Af hverju ekki rafrænar kosningar?

Ég held að ég muni það rétt að atkvæðagreiðslan um flugvöllinn í Vatnsmýrinni, svo snemma sem 2001, hafi verið rafræn. Af hverju hefur slík kosning ekki verið endurtekin á 20 árum? Það er ekki bráðnauðsynlegt að fólk kjósi heima hjá sér, mín vegna má alveg gera kröfu um mætingu (til að tryggja leynilegar kosningar, skilst mér), en á tímum gervigreindar ættum við að vera komin lengra.

Og þá hefði mátt loka kl. 18 á laugardaginn, byrja að telja kl. 18:01 og segja okkur fyrstu tölur kl. 22.

Kosningar 2022

Afsakið athyglissýkina í mér. Mig langar bara að minna fólk á að kjósa um allt land. Ég kaus eins og mig langaði mest, ekki eitthvað strategískt, og nú bíð ég spennt eftir að klukkan verði Óli og Bogi.

Léttlest til Keflavíkur og innanlandsflugið með, takk

Ég var að lesa merkilegan þráð hjá Hallgrími Helgasyni. Hann er ólæstur þannig að allir Facebook-notendur geta lesið hann. 

Ég hef ekki farið til útlanda í tvö ár og þrjá mánuði en fór þá á bíl og skildi eftir á langtímastæði. Þar áður tók ég einmitt strætó af því að ég ferðaðist á dagvinnutíma. Ferðalagið tók drjúgan tíma með löngum rúnti um Reykjanesbæ og svo var endastöðin einhvers staðar í góðri fjarlægð frá flugstöðinni.

Seinna var mér sagt (án ábyrgðar) að það væri vegna þess að Strætó mætti ekki keppa við Kynnisferðir. Ef maður ætlar að nota almenningssamgöngur úr höfuðborginni til alþjóðaflugvallar skal maður skipta við eina fyrirtækið sem má auglýsa ferðir sínar (ég veit samt af Airport Direct). Önnur leiðin kostar 3.500 krónur.

Í kringum mig verð ég vör við að fólk skutlar og lætur skutla sér og þá ekki síður sækja sig og ég hef sannarlega verið í þeim sporum sjálf. Áætlun áætlunarrútuferðanna er mjög óábyggileg og kostar sum sé drjúgan pening.

Ég geri ráð fyrir að lagning léttlestar og rekstur hennar kosti slatta en það er ekki bara hægt að meta kostnað í þeim krónum eða evrum sem kostar að koma verkefninu á koppinn. Ýmsar aðrar breytur skipta máli, eins og bílastæðaflæmið, augljóslega tími fólks og svo vegurinn sjálfur sem þyrfti þá minna viðhald. Með því fylgir þá hugsunin um minna svifryk, færri slys og almennt minni mengun.

Og innanlandsflugið - á fáu hef ég haft eins skýra og óbreytta skoðun í áratugi. Innanlandsflugvöllur á ekkert erindi í Vatnsmýrinni. Vatnsmýrin má verða byggingarland eða friðað land mín vegna (vegna vistkerfis þá) og flugvélar ættu ekki að fljúga yfir miðbæinn í gríð og erg. 

Ég er farin að halda að einkahagsmunir Kynnisferða (og hverjir eiga fyrirtækið?) ráði ÖLLU í þessu máli.

 

Merking eftir Fríðu Ísberg

Ég er ekki nema hálfnuð með bókina. Mér finnst hún mögnuð og hún vekur með mér hroll. Viljum við brennimerkja siðlausa fólkið og gera svo kannski mistök í góðri trú og gefa skotleyfi á vandaða manneskju? Eða jafnvel óvandaða? 

Bókin er alveg einstök en vekur hugrenningatengsl við aðrar bækur. Tvær helst, annars vegar LoveStar eftir Andra Snæ (sem á líka tilvitnun á kápunni) og svo bók eftir suður-afríska höfundinn Deon Mayer. Ég held að það sé bókin Sjö dagar en sé það ekki af lýsingunni til að vera viss. Söguþráðurinn sem ég man eftir er af morðingja sem drepur vonda fólkið í röðum, hugsar það sem landhreinsun og fær mikið klapp fyrir. Hann er auðvitað nafnlaus og lögreglan leitar hans.

