Guð - eða ekki

Á Facebook fylgi ég einhverjum dúdda sem kallar sig God og gerir stólpagrín að trú og guði. Flestir fylgjendur hans, a.m.k. þau sem tjá sig, virðast vera bandarískt fólk og það er líka ýmist kaldhæðið eða bara meinfyndið.

Í kvöld spurði hann hvað væri til á sérhverju bandarísku heimili. Sumir drógu í efa að allir hefðu yfirleitt þak yfir höfuðið og margir sögðu, með grátbólgnu tjákni, að byssa væri á öllum bandarískum heimilum. Einn sagði að bragði: 32 Tupperware-ílát og níu lok á þau. Margir tengja augljóslega við þetta miðað við viðbrögðin sem hann fær.

Sumir tala um macaroni (and?) cheese sem er hálfgerður þjóðarréttur (eins og pylsa kannski hér) og ein talar um útrunna baunadós aftast í búrskápnum. Einn talar um sterkt límband (duct tape) og annar um fullt box af alls konar snúrum sem passa ekki lengur við neitt.

Nú eru bara þrjú korter síðan færslan birtist þannig að listinn á eftir að lengjast, en mér finnst þetta litla innlit næstum daglega segja mér heilmikið um húmorinn hjá hinum almenna Bandaríkjamanni. Og þarna ætlar enginn að kjósa Trump ...

Phileas Fogg umhverfis jörðina 1872

Jules Verne, sá sami og skrifaði um ferðalag ofan í jörðinni sem hófst á og í Snæfellsjökli og endaði í Strombólí, skrifaði líka sögu um vísindamann sem ekkert hafði lifað á eigin skinni en ákvað að ferðast í kringum jörðina með þeim fararskjótum sem buðust. Nú er í spilara RÚV átta þátta röð um þetta ævintýri hans og samferðafólks hans, Abigail og Passepartouts, og þótt þetta sé mögulega hugsað sem barnaefni er þetta stórkostlega skemmtilegt efni fyrir fullorðna. Auðvitað er sumt órökrétt og ósannfærandi en skemmtigildið og sagan sjálf ryður því öllu úr vegi. Og ég er farin að elta leikarana á Instagram ...

,,Vindurinn veit hvað ég heiti"

Ég var að klára bók eftir Isabel Allende sem var gefin út á síðasta ári en kom út í íslenskri þýðingu á þessu ári. Fyrstu hughrif voru mjög mikil, ég hágrét yfir vissum köflum sem vísuðu beint í sögulegar staðreyndir um morð á heilu þorpi og almennt ofbeldi. Isabel er núna nýorðin 82 ára og alls ekki dauð úr öllum æðum en þegar á bókina leið varð hún þurrari og þurrari. Ég ræddi hana við bæði systkini mín sem voru búin með hana og þeim fannst hún lala sem mér fannst skiljanlegra þegar upp var staðið.

Höfundur er of mikið að flétta saman sögulega harmleiki þannig að söguþráðurinn geldur fyrir það. Engu að síður verð ég mér alltaf meðvitaðri eftir lestur á bókum af þessu tagi að ég bý við mikil forréttindi, friðsælan heimshluta og örugga lífsafkomu. Stór hluti heimsins getur ekki gengið að því vísu, og núna vissulega ekki ríki í Evrópu og guð hjálpi okkur ef appelsínugula viðrinið verður kosið í Bandaríkjunum eftir rúma tvo mánuði.

Ekkert er sjálfgefið, gleymum því ekki.

Helvítis lögmenn?

Fyrirsögnin endurspeglar ekki mína skoðun. Ég trúi alveg að í lögmannastétt eins og mörgum öðrum stéttum séu rotin epli en skoðun mín og reynsla af lögmönnum er ekki að þau séu helvítis neitt.

