Svæðisleiðsögunám um Gullhringinn?????

Detti mér allar dauðar lýs úr höfði. MK sem rekur ferðamálaskóla og leiðsöguskóla efnir nú til svæðisleiðsögunáms um Reykjavík og nágrenni.

Er þetta hugsað til að mæta eftirspurn eftir fagþekkingu þegar ferðamannastraumurinn þyngist vegna stöðu krónunnar?

Er þetta til að mæta eftirspurn eftir fagmenntuðum leiðsögumönnum nokkra stóra skipadaga á sumri?

Leiðsögumenn í dagsferðum þurfa að vita meira en um það svæði sem þeir fara um - á að kenna það? Hefur kannski ekki verið þörf á að kenna leiðsögn í heilt ár hingað til? Eyddum við sem dvöldum eitt ár í Kópavoginum einni önn í eitthvert hjóm?

Nú vildi ég segja þetta við Ernu Hauksdóttur, framkvæmdastjóra SAF: Ef SAF hefði ekki verið fremst í flokki við að halda niðri launum og öðrum kjörum leiðsögumanna væri ekkert vandamál að manna stóru skipadagana með fagfólki. Ef SAF hefði ekki skipti eftir skipti neitað að viðurkenna að við þurfum löggildingu á starfsheitið hefði okkur tekist að semja um hærri laun og þannig haldist betur á fólki. Samtök ferðaþjónustunnar hafa staðið af mikilli alúð þá vakt að halda stéttinni niðri og opnað þannig á innkomu fólks sem er rétt slarkfært í tungumálum og veit varla hvar Hellisheiðin er.

Og nú á að veita þessu fólki skemmri skírn með svæðisleiðsögumenntun um Gullhringinn.

Sjálfri hefði mér kannski dottið í hug að fara í þetta skammtímanám ef ég væri ekki búin að læra til leiðsögumanns og ef ég ekki vissi um fagleysið í efri lögum þannig að ég þykist vita að fullt af ágætu fólki og velmeinandi sæki um í góðri trú.

Á sama tíma er nýbúið að setja á laggirnar þriggja anna nám í Endurmenntun HÍ, nám sem leggur sig á 495.000. Hvað verður því fólki kennt? Hvar kemur það til með að standa í dagsferðum miðað við þá sem eyða einni önn og 125.000 í nám sem gefur þeim mikið til sömu réttindi? Og ég verð að hlæja kuldahlátri meðan ég rifja upp þá sem þegar eru orðnir svæðisleiðsögumenn á öðrum svæðum og hafa - að sjálfsögðu - farið hring eftir hring með ferðamenn. Ferðaskrifstofurnar gá nefnilega ekkert að þessu.

Þetta er einfaldlega ófaglegt. Og það er skömm að því. Svei þeim sem standa fyrir gjaldfellingu þessa mikilvæga hluta ferðaþjónustunnar.

Geirfuglarnir í blokkinni

Nýja uppáhaldshljómsveitin mín er Geirfuglarnir. Ég sá Fólkið í blokkinni í gærkvöldi og skil ekki að ég hafi ekki vitað að Freyr Eyjólfsson væri í þeirri hljómsveit. Vinnugleðin skein af honum eins og reyndar flestum í sýningunni og tónlistin var gamaldags skemmtileg.

Kannski vorum við svona móttækileg af því einu að samfélagið er ekki rakinn gleðigjafi þessa dagana, hmmm.

Sagan kollvarpar svo sem ekki skilningi mínum á lífinu, hún skemmti mér bara í umbúnaði sínum. Mér finnst gaman að hlæja.

Útvarpsleikfimi gamla fólksins slegin af

Síðunni barst sú dapurlega athugasemd að útvarpsleikfiminni sem Valdimar Örnólfsson hleypti af stokkunum fyrir löngu en hefur nú verið haldið við af indælli konu í 20 ár - í 10 mínútur eftir 10-fréttir á morgnana skilst mér - eigi nú að stúta.

