Endurheimtum kvótann

Rökin fyrir að taka ekki fiskikvótann til baka frá hinum fáu og færa hinum mörgu voru háværust þau að það kostaði svo mikið. Nú þegar skuldirnar af sjávarútveginum eru hvort eð er komnar í eigu ríkisins - er það kannski ekki satt? - er lag að fá kvótann aftur í almenningseigu.

Nú er lag.

Ég vildi að ég væri fyrsta gáfumennið sem fengi þessa hugmynd en ég las þetta t.d. hjá Ragnheiði Davíðs alveg nýlega. Hugmyndin verður bara stanslaust betri. Og veiðum svo meira en við höfum gert hingað til, sjómenn segja að það sé nóg af þorski og það sé hreinlega erfitt að komast framhjá honum þegar veitt er upp í ýsukvótann.

Þarf að ræða þetta eitthvað frekar?

Hvar er Tryggvi Þór Herbertsson?

Það síðasta sem ég man eftir að hafa séð haft eftir honum var að það væri neyðarbrauð að biðja Alþjóðagjaldeyrissjóðinn um hjálp. Hvað skyldi hann hafa meint? Og hvar er núna þessi efnahagsráðgjafi ríkisstjórnarinnar með þá skoðun og aðrar?

,,Það sá þetta enginn fyrir"

GVAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA, hvernig vogar Jón Ásgeir sér að segja að enginn hafi séð þetta fyrir þegar Egill Helgason var að enda við að kveðja Ragnar Önundarson sem EINMITT SÁ ÞETTA FYRIR? Og hann er ekki sá eini sem sá þetta fyrir. Fullt af venjulegu vinnandi fólki vissi að bólan spryngi. Fullt.

Og ég vil fá Jón Daníelsson sem seðlabankastjóra. Þótt hann sé vinur Jóns Þórs Sturlusonar.

Haustfundur leiðsögumanna á fimmtudaginn

Mikið svakalega er ég fegin að hafa ekki þurft að segja útlendingum frá Íslandi alveg upp á síðkastið. Og mikið hlakka ég til að hitta aðra leiðsögumenn og heyra hvernig þeim hefur farnast. Vonandi komast Lára Hanna og Steingerður í þetta sinn ...

,,Þetta eru bara peningar"

Dr. Gunni er mikill húmoristi og mér finnst mikið til hans koma. Í morgun var hann í útvarpinu að tala um kreppuna og hvatti fólk til að taka eftir að Esjan væri á sínum stað, himinninn líka, engin slagsmál um mat í Kringlunni o.s.frv. „Þetta eru bara peningar“ sem hafa tapast og munu tapast. Peningar eru svakalega óefnisleg gæði af því að peningar eru bara ávísun, hitamælir minnir mig að Steingrímur J. sagt um krónuna um daginn, gjaldmiðill. Og ég er alveg hjartanlega sammála. Svoleiðis.

Ég hef hins vegar hugsað oft í þessari viku þegar ég heyri afkáralegar auglýsingar um fjármálaráðgjöf, bestu ávöxtunarmöguleikana, snyrtinámskeið og allt hitt sem ég get hvort eð er aldrei munað hvað þetta eru hégómleg gæði. Þessar auglýsingar borga samt fyrir rekstur margra fjölmiðla. Og ég viðurkenni skýlaust að útvarpshlustun er mér mikilvæg. Ég vil talmál og mikið af því. Ég fer bráðum að vilja hlusta á Gufuna en ennþá er það Rás 2, Útvarp Saga, Bylgjan og stundum Rás 1, vissir þættir á öllum rásum. Hvernig á að endurnýja búnað og borga þáttagerðarmönnum laun ef ekkert fé kemur inn á miðlana?

Sjálfri er mér alveg sama þótt dagblöðum fækki um helming - nei, ekki satt, ég fagna því, en blaðamenn á 24stundum sem mér þykja hafa staðið sig vel þurfa nú að finna sér nýjan vettvang til að njóta sín á. Þeirra gæði voru fólgin í því að vera í skemmtilegri vinnu sem þeim fannst skipta máli.