Ég er að hluta til verktaki og á dálítið erfitt með að rukka sanngjarnt verð. Ég áttaði mig ekki á því fyrr en í fyrra að Skatturinn rukkar mig um 6,35% tryggingagjald sem dekkar Fæðingarorlofssjóð og Atvinnuleysistryggingasjóð. Mér finnst meira en sjálfsagt að taka þátt í samneyslunni en ég hafði sum sé ekki leitt hugann að þessu. Tekjuskattsprósentan hækkar með hækkandi tekjum en ef ég námunda tekjuskattinn í 35% borga ég 4.135 kr. af hverjum 10.000 kr. í skatt og tryggingagjald. Svo þarf ég sem verktaki að draga 8% af upphæðinni til að leggja í lífeyrissjóð og sem minn eigin launagreiðandi þarf ég að bæta við 7% þannig að ég þarf að taka 1.500 kr. af 10.000 kr. tímagjaldinu til hliðar fyrir lífeyrissjóð sem okkur finnst sumum ekki sérlega áreiðanleg ávöxtunarleið. Svo þarf ég að gera ráð fyrir orlofi (sem er að lágmarki hugsað sem 10,17%) og veikindum sem ég þarf sjálf að mæta af tekjunum mínum. Sá búnaður sem ég nota úreldist og ég þarf að endurnýja, aðallega tölvu og síma, svo og svo oft.

Þetta er ekki hugsað sem kveinfærsla, ég er bara að átta mig á þessu þetta árið. 

10.000 kr. tímagjald er þannig ekki hátt tímagjald í verktöku.

En í fyrra þurfti ég að byrja að leggja 24% virðisaukaskatt ofan á tímagjaldið og mér leið eins og ég væri að hækka tímagjaldið MITT um 24%. Mér fannst það óþægilegt en þau sem ég dæsti yfir þessu við töluðu um *helvítis lögmennina* sem gætu vel borgað og ættu fúlgur fjár.

Þó að lögmenn rukki 25.000 kr. á tímann eða mögulega meira er það ekki upphæð sem rennur öll í vasa viðkomandi. Til viðbótar því sem ég tel upp (og ég veit að hægt er að telja fram kostnað á móti) eru lögmenn með skrifstofur og yfirbyggingu, starfsmenn og aukinn rekstur. Lögmenn með mikil umsvif hafa væntanlega góðar tekjur en allt er þetta samt óvissu háð. Vinnan er öll verkefnadrifin (og, jú, ég veit að það á líka við um ýmsar aðrar stéttir) og tekjur geta dottið niður en kostnaðurinn ekki.

Ef mér á ekki að finnast óþægilegt að leggja 24% ofan á reikninga til lögmanna og ráðuneyta (sem þarf ekki að gera með fyrstu 2 milljónir ársins), má mér þá finnast það ef ég vinn fyrir fátækt bókasafn? Og ef vinnan er virðisaukaskattsskyld, af hverju er hún það ekki fyrr en eftir fyrstu 2 milljónirnar? Og ef það á að vera eitthvert krónuviðmið, af hverju hækkar það ekki á milli ára eða a.m.k. á tveggja ára fresti?

Áheitasöfnun vegna maraþonhlaups

Ég fann einn hlaupara sem ég þekki sem segist ætla að tvöfalda upphæð áheitanna sem hann safnar fyrir Stígamót. Það er alvöru og ég hét á hann. Áfram, Valdi.

Hlaupa til styrktar ...

Ég er skokkari og hef lengi verið í skokkhópi. Ég þekki marga ástríðuhlaupara sem hlaupa fyrir ánægjuna og heilsunnar vegna.

Eftir viku er Reykjavíkurmaraþonið og nú dynur enn á okkur umræðan um að fólk sé að hlaupa til styrktar einhverjum.

Ég spyr: Þetta fólk sem hleypur til styrktar einhverjum, af hverju styrkir það ekki félögin bara sjálft með peningagreiðslum?

