var alltaf að betla og sníkja peninga og greiða af þeim. 

Þetta verður arfleifðin hans.

Síðan ég mætti á síðasta fundinn með lögmanninum í janúar 2020 er búið að reka Gumma frá Sólheimum þar sem hann starfaði í tæp tvö ár sem meintur garðyrkjufræðingur og hann er búinn að skipta um föðurnafn. 

Þegar ég spurði hann gagnrýninnar spurningar á Facebook blokkaði hann mig og þegar ég spurði annarrar spurningar á Instagram lokaði hann Instagram-síðunni sinni. Og ég játa að ég hef ekki treyst mér til að hringja í hann. Það hefur nefnilega aldrei verið hægt að tala við hann, hann æsir sig yfir öllu, verður óðamála, grípur fram í og réttlætir sig. 

Gummi er maðurinn sem upphefur sjálfan sig enda er hann fársjúkur óvirkur alkóhólisti sem ég var meðvirk með alltof lengi.

Tryggingar

Tryggingafélagið mitt sendi mér póst um tryggingaiðgjöld næsta árs. Fyrir sömu tryggingar, sömu þjónustu, sömu eignir eiga nú tryggingar að hækka um 9,3%. Er það verðbólgan? Eru það launahækkanir? Nei, ég held ekki. Ég held að svarið sé:

FÁKEPPNI.

FÁMENNI.

VIÐSKIPTASIÐFERÐI (eða skortur á því).

ANDVARALEYSI (m.a. mitt).

Ég sendi póst í fyrra og nei, því miður, félagið gat ekki lækkað iðgjaldið sem hækkaði þá líka ómaklega milli ára. Ef ég fer með viðskiptin annað lækkar einn liður en annar hækkar. Mér er misboðið en úrræðin eru engin. 

 

Matarsóun og gámar fyrir utan verslanir

Ég er í blaðamennskunámi í HÍ og okkur var bent á þætti sem nemendur fyrri ára hafa gert undir lok skólaársins. Fyrir tveimur árum fjallaði hópurinn um loftslagsmál í víðu samhengi, mest samt um matar- og fatasóun. Þátturinn er gerður undir styrkri stjórn kennara og ég hefði sjálf verið mikið til í þetta efni. Í þættinum er m.a. talað við mann sem tekur úr gámum fyrir utan verslanir algjörlega óskemmdan mat sem verslanirnar hafa HENT, fólk sem hefur starfa af því að stýra okkur í betri neyslu og háskólanemendur um viðhorf þeirra til nýtingar. Ég er alveg hugfangin af því hvernig til tókst.

Þátturinn er tæpur klukkutími og hann hefði átt að fá meiri útbreiðslu - en það er ekki of seint! 

Um hvað ætti minn hópur að fjalla? Hvað gerðist 1921 sem ætti þá 100 ára afmæli á þessu ári?

Lögsókn(ir) á hendur Trump

Í fréttum er ég búin að heyra aftur og aftur talað um aðra (2.) ákæru á hendur Trump sem var rædd og greidd atkvæði um í bandaríska þinginu í gær. Ég fylgist ekki nógu mikið með bandarískum stjórnmálum frá degi til dags og ég mundi alls ekki eftir ákærunni frá þarsíðasta ári. Já, ég má alveg skammast mín en hefði ekki verið upplagt að nefna þetta einu sinni eða tvisvar þegar fréttamenn tala um 2. (eða seinni) ákæruna?

13. janúar

Í dag er minn persónulegi blúsdagur sem ég vil nota í að minnast minnar uppátækjasömu mömmu. Hún var fædd 1927 í sveit, flutti til Reykjavíkur, lærði til kennara og kynntist svo pabba. Barnagæsla var það takmörkuð þegar fyrsta barnið fæddist, 1950, að hún varð að hætta að kenna og var heimavinnandi þangað til ég var orðin sjálfbjarga. Hún var aldrei nein sérstök barnagæla, beið frekar spennt eftir að geta átt við okkur vitsmunalegar samræður.

Hún átti einstakar minningar úr kennslu en fór aldrei aftur í það starf heldur vann í bókabúðum og við afgreiðslu á verkstæðinu hjá Velti þegar hægt var að skilja mig eftir heima án pössunar. Meðfram húsmóðurstarfinu og uppeldi á fjórum börnum var hún svo símsvari Rafvirkjaþjónustunnar sem pabbi rak og fór með honum að draga í rafmagn þegar svo bar undir.

