Hver ákvað að leyfa bíla á Laugaveginum í desember?

Síðunni barst bréf frá dagfarsprúðum miðbæingi:

Þú mátt endilega blogga um helv... bílana á Laugaveginum nú í jólaösinni. Hver í  andsk... ákveður það að hafa Laugaveginn opinn fyrir bílaumferð um helgar í desember? Í fyrra gáfumst við upp á því að ganga um Laugaveginn á Þorláksmessu vegna andsk... bílanna. Veðrið var stillt og yndislegt en ekki hægt að labba um vegna bílaútblásturs. Ef þú nennir ekki að blogga um það veistu kannski hver stjórnar opnun/lokun Laugavegar og mátt þá gjarnan segja mér það og ég ætla að hringja.

Ég? Ég veit ekki hver stjórnar þessu. Guð? Hugh Grant? Sandra Bullock?

Stattu upp en sittu á meðan

Ef maður skyldi verða atvinnulaus og alls ekki fá aðra vinnu gæti hann reynt að nýta tímann til að endurmennta sig. Hann gæti líka nýtt tímann til að horfa á Skjá1 og sjálfsagt fleira. Ef Ísland gengur t.d. í Evrópusambandið gæti snögglega orðið brýn þörf fyrir þýðendur.

Nú berast þau boð að framlög til menntamála skuli skert, fólki þannig ekki gert kleift að nýskrá sig í t.d. Háskóla Íslands og á sama tíma er einhver sem hvetur fólk til að skrá sig ekki atvinnulaust og þiggja (held ég) 136.000 á mánuði til varanlegrar eignar heldur mennta sig frekar til framtíðar og þiggja endurkræf námslán.

??

Hlustaðu með eyrnatöppum. Sofðu meðan þú vakir. Lestu autt blað. Borðaðu það sem úti frýs - og smjattaðu á góða bragðinu!

Já, mér finnst þversögn í því að hvetja fólk til að mennta sig um leið og alls staðar er dregið úr öllum möguleikum til þess.

Maður ársins

Í mínum augum er Vilhjálmur Bjarnason maður ársins, a.m.k. í viðskiptalífinu. Vilhjálmur talar fyrir minn munn (þótt hann sé reyndar fagfjárfestir) og á þessum síðustu árum þegar viðskiptalífið hefur yfirtekið annað líf hefur Vilhjálmur haldið sjó af yfirvegun og kurteisi. Hann hefur talað fyrir daufum eyrum og ef hann knýr fram réttlæti á fyrrum bankastjóra Glitnis, bráðum Íslandsbanka aftur, er stór björn unninn í réttlætisstríðinu.

Áfram Vilhjálmur!

Ég játa sekt mína

Ég hélt lengi vel að Bónus væri vinur litla launþegans. Og ég held reyndar að Jóhannes hafi farið af stað með sæmilega göfugan ásetning um að lækka vöruverð.

Samt átti ég að hafa vitkast fyrir löngu, ég vissi nefnilega að Bónus neyddi suma framleiðendur til að selja sér vöru undir kostnaðarverði. Já, Bónus kom sér í þá stöðu að geta það. Það leiddi til þess að minna forhertir kaupmenn keyptu sömu vöru á langtum hærra verði og selja okkur hana þar af leiðandi á mun hærra verði.

Það getur vel verið að Kaupás sé líka ósvífið fyrirtæki eins og einhverjir segja. Ég veit bara að það er mikil raun að þurfa að fara út í búð vegna þess að hér er nánast engin alvörusamkeppni. Og hvernig ætti það líka að vera, við erum fákeppnismarkaður. Rúmlega 300.000 manna (mál)samfélag stendur ekki undir mörgum bönkum, mörgum þjónustufyrirtækjum, mörgum matvöruverslunum, mörgum fjölmiðlum. Þess vegna þarf að standa við bakið á samkeppninni með dreifðu eignarhaldi og virku aðhaldi/eftirliti.

Ég er líka nýbúin að rifja upp verðstríðið um mjólkina sem Bónus og Krónan háðu. Hahh, hvernig gat fólki dottið í hug að það bætti stöðu þess að geta keypt mjólkurlítra á 1 krónu í nokkra daga? En umræðan var á þann veg, eins og þetta væri sending að ofan frá hinum góða sjálfum. Þetta snerist hins vegar allt um að reyna að hanka viðskiptavininn.

