Gin djöfulsins

Ég var orðin pollróleg yfir að láta enn eitt gosið framhjá mér fara. Svo skoðaði ég myndbönd Kristins Svans Jónssonar og fékk alveg fiðringinn:

Vel tímasett ráp á Þórólfsfell

Í dag eru 12 dagar síðan sprungan opnaðist á Fimmvörðuhálsi. Í gær fórum við frá Reykjavík kl. 18 til að rölta upp á Þórólfsfell vestan Markarfljóts til að sjá logana í fjarska í ljósaskiptunum. Strax á Hellisheiði undruðum við okkur á tveimur strókum sem mér skilst núna að hafi verið vegna þess að önnur sprunga hafði opnast.

Um hálfníu lögðum við í gönguna, slatta á jafnsléttu og svo aðeins á fótinn. Í miðjum hlíðum kom upphringing og við fréttum af frekari eldsumbrotum og þar með að rýming væri að hefjast í Þórsmörk og af hálsinum.

Ég er svo jarðbundin (og skynsöm) að ég var fyrst og fremst ánægð með að vera ekki byrði á björgunarsveitarmönnum. Við vorum aldrei í hættu, upplifunin var alvöru, félagsskapurinn var góður og við náðum að skála í kakói í skjóli.

Og ég hefði ekki skellt mér í útsýnisflug með E.C.A. þótt ekki hefði verið fyrsti dagur fjórða mánaðar.

Skítt með söguþráðinn

Í tilefni dagsins ákvað ég að skella mér á Kóngaveg eftir Valdísi Óskarsdóttur. Fleiri fengu þessa góðu hugmynd og það var vel hálft í stóra salnum í Háskólabíói. Það finnst mér kostur, einkum ef mynd er fyndin, hlátrasköll njóta sín betur í fjölmenni.

Og mér fannst gaman. Mér sýnist hún eiga að fara á erlendan markað líka og velti fyrir mér hvort hún þjóni sem kynning á íslenskum veruleika. Ég þekki hann þá ekki, veruleika hjólhýsahverfis (í Munaðarnesi?) þar sem menn hafa lifibrauð sitt af rukkunum, vafasömum sektarinnheimtum og enn vafasamari viðskiptaháttum.

Kristbjörg Kjeld er óbrigðul og glansaði alveg sem amman með gæluselinn. Hins vegar komu mér skemmtilegast á óvart Björn Hlynur Haraldsson og Sigurður Sigurjónsson, svo gjörólíkir því sem ég hef áður séð til þeirra. Mér fannst bara ekki veikur hlekkur í leiknum, hreinskilnislega fannst mér handritið hins vegar dálítið slitrótt, eiginlega sketsar en samt drógust persónurnar skýrt upp. Við fylgjumst með nokkrum dögum í þessu dularfulla samfélagi þar sem átökin vantar ekki, togstreitu, sprenghlægileg tilsvör, skrautlega karaktera - og dramatískan hápunkt. Nú, hvað vantar þá? Hmm, [hér rýkur upp úr höfðinu á mér], bakgrunnurinn teiknast alveg í tilsvörunum, Senior sem hrynur með bönkunum og flýr úr borginni, grunnyggnin hjá Sally sem kemst þó á snoðir um að Senior geti hætt leitinni að sínum innri manni, Junior sem var listadansari, útlendingurinn (Rupert?) sem átti mjúkan innri mann þegar hrjúfa yfirborðið var skafið ofan af, Ray og Davis sem voru svo ólíkir en áttu sitthvað sameiginlegt o.s.frv. [man ekki nöfn á fleiri karakterum].

Jamm, þetta voru smágos og talsverðar hræringar út í gegn en ekki bara lokaroka.

Fjórir hlátrar af fimm.

28. í mottu

Tilefnið var tvöfalt afmæli með engu þema en svo urðu mottur, rottur og ljósaprelúdía þungamiðjan. Með meiru. Óskiljanlegt öðrum en viðstöddum.

Snorri fékk seríu:

  

Hinar motturnar rottuðu sig líka saman:

 

En eiginlega var þetta kvöld Marínar og Laufeyjar:

Steingrím langar að spreyta sig á kvikmyndaleik:

 

Svo komst meiri hreyfing á talfærin:

  

BB í beinni

Ég sver það, ég er að horfa á beina útsendingu frá Ísafirði. Umfjöllunarefnið er aflaheimildir og skyld efni. Skötuselurinn hreyfir við mönnum ...

Stóra skötuselsmálið

Þá dettur mér þetta í hug:

Uppskrift að skötusel

800 grömm skötuselur
80 grömm beikon
hvítlauksolía
hvítur pipar

Sósa:
6-10 hvítlauksgeirar, pressaðir
4 tómatar, niðurskornir
1/2-1 ferskur chilipipar, hakkaður
1/4 teskeið saffran
2 desilítrar hvítvín
1/2 desilítri olífuolía
1 desilítri fiskisoð


Aðferð:

Skötuselur skorinn í bita, beikoni vafið utan um, fest með tannstöngli. Pönnusteikt þar til skötuselurinn er tilbúinn.