Hún var svo innilega til í að sprengja þægindarammann eins og hún gerði t.d. þegar hún kom í heimsókn til mín í Þýskalandi 1987 þegar ég var þar au-pair. Hún lærði tungumál aldrei vel en kom til mín í gegnum nokkra flugvelli og þegar við fórum þaðan saman í rútuferðalag til Garda-vatns talaði hún meira við fararstjórann en nokkur annar. Hann var samt þýskur og bílstjórinn líka en það truflaði hana ekkert að ráði.

Myndina sem ég legg hér með færslunni tók ég 2017, hálfu ári áður en hún dó. Þá var hún nýbúin að prjóna nokkra svona pottaleppa (þetta eru kindur!) og gaf mér þá með þessum svip. Hún var alveg ófeimin við að grallarast þótt hún væri orðin 89 ára.

Við rifumst stundum hástöfum, aðallega um loftslagsmál, bílaeign og einstaka stjórnmálamenn en við jöfnuðum þann ágreining. Ef frá eru taldir nokkrir mánuðir þegar ég var 17 ára uppreisnarseggur bar engan skugga á vináttu okkar. 

Hún dó 13. janúar 2018, vitsmunalega í fullu fjöri og fór alltof snemma frá mér sem er yngsta barn, en við áttum innilega kveðjustund í heila viku á Landspítalanum þar sem ég gat komið, farið og verið eins og ég vildi. 

Ég veit ekki hvernig henni hefði reitt af þessi þrjú ár þar sem hún átti orðið svo erfitt með að nærast vegna slæmsku í hálsi en ég er 100% á því að hún væri enn flissandi yfir ýmsu og opin fyrir alls kyns sprelli. 

Ulven kommer - dönsk þáttaröð um barnavernd

Barnaverndarmál eru hörmuleg. Ég tala reyndar ekki af eigin reynslu þar sem ég þekki þau eingöngu örlítið sem túlkur á fundum fyrir allmörgum árum. Nei, þegar barni er misboðið á einhvern hátt er það hörmulegt, allir hljóta að vera sammála um það. Barnaverndarnefndir mega ekkert segja en það má gera leikna mynd um málið.

Úlfur, úlfur er átta klukkutíma maraþonþáttur sem ég horfði á í nokkrum skömmtum í spilara RÚV. Þáttaröðin er aðgengileg fram undir næstu jól og ég mæli eindregið með að fólk horfi. Kynningin á þáttunum er svona:

„Leiknir þættir um félagsráðgjafa sem hefur aðeins nokkrar vikur til að átta sig á því hver segir satt og hver ekki í fjölskyldu sem mögulega býr við alvarlegt ofbeldi. Segja börn alltaf sannleikann? Og hversu mikið er hægt að leggja á eina fjölskyldu?“ 

Hvað er orsök og hvað er afleiðing? Af hverju flytur fjögurra manna fjölskylda fjórum sinnum milli landshluta á átta árum? Af hverju er félagsráðgjafinn svona ákafur í að leysa málið? 

Ég hamast hér við að segja ekki of mikið en get þó sagt að myndin er æsispennandi þótt einhverjum gæti þótt lopinn teygður. Mér finnst tímaásinn dálítið óljós en ekkert sem kom að sök og tónlistin, maður minn, er stórfengleg. Og auðvitað er röðin einhvers konar norrænt samstarfsverkefni á því herrans ári 2020.

Endalok fréttastofu Stöðvar 2

Ég hélt að ég yrði fyrst með tilgátuna um að 18. janúar verði stigið fyrsta skrefið í að leggja niður fréttastofu Stöðvar 2 en sé á athugasemdunum við fréttina að fleira fólki hefur dottið það í hug. Ég hef aldrei verið með áskrift að Stöð 2 en hef einstaka sinnum séð eitthvað af dagskránni og hún höfðar ekki til mín. Ég hef hins vegar verið nokkuð dyggur áhorfandi fréttatímans og þar með einhverra auglýsinga. Nú fækkar þeim sem vilja kaupa auglýsingar og þar með verður enginn rekstrargrundvöllur fyrir rekstri fréttastofu.

Ég gíska á að henni verði lokað í janúar 2022.

Sumarið '85

Spilari RÚV heldur áfram að gefa. Nú er ég búin að horfa á sænsku seríuna Sumarið 1985 sem gerist einmitt 1985 í sænsku krummaskuði en var framleidd á síðasta ári. 240 mínútur af rakalausri skemmtun, vessgú. Mér skilst að þættirnir komi í línulega dagskrá seinna en mér finnst gaman að geta horft í beit og stoppað í miðjum þætti ef svo vill verkast.