Það kallast þá ágætlega á við það sem Sverrir Páll, íslenskukennari á Akureyri ef mér skjöplast ekki, segir í laugardagspistli sínum.

Hinni áttræðu ónettengdu konu sem hringdi í mig skildist að kostnaðurinn af útvarpsleikfiminni væri sáralítill, t.d. brot af mánaðarlaunum útvarpsstjóra á ársgrundvelli - en hvað ætli hún viti ...?

Gjaldeyrinn heim

Nú veit ég ekki lengur hvernig ég á að hegða mér. Ég á útistandandi gjaldeyri í útlöndum sem bankakerfið hefur ekki treyst sér til að koma inn í landið. Ég hef beðið með útbreiddan faðminn og vil endilega leggja mitt lóð á skálar enduruppbyggingarinnar *geisp* en veit ekki hvenær gjaldeyrisreikningar komast í lag.

Er kannski búið að þíða leiðslurnar?

Við eigum að vera góð hvert við annað ...

Einhverra hluta vegna verð ég fyrir mörgum innilegum faðmlögum þessa dagana. Mér er óskaplega gjarnt að rjúka upp um hálsinn á fólki, helst fólki sem ég hitti nógu sjaldan, en nú ber svo við að ég þarf bara næstum ekkert frumkvæði að hafa. Fólk knúsast úti um allt og lætur vel að svo gott sem ókunnugum. Þetta er alveg sláandi.

Og gaman, sannarlega.

Kannski er fólk að koma út úr skápnum með snertiþörf sína ...

Ég spurði í SPRON

Ég talaði við minn viðskiptabanka og spurði hverjum ég hefði gefið 800.000 krónur, sem sagt hver eignasamsetningin hefði verið. Hinn ágæti bankastarfsmaður - sem hringdi í mig - gat ekki svarað og vísaði mér í höfuðstöðvarnar(?) í Vegmúla. Mér finnst þetta svo fyrirkvíðanlegt að ég hef slegið símtalinu á frest. Ég ætla nefnilega að vera eins leiðinleg og mér er frekast unnt, spyrja og spyrja, fá skriflegt - fá að vita hvern ég styrkti svona rausnarlega.

Reyni að sofa vel um helgina og hringi á mánudaginn. Og kannski verður hún/hann ekkert nema upplýsingaþægðin ...?

Notuðu peningamarkaðssjóði

Var góðærið íslenskt og er vondærið útlenskt?

Mér þykja öll rök hníga að því að kaupmátturinn hafi alltaf verið séríslenskur, velsældin og uppþemban en þegar bumban sprakk og innyflin ultu út varð fyrirbærið strax að alheimskreppu.

???

Annars er augljóst að fólk mætti bara í svona stórum stíl á borgarafundinn í gær af því að það kostaði ekkert inn ... ekki satt?

Ekki satt?

Einhvern tímann var nefnilega haft á orði að fólk sækti í það sem væri ókeypis þótt það þyrfti ekkert á því að halda.

Og ég borgaði bara 900 krónur í dolluna af því að þær krónur voru lausar í buddunni. Dvölin í Háskólabíói var miklu meira virði.

,,Hagfræði er sálfræði"

Þetta sagði Ásgeir Jónsson hagfræðingur í Markaði Björns Inga Hrafnssonar á laugardag. Við getum talað upp og talað niður, sýnt traust eða vantraust - á því veltur krónan.

Ég vona að mér verði forlátið þótt hagfræði sé farin að virka á mig eins og tilfinningasemi.

Öðru var að heilsa á borgarafundi Gunnars Sigurðssonar og félaga í Háskólabíói í kvöld. Ótrúlegt hvað fólk sem hlýtur að vera heitt í hamsi nær að vera yfirvegað, málefnalegt og hnitmiðað. Og enn komu fjórir nýir frummælendur með fersk sjónarhorn og beitt spjótalög, skýrar tillögur og gagnlegar ábendingar. 

Ég hlýt hins vegar að vera efni í hagfræðing, ég er öll í tilfinningarússi eftir stöðu mína í anddyrinu í kvöld.