Öllum hráefnunum í sósuna hellt í pott og hún látin malla þangað til hún er orðin að þykku jukki. Gott er að bera fram soðnar kartöflur og grænmeti með þessum rétti.

Og ekki er þessi uppskrift árennileg. Sjálfur er hann mun árennilegri:

Hver er þessi Óðinn?

,,Eldglæringarnar sjást ekki greinilega enda mikið myrkur"

Svo sagði í myndatexta með frétt af því að eldgos væri hafið við Eyjafjallajökul. En nú er farið að birta af sunnudegi og kannski sést þá gosið ... í fréttatíma RÚV.

Varasöm fyrirsögn

Þegar ég las fyrirsögnina Varasamt að fara í Bláa lónið hélt ég umsvifalaust að nú hefði bitvargur fundist í lóninu, hitastigið verið skaðlegt, þrengslin svo mikil að fólk hefði meitt sig, annað hvort ofan í eða í búningsklefanum, þörungarnir myndað of náið samband við sólskin marsmánaðar eða kísillinn skilið eftir sig grá för - en Daninn fékk þá bara bágt fyrir heima vegna þess að hann eyddi of mörgum krónum í að fara ofan í og rúnta svo um eldfjallaeyjuna að auki.

Vandasamt og varasamt að flytja manni fréttir.

Miður mottumars

Ég tapa mér alveg í margmenni þessa dagana. Mig langar svo að rjúka á hvern einasta mann með myndarlegt yfirvaraskegg og hrósa honum. Eini gallinn við átakið er hvað það er erfitt að eiga við kvikmynd Steinars á hinni forkunnarfögru síðu karlmennogkrabbamein.is. Hún stoppar alltaf í minni tölvu og þótt svo væri ekki vildi ég gjarnan hafa sleða undir til að sjá hversu löng hún er.

Svo vona ég að karlar verði ófeimnir við að leita af sér allan grun, út á það gengur þetta frábæra átak.

Lissabon-sáttmálinn ... og önnur samkomulög!

Ég fékk það forvitnilega verkefni í Evrópuþýðingum í HÍ að segja stuttlega frá Lissabon-sáttmálanum. For helvede, ég vissi ekki neitt og þegar ég fór að lesa mér til gat ég varla fundið hlutlægar upplýsingar.

Staðreyndir eru þó að Lissabon-sáttmálinn er afsprengi stjórnarskrár Evrópusambandsins, þeirrar sem Frakkar og Hollendingar höfnuðu í þjóðaratkvæðagreiðslum 2004. Margar aðrar þjóðir afgreiddu stjórnarskrána í gegnum þingin sín en Írar, hahha, héldu þjóðaratkvæðagreiðslu tvisvar, sögðu nei sumarið 2008 og svo já 2. október 2009.

Samkvæmt sáttmálanum munu nú aðildarríki með góðu móti geta sagt sig úr Evrópusambandinu ef hugur þeirra stendur til þess. Það var áður illmögulegt og aðeins Grænland hefur gert það (er það ekki örugglega staðreynd?).

Sáttmálinn er gríðarlegur hellingur af blaðsíðum en ég giska á að flestir lesi bara útdráttinn. Sáttmálinn er fyrst og fremst viðbætur við eldri sáttmála og vandlesinn (að mati þeirra sjálfra, sýnist mér) eins og aðrir sáttmálar.

En er treaty ábyggilega sáttmáli? Skv. ordabok.is er treaty bara milliríkjasamningur eða samkomulag. Snara gefur reyndar líka upp sáttmála. Alltaf að draga heimildir í efa og leita fanga víðar. Mér finnst reyndar skemmtilegt að sjá Amsterdamsáttmála og brusselyfirlýsingu í orðabókinni (ósamkvæmnin leynist víða). Svo tala menn um Rómarsáttmála og Maastricht-sáttmála þannig að kerfið í samsetningunni er vandséð - svona eins og Lissabon-sáttmálinn er vandlesinn.

Kannski rétt að halda því til haga að ég hef enga eigin skoðun á sáttmálunum og varla Evrópusambandinu. Umræðurnar hafa verið svo huglægar að staðreyndir liggja dálítið á milli hluta. Sjáið bara Heimssýn annars vegar og sendinefnd ESB á Íslandi hins vegar. Svo má glugga í Örlyg Hnefil (Jónsson?) sem veltir fyrir sér stöðu Íslands á hliðarlínunni og Hjörleif Guttormsson sem hefur áhyggjur af miðstýringunni. Ég tek þó fram að hvorugur þjáist af ofstæki, þeir standa bara hvor fyrir sína skoðunina.

En ég skráði mig ekki í þetta námskeið sem undirbúning fyrir starf í utanríkisráðuneytinu. Ég skráði mig vegna áhuga míns á þýðingum. Og get ekki kvartað.