Þarna eru saman komnar þrjár kynslóðir kvenna í mismikilli uppreisn, pylsuhátíð, geðsjúkrahús, sumarfrí ef sumarfrí skyldi kallast, hómófóbía (aids var nýtt um þetta leyti), ljósabekkir, peningaleysi och det underbara språket, svenska. Sumir Svíarnir eru eins lokaðir og Finnar en aðrir með allt á útopnu og svei mér ef ég endurlifði ekki Nordjobb-sumarið mitt í Finnlandi 1988.

You are fired!

Mér skilst að setningin You are fired sé einkennismerki raunveruleikasjónvarpshetjunnar sem við köllum núna fráfarandi forseta Bandaríkjanna. Og mér skilst að áhangendur hans kunni að meta þessa ákveðni og líti á Trump sem gáfaðan og réttsýnan mann.

Við hin sjáum ekki einu sinni það sem gæti verið gott við hann. Eitthvað hlýtur það að vera. Menn hafa sagt mér að efnahagslífið hafi náð sér á strik í Bandaríkjunum á hans tíma í embætti og að hann hafi kallað heri heim úr öðrum löndum. Það er gott ef satt er.

Ég sé mann sem niðurlægir - eða reynir að niðurlægja - andstæðinga sína, mann sem verður gjaldþrota en þvertekur fyrir það, mann sem lítur niður á konur og sigar lögreglunni á svarta menn. Hann neitar að uppfylla skilyrði Parísarsáttmálans í loftslagsmálum.

Hann er sjálfsagt góður við (sum) börn eins og sagt var um Hitler (þar með lýkur líkingunni) og auðvitað hefur hann einhverja óljósa kosti en hann skilur við bandaríska þingið í uppnámi og áberandi menn innan Repúblikanaflokksins hafa afneitað honum.

Um allt þetta eru áhugasamir um nokkurs konar pólitík búnir að lesa í ýmsum miðlum seinni part vikunnar. Ég fer hins vegar að bera þennan mann saman við bróður minn sem stal peningum af mér, stal peningum af mömmu og pabba, ásakaði systur okkar um skjalafals og hótaði henni málssókn, hreykti sér af því við bróður okkar að hann hefði fengið RAVinn hjá mömmu og pabba fyrir ekkert og selt hann svo fyrir 1,8 milljónir, réð sér lögfræðing sem er óþverri en fann einhverja klausu um fyrningu -- og enn er fólk sem heldur að Gummi bróðir sé í lagi. 

Ég áfellist ekki fólk, sem hefur ekki orðið fyrir barðinu á honum, þótt það umgangist hann og trúi honum. Ég áfellist ekki dætur hans þótt þær umgangist hann. Ég get ekki áfellst fyrrverandi yfirmann hans á Sólheimum sem varð að reka hann fyrir mistök (segir hann sjálfur á Facebook) þótt hún hafi ekki viljað hlusta á mig þegar ég benti henni á að hann væri ekki á vetur setjandi. Við virðumst mörg þurfa að reka okkur sjálf á þegar svona ómerkilegir menn ganga lausir.

Ég fylgdist ekki með kosningabaráttu Trumps og Clinton 2016 umfram það sem íslenskir fjölmiðlar buðu upp á og kannski ekki einu sinni nógu vel með því sem íslenskir fjölmiðlar buðu upp á. Ég var of upptekin af launavinnu og einhverju öðru persónulegu. Ég þekkti ekki fortíð Trumps og hefði aldrei giskað á að svona mikill siðblindingi yrði kosinn af helmingi bandarísra kjósenda.

En sennilega eru það mestu siðblindingjarnir sem vaða upp á sviðið uppfullir af sjálfsdýrkun og slá þannig ryki í augun á ótrúlegum fjölda fólks.

Þótt Gummi sé hvorki valinn né útvalinn og leiði enga hópa er hann fíkill. Hann hætti að drekka áfengi fyrir 30 árum en kannski er hann á einhverju öðru sem ég þekki ekki. Ég get alltént vottað að hann var fíkinn í læk á Facebook eins og sagt er um unglingsstúlkur. Hann setur sennilega daglega inn alls kyns statusa um gæði sjálfs sín og heilræði frá mestu hugsuðum og spekingum mannkynssögunnar sem hann þykist fara eftir.