Ég tek 8. desember frá fyrir næsta fund, einnegin í Háskólabíói, þá með forkólfum verkalýðsfélaga og lífeyrissjóða líka. Og skal ég sko mæta eigi síðar en 19:45. 

Jón Ásgeir landráðamaður?

Það er eiginlega alveg sama hvar ég kem, alltaf berst talið að efnahagsástandinu, skuldsetningu sakleysingjanna, mótmælum, jöklabréfum, Icesave, myntkörfum o.s.frv. Í gær hlustaði ég á kokk sem er hlynntur frelsi í viðskiptum segja mér að í upphafi þessa árs hefði hann fundið að brátt drægi til tíðinda. Hann umbreytti eldhúsinu hjá sér, varði til þess peningum sem reksturinn átti, og hagræddi þannig að hann þyrfti minni mannskap en ella. Mér finnst endilega eins og einhver sem átti að vita betur hafi sagt fram á harðahaust, fram til 29. september, að hér væri allt í koppalogni.

Þessi kokkur hefur enn mikið að gera en hefur í allt haust verið alveg sannfærður um að í janúar og febrúar komi ekki kjaftur inn á veitingastaðinn hans. Hann hefur vonandi rangt fyrir sér í því. Hann er líka algjörlega viss um að þegar Baugsmálið var undir hafi ýmislegt misjafnt fundist sem hafi þó verið löglegt. Hann heldur að fleiri en Jón Ásgeir hafi stungið undan gríðarlegum peningum, geymi þá í útlöndum og ætli að kaupa allt dótið fyrir slikk þegar þjóðinni þverr móðurinn og allt verður komið á brunaútsölu.

Hann heldur að eina leiðin til að ná þessum mönnum sé að dæma þá fyrir landráð.

HVAR ERU T.D. PENINGARNIR, ÞEIR BEINHÖRÐU, SEM VORU LAGÐIR INN FRAM Á SÍÐASTA DAG? Hvar er rannsóknin? Hvar eru niðurstöðurnar? HVAR ERU LAUSNIRNAR?

Það er náttúrlega ekki fyndið að einn maður hafi verið handtekinn eftir bankahrunið og, eins og einhver benti á, fyrir meintan glæp frá því áður en öll ósköpin dundu yfir, ósköpin sem til þess bærir menn áttu að sjá fyrir.

Millifærðu Jón Ásgeir og kumpánar gríðarlegar fjárhæðir sem þjóðin á? Situr þjóðin uppi með skuldir sem hún hefur ekki unnið til? Hvað á að gera við lánið frá AGS? Hver verður verðbólgan? Hversu margir verða gjaldþrota? Hvert verður atvinnuleysið?

Mikið vildi ég geta hugsað þetta í lausnum en það er eins og að standa beggja vegna við stækkandi sprungu og velta fyrir sér hvernig maður eigi að koma í veg fyrir sólbruna.

Arg.

Og næst þegar ég les þá athugasemd frá nafnlausum bjána að einhver flokkur hafi smalað fólki á mótmæli hlýt ég að hætta að lesa þá síðu. Að flokkshestar hvar í flokki sem er geti ekki litið upp úr fötunni þar sem hafrarnir eru geymdir dregur úr mér þann kraft sem við þurfum einmitt á að halda.

Eru annars allir svo sjálfhverfir að þeir sjái ekkert nema iðrin í sér?

... og gangi þér vel

Snilldarlegt hjá Heimi Karlssyni í morgunútvarpi Bylgjunnar að enda öll sín viðtöl, stór og smá, á þessum orðum. Og það er engin kaldhæðni í þessu.

Til hvers skáldskapur?

Eitt útilokar ekki annað. Samt hafði ég einu sinni meiri áhuga á bókmenntum og minni á þjóðmálum. Nú er svo komið að skáldskapurinn er trúlegri en sannleikurinn. Ég les alls kyns fréttaveitur og reyni að skilja hvað hefur gerst og hvernig það gat gerst.

Hvernig gat einhver fengið 25 milljarða króna lán án þess að lánveitandinn fengi veð í nokkru öðru en sneplunum sem peningurinn fór í?