En hver er þess umkominn að dæma af fréttaflutningi og sögusögnum hver er sekur og/eða vondur?

Viljum við ekki að fólk fái að verja sig? Viljum við dauðhreinsa samfélagið þangað til aðeins hinir siðprúðu og samviskusömu verði eftir? Er það yfirleitt hægt? Og minnir það ekki líka á það þegar þungun er rofin ef litningar eru óhagstæðir? Eru „fatlaðir“ verri einstaklingar/þjóðfélagsþegnar?

Er það siðlegt að aflífa fólk sem ekki er siðferðinu þóknanlegt? Og ég er ekki að tala um meinta aflífun á samfélagsmiðlum.

Merking eftir Fríðu setur alls konar hugsanir í gang en ég get ekki lesið lengi í einu. Það eru meðmæli.

Lokum kjörstöðum kl. 18

Ég heyrði í útvarpinu í morgun að það gengi illa að manna kjörstaðina vegna sveitarstjórnarkosninganna 14. maí. Nýjar reglur banna mægðir og skyldleika, kunningsskap og vensl og kennsl og ég veit ekki hvað við frambjóðendur þannig að margir reynsluboltar eru útilokaðir frá starfinu. Svo hafa víst sumir gefið kost á sér með fyrirvara um að íslenska lagið komist á lokakvöldið í Eurovision.

Þá fæddist frábær hugmynd í kollinum á mér: Látum duga að hafa opið kl. 9-18. Fólk getur kosið utan kjörfundar ef það kemst ekki á þessu bili sem ég legg til. Næst, þ.e. í alþingiskosningum 2025 (eða fyrr), mun ég síðan leggja til rafræna kosningu.

Ég vil gjarnan telja atkvæðin sem verða greidd framboðunum (hef aldrei gert það en vann nokkrum sinnum í kjördeild) og þá byrja í björtu.

Ég fékk þessa snilldarhugmynd í morgun en hafði ekki tíma til að skrifa hana niður fyrr en núna. Ég er viss um að hún marineraðist vel hjá mér.

Jæja, ætlar borgin að bjóða mér vinnu við að telja?

Smættun

Ég heyrði hvorki né las fréttir til klukkan rúmlega fjögur í dag. Þá heyrði ég viðtal við Ingu Sæland, formann Tomma.

Mér kemur heldur ekki við hver sængar hjá hverjum en mér blöskrar langar leiðir að nokkur maður skuli vísa til meintrar hjásvæfu með þyngdartölu. Þetta er hlutgerving og ég fæ hroll.

Svo las ég nokkrar fréttir á Vísi þar sem flestir virtust líta svo á að þessi frétt hefði komist í umferð til að afvegaleiða umræðuna frá Íslandsbankasölunni.

Er það þá þannig að við getum bara hugsað um eina frétt eða einn atburð í einu? Er það allt og sumt sem íslenska hugvitið ræður við?

Ég er miður mín yfir að nokkur maður tali svona um nokkra aðra manneskju og að svona margt fólk verji rétt manns til að hlutgera manneskju. 

Hún bað um það ...

Ef kona sem er í flegnum bol bað um að verða fyrir ofbeldi, hvað biður þá konan með matarsmekkinn um? Eða konan í buxnadragtinni? Eða kallinn í fótboltabolnum? Horfið á myndbandið og hugsið það sama og ég.

Stóra plokkið - fyrirfram eða eftir á?

Mér finnst mín hugmynd a.m.k. jafn góð og hugmynd Einars Bárðarsonar um stóra plokkdaginn. Hendum ekki rusli á göturnar eða annars staðar í náttúrunni. Pössum okkur þegar við tökum buffið eða símann úr vasanum að snýtubréfið fjúki ekki burt. Sveitarfélögin tæmi tunnurnar og endurnýi eftir þörfum þannig að botninn detti ekki úr.

Í einu orði: Forvarnir.

Ég tek upp tilfallandi rusl þegar ég er á gangi. Að sjálfsögðu. En ég ætla ekki út með poka á sunnudaginn til að tína upp sígarettustubba sem reykingamenn hafa meðvitað hent frá sér á víðavangi eða hundaskít sem hundaeigendur hafa látið undir höfuð leggjast að taka með sér.