En nú hef ég vitkast, ég er hætt að kaupa inn í Bónus og ég mun hætta að versla við Baug jafnóðum og ég veit hvaða búðir hann á.

Það þarf að treysta samkeppnina.

Kemur ekki á óvart

Ég spara!

Og mér var refsað fyrir það með niðurfellingu 29% sparifjár míns í Íslenskum verðbréfum - sem ég hef ekki séð staf um í fjölmiðlum. Og nú hefur verið skotið á loft þeirri hugmynd að skylda mig til að spara í þrjú ár og nota sparnaðinn til að fjármagna bankana!

Er ekki allt í lagi með fólk?

Hugmyndin er náttúrlega svo fjarstæðukennd að venjulegt fólk hefur ekki einu sinni fyrir að hneykslast á henni.

Mér hefur helst verið legið á hálsi fyrir að fara of vel með. Að skikka mig til að spara er eins og að mála svertingja með kolum.

Krosseignatengsl, ástarsamband viðskiptalífs og stjórnmála, skuldabréfavafningar og skatturinn

Ég hef ekkert þrek í að útlista borgarafundinn í smáatriðum. Gunnar Axel Axelsson, Óli Björn Kárason og Jakobína Ólafsdóttir voru frummælendur og til svara voru síðan þau og Gísli Tryggvason, talsmaður neytenda.

Mér fannst Gunnar Axel grímulaus í skoðunum sínum á óhæfi Byrs og margra annarra fyrrverandi sparisjóða sem hafa látið samfélagshugsunina lönd og leið. Stofnfjárfestar sem svo eru kallaðir núna voru áður kallaðir ábyrgðarmenn og höfðu fyrst og fremst táknrænt hlutverk. Meiningin var aldrei að gróðapungar tækju sér arð úr sparisjóðunum. Mér er málið sérlega hugleikið þessa dagana því að eitthvert útlit er fyrir að Íslenskum verðbréfum/Byr takist að knésetja mig  og kúga til að sætta mig við 71% útgreiðsluhlutfall úr peningamarkaðssjóði og afsala mér frekari hlutdeild með undirskrift - ella er undir hælinn lagt hvað og hvort og þá hvenær eitthvað verður greitt út. Í einkasamtali við annan fundargest eftir fundinn kom okkur saman um að sparisjóður væri illskásta viðskiptabankaformið að svo stöddu. Svo mikið er fokið í flest skjól.

Óli Björn skóf heldur ekkert utan af því þegar hann útlistaði hvernig Jón keypti í Jóni og seldi síðan Jóni Jón (auðvitað táknrænt nafn að mínu vali). Hann sagðist hafa sofið á vaktinni en væri farinn að rumska. Þegar fyrirspurnir hófust spurði Eiríkur Stefánsson, óþreytandi áhugamaður um breytt fiskveiðistjórnarkerfi, hvort hann hefði ekki sofið fullfast meðan kvótakerfið var fest í sessi með rangindum. Óli sagðist vilja breyta ýmsu í viðskiptalífinu þrátt fyrir að aðhyllast augljóslega almennt frelsi, en hann væri hlynntur kvótakerfinu. Tilfinning mín var eindregin sú að hann ætti sér formælendur fáa í þeim efnum. Einn hnykkti á spurningu Eiríks og sagðist undrast það að frjálshyggjumaður eins og hann sætti sig við kerfi sem væri skuldsett um 500 milljarða umfram stál og steypu.

Ætli þurfi ekki sérstakan borgarafund um fisk og ný atvinnutækifæri?

Nú er ritþrek mitt að syngja sitt síðasta í bili. Mér tókst að draga karl föður minn á fundinn og honum þótti bara gaman (sem mér fannst heldur vond viðmiðun) en mest gaman held ég að honum hafi þótt að hitta Einar Má Guðmundsson sem bjó í götunni okkar þegar ég var krakkaskratti.

Es. Merkilegt, RÚV segir að fundurinn hafi verið í Háskólabíói - er önnur nákvæmni eftir þessu?