Og, já, ég má segja þetta vegna þess að ég gerði þetta þegar ég hljóp heila maraþonið mitt 2018. Þá bað ég um tillögur frá fólki og lagði svo 42.200 kr. inn á nokkur félög.

Þau sem hlaupa til styrktar einhverjum ætlast til að aðrir leggi fram fé. Og ef maður vildi styrkja alla sem kalla eftir því væri aurinn fljótur að fara. Fólk sem skokkar, hleypur eða vinnur 10 km hlaup gerir það fyrir sjálft sig.

Ég er í góðu jafnvægi og í miklu stuði en hef þessa skoðun á þessu málefni.

Högni eftir Auði Jónsdóttur

Vá. 

Stundum hegðar maður sér heimskulega af því að manni líður illa, maður er vantrúaður á eigin gæði og maður er í vörn.

Ég var að klára Högna og finnst mikið til koma. Bókin greip mig á fyrstu síðu. Högni er klár intróvert sem skilur ekki af hverju fólk hefur ekki áhyggjur af hnatthlýnun, skilur ekki áhuga kvenna á sér, sem er fráhrindandi, hatar klíkuskap en veit svo ekki hvort hann er kannski gerandi þegar upp er staðið.

Framan af sjáum við bara Högna samtímans, mann sem telur sig vilja vel en okkur sýnist vaða yfir fólk, en þegar líður á flettist ofan af fortíðinni og maður skilur í öllu falli af hverju hann er ekki hændur að mömmu sinni ...

En, elsku Bjartur, af hverju var bókin ekki betur prófarkalesin? Textavinna er samvinna og ég á ekki að þurfa að sjá *næturna og *skildi (maður vita) í útgefinni bók. 

Sifan Hassan (31)

Ég fylgdist í gær með maraþoni karla á Ólympíuleikunum í beinni útsendingu á RÚV2 og núna áðan með maraþoni kvenna. Bæði hlaupin voru spennandi í tvo klukkutíma en sigurvegarinn áðan vann á nýju Ólympíumeti eftir að hafa unnið brons í tveimur öðrum hlaupum á leikunum. Geggjaður árangur og ekki spillti lýsing Elvars og Arnars.

Hvað segja RÚV og Vísir um keppnina og úrslitin? Ekki orð. Á sérstakri íþróttasíðu RÚV um leikana er eins og breikdans sé aðalatriðið. Það er mikil stemning með hlaupi í kringum mig og ég skil ekki af hverju svona keppnisgrein er ekki gert hærra undir höfði.

Ég þurfti að fletta upp á Guardian til að sjá lýsingu og niðurstöðu.

DJ Bambi

Ég er nýbúin með DJ Bamba eftir Auði Övu Ólafsdóttur og er giska ósammála þeim bókmenntafræðingum sem lýstu sig ánægða/r með bókina. Söguefnið er mjög verðugt, nokkrar áhugaverðar aukapersónur og þráðurinn aldeilis nothæfur, en tuggan og þrásagan of mikil fyrir mig. Blaðakonan sem vill taka viðtal við transkonuna Logn vill svo skrifa bók um hana en segir að lífshlaupið sé ekki nógu spennandi fyrir lesendur. Logn vakni, mæti til vinnu, eigi fyrrverandi eiginkonu og eitt barn og hún lifi einfaldlega of einföldu lífi. 

Mér finnst þetta eiga við um bókina. Einhvers staðar hafði ég séð einhvern hnýta í prófarkalesturinn á bókinni. Ég hefði gert margar athugasemdir en mér finnst þær snúa meira að ritstjórn en prófarkalestri. 

En það er bara fínt að bækur rati til sinna.

Erna Sóley Gunnarsdóttir

Ég er bara klökk yfir okkar frábæra íþróttafólki sem keppir núna á Ólympíuleikunum. Ég fylgdist ekkert með í viku en sá svo viðtalið við Ernu Sóleyju. Hún er með svo heilbrigt sjálfstraust, metnað og raunhæf markmið.