Hirðum ruslið fyrirfram en ekki eftir á.

Auðvitað geta orðið slys en ef fólk passaði sig væri miklu minna rusl að tína upp. Og ef sveitarfélög byðu upp á fleiri ruslafötur væri auðveldara að henda sælgætisbréfinu eða kókómjólkurfernunni jafnóðum en ekki troða í vasa eða stinga í töskur og missa svo kannski frá sér í vindinum.

Forvarnir.

Dyngja eftir Sigrúnu Páls (2021)

Bókasöfn eru dýrð og dásemd. Af bókasafninu get ég gripið með mér tilfallandi bækur sem ég þarf ekki að eiga hillur undir um aldur og ævi. Ég hef samt keypt bækur til að lesa og síðan gefið áfram.

Nóg um það. Ég greip Dyngju með mér rétt fyrir páska en byrjaði ekki á henni fyrr en í fyrrakvöld. Ég varð alveg hugfangin. Sjaldan orðið sem maður getur varla lagt frá sér bækur. Teddý kom mér stöðugt á óvart og það eru mikil gæði að verða hissa í sífellu, flissa og brynna svo músum skömmu síðar.

Líf Teddýjar er markað tilviljunum og leyndardómum. Mæli mikið með og hlakka svo sjálf til að ná mér í fleiri bækur eftir sama höfund.

Dís árið 2000

Ég þykist muna að ég hafi lesið bókina Dís þegar hún kom út en myndina sá ég ekki fyrr en núna um páskana. Hún var á streymisveitunni fínu RÚV og í alla staði mjög páskaleg þótt hún gerist um sumar.

Dís er 23 ára og alveg kenguppgefin á að vera ekki góð í neinu. Þótt ég sé nú orðin snöggtum eldri man ég líka þá brjálæðislegu vonleysistilfinningu á sama aldri yfir að ekkert lægi eftir mig.

Svo er sérstakur bónus að rifja upp miðbæjardjammið eins og það leit út um aldamótin. Ég hefði helst viljað hafa Ilmi Kristjánsdóttur í öllum kvenhlutverkunum en hinir leikararnir voru líka fínir.

Mæli allan daginn með þessari þægilegu bíómynd.

Bensín(verð)

Ég á bíl. Ég fer flesta daga stuttar vegalengdir. Ég vel að hjóla eða ganga og vel vandlega þá daga sem ég fer úr Hlíðunum í t.d. Hafnarfjörð. Ég þarf ekki að bera þunga hluti heim á hjólinu.

Mér finnst þetta næs og átta mig á að fullt af fólki hefur ekki þetta val. En við vitum samt vel að fullt af fólki hefur þetta val en velur að keyra alla sína kílómetra. Gott og vel.

Í dag keypti ég bensín, 32,85 lítra á 268,89 kr./lítrann. Það er afsláttarverð eins og þar stendur (á reikningnum). Ég var að gá hvenær ég hefði síðast keypt bensín. Það var 19. desember 2021. Þá kostaði lítrinn 233,90 en kann að hafa verið önnur dælustöð.

Bensínverð hefur hækkað. Svar okkar neytenda er að nota minna af því ef við getum - þau okkar sem geta.

Gleðilega páska. 

Aftökur? Á samfélagsmiðlum? Í alvöru?

Ég er ekki þolandi og ég veit ekki um þá þolendur sem ég þekki. Þá meina ég að þolendur í mínum umgangshóp hafa ekki stigið fram. Ég ímynda mér líka að það sé ofboðslega erfitt að segja frá vegna þess að þá finnst fólki það vera að játa á sig dómgreindarbrest. Þolendur hafa margir treyst sínum nánustu, í fyrsta lagi treyst þeim sem fólki og svo treyst þeim fyrir sögum sinum og upplifunum.

Það er miklu auðveldara að vera keikur og segja að ekkert sé að. Kynslóð eftir kynslóð hefur tekið þann pólinn í hæðina. Um leið og maður ber sig illa er maður orðinn fórnarlamb og á svo á hættu að vera sakaður um uppspuna, athyglissýki - og að taka geranda sinn af lífi þegar þolandinn fær opinberan stuðning.