,,Þessi drengur"

Nú ætla ég að taka upp þykkjuna fyrir Jón Bjarka Magnússon, fyrrverandi blaðamann á DV, sem ég þekki ekki neitt. Ef menn geta ekki lagt nafn hans á minnið geta þeir vísað til hans sem blaðamannsins, kannski „litla blaðamannsins“ í anda „litla Landssímamannsins“ í ljósi sögunnar en „þessi drengur“ er orðinn þreyttur orðaleppur.

Það finnst mér.

Deyr ekki DV drottni sínum (hver er sá drottinn?) án frekari aðkomu okkar?

Þarf eitthvað að ræða það frekar? Trúverðugleikinn gufaði upp. Ég viðurkenni að ég hélt að Reynir væri nagli. Ég hafði rangt fyrir mér. Ég skal axla ábyrgð og lofa að hætta að lesa DV.

Það er reyndar eitt sem ég vildi ræða, dreift eignarhald fjölmiðla. Menn virðast gleyma því aftur og aftur að við búum ekki í mjög heilbrigðu samkeppnisumhverfi - það gerir mannfæðin. Það er og verður alið á tortryggni í garð fjölmiðla og banka áfram og áfram og áfram nema ramminn verði skýr - dreift eignarhald.

Hvað dvelur orminn langa?

 

 

Reynir biðst afsökunar

Ég þekkti einu sinni heildsala

Ætli það séu ekki svona 10 ár síðan ég var í mjög góðu vinfengi við heildsala í Garðabæ. Hann fór aldrei í Bónus nema tilneyddur vegna þess að Bónus kúgaði hann og fleiri sem hann þekkti til að selja sér vörur undir framleiðsluverði. UNDIR framleiðsluverði, ég veit allt um það.

Af hverju sætti hann sig við það?

Vegna þess að Bónus var með svo mikla markaðshlutdeild.

Og hvað gerðist?

Heildsalinn lét litlu búðirnar borga mismuninn.

Og hvað meira gerðist?

Kaupmennirnir í litlu búðunum fóru stundum í Bónus og gerðu magninnkaup vegna þess að varan var ódýrari þar en hjá heildsalanum. Heildsalar hafa engin samtök, er það nokkuð?, og litli neytandinn hefur ekki öflug samtök. Niðurstaðan er að við töpum öll.

Og höldum áfram að mæna aðdáunaraugum á rustann með verðsvipuna. Líka ég. Með tár í augunum. Hann er ódýrastur - sama hvað það kostar. Jón Gerald segir að Bónus stingi 2-3 milljörðum á ári í vasann. Hvað veit ég? Aðallega veit ég að virkt aðhald og eftirlit á Íslandi er í molum, núna líka DV og kannski m.a.s. Útvarp Saga.

Hvað veit ég þegar ég fæ ekki upplýsingarnar?

Táknrænt afrán

Þegar hátekjuskattur var við lýði minnir mig að mér hafi þótt hann hafi miðast við helst til lágar tekjur. Það kann þó að vera misminni, svo langt er síðan hann var afnuminn.

Hvað eru margir Íslendingar með meira en milljón á mánuði? Ef þeir borguðu 50% - þótt ekki væri nema af því sem er umfram milljónina - gæti munað nógu mikið um það til að lyfta persónuafslættinum þannig að skattleysismörk færu í 150.000 kr.

Eða hvað?

Lágtekjufólk hefur alveg lyst á táknrænunni.

Sjálf gæti ég vel borgað táknrænan hátekjuskatt - ef ég vissi að bomburnar borguðu sinn skerf.

Hvernig er það annars með eldflaugarnar [t.d. Bjarna, Björgólf og Jón] sem borga í mesta lagi táknrænt útsvar - nýta þær sér ekki samfélagslega þjónustu eins og gatnagerð og skóla?

Ó, var ég kannski ósanngjörn núna við þessa greiðviknu einstaklinga sem borga í krónutölu meira en ég og mínir líkar, bara af svo gríðarlega miklum ránsfeng? Í dag var rætt um fjárlög næsta árs og miðað við það sem ég hef fleytt ofan af umræðunni virðist eiga að skerða samfélagsþjónustuna mest. Ég kýs að þakka Jóni, Hannesi, Björgólfi, Bjarna og e.t.v. Kristínu það.

Er ekki kominn tími til að þau sem kostuðu okkur stórfé borgi það til baka? Var gerningurinn e.t.v. bara táknrænn?