Ég vorkenni engum að geta ekki endurnýjað bílinn, flatskjáinn, fartölvuna og gsm-símann á hverju ári. Ég vorkenni engum að þurfa að fljúga með farþegaflugi. Ég vorkenni engum að borða hafragraut. Ég held að margir komi til með að kunna betur að meta hið smáa þegar við réttum aðeins úr kútnum. En efnahagur ýmissa íbúðakaupenda var orðinn þannig áður en bankarnir voru ríkisvæddir að var farinn að ganga nærri heilsu fólks. Og hún er dýrmæt.

Mér finnst of mikil einföldun að tala um „bara peninga“ andspænis öðrum gæðum.

Cold War - Cod War - nýenskir tímar?

Kalda stríðið, þorskastríðið, bankastríðið, forsætisráðherrastríðið - og öll getum við fylgst með næstum hverju símtali. En munum við þokast í burtu frá enskunni á næstu árum og taka upp norsku ... eða rússnesku? Einu sinni vorum við næstum orðin amt í Danmörku. Skulle vi måske snarere snakke dansk?

Ekkert lát á auglýsingum

Þetta eru skrýtnir tímar. Allir í kringum mig þekkja einhvern sem fær skell í fjármálafárinu. Menn reyna að anda með nefinu, hugsa að hafi þessi verðmæti yfirleitt verið til lendi þau einhvers staðar. Kannski voru þessi verðmæti bara loftbólur, kannski þurfum við að byrja aftur á botninum og fikra okkur upp.

Kannski kemur ýmislegt gott út úr þessu.

En nú sit ég og bíð eftir Kastljósinu á RÚV+ og biðin er löng því að auglýsingarnar eru endalausar. Einhvern veginn hefði ég kannski giskað á að það drægi úr þeim, a.m.k. bankaauglýsingum, en óekkí. Þar sér kreppunnar ekki stað.

Og bráðum færi ég nokkrar launa-evrur inn í landið. Er ég ekki bjargvættur ...?

AF HVERJU Á ÉG AÐ GJALDA FYRIR ÚTRÁS ÞOTULIÐSINS?

Engum, ekki einu sinni viðskiptaráðherra, tekst nú að telja mér trú um að fasteignarsjóðurinn minn standi óbrenglaður. Og við erum mörg í þeim sporum að tapa. Við erum mörg sem höfum ekkert til þess unnið. Og við viljum ekki lengur sjá til.

-Lækka stýrivexti.

-Frysta eignir höfðingjanna.

-Hætta að ögra vinum og óvinum með gáleysislegu hjali.

-Hætta að hlaða undir fólk sem kveður hálfkveðnar vísur og flissar að sjálfu sér.

Þetta er ekkert grín og algjör óþarfi að hafa heill og hamingju fólks í flimtingum.

ÁTTI EKKI AÐ LÆKKA STÝRIVEXTINA?

Ég bara spyr.

Spennumynd sem segir sex ... milljarða

Það virðist næstum dónaskapur að hugsa eða tala um annað en það sem á okkur dynur í efnahagslífinu. Engu að síður var mér fyrirvaralaust boðið á Reykjavík-Rotterdam, spennandi spennumynd eftir Arnald Indriðason og Óskar Jónasson.

Og hún var alveg þriggja fréttatíma virði.

Spennan var algjör, leikurinn afbragð, plottið stórgott - kannski er bara orðið svona auðvelt að gera mér til hæfis, hehe. Og hæst hló ég þegar Baltasar Kormákur fór í bankann og skipti krónum í evrur.

Ef ég ætti að benda á einn veikan hlekk væri það hlutverk Ingvars E. Sigurðssonar, ásetningur hans var fullaugljós fullfljótt. Lilju Nótt hef ég áður séð hjá Hugleik og ekki verið svikin, hún er líka í leiklistarskólanum. Jörundur var fullkominn hálfviti að sjá enda myndi ég ekki treysta karakter hans fyrir hnefafylli af rusli. Theódór Júlíusson var algjör gullmoli og undrunarsvipurinn á andlitinu þegar hann mætti rustunum á nærbuxunum líður mér seint úr minni.

Mynd í kreppu um kreppu fyrir kreppu ofan í kreppu. Mæli með henni.