Hér er Instagram-færsla frá nóvember 2019:

Þakklæti! Heyr á endemi, hann hefur alltaf tekið og ekkert gefið og aldrei þakkað fyrir sig nema í yfirborðslegum internetfærslum.

Ég er ekki alltaf að hugsa til hans, sem betur fer. Mikil orka hefur farið í að bölva honum og ergja mig yfir að ég hafi ekki séð í gegnum hann. Hann hefur engu áorkað í lífinu en honum hefur alltaf fundist hann hafa efni á að setja sig á háan hest og gera lítið úr öðru fólki. 

Ég lít niður á hann fyrir það sem hann hefur gert mér, hinum systkinum okkar, foreldrum okkar, viðskiptavinum þegar hann rak sjoppuna í Víðigerði og bændunum í Húnaþingi. Þegar ég spurði gagnrýninna spurninga á Facebook lokaði hann á mig. Hann hefur engin málefnaleg rök fyrir neinu sem hann gerir. Þegar ég spurði gagnrýninnar spurningar á Instagram lokaði hann síðunni. Hann á engin svör, hann á engan málstað, hann á engin rök. Hann á bara sjálfsupphafningu sína og hann er Trumpinn í minni fjölskyldu.

Nýir siðir

Munið þið hrákadallana? Nei, auðvitað ekki, ekki frekar en ég. En hrákadallar voru mikið til siðs svo menn hræktu síður á gólfið sem áður hafði verið til siðs. Ég tengi hráka og hrækingar við sóðaskap en ástæðan fyrir því að mönnum var uppálagt að hætta hrækingum í tíma og ótíma var sýkingarhætta.

Eftir einhver ár eða áratugi verður kannski litið á handabönd eins og ég lít á hrækingar núna. Sem sóðaskap.

Merkilegir tíma sem við lifum.

DNA (erfðaefni) - aðgengilegt til 16.1.2021 í spilara RÚV

Ég hámhorfði á dönsku þáttaröðina DNA í spilara RÚV um helgina (8x40 mínútur). Efnið er auðvitað skáldað og ég skil það ekki sem heilagan sannleika en (ég spilli engu fyrir væntanlegum áhorfendum) spilling í dönsku lögreglunni og yfirgangur í kaþólsku kirkjunni hljómar ekkert ósennilega, ekki frekar en spilling innan lögreglu og yfirgangur kirkjunnar þjóna yfirleitt. Ég alhæfi ekki, ég segi bara að ég trúi því miður á skemmd epli í starfsemi sem að mörgu leyti er samt góð.

Ég mæli eindregið með þáttunum ef fólk hefur, eins og ég, smekk fyrir dönsku (svo sem evrópsku) spennuefni sem stingur á kýlum. Pólska og franska eru líka talaðar í þáttunum og þá þurfti ég alfarið að treysta á textann.

Svo er auðvitað kostur að geta horft í 5-6 tíma eftir hentugleikum og tekið sér matarhlé þar sem manni sýnist. 

Það voru smáatriði eins og endalausar ósýnilegar ferðir milli Kaupmannahafnar og Parísar á núll einni og að nýborin móðir sé stökkvandi yfir girðingar sem gengu ekki upp en mér fannst mjög auðvelt að horfa framhjá því.

Áramótaskaupið 2020

Mér fannst skaupið í ár mjög skemmtilegt. Mér finnst það oft og er búin að átta mig á að þegar leikarar eru margir finnst mér það betra. Þá eru valdir leikarar sem henta hverri rullu.

Ég tók nokkur skjáskot af atriðum sem mér þóttu hitta í mark.

Öll endurvinnsluatriðin voru æði. Hálf þjóðin fór í endurbætur heima hjá sér og sumir þurftu að losa sig við mikið spilliefni.

Vilhelm Neto heldur niðri í sér andanum ... þangað til hann getur það ekki lengur.

Hrikalegt álag að ferðast innan lands, allir búnir að fara í Stuðlagil, á Rauðasand og auðvitað Fimmvörðuhálsinn.

Falsaða skjalið sem var ekki til.

Veggjakrotið. Og Þorsteinn Bachmann átti stjörnuleik eins og venjulega.

Og við klárum þetta saman!

Svo er stóra Þorláksmessukvöldinu bætt við aftan máls.

Ég skellihló oft og þess á milli kumraði í mér. Frábært skaup. Hvað vantaði? Örugglega margt en ég horfði líka á fréttaannálana og það er ekki hægt að troða öllu inn í þriggja kortera þátt.