Hvernig gátum við, þessi ríka þjóð, komið okkur í þá listrænu stöðu að við þyrftum meira en 10 milljarða dollara lán?

Hvers konar fyrirbæri er Imon? Geimvera? Efni í kvikmynd?

Hvaða skáldskaparpersóna er Bjørn Richard Johansen?

Hvernig verja menn það að áhættulaus ávöxtun skilar 31,2% mínus?

Hvaða einn maður trúir því að ráðuneytisstjóri fjármálaráðuneytis hafi ekki skilið fundinn sem hann sat með Alistair Darling?

Hvaða skáldlegu rök eru fyrir því að borga einum manni hundruð milljóna fyrir að hætta störfum í banka og öðrum hundruð milljóna fyrir að hefja störf?

Hvers konar manneskja kaupir pappíra fyrir 180 milljónir - og hirðir í heilt ár ekki um að ganga úr skugga um að kaupin hafi farið í gegn???

Ég er orðin svo þunglynd af þessum upprifjunum - þótt þetta sé bara aggalítið brot af því sem ég hef lesið frá 29. september - að ég hlusta núna grannt meðan Män som hatar kvinnor hvíslar að tímabært sé að fletta bók sem svo margir mæla með.

Tvennt þó áður en ég legg lokið aftur; þótt skoðanaskipti séu holl og ég lesi m.a. Silfur Egils reglulega leiðist mér ógurlega hversu margir skrifa ekki undir nafni. Af hverju gera menn það ekki? Munu þeir fá bágt fyrir á vinnustað? Skammast þeir fyrir skoðanir sínar? Sumt er bæði röklegt og vel skrifað, málefnalegt og gagnlegt fyrir umræðuna.

Hitt sem reynir talsvert á þolinmæði mína er þegar fólk talar um peningamarkaðssjóðina eins og að í þeim hafi bara gróðapungar átt peninga. Ég geymdi húsakaupapeningana mína í einum svoleiðis sjóði, sjóði sem enn er óuppgerður. Af hverju verður það fólk fyrir skotum frá þeim sem tapa peningum á áhvílandi húsnæðislánunum sínum?

Ég skæli ekki fyrir mína hönd frekar en Björgólfur, hehe, en við megum ekki skella skuldinni á nytsama sakleysingja.

Er þetta allt kannski bara lélegur farsi sem ég sofnaði út frá?

Hvaða óþarfa getur maður skorið niður?

Ég ætla að játa. Ég hef keypt og borðað hunangsseríos. Nú er pakkinn kominn í 509 krónur, var undir 400 krónum fyrir skemmstu. Á morgnana ætla ég um ókomna tíð að borða rándýra ab-mjólk og rándýra ávexti, annars vegar íslenska framleiðslu og hins vegar alltént hollan árbít, í stað þess að borða rándýrt sykrað loft.

  

Og mér veitti ekki af efnahagsþrengingum til að taka svo djarfa ákvörðun.

 

æ emm eff

Á þessum alvörutímum væri hægt að gera íslenskum hjörtum til hæfis og segja i emm eff, Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn eða þá AG(S) ef mönnum liggur á í munninum. Hvaða andskotans eltistefna er að segja skammstöfunina upp á ensku? Eiga menn nokkuð erfiðara með I M F en að segja bé bé sé eða sé enn enn?

Sum borgaheiti eru upp á íslensku, s.s. Kaupmannahöfn, Stokkhólmur og Moskva, sum eru útlensk, Washington, Frankfurt, Bordeaux, sum eru valkvæð, Dublin/Dyflinni, London/Lundúnir, Malmö/Málmey, og sum hafa menn tilhneigingu til að ameríkansera, Munich, Brussels. Hvaða tilgangi á það að þjóna? Fyrir hvern er þetta gert? Það getur ekki verið að mér einni leiðist þetta.

Ætli einhver útlendingur reyni að segja err ú vaff þegar útvarp allra Íslandsmanna er á milli tanna þeirra?