Það er erfitt að skrifa um þetta, hvort sem maður er áhorfandi eða í hlutverki. Ég finn að ég kem þessu sennilega ekki skýrt frá mér en ég finn svo innilega til með þolendum og óttast á sama tíma mína eigin gerendameðvirkni því að í þeim efnum er líka nóg framboð og margir pyttir að falla í.

Um daginn sagði góð kona í mín eyru: Hvað ætlum við að vera með marga gerendur á framfæri hins opinbera? Þá hafði einhver gerandi stigið út úr starfi sínu og sviðsljósinu.

Ég get alveg tekið undir með henni, en hvað með alla þá þolendur sem eru á örorku með kvíðaraskanir og ofanda þegar gerendurnir eru alls staðar sýnilegir?

Ég vil að fólk hegði sér. Af hverju verður fólk stjórnlaust og beitir ofbeldi? Er það geðslag, uppeldi eða fíkniefni?

 

 

 

Fékk Guðbjörg gjöf?

Er þetta satt, er það satt að Guðbjörg Matthíasdóttir, sú sem hleður milljónum undir Moggann sem selst ekki á viðskiptaforsendum, hafi fengið minnst 40 milljónir fyrir kaup og sölu á hlutum í Íslandsbanka?

ER ÞETTA SATT?

Ef þetta er ósatt verður ríkisstjórnin að bera það til baka. Ef það er satt verður að afturkalla gjörninginn og ríkisstjórnin er greinilega ófær um að stjórna fjármálum ríkisins.

Ég óttast að þetta sé satt.

Viðskipti í Íslandsbanka

Eitt er að fá ríflegan afslátt þegar maður kaupir vöru á markaði. Annað er að selja vöruna strax og vekjaraklukkan hringir.

Ef kaupendum hefði a.m.k. verið sett það skilyrði að eiga hlutinn í ár hefðu kaupin falið í sér snefil af áhættu.

Virði bankans felst í viðskiptum við hann og þeim gróða sem hann getur búið til með viðskiptavinum sínum. Nú er ég búin að færa aurinn sem ég átti í Íslandsbanka í annan banka. Ég skipti engu máli en ef allir viðskiptavinir bankans færu annað og hættu að vera með lán í bankanum yrði virðið minna og verð hlutarins myndi lækka.

En sá gjörningur virkar minna en skyldi úr því að hákarlarnir seldu aftur strax næsta morgun.

Eigum við virkilega að kyngja þessu? Ætlum við að kjósa yfir okkur sama fólkið og lét þetta viðgangast? Erum við meðvirkari en mamma gerandans sem ber alltaf blak af syni sínum?

 

Reimdu á þig skóna á tónleikunum hennar Guðrúnar Árnýju

Ég þekki þá hugmyndafræði að veiða fólk með villum. Í gamla daga setti fólk upp auglýsingar í sjoppum til að fá barnapíur eða einhvern til að þrífa og ef það var stafsetningarvilla fór fólk að tala um hana og fleiri lásu.

Illt umtal er betra en ekkert umtal, segir sagan. Það átti reyndar ekki við um Brúnegg og einhver fleiri tilvik sem ég man ekki akkúrat í augnablikinu.

En talauglýsingarnar á Bylgjunni í hinu endalaust leiðinlega #slöbbumsaman fyrr í vetur og núna út af tónleikum Guðrúnar Árnýjar, þeirrar öflugu söngkonu, eru bara pirrandi. 

Er til of mikils mælst að útvarpið bara vandi sig og semji af vandvirkni texta handa fólkinu sem les auglýsingarnar?

Þessi pirringur minn hérna mun örugglega ekki auka viðskiptin þannig að ef pælingin var að fá fleiri krónur í einhvern kassa er viðleitnin unnin fyrir gýg.

Sölupólitík andskotans

Einhver má endilega reyna að sannfæra mig um að þetta sé ekki ógeðslegt (samfélag).

Dæmi: Guðbjörg Matthíasdóttir, sem rekur Moggann með tapi upp á hvern dag, kaupir fyrir tæplega hálfan milljarð í Íslandsbanka. Kaupir?

Hver er Valdimar Grímsson og hvernig er hann aflögufær um 225 milljónir?

Hvaða kjósendur velja fólk sem hegðar sér svona? Mér þætti vænt um svar ef það er til.