Aldrei fór ég á Nasa

Fyrr en í kvöld. Og ég varð smáborgaralega hrærð. Ég hef iðulega farið á borgarafundi áður, t.d. um skipulagsmál, en hitinn í kvöld, málefnaleg þrungni, framfaraviljinn, lýðræðisviljinn ýtti við smáborgaranum í mér og kom honum á hreyfingu.

Ég er ekki í þeirri stöðu að vera að missa allt mitt og get ekki alveg sett mig í þau spor en margir hljóta að vera þar - en ná því samt að sýna yfirvegun, einblína á málefnin og setja mál sitt skýrt fram. Vissulega missa sig einhverjir en ef maður ætlaði að gera það að aðalatriði er það eins og að fá 49 jákvæð svör í kennaramati og muna bara eftir þessu 50. þar sem stóð: Hefur hlustað einum of oft á Always look at the bright side of life.

Í kvöld voru fjórir frummælendur, öll einstök eins og á þeim síðasta, laugardaginn 8. nóvember. Svo sátu fyrir svörum fjölmiðlungarnir Arna Schram, Egill Helgason, Broddi Broddason, Reynir Traustason, Karl Blöndal, Ólafur Stephensen og Sigmundur Ernir Rúnarsson. Öll held ég að hafi fengið gagnrýni - sem fjölmiðlungar - kannski ekki bara málefnalega en áreiðanlega að mestu leyti. Og nú mun ég fylgjast spennt með umfjöllun um hin ýmsu mál, verðtryggingu, kvótamál, umhverfisvernd, drottningum og ráðamönnum. Ólafur sagði t.d. að í fyrramálið yrði fjallað í Morgunblaðinu á mannamáli um verðtrygginguna og hvaða áhrif hún hefur á lán fólks. Ég ætla að lesa þá grein.

Ég kemst í Háskólabíó á mánudaginn og ætla sannarlega að fara.

Edduverðlaun hvað?

Mér er slétt sama þótt RÚV leggi hálft sunnudagskvöld undir uppskeruhátíð kvikmyndagerðarmanna. Mér á jafnvel eftir að finnast forvitnilegt að heyra niðurstöðu mógúlanna, enda er ég búin að sjá tvær mjög góðar íslenskar myndir í ár, Sveitabrúðkaup og Reykjavík - Rotterdam.

Þar sem verðlaunin eru samt óhjákvæmilega huglæg að miklu leyti - ég meina, smekkur verður ekki mældur í sentímetrum - er ég logandi hrædd um að hin ljúfmannlega Eva María fái verðlaun sem sjónvarpsmaður ársins, kannski af því að Egill Helgason (Silfrið) og Jóhannes Kr. Kristjánsson (Kompás) þyki of miklir naglar. Af hverju eru aðeins þau þrjú tilnefnd? Í sumum flokkum eru fimm tilnefningar. Og ástæðan fyrir að það mun þykkna í mér ef Eva María uppsker þarna er að ég GET EKKI GLEYMT ÞEGAR HÚN TÓK ÞAÐ Í MÁL AÐ KIPPA BJARNA ÁRMANNSSYNI Í DÚKKULÍSUVIÐTAL Í ÞÆTTINUM SÍNUM Í FYRRA. Í marga daga var búið að auglýsa viðtal við einhvern prest en þegar Bjarni þurfti að skúra ímynd sína út af REI-málinu var Eva María fengin til að taka viðtal við hann um prjónaskap, kartöflur og foreldra hans.

Bjarni hefur aldrei virkað vel á mig þrátt fyrir mikla áferðarfegurð en elskuleg mamma mín féll alveg í stafi yfir því hvað hann væri vænn og vænn og vænn.

Þetta viðtal get ég aldrei fyrirgefið henni Evu Maríu þótt hún sé bæði klár og almennt vel gerð. Ég hef getað horft á sum viðtöl hjá henni síðan en ég valdi sannarlega Dagvaktina á Stöð 2 meðan ég átti auðvelt með það. 