Ég trúi að flestir vilji vanda sig

Ég var að lesa pistilinn sem þvagfæraskurðlæknir las landsmönnum sem hafa undrast og gagnrýnt skeytingarleysi í heilbrigðisumönnun. Þótt fólk gagnrýni galla og jafnvel ófaglega framkomu þýðir það ekki að fólk líti svo á að allir séu alltaf undir sömu sök seldir. Mér hefur margoft þótt ástæða til að gagnrýna fúsk, þótt það sé ekki endilega á spítölunum, en þar með hef ég ekki sagt að enginn vandi sig.

Ég trúi að flestir leggi sig fram í störfum sem þeir hafa menntað sig til og hafa áhuga á.

Er ekki vissast að endurtaka þetta?

Ég trúi að flestir leggi sig fram í störfum sem þeir hafa menntað sig til og hafa áhuga á.

Ef bakari setur óvart eitt kíló af pipar í piparkökurnar mun ekki nokkur maður koma þeim piparkökunum niður. Það eru mistök sem er óhætt að hafa orð á, mistök sem rústa ekki lífi nokkurs manns en ef bakarinn bætir sig ekki missir hann viðskipti. Einhver myndi þá kalla sem verið væri að kasta bakaranum fyrir lestina, úthrópa hann, rægja eða tala niður. 

Ég skil ekki þessa viðkvæmni fyrir gagnrýni, við hljótum öll að vilja bæta okkur og einmitt læra af mistökum.

Svo er allt annað mál að sjálfsagt er álag á sumum deildum spítalans stundum alltof mikið og þar kemur fjárstjórnarvaldið til sögunnar. Nú ættum við öll að leggjast saman á árarnar og róa í sömu átt, í átt að meira öryggi og meiri fagmennsku.

Ég trúi Bergþóru

Ég horfði á Kveik í fyrrakvöld og Kastljós í gærkvöldi. Mér er enn kalt af hrollinum sem ég fékk þegar ég hlustaði á Huldu Hjartardóttur, yfirlækni fæðingarþjónustu LSH, sem maldaði í móinn og bar á móti upplifun móðurinnar sem er sundurrifin, með stómapoka og situr ýmist í hjólastól eða gengur við göngugrind - allt afleiðingar af meðgöngu og fæðingu sem hefði getað farið vel en fór illa af því að heilbrigðisstarfsfólk hlustaði ekki á hana. 

Ég er næstum orðlaus.

Það sem Bergþóra kallar fyrst og fremst eftir er viðurkenning á því að mistök hafi verið gerð. Læknirinn þverskallast við. Ég skil alveg að fólk vilji tala varlega, almennt séð, en konan sem hafði áður fætt tvö börn og allt gengið vel hefur nú misst óhemjumikil lífsgæði vegna margháttaðra mistaka sem kerfið neitar að gangast við.

Ég á ekki fleiri orð enda sagði Bergþóra sjálf af mikilli yfirvegun allt sem skipti máli í þessu efni.

Stríð hinna

Á morgun eru fimm vikur síðan við fengum fréttir af innrás rússneska hersins í Úkraínu. Við supum hveljur og hrylltum okkur. Ég er enginn aktívisti þannig að ég lagði pening inn hjá Rauða krossinum og vona síðan að menn sjái að sér. Eða að maðurinn sjái að sér því að einn maður á stærstan hlut í þessu stríði.

Og nú eru bráðum komnar fimm vikur, fólk streymir að heiman til að bjarga lífi sínu, í mörgum löndum opnar fólk faðminn og veitir flóttafólki skjól en við erum samt að verða ónæm fyrir fréttum.

Og þá rifjast upp fyrir mér fyrsta bloggfærslan mín, frá árinu 2006.

Af hverju getum við ekki öll lifað í friði? Til vara: Af hverju má ekki taka mestu ófriðarseggina úr umferð?

Edda Falak og Ólöf Tara

Ég hef verið vefáskrifandi að Stundinni í dágóðan tíma. Nú hafa þættir Eddu Falak, Eigin konur, bæst þar við. Í gær birtist viðtal Eddu við Ólöfu Töru, eina stjórnarkonuna í Öfgum. Viðtalið var öfgalaust, umbúðalaust og upplýsandi. Þvílík viðbót við annars góða fjárfestingu í þessari áskrift.