Lottó- og útburðarauglýsingar

Löngum hafa mér leiðst auglýsingar Lýðs lottóvinningshafa. Smekkurinn er bara svona misjafn. Núna finnast mér þær orðnar mannskemmandi og áðan hjólaði ég næstum á í bræði minni þegar hann gortaði af einkastúdíóinu sínu.

Af allt öðrum toga eru auglýsingarnar frá Póstinum. Hver keppir við Póstinn um útburð bréfa? Til hvers auglýsir hann? Og hvar er sá heimski markhópur sem þær auglýsingar eiga að höfða til? Ekki þekki ég það fólk.

Nú ætla ég að gera eitthvað mannbætandi meðan umræður ganga á Alþingisrásinni, t.d. finna út hvenær best verði að vísítera í Brussel og rifja upp hvernig gengi og stýrivextir eru á ensku. Og kannski finna gengið sjálft.

Stress út af laugardeginum

Ég er á tauginni, ég er búin að taka að mér að vera enskumælandi leiðsögumaður í fjölþjóðlegum hópi á laugardaginn. Við förum upp á Langjökul (í 10 stiga frosti) - ætli mér verði hent ofan í sprungu og mokað yfir? Hvernig á ég að heilsa? Hvað á ég að segja mikið um Icesave? Vera bara kuldaleg?

Brrrrr.

Ætli launin verði síðan tekin af mér eða þau fryst?

Menn grýta grjóti

Menn grýta ekki eggjum, tómötum eða skyrdósum. Sögnin að grýta er skyld nafnorðinu grjót. Við vorum í dag að reyna að finna sambærilega sögn fyrir að kasta eggjum - en eggja nær því ekki ... Tengingin er samt nokkur þar sem hægt er að eggja einhverja til verknaðarins.

Svo vitum við ekkert hvað gerist um næstu helgi. Kannski verður blómað, ha?

 

Kona fer til læknis - eftir Hollending

Í Neon-klúbbi Bjarts eru gefnar út nokkuð margar bækur á ári, aðeins of margar til að ég komi því í verk að lesa þær með öllum hinum sem ég vil líka lesa. Þess vegna tók það mig hálft árið að byrja á Kona fer til læknis eftir Ray Kluun. Svo lagði ég hana til hliðar til að lesa nýjustu bók Arnaldar Indriðasonar.

Bók Hollendingsins er lestursins virði. Hún minnir mig að sumu leyti á Once were warriors vegna þess að þótt Stijn breyti hroðalega rangt getur maður að sumu leyti skilið hann, og líka Carmen sem lætur svívirðilega hegðun hans yfir sig ganga. Undarlegur andskoti hvað maður kóar þar sem og þegar síst skyldi.

Myrká eftir Arnald Indriðason

Svo meðvirk er ég að ég rauk í búð í vikunni til að kaupa nýjustu bók Arnaldar Indriðasonar. Ég er alveg sérlega meðvirk í því að höndla ekki minna en ég á að mér - þar sem ég hef aldrei keypt bók eftir hann áður, hins vegar oft eina bók í nóvembermánuði til að lesa strax.

Kannski hafði áhrif á mig að Katrín Jakobsdóttir mælti með henni í Mannamáli á sunnudaginn var. Kannski var það minningin um að hafa beðið lengi eftir að fá síðustu bókina hans á bókasafninu (Konungsbók) og verða fyrir vonbrigðum. Kannski bara þetta hagstæða verð, 3.590 kr.

Hún er tæpar 300 síður og mér þótti hún sein í gang, eftir á að giska 230 síður þótti mér hún verða vitund spennandi. Ég ber hana saman við bestu bækurnar hans, Grafarþögn og Dauðarósir, og það er eiginlega bara í lokin sem hann nær sér á sitt besta strik, þegar hann gerir skil glæpnum sem olli glæpnum.

Mér finnst Arnaldur nefnilega góður í samfélagsrýninni.

Ég þekki svo marga sem eiga eftir að lesa Myrká að ég voga mér ekki að ljóstra neinu upp, segi bara að mér finnist hún lesandi en varla eigandi. Kannski ég gefi hana bara ...